Συνέντευξη στην Ασημίνα Ρούσσου
Ένας μικρός άγγελος που περίμενε το θαύμα, μια μάνα – ήρωας, μια οικογένεια που αγωνιά και τα σημαντικά μαθήματα πίστης, θάρρους και ζωής που μας δίνουν .
Το tilegrafima.gr αποχαιρετά το αγαπημένο του κορίτσι, την 3χρονη Ραφαέλα που έφυγε από τη ζωή σήμερα το μεσημέρι.
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΡΑΦΑΕΛΑΣ ΣΤΟ TILEGRAFIMA.GR ΠΡΙΝ ΠΕΡΊΠΟΥ ΈΝΑΝ ΧΡΟΝΟ.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που η ιστορία της μικρής Ραφαέλας συγκλόνισε όλη την Ελλάδα. Μετά από τροχαίο η μικρή Ραφαέλα τραυματίζεται σοβαρότατα . Αρχικά, νοσηλεύεται στην Παιδιατρική Κλινική Τρικάλων για να μεταβεί στην συνέχεια στην Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, όπου υποβάλλεται σε κρανιεκτομή κι από εκεί στην ΜΕΘ (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας) του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Η μικρή Ραφαέλα που βρίσκεται πια στη Γερμανία, αρχικά ήταν στο Σαριτέ, ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Ευρώπης και την περασμένη Δευτέρα μεταφέρθηκε στην Helios klinik για να έχει περισσότερες θεραπείες με το αναπνευστικό μετά τη πνευμονία που πέρασε.
Το ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ (tilegrafima.gr) επικοινώνησε με τη μητέρα της, Αντιγόνη Γάτου.
-Ποια η κατάσταση της Ραφαέλας σήμερα;
-Mόλις ήρθαμε Γερμανία οι γιατροί άρχισαν να βγάζουν καθετήρες και να μειώνουν φαρμακευτική αγωγή. Η Ραφαέλα καταλαβαίνει όταν τη φιλάω επίμονα στο μαγουλάκι, δεν είναι ένα παιδί που εκτελεί εντολές , παραμένει σε άγρυπνο κόμμα .Βέβαια δεν έχουμε το χρόνο σύμμαχο διότι το παιδί παραμένει με μηχανική υποστήριξη . Έπειτα από την πνευμονία που πέρασε η κατάσταση της είναι πιο επικίνδυνη σε οποιαδήποτε λοίμωξη, διότι τα πνευμόνια της δεν αναπτύσσονται φυσιολογικά.
-Οι γιατροί είναι αισιόδοξοι;
-Οι γιατροί της Γερμανίας δίνουν στο παιδί δύο χρόνια ζωής εκ των οποίων τον ένα χρόνο τον περάσαμε…. Αλλά αυτά τα άκουγα και από την Ελλάδα . Όταν έγιναν τα τεστ εγκεφαλικού θανάτου, ταυτόχρονα ετοιμάζαμε και τις μπομπονιέρες της κηδείας .
-Το σύστημα υγείας της Γερμανίας πώς είναι;
Εδώ έχουν όλα τα μέσα και κάνουν τα πάντα. Με ρώτησαν οι Γερμανοί αν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψω Ελλάδα, αν έχει νοσοκομείο κοντά στην πόλη μου . Όταν τους είπα πως δεν υπάρχει εντατική στην πόλη μου και η πιο κοντινή είναι δύο ώρες μακριά , δεν υπέγραφαν για να φύγει το παιδί. Το σύστημα τους εδώ είναι ένας ασθενής να μη νοσηλεύεται χρόνια οπότε και δίνουν ένα team νοσοκόμων κ μηχανήματα και πας στο σπίτι σου. Έχουν ξεκινήσει απεξάρτηση από τη μορφίνη, διότι της χορηγούταν μεγάλη δόση καθημερινά έπειτα από την πνευμονία. Είναι ένα μωρό 2,5 χρονών, ας μην το ξεχνάμε αυτό.
-Το κράτος σε όλα αυτά που περάσατε ήταν δίπλα σας;
-Τους πρώτους τρεις μήνες νοσηλείας στο κέντρο αποκατάστασης ήταν από το κράτος. Εκεί όμως δεν με είχαν βάλει ως συνοδό του παιδιού και πλήρωνα. Οι γιατροί στη Γερμανία ζήτησαν παράταση άλλων τριών μηνών την οποία μας έκοψαν από την Ελλάδα γιατί είπαν ότι δεν γνώριζαν αν το παιδί νοσηλεύεται – το έχω εγγράφως αυτό – ή αν το παιδί είναι εξωτερικός ασθενής, να το έχω στην Ελλάδα δηλαδή , να το φέρνω Γερμανία και να το παίρνω ξανά σπίτι στην Ελλάδα.
Έζησα μια παράνοια εκεί… Οι Γερμανοί γελούσαν . Έτσι μου είπαν οι γιατροί στη Γερμανία να μεταφέρω τα ασφαλιστικά μου δικαιώματα εδώ (Γερμανία). Έτσι και έκανα. Όμως με αυτό δεν καλύπτεται η νοσηλεία στο σπίτι. Δόθηκε εντολή από ένα άλλο κρατίδιο της Γερμανίας, το Σβερίν να αντιμετωπίσουν αυτό το μωρό σα να είναι Γερμανάκι. Κι έτσι πήγαμε σπίτι. Στις 15 μέρες το παιδί χειροτέρεψε. Πήγαμε σε άλλη πόλη, σε άλλο νοσοκομείο. Υπήρχαν ελλείψεις στο παιδί κατά τη νοσηλεία του στο σπίτι. Δεν αντιμετωπίστηκε ως Γερμανάκι. Οι γιατροί νόμιζαν ότι τρελάθηκα και μου έφεραν ψυχιάτρους. Δεν πίστευαν ότι το παιδί στο σπίτι δεν είχε ούτε καν οξυγόνο. Όταν επικοινώνησαν όμως με το team των γιατρών που ήταν μαζί στο σπίτι κι έμαθαν ότι αυτή η ομάδα παραιτήθηκε, κατάλαβαν πολύ καλά τι έγινε… Δεν το πίστευαν ότι αυτό συναίβει στο γερμανικό κράτος . Έτσι το παιδί πάει στο Βερολίνο, σε μία άλλη κλινική…
Ούτε εκείνη η κλινική δεν ήταν κατάλληλη για την Ραφαέλα και το παιδί χειροτέρεψε. Τώρα βρισκόμαστε σε μια από τις μεγαλύτερες κλινικές της Ευρώπης, στο Σαριτέ
Και εγώ και ο άντρας μου είμαστε άνεργοι. Δε θα μπορούσαμε σε καμία περίπτωση να καλύψουμε αυτά τα έξοδα. Η εντατική εδώ κοστίζει 1000 ευρώ η βραδιά. Πριν φύγουμε από Ελλάδα αποφάσισα να πουλήσω το σπίτι μου . Εκεί ξεσηκώθηκε η τοπική κοινωνία των Τρικάλων και της Καλαμπάκας κι έκαναν έναν έρανο έτσι ώστε να μπορέσουμε να καλύψουμε ό,τι δεν καλύπτει η ασφάλεια.
Πουλήσαμε σχεδόν τα πάντα… χρυσαφικά, ποδήλατα, το μηχανάκι του άντρα μου.
Βρήκα με σπίτι στο Βερολίνο αλλά το ενοίκιο είναι υπέρογκο, 1.400 ευρώ τον μήνα. Έτσι θα αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω τα χρήματα που μάζεψε ο κόσμος για να της χαρίσω την αξιοπρέπεια της νοσηλείας που αρμόζει στον κάθε ασθενή . Μέχρι να δούμε τι θα γίνει… Το μέλλον είναι άγνωστο. Ούτε οι γιατροί μπορούν να μου πουν κάτι με σιγουριά.
-Ύστερα από την εμπειρία σας, πως θα χαρακτηρίζατε το σύστημα υγείας της Ελλάδας;
Νοσηλεία στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Η Ελλάδα βουλιάζει. Έχω πίκρα μέσα μου για την Ελλάδα. Γιατί είμαι Γερμανία…
Δεν έχω που να φάω, δεν έχω που να μιλήσω, δεν ξέρω τη γλώσσα , έπρεπε να βάλω δικηγόρο για τα έγγραφα που έπρεπε να συμπληρώσω…
Οι συνθήκες σε ό,τι αφορά το σύστημα υγείας είναι καλύτερες εδώ μιας και δεν υπάρχει ατιμωρησία. Έχει γίνει και παρέμβαση από το προξενείο και ελπίζω να πάνε όλα προς το καλύτερο. Δε θα σταματήσω να παλεύω και για άλλα παιδιά.
-Πως θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τη μικρή Ραφαέλα;
Δε χρειαζόμαστε χρήματα. Το μόνο που θέλω είναι ο κόσμος να γίνει πιο ευαίσθητος. Εδώ στη Γερμανία είδα ότι αυτοί που είναι πολύ καλά οικονομικά αδιαφορούσαν . Μόνο ο φτωχός κόσμος με επισκέφτηκε. Θέλω ο κόσμος να συνεχίσει να προσεύχεται γιατί έχω δει θαύματα.
Η Ραφαέλα παλεύει. Τα μηνύματα που λαμβάνω μου δίνουν δύναμη. Ξυπνάω για να τη δω, τη βλέπω κι είμαι χαρούμενη. Λέω «δώξα τω Θεώ»….
