Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται έξι χρόνια από το πιο ανόητο δημοψήφισμα που έχει γίνει ποτέ στον πλανήτη από την παρέα των τυχοδιωκτών Τσίπρα-Καμμένου-Βαρουφάκη και των κομμάτων τους.
Του Λουκά Γεωργιάδη
Κάποιοι και κάποιες… έκλαιγαν από… χαρά γιατί “θα αλλάζαμε τον κόσμο” με ένα δημοψήφισμα, όπου επί της ουσίας το ερώτημα που έθετε, ήταν αν το πρωί ο ήλιος θα βγει από την ανατολή ή από τη δύση! Κάποιοι άλλοι, μάλλον οι λιγότεροι, ανακουφίστηκαν από την τελική έκβαση.
Όχι του αποτελέσματος, αλλά της επόμενης μέρας του αποτελέσματος. Ο κίνδυνος να βρεθούν κάποιοι… αγωνιστές στα σίδερα της φυλακής με τη χώρα στα πρόθυρα κοινωνικής ισοπέδωσης, απομακρύνθηκε. Έστω και την τελευταία στιγμή κυριάρχησε η λογική, έναντι της οριζόντιας… ανοησίας.
Η… αλλαγή της Ευρώπης, μας στοίχισε, μας στοιχίζει και θα μας στοιχίσει πάρα πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ και για πολλές δεκαετίες. Γιατί οι… συριζανελιές πληρώνονται!
Το τίμημα της επιλογής του εκλογικού σώματος σε 2 εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα το 2015, είναι βαρύ. Θα μας συνοδεύει για τουλάχιστον… 49 χρόνια ακόμη, μέχρι να γίνουμε μια κανονική χώρα χωρίς το δημοσιονομικό “καλούπωμα” που μας επιβλήθηκε εκ νέου το 2015.
Επιπλέον, εκχωρήθηκε η… επικαρπία της εθνικής περιουσίας στους δανειστές. Αυτό το τελευταίο ίσως να μην είναι και κακό, καθώς επιταχύονται οι διαδικασίες ιδιωτικοποιήσεων, προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και φιλελευθεροποίησης της οικονομίας.
Δεν ξέρουμε αν αυτό δεν ήταν στα πλάνα των Τσίπρα-Καμμένου-Βαρουφάκη το 2015, ωστόσο, προέκυψε ως αποτέλεσμα της ανοησίας τους.
Η χώρα πρέπει να αξιοποιήσει το γεγονός ότι έχουμε μια κυβέρνηση η οποία “ψήθηκε” στα δύσκολα, με πολλές προκλήσεις σε υγειονομικό και οικονομικό επίπεδο, αλλά και με απειλές στα σύνορα της, είτε από τις ορδές… απρόσκλητων “επισκεπτών” μέσω Τουρκίας, είτε απευθείας από την Τουρκία στο Αιγαίο.
Το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται ότι είναι θετικό, όσο και αν αυτό δεν… αρέσει σε όσους δεν μπορούν να δουν πέρα από τη… μύτη τους. Μάλιστα, υπάρχει ένα μέγεθος που αποτελεί τον καθρέφτη μιας χώρας και αυτός δεν είναι άλλος από τα επιτόκια δανεισμού, τα οποία κινούνται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Μάλιστα, αυτό συμβαίνει εν μέσω πανδημίας και με το δημόσιο χρέος, να κινείται σε ιστορικό υψηλό ως ποσοστό του ΑΕΠ, λόγω της βαθιάς ύφεσης του 2020. Το κόστος δανεισμού αποτελεί την κάρτα διαπίστευσης μιας οικονομίας στην παγκόσμια αγορά. Έτσι ισχύει και αυτό δεν αλλάζει…
Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης, ύψους 32 δισ. ευρώ, αναμένεται να μοχλεύσουν την επόμενη εξαετία, ιδιωτικά κεφάλαια τουλάχιστον 60 δισ. ευρώ.
Το ΕΣΠΑ της περιόδου 2021-2027 περιλαμβάνει συγχρηματοδοτούμενα έργα τουλάχιστον 30 δισ. ευρώ, ενώ την περίοδο 2023-2027 αναμένονται 19,3 δισ. ευρώ στον πρωτογενή τομέα. Όπως επεσήμανε προ ημερών ο Διοικητής της Τραπέζης Ελλάδος στην έκθεση Νομισματικής Πολιτικής, η ελληνική οικονομία μπορεί να πιάσει μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 3,5% έως το 2030.
Ελπίζουμε να μην γυρίσει ο κόσμος… ανάποδα και να έχουμε μπροστά μας μια δεκαετία οικονομικής ανάπτυξης, ευημερίας και προκοπής.
Η σημερινή κυβέρνηση με φόντο τα… χάλια της Aξιωματικής Aντιπολίτευσης, έχει τις προϋποθέσεις για ανανέωση της λαϊκής εντολής. Η πικρή εμπειρία του 2015 έχει καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ένα τοξικό και αναχρονιστικό κόμμα.
Μόνο αν αποφασίσει να… αυτοκτονήσει η Νέα Δημοκρατία, θα επανεμφανιστούν ως… σωτήρες οι λαοπλάνοι και τυχοδιώκτες του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πολιτικές προϋποθέσεις είναι εξαιρετικές και δεν είναι διόλου απίθανο να δούμε τη συνέχιση της πολιτικής ηγεμονίας της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, καθ΄ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας.
Βέβαια, στην πολιτική όλα είναι ρευστά και ανά πάσα στιγμή ένα συγκλονιστικά αρνητικό γεγονός μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Η χώρα έχει μια ιστορική ευκαιρία, διαθέτοντας μια κυβέρνηση που γνωρίζει το αντικείμενο και σε καμία περίπτωση δεν έχει δώσει δείγματα μετεξέλιξης της σε… τσίρκο!
Ακόμη και αν γίνει… τσίρκο, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα πρωτεία στο συγκεκριμένο θέμα, τα κατέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κινείται εκτός συναγωνισμού!
Η χώρα θέλει ισχυρή και αποτελεσματική κυβέρνηση και μακάρι να διέθετε και μια ώριμη αξιωματική αντιπολίτευση. Τα σημερινά πολιτικά… παρατράγουδα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούν να εγγυηθούν σε καμία περίπτωση την ομαλή και αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας.
Με ό,τι καταπιάνονται τα κάνουν σαν τα… μούτρα τους! Με ιδεολογικά χρεοκοπημένους και κομπλεξικούς τύπους, η χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά.
Είναι οι μίζεροι άνθρωποι μιας άλλης εποχής που δεν μπορούν να εμπνεύσουν τη σιγουριά για το μέλλον, αλλά μόνο την απόλυτη βεβαιότητα για οπισθοχώρηση στο παρελθόν.
Εκτός και αν αλλάξουν… Η χώρα γυρίζει σελίδα στην οικονομία, εκσυγχρονίζεται, ψηφιοποιείται, κάνει άλματα στο μέλλον. Το πολιτικό κεφάλαιο που χτίζει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν φαίνεται να απειλείται από τους τύπους που το 2015, μας έκαναν όλους να κάνουμε τον σταυρό μας, για να μην ζήσουμε καταστάσεις που δεν είχε ζήσει η χώρα μετά τον συμμοριτοπόλεμο.
Αν επιδείξουμε σύνεση και σοβαρότητα ως λαός, θα κερδίσουμε όλα τα ιστορικά στοιχήματα της συγκυρίας. Ξέρουμε ότι η κυβέρνηση θυμίζει τον Ολυμπιακό που έχει απέναντι του όχι τις άλλες ομάδες, αλλά τους… αντιολυμπιακούς.
Η παρουσία του “άχαστου” Τσίπρα αποτελεί εγγύηση διακυβέρνησης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μάλιστα για πολλά χρόνια. Υπ΄ αυτήν την έννοια, κάνουμε τον σταυρό μας για τα τρις χειρότερα που γλιτώσαμε το 2015 και… σταυροκοπιόμαστε που υπάρχουν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας!
Προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στον τόπο από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ελπίζουμε να παραμείνουν για πάρα πολλά χρόνια για το καλό του τόπου. Η Ιστορία περιμένει ανυπόμονα για να μας κρίνει θετικά στο μέλλον, έχοντας… συμπεριφερθεί πολύ φιλικά παρά το κακό μας παρελθόν.
Όσοι έχουν ανοικτό μυαλό και καταλαβαίνουν πέντε πράγματα στην οικονομία, ίσως να μπορούν να κάνουν και έναν εποικοδομητικό απολογισμό για το τι μας στοίχισαν η αμετροέπεια και ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ και της χυδαίας εκδοχής του που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.
Επιπλέον, πρέπει να βάλουμε μυαλό και από τη ΄λαϊκιστική και “ψεκασμένη” Δεξιά, η οποία είναι αναλογικά μια κακή εκδοχή των κομμάτων εξουσίας, που προέρχονται από την κομμουνιστική μήτρα. Η Ιστορία περιμένει να μας κατατάξει εκεί που πρέπει, εφόσον τη βοηθήσουμε.
Καθυστερούμε συνεχώς το ραντεβού μας, αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να είμαστε συνεπείς αυτή τη φορά. Άλλωστε δεν φαίνεται να έχουμε και πολλές ευκαιρίες ακόμη…
