Απαίτηση να συσταθεί μια επιτροπή με επιστήμονες κοινής αποδοχής, ώστε να ξεπεραστεί το πολιτικό κόστος, ούτε ο Λένιν δεν θα σκέφτονταν να ζητήσει από τον Τσάρο!
Γράφει ο Χρήστος Υφαντής
« Ο ζαχαριαδισμός της τρίτης διεθνούς ζει», όποιος πει το αντίθετο «Τσίπρας θα πέσει να τον κάψει», πάρτε όλοι εσείς οι δεξιούληδες χαμπάρι η επιστήμη είναι αφετηριακά ταξική, τα αποτελέσματα της επίσης ταξικά και πολιτικά ελεγχόμενα, οπότε τι χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία του covid 19; Μια μετωπική προσέγγιση, με την αριστερά σε ρόλο πρωταγωνιστή, ως γνωστόν η δική της ταξική επιστήμη είναι καλύτερη από αυτή της δεξιάς, της πουλημένης στην αστική τάξη και στα φερέφωνα της. Ζήτω ο διαλεκτικός υλισμός και η ακαδημία επιστημών της αδικοχαμένης σοβιετίας !!!
Κι επειδή, ως τώρα, η υπό τον Τσίπρα αριστερά είναι χαμένη στην απόλυτη άρνηση της πανδημίας, στην ανυπαρξία του εμβολίου, στη χαμηλή αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού, κλείνει καθημερινά το μάτι στους αντιεμβολιαστές και ψαρεύει ψηφαλάκια στις εντατικές και αγέρωχη υποστηρίζει «μας φτύνουν κι εμείς λέμε ότι ψιχαλίζει», ιδού η εμπνευσμένη από την παράδοση του τριτοδιεθνισμού πρόταση: Να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή από πέντε άτομα, αλλά κοινής αποδοχής!!!
Είναι σαφές πως ο Αλέξης Τσίπρας, «το παιντί», έχει παρανοήσει: καταγράφεται, πλέον, ως η μοναδική παγκοσμίως περίπτωση πολιτικού ηγέτη (λέμε τώρα) που τοποθετείται απέναντι σε μια πανδημία με όρους σκληρής ταξικής προσέγγισης στην σταλινογενή εκδοχή της, στο μυαλό του (όσο έχει τέλος πάντων) η επιστήμη και όσοι την υπηρετούν έχουν ταξικό πρόσημο και υπηρετούν ταξικά συμφέροντα, ο covid 19 είναι, μάλλον δεξιός, η δική του «τίμια» ταξική αριστερά με τους δικούς της ταξικούς επιστήμονες προτίθεται να ξεπεράσει συγκυριακά την ιστορική ταξική ανάλυση του φαινομένου και να βάλει πλάτη, αλλά με όρους.
Πρώτος όρος να αποδεχθεί η συντηρητική κυβέρνηση Μητσοτάκη που απέτυχε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ακριβώς επειδή ακολούθησε ταξική πολιτική υπέρ του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας. Υπέρ των ξένων και ντόπιων συμφερόντων.
Δεύτερος όρος η ανάγκη να ζητήσει τη βοήθεια της καλής αριστεράς που θα του την προσφέρει για πατριωτικούς λόγους (έτσι έκανε και ο Ζαχαριάδης όταν έληξαν οι αγκαλίτσες Στάλιν – Χίτλερ). εφόσον παραδεχθεί πως τα έκανε θάλασσα.
Τρίτος όρος, η αποδοχή του ταξικού χαρακτήρα της επιστήμης, άρα των δικών του και των δικών μας συμπερασμάτων και επιστημόνων, οι δικοί μας, ως καλοί αριστεροί με ηθικό πλεονέκτημα, είναι κοινά αποδεκτό πως είναι καλύτεροι και εγκυρότεροι, σκέφτονται και πειραματίζονται με τον διαλεκτικό υλισμό στο κεφάλι τους.
Τέταρτος όρος να συστήσουμε μια ολιγομελή επιτροπή από επιστήμονες κοινής αποδοχής, δηλαδή τρεις δικοί μας, τρεις δικοί σας κι ένας Τσιόδρας και να ξεκινήσουμε όλοι μαζί να συζητάμε για τα μέτρα, χωρίς να υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος ( για ποιον άραγε;), αυτό είναι κλεμμένο από τον Βαμβακούλα, αλλά πιάνει πάντα στο μυαλό των απανταχού Βούτσηδων και Σκουρλέτηδων.
Όλα αυτά «το παιντί» τα είπε σοβαρά και δημόσια, αφού πρώτα επανέλαβε πως στις ΜΕΘ καταλήγουν και εμβολιασμένοι ( άρα λίγα πράγματα κάνει το εμβόλιο, οπότε γιατί να τρέχουμε να εμβολιαζόμαστε) και άφησε και πάλι απέξω τους ανεμβολίαστους, ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει κι ο Αλέξης αυτή την περίοδο και μυλωνάς γίνεται αρκεί να βρει άνθρωπο να του πει «δίκιο έχεις μεγάλε»…
Πρέπει να το ομολογήσουμε: «το παιντί» είναι συνεπής στην ασχετοσύνη του, τηρεί σταθερά τις αρχές του πολιτικού παραλογισμού, υπηρετεί αυθεντικά τη λογική « μια στο καρφί και μια στο πέταλο». Δεν έχει όρια η πολιτική του τρικυμία, ότι βρει μπροστά το αρπάζει αρκεί να του πει κάποιος από τους δικούς του (όχι αυτούς του Τσακαλώτου) πως «είναι ευκαιρία να την βγούμε στον Μητσοτάκη».
Τώρα, που η απόπειρα να «αποκτήσει» η δική του αριστερά ένα νέο Γρηγορόπουλο, από τα τσαντίρια αυτή τη φορά κι όχι από τα Βόρεια προάστια, κατέληξε σε κωμωδία ( εκείνος ο Τζανακόπουλος κόντεψε να στήσει τσαντίρι στον καταυλισμό, μέχρι Μανούσο Μανουσάκη άρχισε να μελετάει με την Αχτσιόγλου σε ρόλο Παπαχαραλάμπους), η πανδημία και η έξαρση της στη Βόρεια Ελλάδα (γενικώς στην αθάνατη ελληνική επαρχία) που καλπάζει είναι «το νέο κοσκινάκι του Αλέξη» μόνο που κι αυτό δεν ξέρει «που να το κρεμάσει» και καταλήγει να πετάει τη μια γραφικότητα μετά την άλλη, σαν τα κομμουνιστικά τσιτάτα με τα οποία έριχνες γκόμενες στη μεταπολίτευση.
Απαίτηση να συσταθεί μια επιτροπή με επιστήμονες κοινής αποδοχής, ώστε να ξεπεραστεί το πολιτικό κόστος, ούτε ο Λένιν δεν θα σκέφτονταν να ζητήσει από τον Τσάρο! Το «παιντί» πρωτοπορεί κι εδώ, αποδεικνύει πως είναι μεγάλος τιμονιέρης, ετοιμάζεται να ξεκινήσει «τη μεγάλη πορεία στο λαό», εκεί κάτι πρέπει να έχει να πει για την πανδημία (μόλις του θυμίσουν τι έλεγε πέρσι τέτοιο καιρό για το εμβόλιο), οπότε πετάει στο πόπολο και «επιτροπή με επιστήμονες κοινής αποδοχής» και καθάρισε.
Αλήθεια, στην επιτροπή αυτή ποιος θα αποφασίζει ποιος είναι επιστήμονας, ποιος είναι ειδικός επιστήμονας, αν χρειάζεται να είναι πνευμονολόγος ή εντατικολόγος, αν το πανεπιστήμιο που σπούδασε ήταν ταξικά αποδεκτό, δηλαδή δημόσιο και όχι κάτι ιδιωτικούρες, με τι βαθμό πήρε πτυχίο, τι βιογραφικό έχει, πως το έφτιαξε, τι έχει κάνει ως τώρα στη ζωή του και στην επιστήμου, αν έβγαινε στον Πορτοσάλτε ή όχι …
Το σημαντικότερο: Τον ίδιο τον covid 19 θα τον ρωτήσει κάποιος αν του αρέσει να τον αντιμετωπίσει δεξιός ή αριστερός επιστήμονας;
Γελάτε, αλλά είστε απολύτως σίγουροι ότι δεν θα το ακούσουμε κι αυτό από τα επαναστατικά χείλη του Αλέξη;
