Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ ήταν ηθικά και ιστορικά επιβεβλημένη και σίγουρα, δεν ήταν μία πρόχειρη απόφαση και μία γρήγορη ενέργεια. Tης Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου Είναι δεδομένο, ότι υπήρξε συνεχής επικοινωνία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, κάτι που έγινε ευρέως γνωστό και με την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο Προέδρων την αμέσως προηγουμένη της αναγνώρισης. Στο ερώτημα γιατί ο σημερινός Πρόεδρος των ΗΠΑ προχώρησε στην κίνηση αυτή, που όλοι οι προκάτοχοί του είχαν ατύπως εξαγγείλει αλλά δεν είχαν πράξει, η απάντηση είναι πολύπλευρη και έχει σχέση με το διεθνές τοπίο στην ευρύτερη περιοχή μας. Αν θέλαμε δε, να τοποθετήσουμε μία επικεφαλίδα, αυτή θα ήταν «νουθεσία ή εξελίξεις». Ο ρόλος της Τουρκίας για μεγάλο χρονικό διάστημα έχει παρεκκλίνει αυτού, που οι ΗΠΑ επιθυμούσαν. Οι σχέσεις της με την Ρωσία, οι αποσταθεροποιητικές και επιθετικές κινήσεις στα όμορα Κράτη, η με κάθε τρόπο προσπάθεια εμφανίσεώς της σαν παράγοντα και ¨αυτοκρατορία¨ και το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, δεν αφήνουν πλέον πολλά περιθώρια ενεργειών. Κάποιος έπρεπε να επαναφέρει την Τουρκία στο προηγούμενο καθεστώς και αυτός είναι μόνο οι ΗΠΑ. Αρχικά, ο κώδωνας του κινδύνου έκρουσε προ μηνών με την οικονομία της Τουρκίας να καταρρέει και τον Τούρκο Πρόεδρο απλώς να αλλάζει υπουργούς και διοικητές τραπεζών. Αυτό σε τίποτα δεν βελτίωσε την άσχημη κατάσταση και σήμερα, υπάρχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα με άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών. Στη συνέχεια είχαμε την αναβάθμιση της συνεργασίας των ΗΠΑ με την Χώρα μας, κάτι που αποτυπώνεται στη χρήση μεγάλων λιμανιών και εγκαταστάσεων, πέραν της Σούδας, από τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Η επιλογή της Αλεξανδρούπολης μόνο τυχαία δεν είναι, εξ’ αιτίας και της γεωγραφικής θέσεώς της, η οποία επιτρέπει άμεση πρόσβαση τόσο ανατολικά όσο και βόρεια. Εν τέλει, αφού η Τουρκία συνεχίζει την ίδια τακτική, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ αποτελούσε μονόδρομο αλλά ταυτοχρόνως και το πιο ισχυρό έως σήμερα ενεργό «καμπανάκι άμεσου κινδύνου». Ποιο θα είναι το επόμενο; Μόνο οι ΗΠΑ γνωρίζουν αλλά μπορούμε να υποθέσουμε, ότι θα έχει άμεση σχέση με πολιτική αλλαγή στην Τουρκία. Ο Τούρκος Πρόεδρος μοιάζει να έκλεισε τον κύκλο του και ήρθε η ώρα να αναδειχθούν εκείνες οι δυνάμεις, οι οποίες θα επαναφέρουν την κατάσταση στην ομαλότητα της ασκούμενης εξωτερικής πολιτικής. Το μόνο που πρέπει εμείς να θεωρούμε δεδομένο, είναι ότι οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν με κανένα τρόπο, να χάσουν την Τουρκία από το «άρμα» τους και δεν θα την χάσουν, όσος καιρός και αν απαιτηθεί. Τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα; Πολλά και πολυεπίπεδα. Πρώτα απ’ όλα, μας έχει δοθεί διεθνώς τόπος και χρόνος, για να προωθήσουμε τις θέσεις μας και να ενδυναμώσουμε τα δίκαια μας. Επίσης, μπορούμε, να αναδείξουμε περεταίρω τις δυνάμεις μας και την ασφάλεια που παρέχεται μέσω ημών στην ευρύτερη περιοχή. Χρειαζόμαστε, όμως, πάνω απ’ όλα, σωστό σχεδιασμό και άμεση υλοποίηση, επειδή τέτοιες ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται ιστορικά σε τακτά διαστήματα. Ας ευχηθούμε, να ενεργήσουμε γρήγορα και σωστά για το Εθνικό συμφέρον, όντας κερδισμένοι σε μεγάλο βαθμό από την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ενός Χριστιανικού λαού που πέρασε τόσα σκληρά και επώδυνα, με εκατομμύρια νεκρούς και εκτοπισμένους από τις πατρογονικές εστίες τους.