Η κατάθεση της υποψηφιότητας του Γιώργου Παπανδρέου για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής και το εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο να είναι ο επόμενος αρχηγός, δεν σηματοδοτεί απλά μια αναδιάταξη του σκηνικού, με τη στενή κομματική προσέγγιση, αλλά ενσωματώνει μια νέα δυναμική για την πορεία της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Του Λουκά Γεωργιάδη
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Οι εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής μετά την εξαιρετικής αξίας και σπουδαιότητας, πράξη της Φώφης Γεννηματά να αποχωρήσει από την ηγεσία για λόγους υγείας, διαμορφώνουν νέες πολιτικές ζυμώσεις στον άξονα ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ. Ενδεχόμενη εκλογή του Γ. Παπανδρέου στην προεδρία του κόμματος, θα δώσει σήμα σε πολλούς από τους… αποστάτες του πρώην (παλαιού Παπανδρεϊκού) ΠΑΣΟΚ, να επιστρέψουν στα λημέρια τους.
Άλλωστε, κάποιοι από τους βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν “πουλαίν” του Γιώργου Παπανδρέου πριν από δέκα και πλέον χρόνια, όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, η Θεοδώρα Τζάκρη, ο Θανάσης Μωραϊτης και η Νίνα Κασιμάτη, ενώ φίλα προσκείμενοι στον Γιώργο Παπανδρέου ήταν ο Γιώργος Κατρούγκαλος και ο Χρήστος Σπίρτζης. Μιλάμε για καλή παπανδρεϊκή… μαγιά, η οποία κάποτε έπινε νερό στο όνομα του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά σήμερα είναι στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια, το ζητούμενο για τον Γ. Παπανδρέου δεν είναι να γυρίσουν πίσω τα… μανάρια της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να επαναπατριστούν ψηφοφόροι, οι οποίοι θα αναγκάσουν τα… μανάρια, να επιστρέψουν στο “μαντρί”. Ο πυρήνας του παλαιού ΠΑΣΟΚ, μπορεί να μετακινήθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τον αναλάβει ο Τσίπρας ήταν ένα κόμμα του 3% και προσπαθούσε να επιβιώσει πολιτικά στη σκιά του ΠΑΣΟΚ.
Οι ιστορικές εξελίξεις με την έλευση των μνημονίων, κόστισαν πολιτικά στον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ εκλογικά, μετατόπισαν τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του πρώην Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, προς το… παιδί που προσπαθούσε να μιμηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Η έξοδος του Γ. Παπανδρέου από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και η ανάληψη των ηνίων από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οδήγησαν στα εγχειρήματα της “Ελιάς” και ακολούθως στο Κίνημα Αλλαγής υπό τη Φώφη Γεννηματά. Η απόπειρα του Γ. Παπανδρέου να είναι στη Βουλή κατά την περίοδο 2015-2019 μέσω του ΚΙΔΗΣΟ, δεν στέφθηκε με επιτυχία, καθώς οι ψηφοφόροι του σκληρού “Γαπικού” πυρήνα, μετρήθηκαν και βρέθηκαν λίγο κάτω από το 3%. Ακολούθως η συνιστώσα του ΚΙΔΗΣΟ, απορροφήθηκε από το Κίνημα Αλλαγής και έτσι ο Γ. Παπανδρέου, ξαναμπήκε στη Βουλή, στις εκλογές του 2019.
Πάμε παρακάτω. Η φθορά του Αλέξη Τσίπρα από την 53μηνη διακυβέρνηση της χώρας, υπό τη στήριξη του… γνωστού Πάνου Καμμένου, οδήγησε στην τετραπλή ήττα του στις κάλπες που στήθηκαν το 2019, από τον σημερινό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία. Άλλωστε, από τότε που εκλέχθηκε στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ο σημερινός πρωθυπουργός, υπερτερούσε σε όλες τις ποσοτικές μετρήσεις των εταιρειών δημοσκοπήσεων, αφήνοντας τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να… κλαψουρίζει για τα “στημένα γκάλοπ της διαπλοκής”!
Ο Τσίπρας “έβλεπε” ότι κάποιοι… κακοί ήρθαν να… διώξουν από την εξουσία το… παλικάρι που αντί να σκίζει μνημόνια, τα υπογράφει! Ήρθαν να… εξοστρακίσουν τον άνθρωπο που αντί να απλώνει τον φάκελο πάνω στο τραπέζι των συζητήσεων με τη Μέρκελ, έψαχνε να τον βρει κάπου… παραπεταμένο σε κάποια τσάντα, ανάμεσα στην Αυγή και το Documento!
Τον άνθρωπο που φορολόγησε συνειδητά, όσο και άγρια, την… ανάσα κάθε μικρομεσαίου, λόγω ιδεοληπτικού κόμπλεξ! Του ανθρώπου που δήλωνε Αριστερός, αλλά σκότωνε τον… πόνο του για τις 102 αθώες ψυχές του Ματιού, στο κότερο επιφανούς Έλληνα εφοπλιστή. Του ανθρώπου που… μάχεται για τη δημόσια υγεία, αλλά φροντίζει έτσι ώστε τα παιδιά του να υπερτερούν έναντι των άλλων, μέσω των ιδιωτικών σχολείων. Εν τέλει, του ανθρώπου που αποδείχθηκε διαχειριστικά ανίκανος να κυβερνήσει, καθώς και κατ΄ εξακολούθησιν ψεύτης, τόσο ως πρωθυπουργός, όσο και σήμερα, ως… πρώην πρωθυπουργός.
Ο κύκλος της… Πρώτης Φοράς Αριστεράς που στηρίχθηκε σε ψήφους της “ψεκασμένης” λαϊκοδεξιάς, φαίνεται ότι έχει κλείσει, αν και ο σημερινός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει τη δική του μάχη επιβίωσης, ακολουθώντας μια άθλια αντιπολίτευση, η οποία απλά… ερεθίζει τα αντανακλαστικά απέχθειας της συντριπτικής πλειονότητας του εκλογικού σώματος. Και ας καταγγέλλει τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, γιατί δεν μπορεί να αποδεχθεί το… πεπρωμένο του. Άλλωστε, στον άσχετο ποδοσφαιριστή, πάντα φταίει το γήπεδο…
Πάμε και ένα βήμα παρακάτω. Τα πράγματα, λόγω των εξελίξεων στο Κίνημα Αλλαγής, αναμένεται να γίνουν πολύ πιο… άγρια. Ο Τσίπρας δίνει μάχη για να καταγραφεί ως δεύτερος στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός, αλλά δεν τον αφήνει ο… Κανένας. Και αφού δεν τραβάει, ο Μητσοτάκης κάνει… πάρτι, ως απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, εκμεταλλευόμενος τις γκάφες, τα ψέματα και τις αψυχολόγητες πολιτικές επιλογές του Τσίπρα.
Και να τώρα, που σκάει μύτη ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, που φαντάζει ως μια… όαση για πολλούς παλαιούς συντρόφους που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ελλείψει εναλλακτικής επιλογής.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αν αναλάβει το Κίνημα Αλλαγής, δεν θα καταγραφεί ως καταλληλότερος του Μητσοτάκη, αλλά θα προκαλέσει… ίλιγγο στον Αλέξη Τσίπρα, αν στις δημοσκοπήσεις που θα ακολουθήσουν, καταφέρει να γράψει για το ΚΙΝΑΛ το ψηφίο 1 και ταυτόχρονα, σημειωθεί αιμορραγία από τον ΣΥΡΙΖΑ, ικανή να τον οδηγήσει επίσης σε χαμηλότερα ποσοστά, τα οποία θα έχουν μπροστά το ψηφίο 1!
Σε ένα τεστ προσομοίωσης με ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ 19,99% και ΚΙΝΑΛ του ΓΑΠ στο 10,01%, το παιχνίδι στην Κεντροαριστερά θα πάρει διαστάσεις… άγριας ομορφιάς. Ο Τσίπρας θα επιδιώξει σύμπλευση με τον Γ. Παπανδρέου για να φύγει “η ανάλγητη Νέα Δημοκρατία”, να μας αδειάσει τη γωνιά “ο αδαής και ανεύθυνος Μητσοτάκης”, προσδοκώντας σε άθροιση των ποσοστών των δύο κομμάτων. Πιθανόν, έτσι να νομίζει…
Στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 31% και το Κίνημα Αλλαγής 8%. Το άθροισμα των δύο οδηγεί στο 39%, όσο δηλαδή έλαβε και η Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο, δύο μήλα και δύο μπανάνες, δεν κάνουν τέσσερα… μπανανόμηλα! Και επειδή, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ξεχνάει ότι το “μαγαζί” του ΠΑΣΟΚ πήρε το 2009, ποσοστό 44% και μετά έφτασε στο 5% επί Βενιζέλου, θα επιδιώξει μια μεγάλη ρεβάνς, χωρίς να επιτρέψει στον… μικρό Αλέξη Τσίπρα, να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Η Αριστερά στην Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη παράδοση διασπάσεων κατά τα τελευταία 100 χρόνια. Μάλιστα, οι πιο “αιματηροί” πόλεμοι, ήταν οι… εμφύλιοι, μέσα στα κόμματα του αριστερού ρεύματος.
Η μάχη επιβολής του Γιώργου Παπανδρέου, έτσι ώστε να καταγραφεί αυτός ως ηγέτης της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, ενδεχομένως να σηματοδοτήσει ευρύτερες διεργασίες που συμπεριλαμβάνουν ίδρυση νέων σχηματισμών, μετατόπιση από τον ΣΥΡΙΖΑ στον ΚΙΝΑΛ, από τον ΣΥΡΙΖΑ στον Βαρουφάκη και σε μικρότερο βαθμό από τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΚΕ.
Από την άλλη, δεν θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε μια σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και Βαρουφάκη, καθώς ο τελευταίος ήταν και άτυπος σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου. Ωστόσο, η τοξικότητα ενός τέτοιου σχήματος, θα λειτουργήσει… τριπλά αρνητικά. Πολλοί θα θυμηθούν το πώς μπήκαμε στο μνημόνιο το 2010, τη διακυβέρνηση Τσίπρα, αλλά και την παρ΄ ολίγον κατάρρευση της χώρας, με την εμπλοκή Βαρουφάκη, το 2015. Και επειδή, ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, δεν θέλει να ξαναμπλέξουμε σε περιπέτειες με πρωταγωνιστές από τα… παλιά, θα ενεργήσουν αναλόγως…
Όταν τα ποσοστά του Τσίπρα θα φθίνουν συνεχώς, τότε θα είναι ευάλωτος και στις επόμενες εκλογές, μια νέα ήττα από τον Μητσοτάκη, πιθανόν να τον οδηγήσει στο περιθώριο. Το ενδεχόμενο αυτό είναι εξαιρετικά πιθανό να συμβεί, αναδεικνύοντας τον Γιώργο Παπανδρέου σε ευεργέτη του Κυριάκου Μητσοτάκη και εν τέλει σε ευεργέτη της χώρας, καθώς θα αποτελέσει τον καταλύτη για να μπορέσει η σημερινή κυβέρνηση να οδηγήσει τη χώρα σε ένα περιβάλλον διαρκούς ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού, χωρίς τα βαρίδια του Τσιπροπολακισμού και με εμφανή την αλλαγή νοοτροπίας σε ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος λόγω… ΓΑΠισμού!
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο, επίσπευσης των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων μέσα από… εκλογές, αν φανεί ότι η Κεντροαριστερά με τις διάφορες παραφυάδες της, διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία!
Ταυτόχρονα, οι διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό, θα λάβουν χώρα υπό το πρίσμα της επόμενης εκλογικής μάχης, η οποία θα γίνει με την απλή αναλογική. Αν δεν προκύψει κυβέρνηση θα πάμε σε εκλογές με το εκλογικό σύστημα που έφερε η Νέα Δημοκρατία. Όλα τα παραπάνω αποτελούν πλέον “τροφή” για αναλύσεις. Ο καιρός θα δείξει προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν τα πράγματα, αλλά έχοντας πάντα υπόψιν και τις επιθυμίες του διεθνούς παράγοντα.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει έρμαιο κομματικών πειραμάτων, που θα υποσκάψουν την πορεία ανάπτυξης της οικονομίας και εμπέδωσης κλίματος εμπιστοσύνης από τις αγορές και τον διεθνή περίγυρο. Αυτό ας το έχουμε καλά στο μυαλό μας, γιατί αν ξαναγίνουν ρυθμιστές της τύχης μας, αυτοί που τα έκαναν… τρις χειρότερα μέσα στη μνημονιακή περίοδο, τότε το τίμημα που θα (ξανα)πληρώσουμε, θα είναι βαρύτατο. Ίσως δε, μια αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων, να είναι και μη αναστρέψιμη…
