«Δεν ξέρω πλέον τι συμβαίνει. Αυτοκτονούμε κάθε μέρα, δείχνουμε σκορποχώρι. Έχουμε γίνει από εκατό χωρία χωριάτες. Αλείφουμε με βούτυρο το ψωμί της κυβέρνησης και του Μητσοτάκη, χωρίς καν να μας το ζητήσει». Του Χρήστου Υφαντή Σε απόγνωση γνωστό ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με όσα βλέπει να συμβαίνουν στο κόμμα το τελευταίο χρονικό διάστημα δεν αρκείται να διατυπώνει την απογοήτευση του για την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει η ηγετική ομάδα. Προχωράει ένα βήμα παραπάνω και καταθέτει την εντονότατη ανησυχία του για το μέλλον του χώρου σε συνάρτηση με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών με κεντρικό πρόσωπο τον Δημήτρη Κουφοντίνα και τη διείσδυση που ο κατά συρροή δολοφόνος της μεταπολίτευσης εξακολουθεί να διατηρεί στον κομματικό μηχανισμό και στον ευρύτερο αριστερό χώρο. «Οι παλαβομάρες με τον Κουφοντίνα θα μας στοιχίσουν ακριβά. Χάνουμε, για μια χαμένη υπόθεση, κρίσιμες επιρροές σε χώρους εκτός του κόμματος που μας ενδιαφέρουν πολύ και ταυτόχρονα δικαιώνουμε τον Χρυσοχοΐδη και ανοίγουμε το δρόμο στον Μητσοτάκη να περάσει πανεύκολα την πολιτική αστυνόμευσης της εκπαίδευσης και των πανεπιστημίων» συνεχίζει ο ίδιος. Τις απόψεις του δείχνουν να εκτιμούν και πολλοί άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τα όσα παρανοϊκά εξελίχθηκαν, με επίκεντρο κάποια νεφελώδη δικαιώματα του κορυφαίου serial killer με τους έντεκα (11) τουλάχιστον, φόνους στην πλάτη του, έχουν προκαλέσει σεισμό στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και απειλούν να αναδιατάξουν το σκηνικό που με τόσο κόπο επιχειρείται να στηθεί περί την «προοδευτική διακυβέρνηση». Το κείμενο των δεκαπέντε (15) στελεχών του κόμματος και η δημόσια παρέμβαση των εξήντα οχτώ (68) «πανεπιστημιακών» (ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ) υπέρ των δικαιωμάτων του κρατούμενου πιστολέρο της 17 Νοέμβρη τα οποία δήθεν καταπατώνται από την κυβέρνηση, δεν μπορούν να μαζευτούν κι ο τεράστιος πολιτικός τους αντίκτυπος να μειωθεί όσα και να ειπωθούν εκ των υστέρων ως δικαιολογίες. Όσοι από τον ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν να μειώσουν την ένταση των κειμένων και των υπογραφών ή, ακόμη χειρότερο, να «διευκρινίσουν» το περιεχόμενο των κειμένων συνάντησαν, είτε τη γενική χλεύη από την κοινωνία, είτε την σκληρή αντιπαράθεση από τις δυναμικές ακροαριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που δεν δίστασαν να βάλουν στο μάτι κάθε επίδοξο κομματικό «ερμηνευτή» των προθέσεων τους αποκρούοντας ευθέως οποιαδήποτε προσπάθεια να αλλοιωθεί η παρέμβαση τους, στην οποία απολύτως συνειδητά προχώρησαν. Ο χαμός που προκλήθηκε στο επίπεδο της κοινωνίας και μέσω των social media απογείωσε τις αντιδράσεις απέναντι στις πρωτοβουλίες υπέρ των δικαιωμάτων του αρχι-δολοφόνου και ήταν, όντως, βούτυρο στο ψωμί του Κυριάκου Μητσοτάκη να υπερασπιστεί έως το τέλος την πολιτική του για τα πανεπιστήμια και τη γενικότερη ένταση της αστυνόμευσης, καθώς του προσέφερε απλόχερα το δικαίωμα να σπεκουλάρει πάνω στις αριστερές φαντασιώσεις και να δομήσει μια πολιτική ευκολοχώνευτη για την κοινωνία, η οποία ήδη αποθεώνεται. Οι υπέρ του Κουφοντίνα δραστηριότητες των 68 πανεπιστημιακών (ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ) με έντονο το πορφυρό αριστερό χρώμα τους έδωσαν το δικαίωμα στην κυβέρνηση να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων και όλες τις αντιρρήσεις των πρυτάνεων των ΑΕΙ σχετικά με τις αποφάσεις της κυβέρνησης και να επιβεβαιώσει, στο επίπεδο της κοινωνίας, τη θετική αύρα της. Ο παλιός, ξεπερασμένος, ξύλινος και ακροαριστερός λόγος των επικεφαλής της διοίκησης των ΑΕΙ έπεισε τον κάθε αμφισβητία ότι η βασική τους επιδίωξη είναι η συντήρηση εντός των πανεπιστημίων, με την επίκληση της γνωστής αοριστίας για ένα απειλούμενο πανεπιστημιακό άσυλο, μιας αυτόνομης, σχεδόν ανεξάρτητης διακυβέρνησης που θα πληρώνεται με κρατικό χρήμα και, ταυτόχρονα, θα λειτουργεί ως εκκολαπτήριο μελλοντικών αριστερών γενεών «για να μην χαθεί το είδος του αριστερού που κονομάει από το κράτος και παλεύει με την ασφάλεια του μισθού και της σύνταξης να το ανατρέψει». Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό ο μεγάλος χαμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που το ΚΚΕ εξακολουθεί να επιβιώνει με την ασφάλεια της ιδεοληψίας που δεν έχει αντίπαλο εν ζωή κανένα. Απέναντι στην έξυπνη επικοινωνιακή διαχείριση της κυβέρνησης να φορτώσει στον Τσίπρα τις πρωτοβουλίες των ψεκασμένων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο λόγος του κόμματος ήταν από ανεπαρκής, στην καλύτερη περίπτωση, έως αστείος, στην χειρότερη. Η απόπειρα απάντησης από το επικοινωνιακό επιτελείο της Κουμουνδούρου έκανε ακόμη και τα τσιμέντα να γελάσουν με όσα αστεία περιείχε ως στοιχεία απάντησης. Ο γύρος αυτός της αντιπαράθεσης γύρω από τα πανεπιστήμια και τον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας τους καταγράφεται υπέρ της κυβέρνησης κι οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξέλιξη αυτή είναι τεράστιες. Η κριτική «μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας» κυκλοφορεί ήδη με ένταση τόσο στην Κουμουνδούρου όσο και στις οργανώσεις και καθημερινά ενισχύεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει από την πρώτη, σε επίπεδο κοινωνίας, σύγκρουση με την κυβέρνηση για το μέλλον του προνομιακού του χώρου, των πανεπιστημίων, βαριά τραυματισμένος, έχοντας απωλέσει το ιδεολογικό πλεονέκτημα και με θολή, πλέον, την εικόνα του ρόλου του, ως προοδευτικής, δήθεν, δύναμης, στον κατ’ εξοχήν πνευματικό χώρο στην ελληνική κοινωνία.