Ο Στρατηγός Χότζες (Frederick “Ben” Hodges) μιλάει αποκλειστικά στον δημοσιογράφο του FP Romania και της ιστοσελιδας Defencematters.org, Octavian Manea, για την υβριδική πρόκληση που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία, αλλά και τη σημασία της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.
– Η άμυνα που διατηρούσαμε στο ανεκτικό περιβάλλον της δεκαετίας του ’90 μας αρκεί στο σημερινό αμφισβητούμενο περιβάλλον, στο οποίο εχθρικά κράτη δημιουργούν δυνατότητες σχεδιασμένες “για την καταπολέμηση της προβολής ισχύος των ΗΠΑ και του περιορισμού στην ελευθερία δράσης των ΗΠΑ”;
Είναι σίγουρα αλήθεια ότι από την σκοπιά του κυβερνοχώρου υπάρχει ένα αμφισβητούμενο περιβάλλον. Είμαι βέβαιος ότι οποιοσδήποτε από τους πιθανούς αντιπάλους μας γνωρίζει ότι για να εισέλθουν οι ΗΠΑ σε μεγάλο αριθμό, θα χρειαστούν πρόσβαση σε λιμάνια και σε αεροδρόμια, οπότε ο κάθε αντίπαλος – είτε πρόκειται για τη Ρωσία ή για οποιοδήποτε άλλο – θα κάνουν οτι μπορέσουν για να μην έχουν οι ΗΠΑ τη χρήση των εγκαταστάσεων.
Κατά τη διάρκεια των ασκήσεών της, την προηγούμενη βδομάδα, η Ρωσία ανέπτυξε πυραύλους Ισκαντέρ στο Καλίνινγκραντ, με τις προϋποθέσεις ότι θα μπορεί να φθάσει στο λιμάνι της Ρίγας από το Καλίνινγκραντ. Έχουν επίσης τοποθετήσει πυραύλος Ισκαντέρ στην Κριμαία, την οποία έχουν καταλάβει από την Ουκρανία, προκειμένου να έχουν τον έλεγχο στην πρόσβαση σε ορισμένα μέρη της Μαύρης Θάλασσας.
Δεν ξέρω αν συμφωνώ με την εκτίμησή σας ότι η στάση του ΝΑΤΟ εξακολουθεί να είναι η ίδια όπως ήταν στη δεκαετία του 1990. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας καταλήξαμε σε δύο σημαντικά σημεία. Πρώτο, όλα τα 28 έθνη, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν για την Ουκρανία ή ανεξάρτητα από ό, τι νόμιζαν οτι ήταν η μεγαλύτερη ανησυχία τους, συμφώνησαν ότι θα πρέπει να παρέχουν εγγυήσεις για τους συμμάχους που βρίσκονται πιο κοντά στη Ρωσία.
Δεύτερο η Συμμαχία έπρεπε να προσαρμοστεί μέσω του RAP, και του VJTF . Έχουμε εργαστεί σκληρά απο την συνοδο της Ουαλίας για να αναπτύξουμε τις δυνατότητες αυτές, καθώς και για να βελτιώσουμε τις δυνάμεις μας στο βορειοανατολικό τμήμα. Η Ρουμανία δείχνει το δρόμο για τη δημιουργία ενος πολυεθνικού τμήματος στα Νοτιοανατολικά με έδρα το Βουκουρέστι.
– Όταν αναλύουμε το αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής της Ουαλίας βλέπουμε ότι επικεντρώνεται σε εξερευνητικές λύσεις. Δεν θα έπρεπε το ΝΑΤΟ να επιλέξει μια στάση που να συνδυάζει αποστολές τύπου spearhead (αιχμή του δόρατος) με μια προκεχωρημένη στρατιωτική παρουσία;
Ο στρατός των ΗΠΑ έχει επικεντρωθεί στο να βελτιώσει αυτό που ονομάζουμε “Διοίκηση με Βάση την Αποστολή” – Mission Command, που σημαίνει ότι θα έχουν λιγότερα διοικητικά κέντρα να αναπτύξουν που θα επικοινωνούν με το κέντρο διοικησης.
Για παράδειγμα, τώρα στη Ρουμανία ο στρατός των ΗΠΑ, η 4η Μεραρχία Πεζικού, έχει λιγότερο από 90 άτομα, αλλά μπορεί να επικοινωνήσει μέσω της τεχνολογίας με το Fort Carson στο Κολοράντο, και να λειτουργήσει με τέτοιο τρόπο που στο παρελθόν θα χρειαζόντουσαν 300-400 άτομα.
Αυτή είναι μια πολύ βελτιωμένη εκστρατευτική ικανότητα, εύκολη στην μετακίνηση, αλλά που ακόμα έχει την ικανότητα να παρέχει την Mission Command για κάθε άσκηση που λαμβάνει χώρα στα πλαίσια της επιχείρησης Atlantic Resolve από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα.
Αυτό ειναι ενα σημαντικό κομμάτι της προσαρμογής, επειδή η Ρωσία δεν θα δώσει ουτε σ’εμας 6 μήνες για να ετοιμαστούμε ουτε σε οποιοδήποτε άλλο αντίπαλο όπως έκανε ο Σαντάμ Χουσεΐν. Θα πρέπει να είμαστε σε θέση, αμέσως, να αντισταθούμε σε οποιοδήποτε είδος εισβολής ή απειλής.
Ωστόσο η βασική ευθύνη εξαρτάται απο το κάθε έθνος. Ο Στρατηγός Breedlove λέει συχνά ότι η άμυνα ξεκινά απο το σπίτι, οπότε κάθε χώρα έχει το δικό της εθνικό σχέδιο άμυνας και όλες οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ρουμανίας, εργάζονται σκληρά για να εκσυγχρονίσουν και να βελτιώσουν τις αμυντικές ικανότητες και τις δυνάμεις τους.
Αυτό είναι ενα κομματι της προκεχωρημένης στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ και στην Atlantic Resolve μέσα απο μια σειρά ασκήσεων μπορείτε να δείτε τις δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων, της Πορτογαλίας, της Βρετανίας, της Ισπανίας, που συμμετέχουν σε αυτές τις ασκήσεις σε όλες αυτές τις χώρες. Έτσι, υπάρχει προκεχωρημένη στρατιωτική παρουσία, απλά δεν ειναι μόνιμη.
– Πώς θα περιγράφατε την υβριδική πρόκληση που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ σήμερα στα ανατολικά και στην ευρύτερη περιοχή;
Ο βασικός σκοπός τακτικής υβριδικού πολέμου είναι να δημιουργηθεί ασάφεια. Δεν ειναι κάτι το καινούργιο. Οι Ρώσοι χρησιμοποιούν αυτη την τακτική για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ειτε την χρησιμοποιούν για παραπληροφόρηση, παραπλάνηση, ειτε τοποθετούν δικους τους ανθρωπους σε πληθυσμιακές ομάδες, ο σκοπός ειναι για να ρίξουν κυβερνήσεις. Έτσι, αυτό είναι μια παλιά γνωστή τακτική τους.
Ο σκοπός είναι να δημιουργήσουν ασάφεια, και για τη Συμμαχία ειναι σημαντικό να μην υπαρχει ασάφεια, επειδή χρειάζεται και τα 28 έθνη να συμφωνήσουν πριν λειτουργήσουν ως συμμαχία. Οι μισές από τις χώρες του ΝΑΤΟ ανησυχούν για διάφορες άλλες απειλές, δεν ανταποκρίνονται πάντα αμέσως σε μια πιθανή απειλή, επειδή έχουν τις δικές τους ανησυχίες για την ασφάλεια. Οσο πιο πολύ ασάφεια δημιουργήσουν οι Ρωσοι τοσο μεγαλύτερη πρόκληση ειναι για τα 28 έθνη να συμφωνήσουν να κάνουν κάτι γι αυτο.
Οι ΗΠΑ και άλλες χώρες έχουν δείξει μέσω της επιχείρησης Atlantic Resolve ότι θα παράσχουν εγγυήσεις. Οτι δηλαδή είμαστε εκεί με συνεχείς ασκήσεις για να βοηθήσουμε τις χώρες στα ανατολικά να αντιμετωπίσουν πιθανές απειλές.
Ένα σημαντικό μέρος αυτής της ασάφειας είναι ο τρόπος που [οι Ρώσοι] χρησιμοποιούν το νόμο. Για παράδειγμα, η παράνομη κατοχή της Κριμαίας. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουν όλοι να αναφέρονται σε αυτήν ως “την παράνομη κατοχή της Κριμαίας”, διότι αν δεν το κάνουμε, τότε η Ρωσία θα διεκδικήσει νέα εδαφικά σύνορα στη Μαύρη Θάλασσα, για παράδειγμα.
Αυτά έχουν σοβαρές επιπτώσεις για όλους όπως εχει και η προσπάθεια της Ρωσίας να επεκτείνει τα εδάφη της στην Αρκτική αλλα και ο τρόπος που παραβιάζει συστηματικά τον εναέριο χώρο και τα εδαφικά όρια των χωρών της Βαλτικής.
Οι Ρώσοι πέρσι, μέσω νομοθεσίας ζήτησαν την στράτευση 75.000 λιθουανών που δεν παρουσιαστηκαν για επιστράτευση στον Κόκκινο Στρατό την περίοδο 1991-1992, επειδή η Σοβιετική Ένωση κατέρεε και η λιθουανική κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν ηταν πλέον μέρος της Σοβιετικής Ένωσης. Ε, λοιπόν, όταν η Δούμα ψήφισε το νόμο ζητώντας την έκδοση αυτών των ανδρών για ανυποταξία νόμιζα ότι ήταν γελοίο. Φαινόταν σχεδόν σαν φάρσα. Αλλά στη Λιθουανία το έλαβαν πολύ σοβαρά υπόψη τους και το Υπουργείο Εξωτερικών τους συμβούλευσε να μην βγουν εκτός ΕΕ. Αν κοιτάξετε το χάρτη της Λιθουανίας, απο τη μια πλευρά ειναι το Καλίνινγκραντ (τμήμα της Ρωσίας) και απο την άλλη η Λευκορωσία, οπότε ενα μεγάλο μέρος της οικονομίας τους είναι συνδεδεμένο με τη Ρωσία. Τώρα μιλάμε για πραγματική οικονομική πίεση, αν δεν μπορούν να περάσουν στο Καλίνινγκραντ ή τη Λευκορωσία. Αυτό είναι ένα παράδειγμα για το πώς χρησιμοποιούν το νόμο, για να ασκήσουν πίεση σε αυτές τις χώρες και να δημιουργήσουν προβλήματα
– Τι πρέπει να κάνουν τα εκτεθημένα κράτη μέλη, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα αξιόπιστο σύστημα αποτροπής vis a vis αυτή τη μορφή του πολέμου;
Είστε εξοικειωμένοι με τον όρο DIME – (diplomacy, information, military, economic) διπλωματία, πληροφορίες, στρατός και οικονομία.
Στο χώρο των πληροφοριών, το I, εμείς η Δύση, πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πώς, σε μια δημοκρατική κοινωνία, όπου υπάρχουν πολύ δραστήρια μέσα ενημέρωσης, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη ρωσική αφήγηση, όπου οι ρώσοι ηγέτες δεν επιβαρύνονται με την υποχρέωση να πουν την αλήθεια. Χρησιμοποιούν τις πληροφορίες, όπως χρησιμοποιούν τα πυρομαχικά και τις ρουκέτες.
Έτσι, οι κυβερνήσεις μας πρέπει να καταλάβουν πώς πρεπει να αντιμετωπίσουν με ακριβείς πληροφορίες, αλλά με πιο ενεργό και επιθετικό τρόπο. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να γελάνε κάθε φορά που ακούνε από τον κ. Λαβρόφ να λέει ότι η επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας ήταν παράνομη, ότι είναι ένας μύθος.
Νούμερο δύο αν πάμε στο Μ του DIME, κάθε έθνος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη δική του ασφάλεια. Να μην κοιτάνε δηλαδή στο ΝΑΤΟ λες και ειναι ενα μεγάλο καταφύγιο στο οποίο όλοι τρέχουν για προστασία, αλλά αντ ‘αυτού να βλέπουν το ΝΑΤΟ ως μια ενότητα εθνών όπου το καθένα συμβάλλει στη συνολική ασφάλεια. Έτσι, κάθε έθνος πρέπει να επενδύσει σε καλά εκπαιδευμένους άνδρες και γυναίκες, και εξοπλισμό που να είναι διαλειτουργικός με τους άλλους συμμάχους. Έχω συνεχάρη τον Υπουργό Dusa για την απόφαση της Ρουμανίας να επιτύχει το 2% μέχρι το 2017. Αυτό είναι καταπληκτικό και άλλα έθνη θα πρέπει να το κάνουν αυτό.
– Έγινε η Μαύρη Θάλασσα απαγορευμένη ζώνη; Είναι οι δυνατότητες -capabilities- στην Κριμαία κίνδυνος για την περιφέρεια και τα παράκτια κράτη μέλη του ΝΑΤΟ;
Πρώτα απ ‘όλα, η Τουρκία είναι μια μεγάλη σύμμαχος, που ειναι μέρος της συμμαχίας από το 1952 και κάνει πολύ καλή δουλειά για την εξασφάλιση της Συνθήκης του Moντρέ, για το ποιος δηλαδή μπορεί να περάσει από τη Μαύρη Θάλασσα. Έχουν ενα εξαιρετικά αποτελεσματικό στρατό – το Πολεμικό Ναυτικό, τη Πολεμική Αεροπορία και τον Στρατό Ξηράς. Οι Τούρκοι ως συμμάχοι μας, είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσουν να επιβεβαιώνουν ότι η Συνθήκη του Μοντρέ τηρείται.
Αλλά νομίζω ότι πρέπει να προσέξουμε την ποσότητα του εξοπλισμού που τοποθετουν οι Ρώσοι στην Κριμαία, που σίγουρα θα μπορούσε να επεκτείνει την ικανότητά τους και να επηρεάσουν το τι συμβαίνει στη Μαύρη Θάλασσα. Γι ‘αυτό είναι σημαντικό το γεγονός ότι η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία συνεχίζουν να διατηρούν μια ισχυρή ναυτιλιακή ικανότητα και ότι το υπόλοιπο της Συμμαχίας θα συνεχίσει να ασκεί την ελευθερία της ναυσιπλοΐας μέσα και έξω από τη Μαύρη Θάλασσα στο πλαίσιο της Σύμβασης του Moντρέ.
Αν δεν εργαστούμε σκληρά για να το επιβάλουμε αυτο τοτε στη συνέχεια, με την πάροδο του χρόνου, οι Ρώσοι θα επεκτείνουν την επιρροή τους στη Μαύρη Θάλασσα, πέραν του κανονικού.
