ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΠΕΟΣ: Γέμισαν κατάρες τα social media όχι μόνο εναντίον των ψηφοφόρων του Μπέου, αλλά και των κατοίκων του Βόλου συνολικά («αυτός σας αξίζει», «να πάτε να πνιγείτε» κ.λπ.), ενώ θα έπρεπε να έχει καταστεί προφανές ότι θα μπορούσε η (πολυετής) παντοδυναμία του υπό προϋποθέσεις να έχει συμβεί και οπουδήποτε αλλού σχεδόν στη χώρα.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από το tilegrafimanews.gr
Αυτό που εκπροσωπεί ο δήμαρχος του Βόλου δεν ευδοκιμεί μόνο σε συγκεκριμένες γεωγραφικές και κλιματικές συνθήκες.
Είναι ένα μοντέλο που επικρατεί, αποθρασυμένο και αποενοχοποιημένο πλέον, οπουδήποτε στην επικράτεια και δεν είναι απαραίτητο να έχει τη μορφή του Μπέου. Είναι ο τύπος του σκληρού διαμεσολαβητή της εξουσίας που (σου) κάνει τη δουλειά, που τα λέει χύμα, που δεν διστάζει να λερώσει τα χέρια του, που δεν μπορεί να ασχολείται με φλώρους και λουλούδες, ούτε με τον πόνο και τις ευαισθησίες τους. Έχουμε δουλειές εδώ.
Κάποτε ήταν δεδομένο το φαιό και συντηρητικό ύφασμα της ελληνικής κοινωνίας. Μακριά κι αγαπημένοι (όσο γινόταν). Πλέον όμως μπορούμε να μιλάμε για άγρια και απότομη συντηρητική στροφή που δεν κρατάει ούτε καν τα προσχήματα. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η συνωμοσιολογία, ο μισογυνισμός, οι αυταρχικές ιεραρχίες, η θρησκοληψία, η έντονη δυσανεξία στην εθνικο-πολιτισμική (αλλά και σε οποιασδήποτε άλλη) διαφορετικότητα στάζουν από παντού.
Ακόμα και στη ρητορική πολλών που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι ή και «κεντροαριστεροί», κι όμως μέρα-νύχτα σιχτιρίζουν τους «δικαιωματιστές» και τους «αλληλέγγυους» και καταγγέλλουν την πολιτική ορθότητα.
Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η συνωμοσιολογία, ο μισογυνισμός, οι αυταρχικές ιεραρχίες, η θρησκοληψία, η έντονη δυσανεξία στην εθνικο-πολιτισμική (αλλά και σε οποιασδήποτε άλλη) διαφορετικότητα στάζουν από παντού.
Η λεγόμενη alt-right (η νέα ακροδεξιά επί της ουσίας) είναι εδώ και τώρα που τελείωσε το διάλειμμα των εκλογών (στον ΣΥΡΙΖΑ και στην αυτοδιοίκηση) θα την ακούμε να εκπέμπει από την Βουλή μέσω των τριών τουλάχιστον φορέων που την εκπροσωπούν.
Και όχι μόνο. Υπάρχουν διάφορα επιφανή «σταγονίδια» στο κυβερνών κόμμα, αλλά αν θα λέγαμε ότι κάποιος σήκωσε πανηγυρικά και χωρίς περιστροφές το λάβαρο μιας εγχώριας alt-right αντίληψης, αυτός δεν θα ήταν άλλος από τον Αντώνη Σαμαρά, και μάλιστα το έκανε κατά την ομιλία του για την Ημέρα της Ευρώπης (!) τον περασμένο μήνα στο Ζάππειο, όπου ανάμεσα σε άλλες συνωμοσιολογικές κορώνες επιδόθηκε σε ένα παραλήρημα κατά της «woke κουλτούρας», κατά των μεταναστών και κατά του «γκρεμίσματος όσων συνιστούν την κοινή κληρονομιά μας: τα ιερά πρόσωπα της Μάνας και του Πατέρα, υποβιβάζονται σε απρόσωπους αριθμούς: “Γονέας 1 και Γονέας 2″». Κατά τ’ άλλα, το πρόβλημά μας είναι ο Κασσελάκης και τα δύο αγόρια που θέλει να κάνει με παρένθετη μητέρα.
«Όπως οι ζωντανοί-νεκροί στις ταινίες της δεκαετίας του ’70, τα πολλαπλά ειδεχθή πρόσωπα της κοινοτοπίας του κακού πολιορκούν από παντού τα νεωτερικά κεκτημένα», έγραφε πριν από μήνα σε άρθρο του στην ιστοσελίδα Anatropi, ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του ΕΚΠΑ Νικόλας Χρηστάκης με αφορμή τη δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη στο Blue Horizon.
«Ζούμε ένα ασυμπτωτικό ψυχορράγημα του κοινωνικού που εντάθηκε με την παγκόσμια κρίση, τα μνημόνια και τους εγκλεισμούς, δαγκώνοντας πλέον όπου τύχει δεξιά-αριστερά με την “επιστροφή στην κανονικότητα”. Αλήθεια, αυτή θα είναι η κανονικότητά μας πλέον; Κάτι παραπάνω και αγριότερο από τον παλιό-καλό και απλό ατομικισμό με τον οποίον εκόντες άκοντες μοιραζόμασταν την ίδια στέγη ως νόθο (αλλά χαϊδεμένο) παιδί του φιλελευθερισμού (τουλάχιστον της ήπιας εκδοχής του); Θα είναι η αγνόηση (έως εξόντωσης) του άλλου;».
Δημήτρης Πολιτάκης/lifo.gr
