«Σφάλλει σφάλμα μέγα και απατάται απάτην οικτροτάτην» όποιος, εντός ή στις παρυφές της Νέας Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης, πιστεύει ή εκτιμά πως μετά τις απαντήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη προς Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή η υπόθεση που ταλανίζει (όπως και να το δει κανείς) την Κυβέρνηση (κυρίως) και τη Νέα Δημοκρατία (δευτερευόντως) θα καταλαγιάσει και θα περάσει σε δεύτερη μοίρα, απέναντι στα πολύ σοβαρά ζητήματα στο πεδίο της ακρίβειας που αντιμετωπίζει η χώρα.
Του Χρήστου Υφαντή
Σαμαράς (κατά πρώτο λόγο) και Καραμανλής (σε δεύτερο πλάνο) εμφανίζονται αποφασισμένοι να διεκδικήσουν με όλες τις δυνάμεις τους τους στόχους που έχουν θέσει με τις δημόσιες εμφανίσεις και αναφορές τους στα εθνικά θέματα, ατζέντα που θεωρούν πως είναι εξαιρετικά βολική για τους ίδιους και τις «ανησυχίες τους», καθώς πρόκειται για ζητήματα που ακουμπάνε στο θυμικό και στις ιστορικές παρακαταθήκες γενεών και γενεών Ελλήνων διεγείροντας αμυντικά αντανακλαστικά και την ίδια ώρα προσφέρονται για πολύ παραγωγική μυθολογία, με δεδομένη την μυστικότητα που χαρακτηρίζει τις όποιες εξελίξεις.
Σαμαράς (κατά πρώτο λόγο) και Καραμανλής (σε δεύτερο πλάνο) εκτιμούν πως σύντομα στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα σημειωθούν εξελίξεις που θα δικαιώσουν τις ανησυχίες τους και θα στρέψουν μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης (και της Νέας Δημοκρατίας) να αναζητήσει πολιτικό καταφύγιο στις απόψεις τους, εξέλιξη που την τοποθετούν στο προσεχές μέλλον.
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας δεν διστάζουν να υπονοούν ή και να αναφέρουν ευθέως πως έχουν στη διάθεση τους στοιχεία και ασφαλείς πληροφορίες ότι κάτι πολύ σημαντικό ετοιμάζεται και έρχεται στις σχέσεις την Τουρκία και αφορά σε μια ευρύτερη «της μίας και μοναδικής διαφοράς» διευθέτηση ζητημάτων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, με έμφαση σε ενός είδους πρωτόλεια συνδιαχείριση των φυσικών ενεργειακών πόρων της περιοχής (με την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ), ως προπομπό μιας συνολικής λύσης όλων των εκκρεμοτήτων «που μπορούν να λυθούν, χωρίς να γυρίσει η γη ανάποδα».
«Ο Αντώνης Σαμαράς έχει ένα ευρύ κύκλο συνομιλητών στο εξωτερικό, αλλά και άριστες σχέσεις με το Υπουργείο Εξωτερικών» διαμηνύουν συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού, επιμένοντας πως οι δημόσιες τοποθετήσεις του «δεν είναι στον αέρα, κάπου εδράζονται και από κάπου ενισχύονται».
Οι ίδιοι έχουν την εντύπωση (ου μην και την βεβαιότητα) πως «ο Σαμαράς θα συνεχίσει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση να επιτίθεται στον Μητσοτάκη για τα εθνικά θέματα, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπει να αναμένεται νέα παρέμβαση του, ίσως περισσότερο σκληρή από ότι οι προηγούμενες, καθώς τώρα εμφανίζεται απελευθερωμένος από τις τελευταίες δεσμεύσεις του προς την κυβέρνηση και το κόμμα».
Σε αυτή ακριβώς τη λογική ο Αντώνης Σαμαράς ολοκλήρωσε «το ξεκαθάρισμά» του περιβάλλοντος του με την απόλυση (περί αυτού πρόκειται) της επί δεκαετίες γραμματέως του Γεωργίας Γκίκα, συζύγου του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Διονύση Σταμενίτη, άλλοτε γραμματέα της νεολαίας της Πολιτικής Άνοιξης, στον οποίο δεν συγχώρεσε την δημόσια τοποθέτηση του υπέρ των κυβερνητικών αποφάσεων στο θέμα που τον αφορά, με αποτέλεσμα «να πάρει η μπάλα και τη Γεωργία που ήταν κερί αναμμένο δεκαετίες δίπλα του, ακόμη από τα χρόνια της απομόνωσης».
Που επενδύει ο κ. Σαμαράς τις προσδοκίες του να αποτελέσει και πάλι, στα 72 του χρόνια, πόλο συσπείρωσης της άλλοτε κραταιάς δεξιάς άποψης, η εγκατάλειψη ή η διαστρέβλωση της οποίας από τον Μητσοτάκη εκτιμά πως οδηγεί τη χώρα και τη Νέα Δημοκρατία σε περιπέτειες;
Οι προβλέψεις του πρώην πρωθυπουργού εδράζονται στο γενικότερο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται από την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και την ενίσχυση των ακραίων συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη, στην νέα άνθιση του παραδοσιακού, σε κάποιες περιπτώσεις και ακραίου, εθνικισμού, στην αναβάπτιση της έννοιας των συνόρων με αφορμή το μεταναστευτικό και τις κρίσεις που προκαλεί και στην πρόδηλη ανάγκη ενός ισχυρού, εθνικά σχεδόν ομοιογενούς κράτους στην περιοχή μας που θα αμυνθεί σθεναρά σε κάθε απόπειρα είτε νέας διευθέτησης συνόρων, είτε αλλαγής της σύνθεσης του πληθυσμού και αλλοίωσης της εθνικής συνείδησης.
«Οι εντάσεις προς την πολιτική Μητσοτάκη είναι πως αντί να ενισχύσει την έννοια του κράτους και να επενδύσει στο έθνος (επιλογές ανέκαθεν της καθαρής δεξιάς πολιτικής), επιχειρεί να αντιμετωπίσει μείζονα ζητήματα της εποχής στην περιοχή μας με παρωχημένες, στη σημερινή συγκυρία, αντιλήψεις για τις διεθνείς σχέσεις, επηρεασμένες από τις περιόδους μιας ιδιόμορφης διάχυσης του εθνικού στο ευρωπαϊκό. Ανοίγονται πεδία συζητήσεων με την Τουρκία χωρίς καμία προετοιμασία και χωρίς ευθεία και σθεναρή κατάθεση των εθνικών κόκκινων γραμμών. Θολώνεται επιτηδείως το ιστορικό εθνικό αφήγημα και ανακαλύπτονται δήθεν ευκαιρίες σε μύθους περί «ήρεμων νερών», ενώ είναι γνωστό πως με δύο παραβιάσεις και μια βόλτα μιας φρεγάτας στο Αιγαίο όλα αυτά φληναφήματα τινάζονται στον αέρα» επιμένουν στελέχη που γνωρίζουν την λογική του τέως πρωθυπουργού.
Οι ίδιοι πάντως αναφέρουν πως «ο Σαμαράς δεν έχει στόχο να ρίξει την Κυβέρνηση, αλλά να την συνεφέρει και να την οδηγήσει σε αλλαγή πολιτικής απέναντι στην Τουρκία για να προλάβει όσα έρχονται και είναι επώδυνα».
