Τα είχε «χύμα» (Διονύσης Τεμπονέρας και μανιφέστο υπέρ της επόμενης μέρας στον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του συνεδρίου), του ήρθαν και «τσουβαλάτα» (Νίκος Παππάς) του κυρίου «κυρ» Στέφανου και της ηγετικής του ομάδας, με τις ευρωεκλογές να αποκτούν πλέον διαστάσεις «μητέρας όλων των μαχών» για το αν ο κ. Κασσελάκης θα συνεχίσει να περνάει ανέφελα την είσοδο των γραφείων της Κουμουνδούρου ή θα στενέψει εξαιρετικά για την αφεντιά του η πόρτα του «Μίμης Δαρειώτης».
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Ο Φεβρουάριος θα κρίνει, εκεί προς το τέλος του και αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, σε συνεδριακές διαδικασίες, το μέλλον του κ. Τεμπονέρα ως ενός εκ των διεκδικητών του κομματικού μέλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλατφόρμα του, σκληρά λενινιστική στη λογική της, διεκδικεί να εκπροσωπήσει ένα ικανό ποσοστό συνέδρων και να καταγραφεί ως διακριτή πολιτική και οργανωτική πρόταση και να προσφέρει στον εμπνευστή της την πολυτέλεια του ηγέτη μιας καθαρά αριστερής εναλλακτικής, προοπτική που φαίνεται να ενδιαφέρει ένα μέρος του ακροατηρίου, όχι πλειοψηφικό.
Σε αυτή τη διαδικασία ο κ. Παππάς θα επιδιώξει να καταγράψει, προς ατομικό του όφελος και μόνο (όπως πάντα έπραττε), ένα σαφές πλειοψηφικό ρεύμα στο σώμα των συνέδρων ή μια δυναμική που θα του επιτρέψει «αν συνδιοικήσει» το χώρο την επόμενη μέρα και να μην επιτρέψει την ολοκληρωτική άλωση του από τον Παύλο Πολάκη και τις διάφορες κομματικές παλλακίδες του.
Για τον κ. Παππά, το μεγάλο έργο ξεκινάει αμέσως μετά στην ευθεία για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου με δεδομένη την οργανωτική αποτύπωση των κομματικών συσχετισμών και ξεκάθαρο τον πολιτικό τους αντίκτυπο και αφορά στην ικανότητα του μηχανισμού Κασσελάκη να οδηγήσει το σεσηπός και τυμπανιαίο πτώμα του άλλοτε κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ σε μια κατά το δυνατόν ευπρόσωπη ( δευτερότριτη πάντα) εκλογική καταγραφή, τηρουμένων των αναλογιών με τον ειδικό χαρακτήρα των εκλογών και τα ελαφρά διλήμματα που θα τεθούν.
Σήμερα οι προβλέψεις για την εκλογική καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς … καταστροφικές. Στην ουσία μιλάμε για μια μονοψήφια καταγραφή, την οποία οι δημοσκόποι «αρνούνται», για επαγγελματικούς λόγους, να αναδείξουν και συνεχίζουν να την ωραιοποιούν, με την γενική τάση να δείχνει τον εναπομείναντα κομματικό οργανισμό να χαροπαλεύει μεταξύ του 8% και του 10%, το διψήφιο είναι εξαιρετικά δύσκολο να το κατακτήσει.
Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι αναφορές της υπό τον κύριο «κυρ» Στέφανο ηγετικής ομάδας για την μάχη των ευρωεκλογών επιχειρούν από τώρα να υποβαθμίσουν τη σημασία της και να υποστείλουν την σκληρότητα της κριτικής που αναμένεται να εκφραστεί προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενες διάφορες δικαιολογίες, υπαρκτές και μη, ακριβώς για να διασφαλίσουν πως η κριτική θα παραμείνει σε θεωρητικά επίπεδα και δεν θα τεθεί ζήτημα προέδρου αμέσως μετά από τη νέα συντριβή που όλο προεξοφλούν.
Ο Νίκος Παππάς με την δημόσια παρέμβαση του αυτή ακριβώς την προοπτική επιχείρησε να συντηρήσει, διαμορφώνοντας από τώρα τους όρους για την «μετά-ευρωεκλογική» εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο προς τις εθνικές εκλογές του 2027, στις οποίες πολύς κόσμος φοβάται πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα φτάσει ποτέ ή, τουλάχιστον, ο σημερινός γνωστός ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Παππάς πιάνει πόρτα από τώρα για όσα θα προκύψουν το βράδυ της 9ης Ιουνίου 2024 με εμφανή στόχο να είναι αυτός που θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα στην Κουμουνδούρου προλαβαίνοντας όλους τους επίδοξους διεκδικητές, μεταξύ τους και τον κ. Τεμπονέρα.
Κυρίως, επιδιώκει να ποδηγετήσει το πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου θα εξελιχθεί η μετεκλογική μάχη, να το ευθυγραμμίσει με τις προτεραιότητες του να το χρησιμοποιήσει απέναντι στις βέβαιες αντίστοιχες επιδιώξεις της ομάδας Γ. Τσίπρα-Πολάκη-Τζάκρη με βασικό στόχο να έχει το πλεονέκτημα, που θα του χρειαστεί στη διεκδίκηση του κυρίαρχου ρόλου.
Πόσο μπορεί να αντέξει ο κ. Κασσελάκης στην αμφισβήτηση αυτή, όταν μάλιστα είναι πολύ πιθανό να συνδυάζεται με την εξακολουθητική στενή σχέση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ν. Παππά, είναι άγνωστο, ειδικά όταν είναι βέβαιο πως θα εξελιχθούν στο δρόμο προς τις εκλογές και άλλες αμφισβητήσεις της προεδρικής αυθεντίας.
Κύκλοι στον ΣΥΡΙΖΑ προβληματίζονται εξαιρετικά για το εσωκομματικό περιβάλλον που θα προκύψει μετά το συνέδριο στο δρόμο προς την 9η Ιουνίου και οι φόβοι τους εδράζονται και στην ιστορική παρακαταθήκη της αριστεράς στην ανθρωποφαγία σε περιόδους που όλα πάνε στραβά και απουσιάζει το βασικό ηγετικό μέγεθος που μπορεί να συσπειρώσει το κόμμα.
Οι ίδιοι δεν αποκλείουν να αναγκαστεί ο κ. Κασσελάκης να βαδίσει προς τις ευρωεκλογές σε καθεστώς ουσιαστικής συνδιοίκησης του κόμματος με τις διάφορες ομάδες να τον τραβούν από το μανίκι και να τον οδηγούν στην απαξίωση εν ονόματι της δικής τους επιβίωσης.
Έως το συνέδριο πάντως είναι ξεκάθαρο πως οι κόντρες και οι «αποκεφαλισμοί» με τις πασίγνωστες οργανωτίστικες μεθόδους της καθ΄ημάς αριστεράς θα είναι στη ημερήσια διάταξη και θα διαμορφώνουν το κλίμα στην Κουμουνδούρου στη λογική «no prisoners, no mercy».
