ΛΕΝΑ ΚΙΣΣΑΒΟΥ
Μείον μία κρεμάστρα, αριθμούν πλέον οι «τοίχοι καλοσύνης» στη Λάρισα, καθώς κάποιος διαφώνησε με τη γνωστή αυτή ανθρώπινη δράση, η οποία γεννήθηκε από την ανάγκη του απλού κόσμου να βοηθήσει, ανώνυμα με αυτόν τον διακριτικό τρόπο, όσους έχουν ανάγκη από ένα πιάτο φαγητό ή ένα ρούχο, παπούτσια κ.ά.
Είναι το πρώτο κρούσμα αντίδρασης… διαφωνούντων με τους
«τοίχους καλοσύνης», που έχουν δημιουργηθεί σε πολλά σημεία της Λάρισας και το χαρακτηριστικό τους είναι οι κρεμάστρες που βρίσκονται σε αυτούς, προκειμένου όποιος ενδιαφέρεται να βοηθήσει τους οικονομικά αδύναμους και άστεγους, κρεμώντας σε αυτές την προσφορά του.
Είναι απορίας άξιο, πώς ένα κοινωνικό κίνημα αλληλεγγύης που διαδόθηκε αστραπιαία και υιοθετήθηκε από πολλές πόλεις της χώρας μας, βρίσκοντας μεγάλη ανταπόκριση, να «χτυπιέται» στη Λάρισα, με τρόπο μάλιστα που γεννά ερωτηματικά.
Το ζήτημα αφορά σε μια εκ των κρεμαστών, που βρίσκεται σε τοίχο δημοτικού σχολείου, απέναντι από τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου. Μάλιστα στο εν λόγω σημείο είχε παρατηρηθεί μεγάλη ανταπόκριση Λαρισαίων, οι οποίοι είχαν αφήσει εκεί ακόμη και παιδικό καρότσι, για να το πάρει οικογένεια που αδυνατούσε να αγοράσει ακόμη και τα βασικά για τα παιδιά της.
Το γεγονός προκάλεσε την αντίδραση των κατοίκων της γειτονιάς και έγινε θέμα συζήτησης στη συνάντησή τους, στην κυριακάτικη θεία λειτουργία της εκκλησίας, όταν σε πηγαδάκια διαδιδόταν από στόμα σε στόμα, η αντιδραστική αυτή κίνηση καθαίρεσης της κρεμάστρας.
Κάποιοι έψαχναν περιμετρικά του ναού, μήπως την βρουν, πιθανολογώντας ότι ίσως ήταν αποτέλεσμα μια «βίαιης αντίδρασης» παιδιών, που ξέσπασαν στην κρεμάστρα!
Άλλοι αναρωτιούνταν σε ποιον να απευθυνθούν, για να βρουν μια ίδια ή ακόμη και να κρεμάσουν μια άλλη οι ίδιοι.
Όλοι τους εξέφρασαν την ίδια απορία: «γιατί;». Από τον προβληματισμό τους γινόταν κατανοητό ότι ήταν άνθρωποι που κρεμούσαν τακτικά ένα πιάτο φαγητό, ή μία φρατζόλα φρέσκο ψωμί.
Το ξάφνισμά τους ήταν μεγαλύτερο, όταν ο ιερέας στον ναό, είτε γιατί ο ίδιος είχε αντιληφθεί το θέμα που συζητούσε μεγάλος αριθμός πιστών, που πήγε εκείνη τη μέρα στην εκκλησία, είτε γιατί και ο ίδιος για κάποιο λόγο θεώρησε ότι ήθελε να εκφράσει την άποψή του, ανάφερε πως οι «τοίχοι αλληλεγγύης» ενέχουν και κινδύνους, όπως το να επιχειρήσει κάποιος να δηλητηριάσει με φαγητό τους φτωχούς. Έτσι πρότεινε σε όσους θέλουν να προσφέρουν κάτι για τον πλησίον τους και τον συνάνθρωπό τους που έχει την ανάγκη τους, να το πάνε στην εκκλησία η οποία ασκεί φιλανθρωπικό έργο.
Το μουρμουρητό πιστών που ακολούθησε μέσα στον ναό, μαρτυρούσε ότι η άποψη του ιερέα σχολιάστηκε άμεσα και το θέμα επανήλθε για να βρει κάποιους πιστούς να διαφωνούν μαζί του και άλλοι να συμφωνούν.
Το γεγονός όμως παραμένει: Η κρεμάστρα δεν υπάρχει πια εκεί!
ΠΩΣ ΜΠΗΚΑΝ ΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΡΕΣ
Να σημειωθεί ότι οι «τοίχοι καλοσύνης» αποτελούν πρωτοβουλία, εθελοντών Λαρισαίων που μιμήθηκαν αντίστοιχη δράση που υπάρχει στο Ιράν, όπου έχουν εγκαταστήσει άγκιστρα και κρεμάστρες σε τοίχους, γράφοντας δίπλα το εξής: «Αν δεν το χρειάζεσαι, άφησέ το. Εάν το χρειάζεσαι, πάρτο».
Μια ομάδα ατόμων άρχισε να τοποθετεί κρεμάστρες σε διάφορους τοίχους και στη Λάρισα, αρχικά στις γειτονιές των ενεργών μελών της με στόχο να διαδοθεί η ιδέα σε όλη την πόλη.
Ανάλογη κίνηση έγινε και σε άλλες πόλεις, όπως: Αθήνα, Βόλο, Κέρκυρα, Καστοριά, Κοζάνη, Ναύπλιο, Μυτιλήνη, Λαμία, Σέρρες, Πάτρα, Λιβαδειά, Καρδίτσα, Θεσσαλονίκη κ.ά.
Στους τοίχους αυτούς όποιος επιθυμεί, μπορεί να αφήσει κάτι για τον άγνωστο συνάνθρωπό του, που το έχει ανάγκη: Μια μερίδα καθαρό φαγητό, λίγα ρούχα.
Βασικός στόχος της πρωτοβουλίας αυτής, όπως είχαν πει στην «Ε», οι Λαρισαίοι που έβαλαν τις κρεμάστρες, «είναι να σταματήσει ο κόσμος να βάζει σακούλες με καθαρό φαγητό σε κάδους σκουπιδιών, αλλά να τις τοποθετεί σε πιο αξιοπρεπή και ασφαλές σημεία»
