Εορτολόγιο: Ανατολή Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφύρης, Πορφυρή, Πορφυρία, Πορφύρα, Πορφυρώ, Πορφυρούλα * Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, Σέβος, Σέβης * Φωτεινή, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ * Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, Φώτις, Φωτεινή, Φανή, Φένια, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ.
26 Φεβρουαρίου: Όσιος Πορφύριος επίσκοπος Γάζης – Ο Όσιος Πορφύριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από πλούσιους και ευσεβείς γονείς. Αφού εγκατέλειψε και γονείς και πλούτη, στα χρόνια της βασιλείας του Αρκαδίου και Ονωρίου, αναχώρησε για την Αίγυπτο που ήταν τότε μεγάλο μοναστικό κέντρο και έγινε μοναχός σε σκήτη.
Μετά πενταετή διαμονή ήλθε στα Ιεροσόλυμα και κήρυσσε στους Ιουδαίους και τους Έλληνες το Ευαγγέλιο του Χριστού. Εκεί ασθένησε σοβαρά από κίρρωση του ήπατος, αλλά παρά την ασθένειά του δεν παρέλειπε καθημερινά να επισκέπτεται το Ναό της Αναστάσεως και τα άλλα ιερά προσκυνήματα, προκαλώντας τον θαυμασμό των άλλων προσκυνητών. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Μάρκος, ο μετέπειτα βιογράφος του Πορφυρίου, ο οποίος είχε μεταβεί, επίσης, για προσκύνημα από την Ασία στα Ιεροσόλυμα και από τότε συνδέθηκαν διά βίου.
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ο Μάρκος αποδείχθηκε πιστός και χρήσιμος συνεργάτης του, ανέλαβε μάλιστα να τακτοποιήσει μια σοβαρή εκκρεμότητα που είχε αφήσει στη Θεσσαλονίκη ο Πορφύριος, τον καταμερισμό δηλαδή της οικογενειακής περιουσίας του με τα ενήλικα πλέον αδέλφια του. Κατά την διάρκεια της απουσίας του Μάρκου στη Θεσσαλονίκη, η υγεία του Αγίου Πορφυρίου αποκαταστάθηκε θαυματουργικά, κατόπιν οράματος της σταυρώσεως του Κυρίου και του ευγνώμονος ληστού. Ο Μάρκος διεκπεραίωσε την υπόθεση με τον καλύτερο τρόπο και επέστρεψε με το μερίδιο της περιουσίας, ύψους 4.400 νομισμάτων και με πλήθος αργυρών σκευών και πολύτιμων ενδυμάτων, τα οποία σύντομα εκποίησε και μοίρασε στους πτωχούς και στα μοναστήρια των Ιεροσολύμων και της Αιγύπτου, τα οποία ήταν πολύ πτωχά.
Εκεί χειροτονήθηκε, το έτος 392 μ.Χ., Πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη Β’ (386 – 417 μ.Χ.). Μετά την κοίμηση του Επισκόπου Γάζης Αινείου, το 395 μ.Χ., εξελέγη Επίσκοπος της Γάζης και χειροτονήθηκε από τον Επίσκοπο Καισαρείας Ιωάννη. Εκεί, αφού επιτέλεσε πολλά θαύματα, οδήγησε και πολλούς εοδωλολάτρες και αιρετικούς στην αληθινή θεογνωσία.
Για να προστατεύσει ο Άγιος το ποίμνιό του από τις αδικίες των Εθνικών και των αρχόντων, δεν δίστασε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και να ζητήσει την συνδρομή των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.) και Ευδοξίας. Εκεί συνάντησε και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου), ο οποίος τον συνέστησε στον Αμάντιο τον κουβικουλάριο και στους βασιλείς και στήριξε με θέρμη το αίτημά του να καταστήσει γνωστή στους βασιλείς την τυραννία των πολιτικών αρχόντων που καταπίεζαν τον λαό. Παρά τις αρχικές του αντιδράσεις ο βασιλέας επείσθη και χορήγησε στον Άγιο Πορφύριο βασιλικό διάταγμα με το οποίο περιόριζε την δράση των ειδωλολατρών και των λοιπών αιρετικών και με βασιλική χορηγία ανήγειρε εκκλησίες εκεί όπου προηγουμένως βρίσκονταν ειδωλολατρικοί ναοί. Κατάφερε δε ο Άγιος τα κατεδαφιστεί το Μαρνείον, ο περίφημος ναός των Εθνικών Γαζαίων, που είχε ιδρυθεί από τον αυτοκράτορα Αδριανό το έτος 129 μ.Χ. Στην θέση του ανοικοδομήθηκε περικαλλής ναός με χορηγία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, η οποία απέστειλε για τον σκοπό αυτό στην Γάζα τον Αντιοχέα αρχιτέκτονα Ρουφίνο. Ο ναός αυτός, που ονομάστηκε Ευδοξιανός, είχε 32 μεγάλους κίονες από καρυστινό μάρμαρο και τα εγκαίνιά του έγιναν το Πάσχα του 407 μ.Χ.
Κατά τα μετέπειτα έτη ο Άγιος Πορφύριος εργάστηκε για την συγκρότηση της Επισκοπής του. Με ζωηρά χρώματα διασώζει ο βιογράφος του Μάρκος, την φιλανθρωπική και ιεραποστολική του δράση. Το έτος 415 μ.Χ. έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Διοσπόλεως, υπό την προεδρία του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ιωάννου Β’. Η Σύνοδος αυτή ασχολήθηκε με τον θεολόγο Πελάγιο, ο οποίος είχε καταφύγει στα Ιεροσόλυμα κοντά στον Ιωάννη, μετά την σύγκρουση που είχε στην Αφρική με τον ιερό Αυγουστίνο, Επίσκοπο Ιππώνος (τιμάται 15 Ιουνίου) για τα θέματα του προπατορικού αμαρτήματος και της θείας χάριτος. Στη Σύνοδο αυτή ο Πελάγιος αθωώθηκε, αφού αποδέχθηκε τη βασική διδασκαλία, ότι η θεία Χάρη είναι απαραίτητη για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Ο Άγιος αναπαύθηκε το έτος 420 μ.Χ. μετά από σύντομη ασθένεια, σε ηλικία 72 ετών, «τὸν καλὸν ἀγῶνα τετελεκῶς πρὸς τοὺς εἰδωλομανεῖς ἕως τῆς ἡμέρας τῆς κοιμήσεως αὐτοῦ».
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῳ.
Πορφυραυγέσιν ἀρετῶν λαμπηδόσι, καταλαμπρύνας σεαυτὸν Ἱεράρχα, καθάπερ φῶς ἐξέλαμψας Πορφύριε σοφέ, λόγοις γὰρ καὶ θαύμασιν, ἀληθῶς διαπρέψας, πάσιν ἐβεβαίωσας, εὐσέβειας τὴν χάριν καὶ νῦν Χριστῷ ἀΰλως λειτουργῶν, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, μὴ παύση δεόμενος.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Πορφύριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἱερωτάτοις σου τρόποις κοσμούμενος, ἱερωσύνης στολῇ κατηγλάϊσαι, παμμάκαρ θεόφρον Πορφύριε, καί ἰαμάτων ἐμπρέπεις δυνάμεσι, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Ὁ Οἶκος
Ὑπεραστράπτει πλέον ἡλίου, Πορφυρίου ἡ μνήμη τοῦ σοφοῦ, ἀστραπαῖς θαυμάτων πᾶσαν τὴν κτίσιν φωταγωγοῦσα, καὶ διώκουσα πλάνην τὴν τῶν εἰδώλων, καὶ τοὺς πιστούς σελαγίζουσα, πάντας εὐφραίνει· Θεῷ γὰρ εὐαρεστήσας ἐπὶ γῆς, τῶν σημείων ἀπείληφε τὴν χάριν, πάντας ἰᾶσθαι, παρεστὼς τῇ Τριάδι ὁλόφωτος, καὶ πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐν πέτρᾳ τῆς πίστεως, ἐρηρεισμένος σοφέ, τὴν πέτραν ἐπόθησας, ἣν εἶδε πρὶν Δανιήλ, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν· ὕψωσας τὴν φωνήν σου, καὶ τὸν νοῦν πρὸς τὸν Κτίστην, ἔβαλες τοὺς ὀχλοῦντας, τῇ σαρκὶ πολεμίους, τῇ σῇ σφενδόνῃ Γάζης ὁ σεπτός, πρόβολος Πάτερ Πορφύριε.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
364 – Ο Ουαλεντινιανός Α΄ ανακηρύσσεται Ρωμαίος αυτοκράτορας.
1266 – Μάχη του Μπενεβέντο: ο στρατός του Καρόλου, κόμη του Ανζού, νικά τις γερμανικές και σικελικές δυνάμεις υπό τον βασιλιά Μανφρέδο της Σικελίας. Ο Μανφρέδος σκοτώνεται στη μάχη.
1815 – Ο Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας δραπετεύει από την Έλβα.
1822 – 2.000 Οθωμανοί λεηλατούν και πυρπολούν τη Χαλανδρίτσα Αχαΐας.
1876 – Η Ιαπωνία και η Κορέα υπογράφουν συνθήκη με την οποία οι Ιάπωνες υπήκοοι αποκτούν το δικαίωμα της ετεροδικίας, ανοίγουν τρία λιμάνια στο ιαπωνικό εμπόριο και τερματίζεται το καθεστώς της Κορέας ως χώρα υποτελής στη δυναστεία Τσινγκ της Κίνας.
1914 – Καθελκύεται στο Μπέλφαστ ο Βρεταννικός, αδελφό πλοίο του Τιτανικού.
1929 – Ο Αμερικανός πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ υπογράφει εκτελεστικό διάταγμα για την ίδρυση του εθνικού πάρκου Γκραντ Τέτον στο Ουαϊόμινγκ.
1935 – Ο Ρόμπερτ Ουάτσον-Ουάτ πραγματοποιεί μία επίδειξη που οδηγεί άμεσα στην ανάπτυξη των ραντάρ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
1936 – Νεαροί Ιάπωνες αξιωματικοί του στρατού επιχειρούν πραξικόπημα εναντίον της ιαπωνικής κυβέρνησης.
1960 – Αεροσκάφος της Alitalia συντρίβεται, λίγο μετά την απογείωσή του, σε νεκροταφείο στην Ιρλανδία, σκοτώνοντας τους 34 από τους 52 επιβαίνοντες.
1966 – Πρόγραμμα Απόλλων: εκτοξεύεται η αποστολή AS-201, η πρώτη πτήση του πυραύλου Saturn IB.
1971 – Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Ου Θαντ υπογράφει την ανακήρυξη της εαρινής ισημερίας ως Ημέρα της Γης.
1993 – Βόμβα στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου: Στη Νέα Υόρκη, ένα παγιδευμένο με εκρηκτικά φορτηγό, σταθμευμένο κάτω από τον βόρειο πύργο, εκρήγνυται σκοτώνοντας έξι άτομα και τραυματίζοντας 1.042.
2014: Ελλάδα: Ιδρύθηκε το κόμμα Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Γεννήσεις
1361 – Βεντσεσλάβος Δ’, βασιλιάς της Βοημίας
1416 – Χριστόφορος Γ΄, βασιλιάς της Δανίας
1619 – Φραντσέσκο Μοροζίνι, δόγης της Βενετίας
1622 – Λουδοβίκος Μαρία Σινιστράρι, Ιταλός ιερέας και συγγραφέας
1725 – Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό, Γάλλος μηχανικός
1786 – Φρανσουά Αραγκό, Γάλλος μαθηματικός
1802 – Βικτόρ Ουγκώ, Γάλλος συγγραφέας
1808 – Ονορέ Ντωμιέ, Γάλλος ζωγράφος, εικονογράφος και γλύπτης
1829 – Λίβαϊ Στρως, Γερμανός επιχειρηματίας
1842 – Καμίγ Φλαμμαριόν, Γάλλος αστρονόμος
1861 – Φερδινάνδος Α΄, βασιλιάς της Βουλγαρίας
1884 – Κώστας Βάρναλης, Έλληνας συγγραφέας
1906 – Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας, Έλληνας καλλιτέχνης
1920 – Μίνως Αργυράκης, Έλληνας ζωγράφος
1920 – Ζιζέλ Πράσινος, Γαλλίδα συγγραφέας
1926 – Γκύντερ Άσσερ, Γερμανός μαθηματικός
1926 – Βερν Γκάνια, Αμερικανός παλαιστής
1926 – Νίκος Καχτίτσης, Έλληνας συγγραφέας
1928 – Αριέλ Σαρόν, Ισραηλινός πολιτικός
1931 – Κλωντ Πιρόν, Ελβετός γλωσσολόγος
1932 – Τζόνι Κας, Αμερικανός τραγουδιστής
1935 – Αρτούρ Ρασιζάντε, πρωθυπουργός του Αζερμπαϊτζάν
1938 – Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Κύπριος αγωνιστής
1945 – Γιάννης Ιωαννίδης, Έλληνας προπονητής καλαθοσφαίρισης και πολιτικός
1945 – Χριστιάνα Σουρβίνου-Ίνγουντ, Ελληνίδα πανεπιστημιακός
1946 – Μανώλης Μητσιάς, Έλληνας τραγουδιστής
1946 – Κόλιν Μπελ, Άγγλος ποδοσφαιριστής
1950 – Έλεν Κλαρκ, Νεοζηλανδή πολιτικός
1954 – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Τούρκος πολιτικός
1956 – Μίλαν Μπάμπιτς, Σέρβος πολιτικός
1956 – Μισέλ Ουελμπέκ, Γάλλος συγγραφέας
1958 – Τιμ Κέιν, Αμερικανός πολιτικός
1959 – Αχμέτ Νταβούτογλου, Τούρκος πολιτικός
1974 – Σεμπαστιάν Λεμπ, Γάλλος οδηγός αγώνων
1976 – Νίκος Συρανίδης, Έλληνας καταδύτης
1980 – Ζούλιο Σέζαρ ντα Σίλβα ε Σόουζα, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής
1983 – Πέπε, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής
1984 – Μπερέν Σαάτ, Τουρκάλα ηθοποιός
1985 – Φερνάντο Γιορέντε, Ισπανός ποδοσφαιριστής
Θάνατοι
1154 – Ρογήρος Β΄, βασιλιάς της Σικελίας
1266 – Μανφρέδος, βασιλιάς της Σικελίας
1275 – Μαργαρίτα της Αγγλίας, βασίλισσα της Σκωτίας
1577 – Ερρίκος ΙΔ’, βασιλιάς της Σουηδίας
1726 – Μαξιμιλιανός Β΄ Εμμανουήλ της Βαυαρίας
1770 – Τζουζέπε Ταρτίνι, Ιταλός συνθέτης
1815 – Ιωσίας, πρίγκιπας της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Ζάαλφελντ
1821 – Ζοσέφ Ντε Μεστρ, Γάλλος φιλόσοφος
1883 – Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Έλληνας πολιτικός
1947 – Αλεξάντερ Λερ, Αυστριακός στρατιωτικός
1959 – Αλεξάνδρα του Φάιφ, Αγγλίδα πριγκίπισσα
1959 – Εμμανουήλ Μαρινάκης, Έλληνας πολιτικός
1969 – Καρλ Γιάσπερς, Γερμανός φιλόσοφος
1986 – Αμαλία Φλέμινγκ, Ελληνίδα ιατρός και πολιτικός
1987 – Μίχος Κάρης, Έλληνας συγγραφέας
1989 – Ρόυ Έλντριτζ, Αμερικανός μουσικός
1994 – Μπιλ Χικς, Αμερικανός κωμικός
2003 – Δημήτρης Ποταμίτης, Κύπριος ηθοποιός και συγγραφέας
2012 – Ανδρέας Καραγκούνης, Έλληνας πολιτικός
2014 – Λάκης Μαραμενίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής
2017 – Αριστείδης Καλαντζάκος, Έλληνας πολιτικός
2020 – Κώστας Βουτσάς, Έλληνας ηθοποιός
