Αντιπολίτευση πεζοδρομίου και κραυγές βγαλμένες από ένα λαϊκίστικο και ανεύθυνο παρελθόν έχει επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας για να αντιπαρατεθεί με τη Κυβέρνηση.
Η απουσία ενός σχεδιασμένου προγραμματικού λόγου είναι κάτι παραπάνω από εμφανής στις τάξεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία κατά την προσφιλή της τακτική σηκώνει διαρκώς πολιτικό μπαϊράκι, ωστόσο χωρίς να ξεστομίζει ούτε μία σοβαρή πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης και των αναταράξεων που προκάλεσε η πανδημία.
Αντίθετα, το Κίνημα Αλλαγής στοχεύει πλέον στην επανάκαμψη στο πολιτικό σκηνικό με έναν σοβαρό και τεκμηριωμένο προοδευτικό πολιτικό λόγο, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τον ρεαλισμό και την σωστή διαχείριση των προβλημάτων των πολιτών.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αντιπολιτευτικής γραμμής, ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στις δημοσκοπήσεις και αδυνατεί να πείσει ακόμη και τους ψηφοφόρους που τον εμπιστεύτηκαν στις τελευταίες Eθνικές Eκλογές το 2019.
Η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου δείχνει να μην έχει αντιληφθεί ότι η σημερινή παλαιολιθικού τύπου στρατηγική που ακολουθεί δεν αγγίζει την κοινωνία και τα καυτά θέματα που αντιμετωπίζει και η ένδεια ενός σύγχρονου προγραμματικού λόγου προκαλεί αντιδράσεις στην κοινωνία και μειώνει ακόμη περισσότερο τους δείκτες εμπιστοσύνης σε ένα κοινό που αναμένει από την Αξιωματική Αντιπολίτευση να διαδραματίσει το θεσμικό της ρόλο.
Το «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» που υπήρξε κεντρικό σύνθημα σε πολιτική καμπάνια σε προηγούμενες Eθνικές Eκλογές ταιριάζει απόλυτα στον σημερινό απαξιωμένο ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα φορώντας κόκκινα γυαλιά.
