Του Θανάση Κ.
Όποιος Πρωθυπουργός στην μεταπολιτευτική Ελλάδα μπει στη σκιά του Ειδικού Δικαστηρίου, σύντομα γίνεται παρελθόν…
Ακόμα κι αν είναι ακόμα πολύ ισχυρός…
Ακόμα κι αν θεωρείται «λαοπρόβλητος» ή «επιτυχημένος»…
Ακόμα κι αν διαθέτει ισχυρά «ερείσματα», εντός κι εκτός της χώρας.
Και ανεξαρτήτως της σοβαρότητας του «σκανδάλου» για το οποίο κατηγορείται…
Από την ώρα που θα ακουστεί σε βάρος του ότι υπάρχουν κατηγορίες που μπορούν να οδηγήσουν σε Ειδικό Δικαστήριο και του κολλήσει η «ρετσινιά», ο Πρωθυπουργός αυτός «μετράει μήνες» πια…
–Συνέβη στον Ανδρέα Παπανδρέου το 1988-89. Για την υπόθεση Κοσκωτά.
Για την οποία πήγε τελικά στο Ειδικό Δικαστήριο…
Όπου τελικά απαλλάχθηκε. Και επανήλθε τέσσερα χρόνια αργότερα…
Αλλά αφού στο μεταξύ έχασε τρείς αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις…
–Συνέβη και στον Κώστα Καραμανλή το 2008, με την υπόθεση του Βατοπεδίου. Η οποία διερευνήθηκε από δύο διαδοχικές Βουλές (με Εξεταστικές Επιτροπές) και δεν βρέθηκε απολύτως τίποτε σε βάρος πολιτικών προσώπων!
Αλλά ο Κώστας Καραμανλής έχασε την Πρωθυπουργία πολύ σύντομα…
–Έχει συμβεί και στην Ισπανία, όπου ο ισχυρότερος πρωθυπουργός της μεταφρανκικής εποχής, ο Φελίπε Γκονζάλες έπεσε κάτω από το βάρος ενός σκανδάλου (ότι δημιούργησε παραστρατιωτική-παρακρατική οργάνωση για να εξουδετερώσει τους αυτονομιστές Βάσκους τρομοκράτες της ΕΤΑ)…
–Συνέβη και στην Ιταλία τη δεκαετία του ’90, όπου τρείς Πρωθυπουργοί αποκαθηλώθηκαν, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για οικονομικά σκάνδαλα.
–Συνέβη και στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όπου ο πανίσχυρος τότε (και μόλις επανεκλεγείς, με σαρωτική πλειοψηφία) Ρίτσαρντ Νίξον, υποχρεώθηκε σε παραίτηση στη μέση της δεύτερης θητείας του, κατηγορούμενος όχι για «σκάνδαλο», αλλά για απόπειρα συγκάλυψης παράνομης ενέργειας.
Δύο είναι σημαντικά εδώ:
* Πρώτον ότι σε όλο τον κόσμο, ακόμα και μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα όταν εμφανιστεί ευθέως ανεμεμιγμένη σε σκάνδαλο – είτε πραγματικό είτε όχι, είτε οικονομικό είτε όχι, είτε απλή συγκάλυψη σκανδάλου – δεν γλιτώνει εύκολα!
Γιατί δεν γλιτώνει; Γιατί η ανεξάρτητη δικαιοσύνη τελικά κάνει τη δουλειά της. Και γιατί η αντιπολίτευση δεν έχει άλλη επιλογή από το να το σηκώσει και να το φτάσει ως το τέλος. Οπότε τα «ερείσματα» του κατηγορούμενου Πρωθυπουργού – και μέσα στη χώρα και εκτός – αρχίζουν να αποστασιοποιούνται ή και να μεταστρέφονται κατά του πρώην «προστατευομένου» τους…
* Και δεύτερον, από αυτόν τον κανόνα δεν εξαιρείται η Ελλάδα! Αντίθετα έχουμε δύο ισχυρά παραδείγματα – κι ίσως και παραπάνω – που τον επιβεβαιώνουν απολύτως. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι το πρώτο και πιο ηχηρό τέτοιο παράδειγμα…
Ο Τσίπρας λοιπόν, βρίσκεται ήδη κάτω από την σκιά του Ειδικού Δικαστηρίου!
Και μάλιστα, όχι σε μια αλλά σε τρείς πιθανές κατηγορίες σκανδάλων:
–Πρώτον, η υπόθεση Καμμένου με τα βλήματα που επρόκειτο να πωληθούν στη Σαουδική Αραβία είναι το πιο πρόσφατο σκάνδαλο. Που όπως αποδείχθηκε πια με την παρέμβαση Βορίδη από τη ΝΔ, αλλά και Λοβέρδου από τη ΔΗΣΥ, δεν πρόκειται να κλείσει…
Εδώ «δένουν» σιγά-σιγά οι κατηγορίες: υιοθέτηση μεσάζοντα – που είναι παράνομο – και απόπειρα παραπλάνησης του Κοινοβουλίου με «μη έγκυρα» ντοκουμέντα. Επίσης εξόχως παράνομο…
Αλλά υπάρχει και πλούσιο βάθος για περαιτέρω ψάξιμο: απόπειρα εξαπάτησης-υπαξαίρεσης και δημιουργίας «μαύρων ταμείων» (μέσα από την πώληση 200 χιλιάδων βλημάτων στη μαύρη αγορά!)
–Η δεύτερη κατηγορία αδικημάτων, που μπορούν να σύρουν το ΣΥΡΙΖΑ σε Ειδικό Δικαστήριο είναι η πλήρης «κάλυψη» έκνομων δραστηριοτήτων από ακροαριστερούς «ακτιβιστές» που έχουν σχέσεις και με κυκλώματα τρομοκρατίας και με κυκλώματα λαθρομεταναστών και με κυκλώματα διακινητών.
Εδώ μια απλή προανακριτική διερεύνηση θα αποκαλύψει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Που κάποιες μάλιστα, ίσως στάζουν… αίμα!
Απόπειρα τρομοκράτησης δικαστών, πολιτικών και πανεπιστημιακών υπάρχει ήδη με την περιβόητη υπόθεση της καταδικασμένης Ηριάνας Βασιλειάδη-Λιναρδάκη που έχουν απαγορεύσει να αναφέρεται δημόσια το επώνυμό της! Κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ για καταδικασμένο άτομο. Ούτε καν για υπόδικο…
Και η σχέση αυτών που «πιέζουν» για την αποφυλάκιση της καταδικασμένης «Ηριάνας» με το ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανής και απολύτως αποδείξιμη.
Και με πολλές άλλες «όζουσες» υποθέσεις εξ άλλου, για τις οποίες έχουν υπάρξει δημόσιες καταγγελίες και από πρώην υπουργούς του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ!
Μέχρι και για απόπειρα δημιουργίας «αριστερού παρακράτους» (verbatim).
Η επόμενη κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από τον να προχωρήσει στην διερεύνηση – εκκαθάριση αυτών των υποθέσεων, για να εξουδετερώσει τα τάγματα εφόδου που από τώρα δημιουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ…
Και βεβαίως, αν αποδειχθεί η παραμικρή εμπλοκή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοια «αδικήματα» (μάλλον θα αποδειχθούν πολύ περισσότερα), τότε θα αλλάξει ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
–Η τρίτη κατηγορία υποθέσεων, για τα οποία μπορεί να υπάρξει Ειδικό Δικαστήριο είναι τα «μαύρα ταμεία» που φαίνεται να δημιουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ…
Τα πώληση πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία είναι μόνο μια αφετηρία για να ξεδιπλωθεί το κουβάρι που οδηγεί πολύ πιο βαθιά και σε πολύ περισσότερα.
Υπάρχουν, όμως και πολλές άλλες αφετηρίες για να ξεδιπλωθεί το κουβάρι και να φτάσει σε πραγματικά μαύρα ταμεία.
Για την ώρα τίποτε άλλο επ’ αυτού. Τα μαύρα ταμεία θα ψαχτούν, όταν φύγει από τη μέση ο ΣΥΡΙΖΑ, off shore θα διερευνηθούν, στόματα θα ανοίξουν, πορτοφόλια που έδωσαν θα «μιλήσουν», και θα αποκαλυφθεί το… ΑΝνήθικο πλεονέκτημα αυτής της Αριστεράς των κατσαπλιάδων…
Και το πιο σημαντικό:
Σε όλες αυτές τις υποθέσεις, κίνητρο και ενδιαφέρον έχουν να φτάσουν ως το τέλος, όχι μόνο το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και όλα τα υπόλοιπα κόμματα!
Ο Τσίπρας κατάφερε να τους συσπειρώσει όλους εναντίον του στις υποθέσεις των σκανδάλων.
–Στο θέμα της πώλησης βλημάτων η Φώφη Γεννηματά και ο Ανρέας Λοβέρδος από τη ΔΗΣΥ, αλλά και ο Σταύρος Θοδωράκης από το Ποτάμι, δείχνουν την ίδια «ζέση» με τον Κυριάκο, τον Άδωνη ή τον Μάκη Βορίδη της ΝΔ…
–Στα θέματα των κουκουλοφόρων, το ΠΑΣΟΚ δείχνει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί το ίδιο πλήττεται καθημερινά.
–Ακόμα και ο Λεβέντης φαίνεται ήδη να «προεξοφλεί» την εμπλοκή του Τσίπρα.
–Για να μη μιλήσουμε για το ΚΚΕ, το οποίο κοιτάει όλα αυτά «αφ’ υψηλού» ως συνήθως, αλλά δεν πρόκειται να αρνηθεί τη… σπίλωση του ΣΥΡΙΖΑ όταν θα αποδειχθεί η παραμικρή αληθινή εμπλοκή του. Θα καθαρίσει έτσι και τους ενδο-αριστερούς λογαριασμούς μαζί του…
Το μόνο που θα μπορούσε ίσως – θεωρητικά πάντα – να «διασώσει» τον Τσίπρα από τη σκιά των Ειδικών Δικαστηρίων, είναι αν τα κατάφερνε εξαιρετικά σε όλα τα άλλα.
[irp posts=”162349″ name=”Μητσοτάκης: Τρέχοντας έφυγε ο κ. Τσίπρας””]
Κι αυτό δύσκολο βέβαια: Αν αναλογιστούμε πως ο Ανδρέας Παπανδρέου, την πάτησε με το σκάνδαλο Κοσκωτά, στα μέσα της δεύτερης τετραετίας του, ίσα-ίσα τη στιγμή που κατάφερνε να σταθεροποιήσει την Ελληνική Οικονομία από το ξεχαρβάλωμα της πρώτης τετραετίας του.
Παρ’ όλα, παρά τις αποτελεσματικές προσπάθειες του τότε υπουργού του, Κώστα Σημίτη (1985-88), δεν τη γλίτωσε – ούτε ο Ανδρέας!
Στην περίπτωσή μας ο δόλιος ο Τσίπρας ούτε επιτυχίες μπορεί να εμφανίσει:
Αντίθετα εντυπωσιάζει η αδυναμία του να διαχειριστεί και τα πιο απλά:
–Εξαγγέλλει «τη μεγάλη τομή» στο τηλεοπτική πεδίο και τα κάνει μαντάρα! Συγκρούεται με τους πάντες – και με τη δικαιοσύνη – κι ύστερα του βγαίνει …αντισυνταγματικός ο νόμος κι άντε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Σε μια υπόθεση που στοιχειώδεις γνώσεις του αντικειμένου αν είχε, θα μπορούσε να τη διαχειριστεί με πολιτικό όφελος για τον ίδιο…
–Δεν μπορεί μια πετρελαιοκηλίδα να ελέγξει! Και στη συνέχεια βγαίνουν οι υπουργοί του και λένε ένα κάρο… μακακίες και τα κάνουν τρις χειρότερα…
–Δεν μπορεί την πλημμύρα της Μάνδρας στοιχειωδώς να αντιμετωπίσει. Κι εκεί… μαντάρα από επικοινωνιακή άποψη. Χώρια που έβγαλαν «στον τάκο» τη δική τους Περιφερειάρχη για να γλιτώσουν οι ίδιοι…
–Δεν μπορεί ούτε μια στοιχειώδη «κομπίνα» να κάνει (για τα βλήματα στους Σαουδάραβες) χωρίς να τα… σκατώσει πλήρως. Κι ύστερα για να καλύψει την ζημιά βγαίνει και την κάνει… πολύ χειρότερη! Και εκτίθεται, ο ίδιος πια, ακόμα περισσότερο…
Και βεβαίως, δεν μπορεί να ξεμπλοκάρει ούτε τις αποκρατικοποιήσεις που ο ίδιος πολέμησε στο παρελθόν, αλλά στο τέλος προσυπέγραψε! Κι έχουν πλήρως βαλτώσει…
Υπολογίζει ο Τσίπρας πως θα τον στηρίξουν ως το τέλος παραδοσιακά «τοπικά κυκλώματα εξουσίας», που όμως αρχίζουν πια να παίρνουν διακριτικές αποστάσεις. (Κάποιοι όχι και τόσο «διακριτικές»…)
Και υπολογίζει ακόμα πως θα τον στηρίξουν ξένα «ερείσματα», τη στιγμή που διεθνώς οι κοινωνίες μετακινούνται δεξιότερα, κι αλλού υπάρχει ακυβερνησία πια, ενώ ο διεθνής Τύπος μιλάει σήμερα ανοικτά για «το τέλος του…ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα»!
Και εν πάση περιπτώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέστη τη μεγάλη «ταλαιπωρία» του 1989-94, και τελικά διεσώθη και επανήλθε, γιατί ήταν ήδη κομμάτι του «κατεστημένου» – που ο ίδιος είχε δημιουργήσει, εξ άλλου.
Ο Τσίπρας είναι ξένο σώμα, όχι γιατί τσακώθηκε με το «κατεστημένο» που είχε ήδη αποδυναμωθεί πριν έλθει ο ίδιος στην εξουσία (και τον βοήθησε να έλθει!), αλλά γιατί δεν κατάφερε να δημιουργήσει δικό του κατεστημένο. Απλά τσακώθηκε με όλους…
Το ΠΑΣΟΚ που θεμελίωσε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου, μπορεί πολιτικά να έχει εξαερωθεί πια, αλλά κερδίζει ακόμα εκλογές σε τοπικά και επαγγελματικά σωματεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σήμερα που βρίσκεται στην διακυβέρνηση, όπου γίνονται εκλογές πατώνει μεγαλοπρεπώς!
Πολύ σύντομα ο Τσίπρας θα καταλάβει αυτό που φέρεται να έχει πει κάποτε η Μελίνα στον Ανδρέα, όταν έδυε ο «πράσινος ήλιος»:
–Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια!
Και πάντως, ο Τσίπρας είναι και… «γκαφατζής» ολκής:
Πριν μερικές μέρες νόμιζε ότι… «ρούμπωσε» τον Κυριάκο στη Βουλή όταν έκλεισε την ομιλία του με την περιβόητη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1989:
–Καληνύχτα σας κ. Μητσοτάκη.
Κάποιος έπρεπε να του πει, πως λίγους μήνες μετά, ο Ανδρέας έχανε τις εκλογές (κι ύστερα τις επόμενες και τις μεθεπόμενες) για να καταλήξει στο Ειδικό Δικαστήριο…
Από το οποίο – για να μην ξεχνιόμαστε – απαλλάχθηκε με μία μόνο ψήφο διαφορά!
(Και ο Τσίπρας ίσως δεν φανεί τόσο τυχερός…)
