Για ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού μίλησε ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στο 2ο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Ο πρώην πρωθυπουργός ξεκίνησε την παρέμβασή του με έναν σύντομο απολογισμό των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Καμία άλλη παράταξη δεν έκανε τόσα πολλά σε μία χώρα, σημείωσε. Καμία άλλη παράταξη δε διώχθηκε τόσο, προσέθεσε. Ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε και αυτός στο θέμα των συνεργασιών της επόμενης μέρας:
«Μη σας ξεγελά η δήθεν αντιπαλότητα Καραμανλικών, Σαμαρικών και Μητσοτακικών. Λεοντή αλλάζουν, δεξιοί παραμένουν, τα ίδια πάνω κάτω συμφέροντα υπηρετούν.
Λίγο πολύ τα ίδια συμφέροντα εκπροσωπεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τους είδαμε στην πράξη. Είναι δύο όψεις της συντήρησης.
Η συμμαχία τους, οι γέφυρές τους, οι υποσχέσεις τους δεν αφορούν τον Ελληνικό λαό. Συμμαχούν και πορεύονται χέρι – χέρι, με ένα εξωθεσμικό σύστημα εξουσίας. Έτσι ώστε, το ένα χέρι να νίβει το άλλο».
Ολόκληρη η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου
Αγαπητές Συντρόφισσες, Αγαπητοί Σύντροφοι,
Φίλες και Φίλοι,
Είμαστε όλοι εδώ, παρόντες, συμμέτοχοι σε μια προσπάθεια, που έχει χρέος να ανταποκριθεί σε μια εθνική ανάγκη, σε μια εθνική επιταγή.
Είμαστε, όλοι μαζί, η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, με τη μεγάλη, ιστορικά, προσφορά στον τόπο.
Στη Δημοκρατία, στους Έλληνες, στη χώρα.
Με το έργο μας, οδηγήσαμε τη χώρα σε μια πολύ σημαντική κατάκτηση. Στον κύκλο των 25 πρώτων χωρών του κόσμου.
Και ακόμη περισσότερο, με την Κύπρο στην ΕΕ, με το Αιγαίο θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας, με πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια, με σεβαστή γνώμη στην Ευρώπη, αλλά και παράδειγμα μιας ενεργού και σεβαστής Δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο.
Αλλά, είχαμε όραμα, είχαμε σχέδιο, είχαμε φροντίσει να επικρατεί ένα θετικό κλίμα στην κοινωνία, η αίσθηση ότι, μπορούμε να τα καταφέρουμε, αν έχουμε στόχους και δουλεύουμε όλοι μαζί.
Είχαμε και κάτι ακόμη. Τη σώφρονα αντίληψη ότι, η ενότητα του λαού μας, με πλατιά και δυναμική συμμαχία δυνάμεων της κοινωνίας μας, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την πορεία του Ελληνισμού προς το μέλλον.
Και παρά τα όποια προβλήματα και λάθη, αλλάξαμε την Ελλάδα.
Δημιουργήσαμε δυνατότητες και ευκαιρίες για όλους τους Έλληνες, οικοδομήσαμε αίσθημα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας, αλλά και ομοψυχίας.
Αν προσωπικές επιλογές κάποιων, πολύ λίγων ανθρώπων, μας πλήγωσαν, είναι γιατί δεν είχαν καμία σχέση με τη νομιμότητα αλλά ούτε και το ήθος και τις αρχές που μας χαρακτηρίζουν.
Απόδειξη, ότι εμείς και πάλι, με πολιτικό θάρρος βρίσκαμε τον τρόπο, και όχι με την κατασκευή αποδιοπομπαίων τράγων, να δίνουμε λύσεις που ενίσχυαν τη ισονομία, την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία.
Κίνητρό μας δεν ήταν ποτέ η συγκάλυψη μα ούτε και ο ρεβανσισμός, αλλά η πίστη μας στην εμβάθυνση των δημοκρατικών μας θεσμών.
Δεν τα κάναμε όλα, αλλά κάναμε πάρα πολλά.
Δημιουργήσαμε μια νέα Ελλάδα.
Με μεγάλες, πρωτόγνωρες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Τα παραδείγματα, αμέτρητα:
Από την Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης,
την εισαγωγή του ΕΣΥ,
την αναβάθμιση της Αυτοδιοίκησης,
πρωτόγνωρες για την Ελλάδα υποδομές,
την ενίσχυση της θέσης των γυναικών και τις επαναστατικές αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο,
το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο,
την εισαγωγή της Ανεξάρτητης Αρχής για τις προσλήψεις, το ΑΣΕΠ, μέχρι και τη Διαύγεια, για να ξέρουμε πού πάνε τα λεφτά μας,
την καταμέτρηση, επιτέλους, των δημοσίων υπαλλήλων, για να ξέρουμε πόσοι υπηρετούν τον πολίτη,
την Ενιαία Αρχή Πληρωμής, για να ξέρουμε τι και σε ποιούς πληρώνουμε – μισθούς και συντάξεις,
την ηλεκτρονική συνταγογράφηση για να ξέρουμε τι πληρώνουμε για φάρμακα, μια τομή, που αποφέρει κάθε χρόνο σχεδόν 3 δις Ευρώ όφελος στα ταμεία, που θα πλήρωναν οι πολίτες σε υγεία και χρήμα,
όπως και θεσμούς που ενίσχυσαν τη Δικαιοσύνη και την εξόπλισαν με όλες τις δυνατότητες για να αναζητήσουν όσους καρπώθηκαν χρήματα που δεν τους ανήκαν.
Καμιά άλλη παράταξη, δεν έκανε τόσα πολλά σε μια χώρα.
Ακόμη και την πρώτη περίοδο της κρίσης, έγιναν τόσα πολλά, που ακόμα και ο ΟΟΣΑ αναγνώρισε ότι μεταξύ όλων των χωρών, η Ελλάδα ήταν πρώτη σε θεσμικές αλλαγές.
Και όμως, καμία άλλη παράταξη δεν κατηγορήθηκε και δεν διώχθηκε τόσο, σε περίοδο δημοκρατίας. Ακόμη και τότε που η χώρα, βίωσε την πιο δημοκρατική και δημιουργική της περίοδο, από τη συγκρότηση του Ελληνικού κράτους.
Ναι, σύντροφοι, κάποιοι επιδιώκουν με κάθε τρόπο, να ξαναγράψουν την ιστορία, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει. Όσο μελάνι και αν χυθεί, όσα βιβλία και αν εκδοθούν, όσοι σχολιαστές και όσοι πρόθυμοι κονδυλοφόροι και αν το προσπαθήσουν.
Αντιθέτως, μας πεισμώνουν για να προωθήσουμε νέες αλλαγές που θωρακίζουν τη Δημοκρατία και τους θεσμούς, που προστατεύουν τους Έλληνες.
Εμείς το χρέος μας το έχουμε κάνει και με το παραπάνω. Ακόμη και όταν μόνοι μας δίναμε τη μάχη, με τους άλλους να μας πετροβολούν, όπως στην πρόσφατη κρίση, την πιο μεγάλη κρίση των τελευταίων δεκαετιών.
Αλλά μπορούμε να κάνουμε και ακόμη περισσότερα, που άλλοι, δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν.
Και αυτό, όχι γιατί διαθέτουμε κάποιο χάρισμα, όπως κάποιοι λαοπλάνοι, για να κερδίζουμε εκλογές, αλλά γιατί παλεύουμε σθεναρά για την αξία της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Γιατί είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι.
Γιατί δεν έχουμε βάρη, γιατί δεν δεσμευόμαστε από κανέναν και γιατί ακόμη και αν κουραστούμε, ξέρουμε ότι, στα δύσκολα μας χρειάζονται οι συμπολίτες μας.
Και εμείς, θα είμαστε παρόντες.
Μπορεί να χρειαστεί ακόμη και να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, αλλά, να είστε βέβαιοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε.. Αρκεί, να αναλογιστούμε το χρέος μας.
Δεν είμαστε για τα εύκολα.
Συντρόφισσες, Σύντροφοι,
Είμαστε όλοι εδώ, λοιπόν, παρόντες και συμμέτοχοι, σε αυτήν την εθνικά αναγκαία προσπάθεια,
Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους Έλληνες και τη χώρα.
Και με γνώμονα, το πώς μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι όσον αφορά την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων του λαού και της χώρας.
Επομένως,
Και με επίγνωση της υπερ-προσπάθειας που πρέπει να κάνουμε για να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Όπως αποδείχθηκε με δραματικό τρόπο την περίοδο της κρίσης, η ευθύνη της Παράταξής μας, για το μέλλον του Ελληνισμού και της χώρας, είναι μεγάλη.
Και μόνον η διαφορά μας από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, στο πώς αντιμετωπίσαμε την κρίση, είναι καθοριστική.
Πρώτον, εμείς ως κυβέρνηση της Προοδευτικής Παράταξης, και εγώ προσωπικά ως πρωθυπουργός, αντιμετωπίσαμε την μεγαλύτερη κρίση της μεταπολίτευσης,
Σε μια Ευρώπη που κρυβόταν και χωρίς σχέδιο.
Αγωνιστήκαμε για να αλλάξει η Ευρώπη.
Πήραμε δύσκολες αποφάσεις στρατηγικής σημασίας για τη χώρα.
Είπαμε,
Όχι στην χρεοκοπία,
Όχι στην έξοδό μας από την Ευρωζώνη,
Όχι σε μια καταστροφική αμφιθυμία που θα παράτεινε την κρίση αξιοπιστίας και θα μας κρατούσε έξω από τις αγορές για χρόνο.
Σηκώσαμε το βάρος μόνοι μας, πατριωτικά, με το όποιο κόστος.
Τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης με την στάση τους, μας υπονόμευαν, εντείνοντας την κρίση αξιοπιστίας και το χρόνο προσαρμογής με κόστος τεράστιο για τον Ελληνικό λαό.
Δεύτερη διαφορά μας, δεν μείναμε στην διαχείριση της κρίσης.
Αποφασίσαμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία.
Ευκαιρία για μεγάλες ανατροπές στη χώρα.
Αλλαγές που δεν ζητούσε ούτε η Ευρώπη ούτε το ΔΝΤ. Όπως ο Καλλικράτη, η Διαύγεια, η συνταγογράφηση.
Η αντιπολίτευση – και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, και αυτοί είδαν την κρίση ως ευκαιρία. Αλλά ευκαιρία για την κομματική τους ματαιοδοξία.
Και αυτό, παρότι επιβεβαίωσαν πανηγυρικά την ορθότητα των στρατηγικών μας επιλογών όταν κατάφεραν να πάρουν την εξουσία. Εφάρμοσαν μνημόνια μεν, αλλά εγκατέλειψαν ή και υπονόμευσαν τις προοδευτικές αλλαγές που ξεκινήσαμε.
Τρίτη διαφορά μας – εμείς πιστεύουμε στον Ελληνικό λαό, δεν προτείναμε δημοψηφίσματα μαϊμού, θέλουμε την πραγματική συμμετοχή του, τη δύναμή του. Για αυτό αποκαλύψαμε αλήθειες, που πονάνε, αλλά οδηγούν σε αλλαγές θεσμικές, πρακτικής και αντιλήψεων.
Έκρυψαν και οι δύο τη ρίζα των προβλημάτων, συγκαλύπτοντας μαζί και ενόχους, τάζοντας εξόδους παραδεισένιες από την κρίση, για να έρθουν στην εξουσία και περίτρανα να απογοητεύσουν τον Ελληνικό λαό.
Ειδικά δε, τη νεολαία, που σήμερα αποστρέφεται επικίνδυνα την πολιτική.
Ζημίωσαν τη χώρα.
Αλλά ακόμα χειρότερα, κατάφεραν να θεριέψει η μιζέρια και η παραίτηση, να ριζώσει το μίσος και ο διχασμός, και να δημιουργηθεί το γόνιμο έδαφος για να καλλιεργηθούν οι μισαλλόδοξες επιδιώξεις για κάθε λογής μεσσίες και σωτήρες, ακροδεξιούς, φασίστες και νεοναζιστές, αντάμα με απερίσκεπτους πολιτικούς, διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων.
Επέλεξαν έναν δρόμο που αποδείχθηκε καταστροφικός για την κοινωνική συνοχή, όπως και για τη σημασία και την αξία της συλλογικής προσπάθειας και της εμπιστοσύνης που επιβάλλεται να έχουμε στις δικές μας δυνάμεις και δυνατότητες.
Κάποιοι μάλιστα, τρομάζουν δήθεν σήμερα από την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, την ίδια ώρα που συγκυβερνούν συνειδητά και ως αποτέλεσμα των αντιλήψεών τους, επί 4ετία με ακροδεξιούς.
Κάποιοι άλλοι, επιχειρούν να προβάλλουν ως μεταρρυθμιστική πολιτική τις νεοφιλελεύθερες επιδιώξεις τους.
Που είναι η συγνώμη σας κύριοι της ΝΔ;
Πότε αναλάβατε τις ιστορικές σας ευθύνες για την έλευση της κρίσης;
Πότε αποβάλλατε την πελατειακή σας αντίληψη για την διαχείριση του πλούτου του Ελληνικού λαού;
Και συντρόφισσες και σύντροφοι, μη σας ξεγελά η δήθεν αντιπαλότητα Καραμανλικών, Σαμαρικών και Μητσοτακικών. Λεοντή αλλάζουν, δεξιοί παραμένουν, τα ίδια πάνω κάτω συμφέροντα υπηρετούν.
Τους ενώνει η νομή της εξουσίας.
Το κακό, βεβαίως, για τη χώρα, είναι ότι, πάνω κάτω τα ίδια συμφέροντα υπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλες και φίλοι, κατανοούμε τη μεγάλη μας ευθύνη έναντι των Ελλήνων και της χώρας.
Την ευθύνη μας απέναντι στη νέα γενιά και τους νεο-μετανάστες, που έχουμε χρέος να τους φέρουμε πίσω, αλλά σε μια άλλη Ελλάδα, που πρώτα θα έχουμε φροντίσει να αλλάξουμε, να την απελευθερώσουμε από τα δεσμά του πελατειασμού, τα δεσμά ενός πελατειακού πολιτικο-οικονομικού συστήματος, που παρά τις μεταλλάξεις του, ακολουθεί και καθορίζει τη μοίρα των Ελλήνων και του τόπου, πριν ακόμη από τη συγκρότηση του Ελληνικού κράτους, μέχρι και σήμερα.
Και το σημειώνω, γιατί πριν από λίγα μόλις 24ωρα, γιορτάσαμε τον εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα, αλλά δυστυχώς, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να κάνουμε για να απελευθερωθούμε από τα δεινά που εμείς οι ίδιοι, ως πολιτεία, πρέπει να σπάσουμε, ώστε να απελευθερωθούν και οι υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου.
Γιατί, συντρόφισσες και σύντροφοι, αν θέλουμε και ως παράταξη να έχουμε μέλλον, αυτούς πρέπει να υπηρετούμε, όχι όλους και αδιακρίτως ανάλογα με το τι βολεύει ψηφοθηρικά κάθε φορά.
Όταν αυτό δεν το κάναμε, το πληρώσαμε.
Και επιπλέον, δώσαμε τη δυνατότητα σε πάσης φύσεως καλοθελητές, να μας αμφισβητήσουν.
Αλλά για να κάνουμε αυτό που πρέπει, γιατί αυτό είναι και το εθνικό μας χρέος, το χρέος που πρέπει να φέρουμε σε πέρας ως Προοδευτική Παράταξη,
έτσι ώστε να είμαστε ουσιαστικά χρήσιμοι, επομένως και εκλογικά αναγκαίοι,
είναι να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας, και να περιγράψουμε ξανά και ξανά και ξανά και με ακρίβεια, πριν από οτιδήποτε άλλο, το πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Μόνο έτσι, με την ορθή διάγνωση της πραγματικότητας, θα επιβάλλουμε την ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Το πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, σχεδόν σε απόλυτο βαθμό, συμπυκνώνεται στις πραγματικές αιτίες, που μας οδήγησαν στην κρίση.
Δηλαδή, στις παθογένειες που χαρακτηρίζουν την ελληνική πραγματικότητα από τη συγκρότηση του Ελληνικού κράτους.
Την παρεοκρατία και τον πελατειασμό. Τις υπόγειες διαδρομές μεταξύ κράτους και ισχυρών συμφερόντων. Αυτές που εξέθρεψαν ένα κατεστημένο, με χαριστικές αποφάσεις του ελληνικού κράτους.
Το δημοσιονομικό πρόβλημα που μας κατέστησε έκπτωτους από τις αγορές, δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της επικράτησης των πελατειακών αντιλήψεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών, που διοχέτευσαν λεφτά του ελληνικού λαού αλλά και πόρους του ελληνικού κράτους σε ρουσφετολογικές σπατάλες και τη διαφθορά.
Όλα αυτά, ξεχείλισαν το ποτήρι και ανέδειξαν μια ακόμη χειρότερη επίπτωση από αυτές τις αθέμιτες σχέσεις συναλλαγής.
Το έλλειμμα αξιοπιστίας.
Και άλλες χώρες είχαν προβλήματα.
Και άλλες χώρες μπήκαν σε πρόγραμμα προσαρμογής, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.
Αλλά μόνον εμείς συγκεντρώναμε όλα τα κακά μαζεμένα.
Έλλειμμα δημοσιονομικό, έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, έλλειμμα αξιοπιστίας. Ειδικά μετά τις απάτες της Κυβέρνησης Καραμανλή. Πρώτα με την απογραφή του 2004 και μετά με την στατιστική αλχημεία του 2009.
Και μαζί με αυτά, βιώσαμε και βιώνουμε έλλειμμα εθνικής συνεννόησης και ομοψυχίας.
Το θεόρατο έλλειμμα και το δυσθεώρητο χρέος, που σε πέντε μόλις χρόνια διπλασιάστηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Για να βγούμε από την κρίση, και να οδηγηθούμε σε μια βιώσιμη επόμενη ημέρα, δεν αρκεί η έξοδος από τα μνημόνια.
Χρειάζεται να αντιμετωπιστεί η ρίζα του ελληνικού προβλήματος.
Και αυτό,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, χρειάζεται μεγάλες, τολμηρές αλλαγές, δημοκρατικές, προοδευτικές αλλαγές,
Για να οικοδομήσουμε κράτος δικαίου, κοινωνικής συνοχής, αποτελεσματικότητας και διαφάνειας.
Μόνο με αυτές τις αλλαγές, μπορούμε να σπάσουμε το γόρδιο δεσμό της ελληνικής κακοδαιμονίας.
Με αυτές μόνο θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις πρωτόγνωρες διεθνείς, γεωπολιτικές, κλιματικές και τεχνολογικές εξελίξεις.
Οι αλλαγές όμως, σημαίνουν και σπάσιμο της άνομης και αθέμιτης σχέσης που συνδέει, την πολιτική με συμφέροντα και κατεστημένα.
Γι’ αυτό το λόγο,
Οι αλλαγές πονάνε κάποιους, τους λίγους που ευνοούνται από τα πάσης φύσεως προνόμια, όχι τους πολλούς, γι’ αυτό και δεν θέλουν να γίνουν. Τις πολεμούν με κάθε τρόπο και συνήθως, με το ψέμμα και τη διαστρέβλωση.
Έ, λοιπόν, επαναλαμβάνω: αν δεν γίνουν αν δεν συνεχιστούν από εκεί που τις αφήσαμε το 2011, θα βουλιάξουμε.
Η χώρα, εξακολουθεί να μην έχει αξιοπιστία, γιατί εξακολουθεί να μην αλλάζει.
Παρά τις ηρωικές προσπάθειες κάποιων επιχειρηματιών, ή αγροτών, συνεταιρισμών, start ups, ειδικά και κάποιων νέων, που αποτελούν φωτεινή εξαίρεση, η χώρα δεν παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες, δεν παράγει βιώσιμες θέσεις εργασίας, απουσιάζει από τον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.
Άρα, δεν έχει και δυνατή φωνή και ρόλο στην Ευρώπη, στον κόσμο.
Περιορίζεται, σήμερα, σε μια θέση διαχειριστή παρασιτικών αιτημάτων και διεκπεραιωτή εκκρεμοτήτων.
Μέχρι πότε θα αφήνουμε στην μοίρα τους τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα;
Όπως, τη μεσογειακή/κρητική διατροφή, την ηλιακή και την αιολική ενέργεια, τη γεωθερμία, ή τα ικανά μυαλά των νέων Ελλήνων.
Έχω επαναλάβει άπειρες φορές, δεν αρκεί να έχεις πλούτο, το ζήτημα είναι πως το διαχειρίζεσαι.
Πετρέλαιο, για παράδειγμα, έχουν πολλές χώρες. Αλλά άλλες πεινούν και άλλες αποταμιεύουν και επενδύουν για τις μελλοντικές γενιές.
Ούτε αρκεί μια φωτισμένη ηγεσία.
Απαιτούνται θεσμοί δημοκρατίας. Ελέγχου της εξουσίας.
Σιγουρά όχι μια δημοκρατία που δέχεται συνεχή πλήγματα, θεσμοί που δεν λειτουργούν δημοκρατικά, δικαιοσύνη που δεν εμπεδώνει αίσθημα ισονομίας, υπηρεσίες που δεν υπηρετούν τον πολίτη, που αποθαρρύνουν τον επενδυτή, Έλληνα ή ξένο, και ένα συνεχές αλισβερίσι, εξωθεσμικό, που επιβεβαιώνει ότι, κάποιοι δεν διδάχθηκαν τίποτα από όσα συνέβησαν.
Είναι εθνικό, αλλά και προοδευτικό μας καθήκον να μην παραιτηθούμε, να μην αποδεχθούμε, τα φαινόμενα αυτά.
Είναι θλιβερό ότι περάσαμε με ευκολία, από το κράτος των νταβατζήδων, στο κράτος των μαφιόζων και των παρακρατικών, αντάμα με φασίστες και ακροδεξιούς, από τη μια και με θιασώτες της βίας ως μαμής της ιστορίας από την άλλη.
Με μεγάλη ευκολία, βαφτίζονται μέλη μιας κατ’ όνομα βεβαίως, προοδευτικής συμμαχίας, ο κ. Παυλόπουλος, αλλά και ο κ. Καμμένος, ο κ. Παπαγγελόπουλος.
Και άλλες επιφανείς προοδευτικές προσωπικότητες.
Δυστυχώς, κάποιοι με μεγάλη ευκολία, κάνουν κάποιες επιλογές, που τις χαρακτηρίζουν προοδευτικές, αλλά αντί αυτές να αποσκοπούν σε μια καλύτερη επόμενη ημέρα, μετατρέπονται σε αχρείαστα και επιβλαβή διλήμματα. Διλλήματα που χωρίζουν και παθητικοποιούν τους πολίτες.
Από πότε η δημοκρατία, η αριστερά, ο σοσιαλισμός, επαγγέλλονται το μίσος και τον διχασμό;
Από πότε χωρίζουν αντί να ενώνουν;
Πρόκειται για μια ιστορική αντίφαση: την ώρα που έχουμε περισσότερο ανάγκη από δημοκρατία, αριστερά και δημοκρατικό σοσιαλισμό, βιώνουμε τον ευτελισμό των εννοιών αυτών.
Αν δεν αισθάνονται καμία ντροπή αυτοί, είμαστε υποχρεωμένοι εμείς έναντι των αρχών, των αξιών και των ιδανικών της Δημοκρατίας, της αριστεράς, του σοσιαλισμού, να ζητήσουμε συγνώμη για αυτήν την ασχήμια, αυτήν την ύβρι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όλοι γνωρίζουμε, πώς φτάσαμε στο σήμερα. Μπορεί μεταξύ μας να υπάρχουν κάποιες διαφορετικές προσεγγίσεις για τα πώς και τα γιατί αυτής της πορείας.
Όμως τα γεγονότα μας δικαίωσαν. Δέστε στον αντίποδα, την περιπέτεια του Μπρέξιτ!
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, φαίνεται η σημασία αυτών που επαναλαμβάνουμε ακούραστα τα τελευταία χρόνια.
Σε λίγο, στα τέλη του χρόνου, συμπληρώνεται μια δεκαετία από την εκδήλωση της κρίσης στην Ελλάδα, εντούτοις, ποια είναι η αλλαγή στις αντιλήψεις, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές των δύο που μονομαχούν;
Υπάρχει κάποια πρόοδος;
Δυστυχώς, όχι.
Πολιτεύονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα στη χώρα τα τελευταία 10 χρόνια.
Και το χειρότερο;
Ουδείς συζητά για τα πραγματικά προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας και της χώρας.
Ακόμα συζητούν για το ποιός έφερε ή ποιός έδιωξε ή πότε τελικά θα φύγει η τρόϊκα.
Για τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση; Ουδείς.
Για την προετοιμασία της χώρας μας απέναντι στις προκλήσεις της εποχής; Ουδείς.
Ο κ. Μητσοτάκης μας λέει ότι, το ΟΧΙ στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ΝΑΙ στην ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι είναι το νέο απέναντι στο παλιό.
Τόσο εύκολα θα ξαναπιστέψουμε την εύκολη ρητορική;
Εκείνη με την οποία έταξαν ότι, η κρίση αντιμετωπίζεται με τα Ζάππεια ή με το να χορεύουμε στο ταψί τις διεθνείς αγορές.
Τους είδαμε στην πράξη.
Είναι δύο όψεις της συντήρησης.
Η συμμαχία τους, οι γέφυρές τους, οι υποσχέσεις τους δεν αφορούν τον Ελληνικό λαό.
Συμμαχούν και πορεύονται χέρι – χέρι, με ένα εξωθεσμικό σύστημα εξουσίας.
Έτσι ώστε, το ένα χέρι να νίβει το άλλο.
Όλα αυτά διαιωνίζουν το υπάρχον φαύλο σύστημα.
Έτσι εξηγείται αυτός ο ασφυκτικός εναγκαλισμός συμφερόντων, κατεστημένων και πολιτικής σκοπιμότητας, με όμηρο τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου.
Αυτή είναι η ρίζα του ελληνικού προβλήματος!
Ποιος είχε και έχει το θάρρος να το πει;
Ποιος είχε και έχει το θάρρος να συγκρουστεί;
Ποιός είχε και έχει το θάρρος να κάνει αλλαγή;
Όχι η ΝΔ, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εμείς!
Το αποδείξαμε.
Ακόμα και μέσα στην κρίση – με θεούς και δαίμονες εναντίον μας.
Αλλά σήμερα, δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο Ελληνικός λαός.
Η κρίση δίδαξε.
Η κρίση πόνεσε.
Η κρίση έδειξε τον δρόμο.
Και η αλλαγή δεν θα έρθει, όπως έχω ξαναπεί, με ένα νέο app στο κινητό μας, μια ψήφο σε σωτήρες, ή μια ζαριά σε ένα καζίνο πολιτικών επιλογών.
Η αλλαγή έρχεται με αγώνα.
Με διάθεση για αλλαγή.
Να αλλάζουμε και εμείς.
Και εμείς αυτό εκπροσωπούμε.
Τη διάθεση για αγώνα.
Αλλά και ακόμα περισσότερο,
Την πίστη ότι μπορούμε.
Την πίστη στις δυνάμεις του Ελληνικού λαού – του κάθε λαού.
Φέτος θυμόμαστε τον Ανδρέα Παπανδρέου, 100 χρόνια από την γέννησή του.
Όταν μιλούσε για ανεξαρτησία, είχε μπροστά του βάσεις αμερικανικές και παρεμβάσεις στρατιωτικές.
Αλλά ήξερε καλά ότι οι δομές της εξάρτησης ήταν βαθιά ριζωμένες στις δομές του ελληνικού κράτους.
Δομές που διαχρονικά καλλιέργησαν στην πολιτική μας κουλτούρα μια αντίφαση: από την μια την εξουσιολαγνεία και από την άλλη την αντι-εξουσία.
Μια αντιπαράθεση που μας αναλώνει και δεν απαντά στο βασικό αίτημα:
Να φτιάξουμε μια πολιτεία, ένα κράτος που θα απελευθερώνει αντί να αιχμαλωτίζει τις παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού.
Γιατί;
Δεν μπορούμε να είμαστε ένα παγκόσμιο κέντρο εκπαίδευσης, εξασφαλίζοντας δωρεάν και ποιοτική παιδεία για τους Έλληνες και πόρους από ξένους αν απελευθερωθούν και τα δημόσια αλλά και να επιτρέψουμε μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια; Μπορούμε!
Δεν μπορούμε να είμαστε ένα παγκόσμιο κέντρο ευζωίας, πρώτα για τους Έλληνες – αλλά μαγνήτης οι ποιοτικές μας υπηρεσίες υγείας, τουρισμού, διατροφής, πολιτισμού και αθλητισμού, ζηλευτές από την παγκόσμια κοινωνία; Μπορούμε!
Δεν μπορούμε να είμαστε πρωτοπόροι στην ανανεώσιμη ενέργεια με τις νέες τεχνολογίες στην γεωθερμία, στην ηλιακή και αιολική ενέργεια, έχοντας πχ πρώτο εθνικό στόχο να είναι αυτόνομα ενεργειακά όλα τα ελληνικά νησιά; Μπορούμε.
Δεν μπορούμε να βάλουμε εθνικό στόχο, όλες οι υπηρεσίες της πολιτείας να γίνονται ηλεκτρονικά, με ευκολία, με διαφάνεια, με φιλική προσέγγιση στον πολίτη, όπως αποδείξαμε ήδη με το μηχανογραφικό σύστημα για τις επιλογές σχολών από υποψήφιους φοιτητές, ή το ΤΑΞΙΣ, ή την ηλεκτρονική συνταγογράφηση;
Μπορούμε και το αποδείξαμε! Και μπορούμε πολλά ακόμα!
Αυτά δεν είναι που θα δώσουν κίνητρο και την ευκαιρία, ώστε ένα δυναμικό κομμάτι της διασποράς μας να γυρίσει πίσω στη Ελλάδα;
Να γίνει μοχλός βιώσιμης ανάπτυξης;
Αλλαγή, η απελευθέρωση από ένα πελατειακό σύστημα εξάρτησης, ήταν και είναι η λέξη που διαχρονικά σηματοδότησε την παράταξή μας.
Αυτός είναι ο γόρδιος δεσμός που οι προοδευτικοί πολίτες έχουν χρέος, οφείλουν, να αναλάβουν την ευθύνη να τον κόψουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Έχουμε χρέος να δώσουμε καθαρές απαντήσεις στους Έλληνες και για τα προβλήματά τους και για τις ανησυχίες τους, για τη δυνατότητα ή μη εξόδου από το τέλμα.
Πρέπει να είμαστε χρήσιμοι και ως εκ τούτου, σαφείς.
Ο ιστορικός μας αντίπαλος, είναι η συντήρηση.
Συντήρηση είναι η δεξιά, αλλά αλήθεια είναι και ότι, συντηρητική είναι και η πολιτική που εφάρμοσε και εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Βιώνουμε, λοιπόν, αυτή την ιστορική αντίφαση, στην οποία απάντηση μπορούν να δώσουν μόνο οι προοδευτικές δυνάμεις.
Και, για να πάω ένα βήμα πιο μπροστά, έχω την άποψη ότι, αυτήν την υπόθεση μπορεί να την προωθήσει μόνον μια προοδευτική κοινωνική συμμαχία που θα πρωτοπορήσει, αποφασισμένα να αναμετρηθεί με την ιστορία.
Να κινητοποιήσει εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν το νέο.
Δημιουργικά.
Όχι το χάος, της μιζέριας, του μίσους και του διχασμού.
Για μια νέα ηγεμονία των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Απαραίτητες οι οριζόντιες πλατιές συμμαχίες που εκφράζουν τα σύγχρονα κοινωνικά ρεύματα.
Η κλιματική αλλαγή, η τεράστια επίδραση της τεχνολογίας από την ρομποτική στην τεχνητή νοημοσύνη, η παγκοσμιοποίηση των αγορών απαιτούν όσο ποτέ άλλοτε να επιβάλλουμε αξίες.
Σε όλες αυτές τις εξελίξεις, πρώτα ο άνθρωπος.
Όχι το κέρδος ή το φετίχ της τεχνολογίας – που δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα της τεράστιας ανισότητας ή της ύβρεως, της συγκέντρωσης εξουσίας στους λίγους.
Επίκεντρο, ο άνθρωπος.
Όχι στις κοινωνίες των ισχυρών, ναι στις κοινωνίες των πολιτών.
Όλων των πολιτών χωρίς μισαλλοδοξία, ρατσισμό και ξενοφοβία που οι ισχυροί καλλιεργούν για να διαιρούν.
Ανατροπή με την δική του συλλογική απόφαση, δημοκρατικά, ελεύθερα.
Και όλα αυτά, στο πλαίσιο ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.
Φίλες και φίλοι,
Λέμε όχι στο δίλλημα ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ.
Το δίλλημα είναι, ουσιαστική αλλαγή ή απλώς παραλλαγή.
Μοιρολατρία ή πρόοδος.
Ως Κίνημα Αλλαγής , καλούμαστε να σπάσουμε τη μοιρολατρία και να δημιουργήσουμε ελπίδα. Σε πρώτη φάση έχουμε μπροστά μας τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Και με την ευκαιρία θέλω να ευχηθώ σε όλους καλή επιτυχία. Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε μεγάλο αγώνα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Πρέπει να έχουμε δύναμη, φωνή για να προωθήσουμε τον ουσιαστικό μας στόχο
Να οικοδομήσουμε μια νέα, σύγχρονη δημοκρατία, απαλλαγμένη από τις παθογένειες του πελατειασμού.
Ας κατανοήσουμε τον ιστορικό μας ρόλο.
Δεν είμαστε απλώς μέρος της λύσης του ελληνικού προβλήματος, καλούμαστε να γίνουμε μια φωτισμένη πρωτοπορία, που επιτελεί μια εθνική αποστολή.
Για να το καταφέρουμε πρέπει:
1. Να αναδεικνύουμε κάθε μέρα τα αίτια της κρίσης
2. Τιμώντας τα 100 χρόνια από την γέννηση του Ανδρέα και μαζί την ίδρυση του μεγάλου Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος την 3η Σεπτέμβρη, να υπερασπιστούμε περήφανα την ιστορία, τους αγώνες και το έργο μας, επί Ανδρέα Παπανδρέου, επί Κώστα Σημίτη, αλλά και όταν το 2009 σηκώσαμε μόνοι μας το βάρος για να μη χρεοκοπήσει και εκδιωχθεί η χώρα από την ευρωπαϊκή οικογένεια.
3. Με το πρόγραμμά μας σήμερα να επουλώσουμε πληγές που άφησε η κρίση στο σώμα της κοινωνίας μας
4. Να συγκροτήσουμε συμμαχίες πλατιές, δημοκρατικές, που θα επιβάλλουν την εθνική συνεννόηση, για αλλαγές που θα φέρουν την Ελλάδα και τις δημιουργικές της δυνάμεις στο προσκήνιο διεθνώς.
5. Να γίνει η Ελλάδα πρωτοπόρος στη βιώσιμη ανάπτυξη, όπως την έχει ορίσει ο ΟΗΕ, για τη νέα φάση της δημοκρατίας μας.
Ας κλείσουμε οριστικά την πόρτα στο ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης.
Όλοι μαζί, να οδηγηθούμε σε μια περίοδο συλλογικής δημιουργίας, προκοπής και αξιοπρέπειας.
Μαζί, σεβόμενοι ως αξία την διαφορετικότητα του καθενός μας.
Μαζί, ένα πολύχρωμο μωσαϊκό πολιτικών προτάσεων που υφαίνεται στην κοινή βάση αρχών και αξιών.
Πρόγραμμα με μοναδικό γνώμονα να είναι αντάξιο των ονείρων του Ελληνικού λαού.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτό το μεγάλο έργο, που στη δική μας γλώσσα περιγράφεται με μια λέξη, τη λέξη ΑΛΛΑΓΗ, είναι που πρέπει να φέρουμε σε πέρας.
Πρέπει και μπορούμε να ανταποκριθούμε.
Μοναδική προϋπόθεση,
Η συνέπεια στις αρχές, τις αξίες, τα ιδανικά μας,
Γιατί, αυτό αποτελεί και την έμπρακτη επιβεβαίωση ότι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ότι εμπράκτως στεκόμαστε απέναντι στη συντήρηση.
Και μέχρι να το καταφέρουμε, οφείλουμε να είμαστε, και θα είμαστε, όλοι παρόντες, ο καθένας με τις δυνατότητές του, αλλά και κυρίως, όλοι εμείς μαζί, συλλογικά από αυτό το ΚΙΝΗΜΑ, που όλοι μαζί δημιουργήσαμε.
Καλό μας αγώνα.
