Εορτολόγιο: Μερόπη, Μυρόπη. Σολομών, Σολομώντας, Σόλων, Σόλωνας, Σολομωντία. Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφύρης, Πορφυρή, Πορφυρία, Πορφύρα, Πορφυρώ, Πορφυρούλα.
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
2 Δεκεμβρίου: Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και Θαυματουργός – Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης : Το μοναστήρι που έχτισε στο Μήλεσι
Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Φύλαγε πρόβατα στο βουνό και είχε παρακολουθήσει μόνο την πρώτη τάξη του δημοτικού, όταν αναγκάστηκε και αυτός λόγω της μεγάλης φτώχειας να πάει στη Χαλκίδα για να δουλέψει. Ήταν μόλις επτά χρονών. Εργάστηκε δύο τρία χρόνια σ ἕνα κατάστημα. Μετά πήγε στον Πειραιά, όπου δούλεψε δύο χρόνια στο παντοπωλείο ενός συγγενούς.
Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, με τον πόθο να μιμηθεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη, τον οποίο είχε ιδιαίτερα αγαπήσει, όταν παλαιότερα είχε διαβάσει το βίο του. Η χάρις του Θεού τον οδήγησε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων και στην υποταγή δύο Γερόντων, του Παντελεήμονος, ο οποίος ήταν και πνευματικός, και του Ιωαννικίου, αδελφών κατά σάρκα. Αφοσιώθηκε στους δύο Γέροντες, που κατά κοινή ομολογία ήταν ιδιαίτερα αυστηροί, με μεγάλη αγάπη και με πνεύμα απόλυτης υπακοής.
Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και πήρε το όνομα Νικήτας. Μετά από δύο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος. Λίγο αργότερα ο Θεός του δώρισε το διορατικό χάρισμα.
Στα δεκαεννέα του χρόνια ο Γέροντας αρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Επέστρεψε τότε στην Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών. Ένα χρόνο αργότερα, το έτος 1926 μ.Χ., σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’ , Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως εφημέριος στους Τσακαίους, χωριό της Εύβοιας.
Στην Εύβοια, στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους, έζησε δώδεκα χρόνια, διακονώντας τους ανθρώπους ως πνευματικός και εξολόγος, και τρία χρόνια στην Άνω Βάθεια, στην εγκαταλελειμμένη Μονή του Αγίου Νικολάου.
Το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γέροντας Πορφύριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπως ο ίδιος έλεγε, έζησε εκεί τριάντα τρία χρόνια σαν μία μέρα, ασκώντας ακαταπόνητα το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο και την ασθένεια των ανθρώπων.
Από το 1955 μ.Χ. είχε εγκατασταθεί στα Καλλίσια, όπου είχε μισθώσει από την Ιερά Μονή Πεντέλης το εκεί ευρισκόμενο μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή που το περιέβαλλε, την οποία καλλιεργούσε με μεγάλη επιμέλεια. Εδώ, παράλληλα εξασκούσε το πλούσιο πνευματικό του έργο.
Το καλοκαίρι του 1979 μ.Χ., εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι με το όνειρο να χτίσει μοναστήρι. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και μετά σε ένα απέριττο κελλάκι από τσιμεντόλιθους, όπου και υπέμενε αγόγγυστα τις πολλές δοκιμασίες της υγείας του. Το 1984 μ.Χ. μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλο που ήταν πολύ άρρωστος και τυφλός, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Με τη θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως, στις 26 Φεβρουαρίου 1990 μ.Χ., αξιώθηκε να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.
Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του άρχισε να προετοιμάζεται για την κοίμησή του. Επιθυμούσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια, όπου μυστικά και αθόρυβα, όπως έζησε, θα έδιδε την ψυχή του στο Νυμφίο της. Πολλές φορές τον άκουσαν να λέει: «Επιδιώκω και τώρα που εγήρασα να πάω και να πεθάνω εκεί πάνω».
Πράγματι, τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, και μη θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 4:31΄ το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του.
Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου, αυτά που τόσο αγαπούσε και πολύ συχνά επαναλάμβανε: «ἵνα ὦσιν ἓν».
Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
(Ὑπὸ Εὐαγγέλου Καραδήμου)
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα (πρώτη γραφή: πανελλήνων τὸν Γέροντα), τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
1409: Ιδρύεται το ονομαστό Πανεπιστήμιο της Λειψίας.
1697: Ανοίγει στο Λονδίνο ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου.
1804: Ο Ναπολέων Βοναπάρτης στέφεται αυτοκράτορας της Γαλλίας από τον Πάπα Πίο τον 7ο στην Παναγία των Παρισίων.
1805: Ο Ναπολέων Βοναπάρτης νικά στη Μάχη του Αούστερλιτς τις ενωμένες δυνάμεις των Αυστριακών και των Ρώσων.
1823: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζέιμς Μονρόε σε ομιλία του στο Κογκρέσο εναντιώνεται στην ανάμειξη των Ευρωπαίων στις υποθέσεις των Η.Π.Α. και εισηγείται την αμερικανική ουδετερότητα στις μελλοντικές ευρωπαϊκές διαμάχες, θέση γνωστή ως Δόγμα Μονρόε. Στην ίδια ομιλία αναγνωρίζει ότι έχει δημιουργηθεί ήδη κυρίαρχη ελληνική επικράτεια και προτείνει στο Αμερικανικό Κογκρέσο την αποστολή Αμερικανού πρεσβευτή στην Ελλάδα.
1848: Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α’ στέφεται αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρίας.
1851: Ο Ναπολέων ο 3ος καταλύει με πραξικόπημα τη Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία και γίνεται δικτάτορας.
1877: O Γάλλος φυσικός Λουί Πολ Καγιετέ υγροποιεί το οξυγόνο.
1901: Η Gillette κατοχυρώνει την πρώτη ξυριστική λεπίδα μιας χρήσης.
1902: Ολοκληρώνονται οι εργασίες αναστήλωσης του Παρθενώνα.
1905: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούσβελτ παρακολουθεί αγώνα αμερικάνικου ποδοσφαίρου μεταξύ ναυτικού και στρατού (6-6), κατά τον οποίο 11 παίκτες τραυματίζονται. Ο πρόεδρος απειλεί να καταργήσει το σπορ, αν δεν θεσπιστούν κανόνες για τη σωματική ασφάλεια των παικτών.
1908: Νέος αυτοκράτορας της Κίνας ενθρονίζεται ο τρίχρονος ανιψιός του θανόντος αυτοκράτορα, ο Που Γι.
1910: Η Καλλιρόη Παρρέν προσκαλεί εις την οικίαν της μια μικρή ομάδα 7 γυναικών για την ιδρυτική πράξη του Λυκείου των Ελληνίδων.
1915: Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύει τη νέα γενική θεωρία της σχετικότητας.
1918: Η Αρμενία κηρύσσει την ανεξαρτησία της από την Τουρκία.
1920: Λήγει ο αρμενοτουρκικός πόλεμος με τη συνθήκη του Αλεξαντροπόλ. Η Συνθήκη αναγκάζει την Αρμενία να αφοπλίσει το μεγαλύτερο μέρος του στρατού της, να επιστρέψει στην Τουρκία περισσότερο από 50% των προπολεμικών εδαφών της και να εγκαταλείψει τις αξιώσεις για αρμενικό κράτος κατά το σχέδιο Ουίλσον και τους όρους της Συνθήκης των Σεβρών.
1942: Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, παραιτείται η κυβέρνηση Τσολάκογλου και ορκίζεται νέα κυβέρνηση υπό τον καθηγητή Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο. Ο νέος πρωθυπουργός σε διάγγελμά του εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς τις αρχές κατοχής.
1956: Ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και 80 μέλη του Κινήματος της 26ης Ιουλίου αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας με το πλοίο «Γκράνμα» για να ξεκινήσουν την Επανάσταση, εναντίον του δικτάτορα Φουλσένσιο Μπατίστα.
1961: Ο Φιντέλ Κάστρο, έπειτα από δύο χρόνια παραμονής στην εξουσία, δηλώνει ότι είναι μαρξιστής και θα οδηγήσει την Κούβα προς τον κομμουνισμό.
1971: Οι εμίρηδες του Κόλπου κηρύσσουν την ανεξαρτησία τους από τη Μ. Βρετανία και δημιουργούν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
1971: Το σοβιετικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Mars 3» προσεδαφίζεται για πρώτη φορά στον πλανήτη Άρη.
1977: Ο Ιωάννης Ζίγδης εκλέγεται πρόεδρος της ΕΔΗΚ, μετά την παταγώδη αποτυχία του Γεωργίου Μαύρου στις εκλογές.
1979: Ο Νίκος Γκάλης κάνει το ντεμπούτο του στο ελληνικό μπάσκετ με την ομάδα του Άρη και σημειώνει 30 πόντους σε αγώνα της ομάδας του με τον Ηρακλή.
1982: Ο σοσιαλιστής Φελίπε Γκονζάλες ορκίζεται πρωθυπουργός της Ισπανίας.
1982: Στο Σολτ Λέικ Σίτυ των ΗΠΑ η πρώτη εμφύτευση τεχνητής καρδιάς στον οδοντίατρο Μπάρνι Κλαρκ.
1985: Υιοθετείται η Ενιαία Πράξη της ΕΟΚ για μία αγορά χωρίς σύνορα. Θα τεθεί σε εφαρμογή το 1993 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
1990: Διεξάγονται οι πρώτες εκλογές στην προσφάτως επανενωθείσα Γερμανία. Επικρατούν οι Χριστιανοδημοκράτες του Χέλμουτ Κολ και σχηματίζουν κυβέρνηση.
1991: Στη Συρία επανεκλέγεται πρόεδρος ο Χαφέζ αλ Άσαντ.
1992: Πέντε μικροί μαθητές και δύο πιλότοι σκοτώνονται στο Περού, όταν δύο βομβαρδιστικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας συγκρούονται στον αέρα και το ένα απ’ αυτά συντρίβεται κοντά σε σχολείο.
2001: Η ενεργειακή εταιρία Enron, που εδρεύει στο Χιούστον των ΗΠΑ δηλώνει χρεοκοπία.
2007: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θριαμβεύει στις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 62,8%, ενώ η αντιπολίτευση καταγγέλλει νοθεία.
Σαν σήμερα γεννήθηκαν: Το 1922 ο θεατρικός συγγραφέας, Ιάκωβος Καμπανέλλης, το 1923 η κορυφαία ελληνοαμερικάνα υψίφωνος και ντίβα της όπερας, Μαρία Κάλλας, το 1944 ο τραγουδοποιός, Διονύσης Σαββόπουλος, το 1946 ο ιταλός σχεδιαστής μόδας, Τζιάνι Βερσάτσε και το 1981 η αμερικανίδα τραγουδίστρια, Μπρίτνεϊ Σπίαρς.
Σαν σήμερα πέθαναν: Το 1814 ο Ντονατιέν Αλφόνς Φρανσουά ντε Σαντ, γνωστότερος ως Μαρκήσιος Ντε Σαντ, γάλλος αριστοκράτης και συγγραφέας τολμηρών βιβλίων, από το όνομά του οποίου προήλθε ο όρος «σαδισμός», το 1980 η ρεμπέτισσα, Ρόζα Εσκενάζυ, και το 1993 σκοτώθηκε στην Κολομβία από ειδικές αστυνομικές δυνάμεις ο “βασιλιάς της κοκαΐνης”, Πάμπλο Εσκομπάρ.
