Αναγκάστηκα να βγω στο περιθώριο της δημοσιότητας και της δουλειάς μου επειδή τσακώθηκα με κάποιους ανθρώπους μέσα στη δουλειά. Αιτία του τσακωμού ήταν:
”Κακκαβά, ζητάς πράγματα τα οποία εμείς δε θέλουμε να κάνουμε γιατί δεν τα ζητάει ο κόσμος.”
Ζητούσα να γυρίσω άλλου είδους ταινίες και μου έλεγαν:
”Παίξε τώρα σε αυτή και η επόμενη ταινία θα είναι διαφορετική.”
Έτσι γύρισα 100 ταινίες. Ε, μετά από 100 ταινίες άρχισα να λέω ”όχι”.
Ένα ”όχι” κοστίζει ως το σημείο να εγκαταλείψεις αυτό που αγαπάς τόσο πολύ.
Ως το σημείο να καθαρίζεις σπίτια, για να μην προδώσεις τη δουλειά που πιστεύεις και τον εαυτό σου μέσα σε αυτή.
Το εννοώ όταν λέω ”καθάριζα”, δεν ντρέπομαι να το πω.
Είμαι από αυτούς που τότε πίστευαν, όπως πιστεύω και τώρα, ότι όλοι εμείς δεν κάναμε
αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε.
Κακά τα ψέματα, ο κόσμος είναι ο εντολοδότης της εργασίας μας, αλλά για μένα το πράγμα δε σταματάει εκεί.
Η αναγκαιότητα της τέχνης, δεν περιορίζεται μόνο στη ζήτηση και στην προσφορά.
Ο καλλιτέχνης έχει χρέος, αν δει ότι αυτό που ζητάει ο κόσμος οδηγεί τον κόσμο στον γκρεμό, να αλλάξει την περπατησιά του κόσμου ή τέλος πάντων, να κάνει κάτι.
Η αποστολή του καλλιτέχνη είναι να βάλει ένα πετραδάκι στον πολιτισμό.
Η αγάπη του κοινού δεν αποτελεί μόνη απόδειξη για την αξία του.
Ο καλλιτέχνης έχει ανάγκη από την αναγνώριση του εκπαιδευμένου θεατή, που δεν είναι άλλος από τον κριτικό.
Μόνο με την αγάπη του κοινού, την οποία είχα και έχω το δικαίωμα να μιλήσω, είσαι λειψός.
Είσαι ένας ρουφιάνος της δουλειάς, είσαι ένας κράχτης που φέρνει τον κόσμο μέσα, όπως η ωραία κοπελίτσα με τα καλλίγραμμα πόδια.
Ποιος δε θέλει να τα δει; Τι μένει όμως μετά;
Οι άνθρωποι δεν πρέπει να δουλεύουν για τα προς το ζην, αλλά να ξοδεύουν τα πάντα
για τα προς το σκέπτεσθαι.
Αυτό που τελικά αλλάζει τον άνθρωπο, δεν είναι το καλύτερο βιοτικό επίπεδο, και η ικανότητα απόκτησης περισσότερων υλικών αγαθών.
Ο άνθρωπος αλλάζει με την καλλιέργεια.
Την πνευματική και την ψυχική.
Βλέπω τον Κακκαβά στις παλιές εκείνες ταινίες
και νιώθω ότι είναι το εγγονάκι μου.
Ο κινηματογράφος σταματά το χρόνο για τον άνθρωπο που τυπώνεται πάνω στο φιλμ.
Περνάς εκεί μέσα, αποθανατίζεσαι, και μπαίνεις στην αιωνιότητα…
