Η πρόσφατη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή ανέδειξε την εμμονή του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε πρακτικές άλλων εποχών, με βασικά γνωρίσματα της πολιτικής συμπεριφοράς τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό και την ακατάσχετη παροχολογία.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ηγεσία του Σύριζα δεν λαμβάνει τα μηνύματα των πολιτών, ούτε εκείνα που του έστειλαν στις εθνικές εκλογές του 2019, ούτε αυτά που αναδεικνύονται από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων.
Με άλλα λόγια , ο Αλέξης Τσίπρας ούτε θέλει ούτε μπορεί να αλλάξει με αποτέλεσμα να βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα σπιράλ εσωστρέφειας, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της στάσης του απέναντι στην Κυβέρνηση για τη διαχείριση της πανδημίας, όταν σε κάθε ευκαιρία ζητά αύξηση των δαπανών χωρίς φυσικά να εξηγεί από πού, όταν η κυβέρνηση έχει αποφασίσει τη διάθεση 31,5 δις ευρώ προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε ό,τι αφορά στα ευαίσθητα εθνικά θέματα, ο κ. Τσίπρας με αφορμή τα συμπεράσματα του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ανέβασε τους τόνους και μίλησε για «διπλωματική ήττα» απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, αν και την ίδια στιγμή, ενώ ζητάει αυστηρότερη στάση έναντι της Τουρκίας από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, ο ίδιος αρνήθηκε να ψηφίσει την αύξηση των αμυντικών δαπανών στη χώρα μας, κάτι που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει στο πλαίσιο μιας λογικής προσέγγισης. Κοντολογίς, το άγχος και η αγωνία για την πολιτική επιβίωση του τον οδηγούν σε απανωτά λάθη με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι πολίτες να γυρίζουν την πλάτη στον Σύριζα.
