Ο Τσίπρας χθες προσπάθησε να περάσει στην «αντεπίθεση»…Με προκλητικά ψέματα. Και με ισχυρισμούς που επικαλούνται τις καθησυχαστικές «διαβεβαιώσεις» του… Ζάεφ! Χωρίς να καταλαβαίνει ότι έτσι αποκαλύπτει ακόμα περισσότερο το ξεπούλημα της «Μακεδονίας»!
Που θα τον βαραίνει για πάντα. Και για το οποίο θα λογοδοτήσει…
Όπως θα λογοδοτήσουν κι όσοι το ψηφίσουν μαζί του…
* Είπε στη Βουλή ο Τσίπρας χθες, ότι ο όρος nationality που περιλαμβάνει η Συμφωνία των Πρεσπών είναι τάχα κάτι «αθώο»: αφορά την «ιθαγένεια», δηλαδή την νομική σχέση των πολιτών με το κράτος τους – κι όχι την εθνική ταυτότητα του λαού του.
Tου Θανάση Κ.
Και μας διάβασε μάλιστα σχετική «διαβεβαίωση» που του έστειλε ο Ζάεφ.
Αλλά τον διέψευσε ο… ίδιος ο Ζάεφ! Που μόνο τις τελευταίες μέρες μίλησε 100 φορές στους συμπολίτες του, για την «Μακεδονική ταυτότητα» που τώρα αναγνωρίζει και η Ελλάδα!
Πήγαινε παντού κι έλεγε δημόσια ότι οι Έλληνες αναγνώρισαν – επιτέλους – τη «Μακεδονική ταυτότητα»! Δηλαδή την εθνική ταυτότητα του «μακεδονικού λαού», όπως αναφέρει η ίδια ρηματική διακοίνωση…
Το να μας λένε, λοιπόν, ότι «εννοεί την ιθαγένεια κι όχι την εθνότητα» είναι σκέτο… «δούλεμα»!
* Οι «διαβεβαιώσεις», γενικά δεν έχουν καμία νομική ή πολιτική αξία στην εξωτερική πολιτική!
Και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Έντουαρντ Στετίνιους είχε δηλώσει επίσημα το Δεκέμβριο του 1844:
«Η (αμερικανική) κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές όπως μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «πατρίδα» ή μακεδονική «συνείδηση» συνιστούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας»
Μιλούσε απολύτως ξεκάθαρα τότε ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών.
Και προφητικά, θα έλεγε κανείς…
Αλλά δεν δέσμευε τη χώρα του σε τίποτε.
Μερικά χρόνια αργότερα αυτά τα ξεκάθαρα λόγια επαληθεύθηκαν από τα πράγματα (στη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου)!
Μερικές δεκαετίες αργότερα, είχαν απολύτως ξεχαστεί από το κατεστημένο της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Αλίμονο σε όποιον επαφίεται στις «διαβεβαιώσεις» και εφησυχάζει. Σημασία έχει τι υπογράφεις – κι όχι τι σου λένε οι άλλοι για να καθησυχάσουν.
Πολύ περισσότερο, όταν την ίδια στιγμή οι «άλλοι» λένε στους δικούς τους και στον υπόλοιπο κόσμο τα ακριβώς αντίθετα. Όπως κάνει ο Ζάεφ τώρα.
Τουλάχιστον οι Αμερικανοί χρειάστηκαν 60 χρόνια για να αλλάξουν πλήρως γραμμή στο Σκοπιανό (από το Δεκέμβριο του 1944, ως τον Δεκέμβριο του 2004).
Ο Ζάεφ την ίδια στιγμή που λέει σε μας αυτά λέει τα αντίθετα στους συμπολίτες τους και σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο.
Εδώ μας «δουλεύουν» κανονικά – Τσίπρας και Ζάεφ από κοινού.
* Και μας δουλεύουν, όχι μόνο στη «Μακεδονική ταυτότητα», αλλά και στη «Μακεδονική γλώσσα». Το μήνυμα του Ζάεφ που διάβασε ο Τσίπρας στη Βουλή προχθές, αναφέρει επίσης, ότι η Μακεδονική γλώσσα έχει αναγνωριστεί από τον Ελλάδα το…1977!
Πράγμα που είναι ψέμα, βέβαια. Χοντρό ψέμα μάλιστα…
Και έχει διαψευστεί από όλους όσους είχαν διαχειριστεί τότε την υπόθεση.
–Δεν έγινε καμία αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη τότε. Κάθε χώρα – η ενιαία Γιουγκοσλαβία στην περίπτωσή μας – δήλωνε τις γλώσσες που μιλιούνταν στην επικράτειά της. Οι υπόλοιπες χώρες δεν έκριναν το περιεχόμενο κάθε δήλωσης από κάθε άλλη χώρα, ούτε αναγνώριζαν, ούτε καν συζητούσαν – ήταν μια άτυπη διαδικασία καταγραφής των διαφορετικών γλωσσών στον κόσμο, όπως τις παρουσιάζουν οι ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις.
Το Ιράκ είχε δηλώσει τότε ότι στην επικράτειά του μιλιούνταν τα Κουρδικά, η ίδια η Τουρκία δεν αναγνώριζε την ύπαρξη Κουρδικής γλώσσας ή Κουρδικής εθνότητας, αλλά δεν αντέδρασε τότε, γιατί απλούστατα δεν υπήρχε θέμα να αντιδράσει – καθείς δήλωνε ό,τι ήθελε και κανένας άλλος δεν ήταν υποχρεωμένος να το αναγνωρίσει ή να το εγκρίνει ή να το νομιμοποιήσει…
Απόδειξη ότι είναι ψέμα ο ισχυρισμός περί δήθεν «αναγνώρισης Μακεδονικής γλώσσας από την Ελλάδα ήδη από το 1977»:
–Πρώτον, ποτέ στο παρελθόν οι Σκοπιανοί δεν το είχαν επικαλεστεί από την πλευρά τους! Το ψευδεπίγραφο αυτό «επιχείρημα» υπέρ των Σκοπιανών το ανακάλυψε και το σέρβιρε για πρώτη φορά ο ίδιος ο Κοτζιάς…
–Δεύτερον, οι Βούλγαροι, που αντιδρούν περισσότερο για τη λεγόμενη «μακεδονική γλώσσα» – που είναι στην πραγματικότητα βουλγαρική διάλεκτος – ποτέ δεν είχαν αντιδράσει στο παρελθόν – διότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε προκύψει θέμα διεθνούς αναγνώρισης «μακεδονικής γλώσσας»! Ποτέ…
Ούτε το 1977, ούτε το 1993 ούτε το 1995…
Οι Βούλγαροι αντέδρασαν έντονα μόλις τώρα. Γιατί τώρα, για πρώτη φορά προκύπτει επίσημη διεθνής αναγνώρισης «μακεδονικής γλώσσας» – με τη Συμφωνία των Πρεσπών!
Τους αναγνωρίσαμε και γλώσσα «μακεδονική»,
τους αναγνωρίσαμε και εθνότητα «μακεδονική»,
τους αναγνωρίσαμε και εθνική ταυτότητα «μακεδονική».
Τους αναγνωρίσαμε τα πάντα!
* Να προσέχουν λοιπόν, όσοι προσχωρούν έτσι εύκολα στα ανόητα ψέματα του Τσίπρα – και στο «δούλεμα» του Ζάεφ.
–Να προσέχουν πολύ, γιατί όταν αύριο μεθαύριο θα ζητούν κάποιοι να δημιουργηθούν «φροντιστήρια μακεδονικών» στην Βόρειο Ελλάδα, θα μας λένε τότε ότι δεν μπορούμε να το αρνηθούμε, καθώς είναι «ανθρώπινο δικαίωμα» και το έχουμε προσυπογράψει…
Τώρα, βέβαια, αυτοί είναι πολύ λίγοι. Ακόμα…
Αλλά όταν τα αμέσως επόμενα χρόνια εγκαθίστανται πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας στη ελληνική παραμεθόριο – χρηματοδοτούμενοι από διάφορες ΜΚΟ του εξωτερικού και εκμεταλλευόμενοι την προοπτική Ευρωπαϊκής ένταξης των Σκοπίων (άρα και την ελευθερία εγκατάστασης που συνεπάγεται) – δεν θα είναι και τόσο «λίγοι» πια. Και θα είναι πολύ πιο «απαιτητικοί».
–Κι όταν θα ζητάνε ακόμα περισσότερα δικαιώματα και «στάτους μειονότητας» πια – τότε θα είναι ακόμα δυσκολότερο να αντιδράσουμε.
–Κι όταν θα διδάσκουν στα σχολεία τους πέρα από τα ελληνικά σύνορα, όπως κάνουν τώρα, τη «Μεγάλη Μακεδονία», θα είναι δύσκολο να τους ζητήσουμε να το απαλείψουν. Γιατί θα ζητάνε κι εκείνοι να απαλείψουμε κάθε αναφορά στον Μακεδονικό Αγώνα και στον Παύλο Μελά (ήδη το έχουν ζητήσει και το έχει αποδειχθεί η κυβέρνηση Τσίπρα – αλλά αυτό θα ανατραπεί αμέσως μετά…)
Με τη μόνη διαφορά ότι ο Μακεδονικός Αγώνας και η ιστορία του Παύλου Μελά δεν αμφισβητούν τα σημερινή σύνορα. Ενώ όσα διδάσκουν εκείνοι στα σχολεία τους αφορούν την προσάρτηση ολόκληρης σχεδόν της Βόρειας Ελλάδα, στη «Μεγάλη Μακεδονία»!
Και όταν εκείνοι επιμένουν να διδάσκουν τα παιδιά της εδώ «μειονότητας» – που θα έχουν δημιουργήσει στο μεταξύ – τέτοια αλυτρωτικά, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να το αρνηθούν τότε οι Ελληνικές αρχές, χωρίς να αποκηρύξουν την Συμφωνία των Πρεσπών συνολικά…
* Κι όταν τελικά οι Σκοπιανοί διαπραγματεύονται την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα θέτουν όρους σε κάθε επί μέρους «κεφάλαιο» (από τα 32 που ανοίγουν συνήθως, για κάθε υποψήφια χώρα). Αλλά η Ελλάδα ΔΕΝ θα μπορεί να διαπραγματευθεί το παραμικρό. Γιατί το απαγορεύει η Συνθήκη των Πρεσπών!
Η Βουλγαρία θα διαπραγματεύεται σκληρά τα πάντα (κυρίως τη «μακεδονική γλώσσα» που κυρίως την αφορά), η Αλβανία (αν η ίδια έχει ήδη μπει στην ΕΕ ως τότε) θα διαπραγματεύεται σκληρά τα πάντα, μόνον η Ελλάδα δεν θα μπορεί να διαπραγματευθεί τίποτε – γιατί θα της δένει τα χέρια η Συμφωνία των Πρεσπών.
Από μεγαλύτερη και παλαιότερη ευρωπαϊκή χώρα της περιοχής, η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε… «κράτος- παρία», κυριολεκτικά.
Λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών, αποκλειστικά.
* Κι όταν κάποια στιγμή οι Αλβανοί προσπαθήσουν να διαμελίσουν τα Σκόπια (γιατί εκεί πάει το πράγμα – αυτό επιδιώκουν ανοικτά: και η Αλβανία και οι αλβανόφωνοι των Σκοπίων)
ενώ και οι Βούλγαροι θα προσπαθήσουν τότε να πάρουν κι αυτοί ένα κομμάτι (αφού μέρος των Σλαβοφώνων εκεί είναι «βουλγαρίζοντες»),
η μόνη «αποζημίωση» που μπορεί τους δοθεί, είναι να πάρουν οι «υπόλοιποι…Μακεδόνες», ένα κομμάτι από την Ελλάδα!
Πράγμα που επισήμως διδάσκουν τα παιδιά τους τώρα – εδώ και πολλές δεκαετίες…
Γι’ αυτό είναι ασυγχώρητο λάθος να νομιμοποιούμε από τώρα τον αλυτρωτισμό μας.
Γιατί είναι πολύ πιθανό να τον πληρώσουμε πανάκριβα στο μέλλον…
Βέβαια, τα πράγματα δεν θα φτάσουν ποτέ ως εκεί!
Κάποια στιγμή η Ελλάδα θα αντιδράσει.
Αλλά από πολύ πιο δύσκολη θέση.
Γιατί όταν νομιμοποιήσεις ένα αλυτρωτισμό που στρέφεται εναντίον σου, και τον έχεις αφήσει να αναπτυχθεί – «εκ του μη όντως» – στο έδαφός σου, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο να του αντιταχθείς όταν θα έχει δυναμώσει και θα έχει βρει διεθνή ερείσματα.
Κι αυτό κάνουμε τώρα:
Νομιμοποιούμε ένα εχθρικό αλυτρωτισμό – και διεθνώς και μέσα στη χώρα μας δυνητικώς…
Νομιμοποιούμε τις βλέψεις τους, και υποβοηθάμε τις μελλοντικές συμμαχίες του – πάντα σε βάρος μας.
Το γεγονός ότι είναι «πολύ μικρή χώρα» δίπλα μας, δεν σημαίνει τίποτε!
Πόσο τυφλοί και ανιστόρητοι πρέπει να είμαστε για να λέμε τέτοια πράγματα;
–Γιατί και η Ελλάδα ήταν «μικρό κρατίδιο» το 1831, όταν δημιουργήθηκε στη νότια Βαλκανική «απόφυση», δίπλα στην «τεράστια» τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αλλά 90 χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1921, ο Ελληνικός στρατός βρέθηκε 42 χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα…
–Και η Βουλγαρία έκανε την εθνική της εξέγερση για την απελευθέρωσή της το 1876, δηλαδή 45 χρόνια μετά από την ίδρυση του πρώτου ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους! Ως τότε κανείς δεν υπολόγιζε τη Βουλγαρία στην περιοχή. Δεν και υπήρχε καν…
Αν και η βουλγαρική «εθνεγερσία» συνετρίβη τότε αμέσως, από τους Οθωμανούς, δύο χρόνια αργότερα, υπό τον πίεση της Ρωσίας, παρά λίγο να φτιαχτει η «Μεγάλη Βουλγαρία», κυριολεκτικά: Δηλαδή να προσαρτηθούν στη ανύπαρκτη ως τότε κρατική οντότητα της Βουλγαρίας όλες οι Οθωμανικές κτήσεις στα Βαλκάνια (πλην Σερβίας) – συμπεριλαμβανομένης της Θράκης και ολόκληρης της Ελληνικής Μακεδονίας!
Αυτό αποτράπηκε τότε με έντονες διπλωματικές πιέσεις του Λονδίνου και της Γερμανίας, και ιδρύθηκε ένα Βουλγαρικό πριγκιπάτο φόρου υποτελές στους Οθωμανούς. Αλλά λίγο αργότερα, το 1888 προσάρτησε τη Ανατολική Ρωμυλία και έγινε πολύ ισχυρή η Βουλγαρία…
Η οποία τελικά ανακήρυξε την πλήρη ανεξαρτησία της μόλις το 1908 – εκμεταλλευόμενη την παράλυση της Τουρκίας, λόγω της εσωτερικής επανάστασης των νοετούρκων!
Αλλά η Βουλγαρία ήταν ήδη η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στα Βαλκάνια, πριν ακόμα ανακηρύξει και επισήμως την ανεξαρτησία της…
Συμπέρασμα: μην υποτιμάτε ποτέ ένα «μικρό» κράτος με έντονες αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος των γειτόνων του. Μπορεί να «μεγαλώσει» ξαφνικά, αξιοποιώντας τις γειτονικές μειονότητες, τα εσωτερικά προβλήματα των γειτόνων του, αλλά – και κυρίως – την συμμαχία φίλιων μεγάλων δυνάμεων.
Όσοι ψηφίσουν τις επόμενες μέρες τη Συμφωνία των Πρεσπών, να το θυμούνται:
Πριν αναγνωρίσουμε τον αλυτρωτισμό τους – δηλαδή μέχρι τώρα – συνυπήρχαμε μαζί τους ήσυχα – και χωρίς προβλήματα.
Μάλιστα με ισχυρές διμερείς οικονομικές σχέσεις.
Η μη αναγνώρισή του αλυτρωτισμού τους ήταν ένας παράγοντας «συγκράτησης» του αλυτρωτισμού (και τους δικού τους σε βάρος μας – και των γειτόνων τους σε βάρος τους).
Τώρα που αναγνωρίζουμε τον αλυτρωτισμό τους, για ό,τι θα συμβεί δεν θα φταίνε μόνο οι Σκοπιανοί.
Θα φταίνε κι όσοι έπαιξαν το παιγνίδι τους εδώ.
Να τα θυμάστε αυτά, όταν θα μετράτε τα «Ναι» και τα «Όχι»…
