Θα σας γράψω σήμερα κάτι που πολλοί το σκέπτονται, το συζητάνε χαμηλόφωνα μεταξύ τους, αλλά δεν τολμάνε να το πουν δημόσια ή να το διατυπώσουν παραέξω…
Του Θανάση Κ.
Όλες αυτές οι εκκλήσεις περί «εθνικής συνεννόησης»,
είναι μια επικίνδυνη φενάκη!
Είναι πρόσχημα για να μη γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν!
Είναι εκκλήσεις «συναίνεση» για να ΜΗ γίνουν αλλεπάλληλες ρήξεις!
Για να ματαιωθούν οι μεταρρυθμίσεις…
Οι μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες σήμερα – στην Πολιτική, στην Οικονομία, στην Παιδεία, στις Εξωτερικές Σχέσεις, στην Άμυνα – προϋποθέτουν όχι μία αλλά πολλαπλές ρήξεις…
Ρήξεις με όσους επωφελούνται από τις τωρινές στρεβλώσεις…
Που είναι πολλοί – και πολύ καλά «δικτυωμένοι».
Μέσα κι έξω από τη χώρα…
Ακόμα και για να μάθουμε την αλήθεια, σε μια σειρά κρίσιμα θέματα – μερικά δεν τα φαντάζεστε καν – πρέπει να κάνουμε ρήξεις!
Γιατί τα «εγκαθιδρυμένα συμφέροντα» δεν αφήνουν να μαθευτεί καν η αλήθεια.
Όχι η «άπιαστη αλήθεια» (πως να γίνουμε Ολλανδία, η Φιλανδία, η Ιρλανδία ή Ισραήλ). Αλλά ακόμα και η πιο «εφικτή» αλήθεια:
Το να καίμε τα σκουπίδια μας και να βγάζουμε ενέργεια…
Για να δείτε πόσο διαβρωμένο είναι το «σύστημα», έχουμε πήξει με πάσης φύσεως «οικολόγους» που καταπίνουν αμάσητο και εισάγουν χωρίς κανένα έλεγχο οποιοδήποτε «συρμό» από το εξωτερικό…
Αλλά ένα μόνο δεν λένε: ότι οι χώρες που έχουν κάνει τις μεγαλύτερες οικολογικές ανατροπές – υποκατάστασης των εισαγόμενων υδρογονανθράκων – βγάζουν πρωτίστως ενέργεια από τα σκουπίδια τους! Τα καίνε…
Χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία, η Γερμανία και η Αυστρία έχουν προχωρήσει τολμηρά στην θερμική επεξεργασία των στερεών αποβλήτων τους (σκουπιδιών), ενώ κάποιες αγοράζουν μάλιστα και σκουπίδια από το εξωτερικό. Και τα χρησιμοποιούν ως «πρώτη ύλη»…
Ενώ εμείς εδώ ακόμα τα θάβουμε! Και τρώμε πρόστιμα…
Η μεγάλη «καινοτομία» που κάναμε τα τελευταία χρόνια είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις τα… κομποστοποιούμε πριν τα θάψουμε. Η κομποστοποίηση είναι μια «βελτίωση»: τα κάνει λιγότερο ογκώδη και περισσότερο «αδρανή». Αλλά δεν παύουν να είναι επεξεργασμένα απορρίμματα. Που δεν τα αξιοποιούμε ενεργειακά.
Αυτό κάποιοι μας το έχουν «απαγορεύσει»!
Κι αν δεν συγκρουστούμε μαζί τους, προκοπή δεν θα δούμε…
Πόσοι ξέρετε, ότι το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων σας, που τα τοποθετείτε σε ξεχωριστούς κάδους, οδηγούνται τελικά στην ίδια χωματερή;
Πόσοι ξέρετε, ότι «ανακύκλωση» υλικών έχει νόημα για ελάχιστες κατηγορίες. Για τα περισσότερα υλικά η καλύτερη «ανακύκλωση» – και η μόνη που πρακτικά έχει νόημα – είναι η ανάκτηση ενέργειας από αυτά, όχι η ανάκτηση του ίδιου υλικού…
Υπάρχουν πολλές εξειδικευμένες μορφές ανακύκλωσης υλικών – κυρίως βιομηχανικών, εξαγωγή πολυτίμων μετάλλων ή τοξικών ουσιών κλπ. – που έχουν νόημα πραγματικά. Αλλά αυτό αφορά τα βιομηχανικά απόβλητα…
Σε μια χώρα που ουσιαστικά δεν έχει βιομηχανία, η ανακύκλωση που πρωταρχικά έχει νόημα είναι η θερμική επεξεργασία – καύση και πυρόλυση.
Η ΕΕ καίει το 42% των σκουπιδιών της. Οι ΗΠΑ μόλις του 12,5% αλλά το ποσοστό εκεί ανεβαίνει ταχύτατα. Στην Ελλάδα… μηδέν από μηδέν μηδέν!
Όχι μόνο δεν καίμε τίποτε. Αλλά δεν σχεδιάζουμε καν να καίμε…
Γιατί «η μαφία των σκουπιδιών» είναι πανίσχυρη! Είναι εργολάβοι (μικροί και μεγαλύτεροι), δικτυωμένοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις περιφέρειες, παντού, μοιράζονται ζεστά χρήματα και σκορπάνε χρήματα.
Μια μαζική στροφή στην καύση θα τους έβγαζε «εκτός»!
Και γι’ αυτό έχουν πάρει και τους οικολόγους μαζί τους!
Στην υποστήριξη- διατήρηση της πιο αντί-οικολογικής δραστηριότητας: της τελικής ταφής των σκουπιδιών!
Κι όλη αυτή η συζήτηση για το πλαστικό – πείτε τους χαιρετίσματα – είναι μια ψευδο-οικολογική ανοησία. Αν δεν θέλετε να βρίσκετε πλαστικά στις θάλασσες, η λύση είναι πολύ απλή: Κάψτε τα σκουπίδια! Κάψτε πρωτίστως τα «πολυμερή» πλαστικά. Θα πάρετε καθαρή ενέργεια και μια χρήσιμη τέφρα (για λίπασμα).
Πραγματικά οικολογική είναι, όχι η ανακύκλωση χαρτιού!
Ρωτήστε να μάθετε ποια είναι η χρήση του ανακυκλωμένου χαρτιού…
Ουσιαστική μηδενική…
Δεν μπορείτε να γράψετε πάνω σε ανακυκλωμένο χαρτί, δεν μπορείτε να το βάλετε στον εκτυπωτή σας (θα σας τον χαλάσει). Χρόνια τώρα, όλες οι προσπάθειες που έγιναν, για επανά-χρηση ανακυκλωμένου χαρτιού απέβησαν άκαρπες.
Αληθινά οικολογική λύση είναι η κατάργηση του χαρτιού στις καθημερινές συναλλαγές των ανθρώπων. Η ηλεκτρονική υπογραφή – η κατάργηση του χαρτο- βασίλειου της γραφειοκρατίας – και τελικά η ηλεκτρονική ενημέρωση.
Φυσικά με τη διατήρηση του βιβλίου. Το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν πετιέται – άρα και δεν ανακυκλώνεται…
Αντίθετα, τα λεγόμενα «περιοδικά» είναι πλέον περιβαλλοντικός Αρμαγεδδώνας. Παλαιότερα – όταν οι Έλληνες ΔΕΝ ήταν «οικολόγοι», τρομάρα τους – κυκλοφορούσαν ευρύτατα μόλις τέσσερα-πέντε εβδομαδιαία περιοδικά, που προσέφεραν πνευματική τροφή σε εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες: με τις πέννες, ενός Νίκου Τσιφόρου, ενός Κώστα Πρετεντέρη, ενώ Γιάννη Μαρή, ενός Ασημάκη Γιαλαμά, ενός Παπαδούκα. Σήμερα τέτοια «οικογενειακά περιοδικά ΔΕΝ υπάρχουν!
Αλλά υπάρχουν εκατοντάδες «διαφημιστικές εκδόσεις» από ιλουστρασιόν σκουπίδια, χωρίς ίχνος αρθρωμένου γραπτού λόγου στις σελίδες τους, κυρίως για «ξέπλυμα χρήματος».
Και η κάθε έκδοσή τους ισοδυναμείς με αποψίλωση χιλιάδων στρεμμάτων από δασικές εκτάσεις! Για το τίποτε!
Οι οικολόγοι όμως, δεν μίλησαν ποτέ για αυτό….
Οι λίγες εξαιρέσεις που υπάρχουν δεν αλλάζουν την εικόνα, δυστυχώς…
Ούτε οι λίγες εξαιρέσεις περιοδικών που βγαίνουν σήμερα και αξίζουν πράγματι…
Ούτε οι ελάχιστες εξαιρέσεις οικολόγων, που όντως διαμαρτυρήθηκαν. Αλλά βρέθηκαν απελπιστικά μόνοι…
Η θερμική επεξεργασία του μεγαλύτερου μέρους των αστικών απορριμμάτων, αποτελεί τη μόνη οικολογική λύση. Που είναι καθαρή – πεντακάθαρη.
Όχι μόνο αποτρέπει τη δημιουργία χωματερών.
Αλλά επιτρέπει να εξαφανιστούν – αξιοποιηθούν και οι χωματερές του παρελθόντος!
Τα σκουπίδια είναι ενεργειακή πρώτη ύλη!
Μόλις το αντιληφθούμε αυτό, αλλάζουν τα πάντα, για το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και το περιβάλλον…
Σήμερα τα σκουπίδια είναι «κόστος» για τις τοπικές κοινωνίες
Αν τα δούμε ως πηγή ενέργειας, θα γίνουν «πρόσοδος» για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Σήμερα κοστίζουν – είναι liability.
Αν τα δούμε ως πηγή ενέργειας μετατρέπονται σε πηγή εισοδήματος – σε assets.
«Επανάσταση» στην Οικονομία είναι όταν μετατρέπεις ένα liability σε asset.
Εμείς έχουμε στα χέρια μας μιαν «Επανάσταση», που δεν μπορούμε να κάνουμε.
Αυτή στη στιγμή υπάρχουν στη χώρα μερικές τεράστιες χωματερές και εκατοντάδες μικρότερες – οι περισσότερες παράνομες και ανενεργές σήμερα…
Υπάρχουν και κάποια έργα σε προγραμματισμό, που δεν λένε τα τελειώσουν…
Έχουμε ήδη πληρώσει αμέτρητα πρόστιμα για όλα αυτά.
Και λύση στον ορίζοντα δεν υπάρχει!
Κι όμως αν πάτε ένα ταξίδι στη Βιέννη – για να μη σας στέλνω πιο μακριά – θα δείτε στο κέντρο της ιστορικής πόλης, μέσα σε ένα πάρκο, ένα εξαίρετο παραδοσιακό κτίριο: Είναι ο χώρος όπου καίνε τα σκουπίδια τους! Και καλύπτουν το 40% (τουλάχιστον) των αστικών ενεργειακών αναγκών!
Αυτά κάνει η Αυστρία εδώ και 50 χρόνια περίπου…
Αυτά κάνουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, εδώ και πολλές δεκαετίες.
Δεν τα θάβουν στο έδαφός τους, δεν μολύνουν το υπέδαφός τους, δεν ξοδεύουν λεφτά – βγάζουν λεφτά και κάνουν οικονομία σε εισαγωγές υδρογονανθράκων!
Γιατί εκεί δεν υπάρχουν «νταβατζήδες» της ενέργειας ούτε «νταβατζήδες» εργολάβοι να το απαγορεύουν…
Φανταστείτε, να δίναμε κίνητρα (δηλαδή τιμή ανά κυβικό μέτρο σκουπιδιών) στους Δημάρχους να πουλάνε στερεά (οργανικά) απόβλητα σε εργοστάσια καύσης απορριμμάτων. Θα καθάριζαν σε χρόνο ρεκόρ, όλες οι παράνομες χωματερές!
Και κάθε Δήμος θα αποκτούσε δύο «ίδιες πηγές» εσόδων:
Μια πηγή από την πώληση των τρεχόντων αποβλήτων τους (για πάντα) και μία από την συγκομιδή και πώληση των συσσωρευμένων στις «παράνομες» χωματερές (μέχρι να τις καθαρίσουν πλήρως)…
Φανταστείτε τι θα γίνονταν και αυτά τα αίσχη που έχουμε στις γιγαντιαίες χωματερές τύπου Φυλής.
Στο εξωτερικό, σε αντίστοιχες ρυπαρές καταστάσεις, έχουν γίνει ολόκληρες χωματουργικές ανακατασκευές τοπίου: οι παλαιές χωματερές έχουν μετατραπεί στην επιφάνεια σε… ειδυλλιακά πάρκα με βλάστηση και μικρές λίμνες – ενώ από κάτω λειτουργούν ως «ορυχεία» που παρέχουν «πρώτη ύλη» υπογείως σε παρακείμενο εργοστάσιο καύσης συσσωρευμένων απορριμμάτων…
Η «Κόλαση του Δάντη» έχει μετατραπεί σε αληθινό επίγειο Παράδεισο!
Κι από αυτά η Πολιτεία (ή ο επενδυτής που τα αναλαμβάνει, συνήθως με ΣΔΙΤ) βγάζει και λεφτά.
Και το περιβάλλον ωφελείται πολλαπλά.
Όχι μόνο παύει να μολύνεται. Όχι μόνο μετατρέπεται μια εκτεταμένη εστία μόλυνσης σε χώρο αναψυχής. Αλλά μειώνεται και η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων συνολικά…
Σας ανέφερε μια μόνο κραυγαλέα περίπτωση, όπου μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας και μεγάλη βελτίωση στην οικονομία (φθηνή ενέργεια, παραγωγικές θέσεις εργασίας κλπ.) και στο περιβάλλον θα μπορούσε να γίνει, αλλά ΔΕΝ γίνεται!
Η τεχνολογία υπάρχει (εδώ και δεκαετίες),
«προηγούμενα» υπάρχουν διεθνώς (εδώ και δεκαετίες),
επενδυτικά κεφάλαια μπορούν εύκολα να βρεθούν (ΕΣΠΑ, ΣΔΙΤ και καθαρά ιδιωτικά)…
Αλλά ΔΕΝ γίνεται!
Κι όποιος προσπαθήσει να το σχεδιάσει και να το κάνει, θα χρειαστεί να συγκρουστεί με «Θεούς και Δαίμονες», με «Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες», με πάσης φύσεως «νταβατζήδες» και «τέρατα της Αποκαλύψεως».
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς το παίζουν και «προοδευτικοί», το παίζουν και «οικολόγοι» – για την ακρίβεια, εκπροσωπούν την «κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα», συνήθως ποντάρουν στην «κεντροαριστερά» (πασών των αποχρώσεων), στηρίζουν (με τα ΜΜΕ που «επηρεάζουν») την «πολιτική ορθότητα» και ταϊζουν συστηματικά τους «οικολόγους»…
(Είναι και πρώτοι στις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις)
Και συνιστούν, ενθέρμως, τι νομίζετε;
«Συναίνεση»!
Όταν κυβερνά η ΝΔ! Γιατί όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα ή ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφατα, δεν τους ένοιαζε η «συναίνεση» – τότε κήρυσσαν τον πόλεμο στους «κακούς δεξιούς» ή στους «κακούργους νεοφιλελεύθερους» που απειλούν τα δικά τους κεκτημένα…
Μεταξύ πολλών άλλων και από τα σκουπίδια!
Αν θέλει κανείς να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, αν θέλει να προχωρήσει σε – αυτονόητες (παντού αλλού), αν και αδιανόητες (εδώ) – μεταρρυθμίσεις, πρέπει να συγκρουστεί με όλο αυτό τον «εσμό»!
Πρέπει να κόψει πολλούς Γόρδιους δεσμούς!
Σας ανέφερα ήδη ένα παράδειγμα: τη θερμική επεξεργασία των σκουπιδιών!
Δεν είναι το μόνο…
Τις επόμενες μέρες θα σας έχω κι άλλα παραδείγματα.
Όπου πολλά μπορούν να γίνουν, πολλά είναι απαραίτητο να γίνουν, αλλά δεν γίνεται τίποτε…
Κι όποιος επιχείρησε να κάνει κάτι, βρέθηκε – «περιέργως» – «εκτός πεδιάς»…
Και τότε θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε, ότι όπου ακούγεται η λέξη «συναίνεση», δεν υπονοεί αυτό το αγαθό που όλοι θέλουμε: την ενότητα και την ομόνοια…
Υπονοεί τη ΜΗ ρήξη με όλα τα κακώς κείμενα.
Υπονοεί τη ματαίωση κάθε μεταρρυθμιστικής τομής.
Γιατί οι μεταρρυθμίσεις θα πονέσουν όσους κρατάνε την Ελλάδα «πίσω» και «κάτω». Και τώρα τη μετατρέπουν βήμα-βήμα σε «ξέφραγο αμπέλι»…
Η «συναίνεση» που συχνά ακούτε, είναι ουσιαστικά «συναίνεση» στην πλήρη καταστροφή της χώρας…
