Η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, και παραμένει συγκεχυμένη.Ο στρατός της χώρας δεν «πέρασε» με την πλευρά της Αντιπολίτευσης, αλλά ταυτόχρονα το ξεκαθάρισε: ΔΕΝ συμμετέχει σε επιχειρήσεις καταστολής εναντίον της!
Έτσι η καταστολή έμεινε στα χέρια της «Εθνοφρουράς», που αποτελεί τους «πραιτοριανούς» του δικτάτορα Μαδούρο…
Που δεν αρκούν πια για να αντιμετωπιστεί το πλήθος των διαδηλωτών στους δρόμους…
Του Θανάση Κ.
Έτσι, για πρώτη φορά στα χρόνια των Τσάβες-Μαδούρο:
Πρώτον, η Αντιπολίτευση της Βενεζουέλας καταγγέλλεται από την Κυβέρνηση, αλλά η Κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε για να συλλάβει την ηγεσία της Αντιπολίτευσης! Μέχρι πρόσφατα τους κυνηγούσαν απηνώς, τους πυροβολούσαν, τους σκότωναν, τους φυλάκιζαν, τους βασάνιζαν.
Τώρα κάθονται και τους κοιτάνε αμήχανα! Και τους… «καταγγέλλουν».
Οι «πραιτοριανοί» του καθεστώτος πλέον, δεν φτάνουν – και ο στρατός δεν στηρίζει κλιμάκωση της καταστολής με αιματοχυσία.
Μπορεί ο στρατός να μην περνάει με την Αντιπολίτευση, αλλά δεν στηρίζει πλήρως ούτε και την κυβέρνηση – αυτό συμβαίνει πρώτη φορά…
Και δεύτερον: 50 χώρες τουλάχιστον (μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, όλη η Ευρώπη, η Αυστραλία κλπ.) αναγνωρίζουν πλέον ως νόμιμο Πρόεδρο τον Γκουαϊδό, τον αρχηγό της Αντιπολίτευσης!
Δηλαδή διεθνώς το καθεστώς Μαδούρο έχει «από-νομιμοποιηθεί»!
Κι αυτό, επίσης συμβαίνει για πρώτη φορά…
Που ακριβώς οδηγούνται τα πράγματα σήμερα;
Ο Μαδούρο κερδίζει χρόνο, όχι για να παραμείνει, αλλά για να διαπραγματευθεί την ειρηνική – και χωρίς άλλες συνέπειες – αποχώρησή του!
Γιατί όπως έχουν έλθει τα πράγματα πια, δεν μπορεί να παραμείνει…
Και ο στρατός της χώρας από την πλευρά του, με την «ουδέτερη» στάση που φαίνεται να κρατάει (που όμως, δεν στηρίζει το καθεστώς πλήρως), εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρξουν σοβαρές «εκκαθαρίσεις» την επόμενη μέρα – κυρίως, για να συγκρατηθούν τα έκτροπα αντεκδίκησης σε βάρος των οπαδών Μαδούρο…
Γιατί ο δικτάτορας, η οικογένειά του και οι πολύ βασικοί συνεργάτες του μπορεί να διαφύγουν με ασφάλεια. Αλλά οι δεκάδες χιλιάδες των «πραιτοριανών» τους, θα μείνουν πίσω. Κι όσοι βαρύνονται με εγκλήματα, θα είναι ευάλωτοι σε αντίποινα. Αυτά πρέπει να περιοριστούν, για να μην υπάρξει σοβαρή εμφύλια έκρηξη. Κι εδώ είναι εγγύηση ένας «ουδέτερος» στρατός…
Το καθεστώς, λοιπόν, καταρρέει.
Το καταλαβαίνει, τώρα, και ο τελευταίος υποστηρικτής του στην Ευρώπη: ο Τσίπρας!
Κι έτσι, ενώ μέχρι τώρα επισήμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στήριζε ανοικτά το καθεστώς Μαδούρο, ήδη από προχθές σεμνά-σεμνά δηλώνει ότι «ευθυγραμμίζεται» με την άποψη της Ευρώπης! Δηλαδή στρέφεται εναντίον του Μαδούρο!
Ευθυγραμμίζεται; Όχι ακριβώς. Ή όχι ακόμα, τουλάχιστον…
Γιατί η υπόλοιπη Ευρώπη ζητάει ευθέως την αποχώρηση του Μαδούρο και αναγνωρίζει ως νόμιμο (προσωρινό) Προέδρο, τον αρχηγό της Αντιπολίτευσης Γκουαϊδό. Αυτό δεν το έχει πλήρως ενστερνιστεί ακόμα η κυβέρνηση Τσίπρα. Αλλά το ζητάνε πιεστικά οι εκπρόσωποι του νέου καθεστώτος στο Καράκας. Και το πιθανότερο είναι να συρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να το αποδεχθεί – και αυτό!
Δηλαδή, να φυλάει εκεί που έφτυνε πριν.
(και να φτύνει εκεί που φυλούσε πριν…)
Εδώ, βέβαια, υπάρχει και μια «μικρή περιπλοκή»…
Μάλλον μια μεγάλη σειρά από σοβαρές περιπλοκές:
Το καθεστώς Μαδούρο είχε ανέκαθεν πυκνές «δοσοληψίες» με το ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και με τους Podemos στην Ισπανία. Οι σχέσεις του με τους Podemos αποκαλύφθηκε πως είχαν και «οικονομική διάσταση». Με δυο λόγια τα έπαιρναν τακτικά οι Podemos από τον Μαδούρο. Το τι συνέβη με τους ΣΥΡΙΖΑίους δεν το μάθαμε ποτέ. Θα το μάθουμε, ωστόσο!
Η νέα κυβέρνηση (στο Καράκας) θα τα βγάλει στη φόρα…
Από εκεί θα μάθουμε περισσότερα και για τα ταξίδια Αρσενίου-Πετσίτη και ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ – στη Βενεζουέλα.
Ακόμα οι δοσοληψίες του καθεστώτος Μαδούρο με το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ είχαν πυκνώσει τελευταία, όπως φαίνεται. Όταν ο Μαδούρο βρισκόταν πια σε «αποδρομή» – και το ήξερε. Λέγεται μεταξύ άλλων ότι πούλησε και μέρος από το χρυσό της χώρας του στο εξωτερικό. Κι ότι διασφάλισε ένα σημαντικό μέρος της περιουσίας που είχε βγάλει – επίσης σε ασφαλείς «παραδείσους» στο Εξωτερικό. Το ποιοι τον βοήθησαν σε αυτές τις «τακτοποιήσεις» θα το μάθουμε επίσης…
Και όλοι αυτοί οι προπαγανδιστές του καθεστώτος Τσίπρα – που βρίσκεται και αυτό σε αποδρομή, πλέον – θα περάσουν πολύ δύσκολα το επόμενο διάστημα.
Μα πολύ-πολύ δύσκολα!
Γιατί θα τους θυμίζουμε νύχτα-μέρα αυτά που έλεγαν – όχι παλιά, αλλά πολύ πρόσφατα…
Και θα τους θυμίζουμε επίσης ποιους κάλυπταν – όχι στη Βενεζουέλα, αλλά και στην Αθήνα…
Το επιχείρημα ότι, τάχα, δεν μπορούμε να στηρίξουμε «πραξικόπημα σε μια δημοκρατική χώρα», είναι γελοίο…
–Πρώτον, γιατί δεν έγινε «πραξικόπημα». Ο στρατός πήρε ουδέτερη στάση! Απλώς, ο Γκουαϊδό ζήτησε τα μέγιστα από το στρατό (να τον στηρίξει), ώστε να εξασφαλίζει τα απαραίτητα (να μην συμμετάσχει σε αιματηρή καταστολή του λαού).
–Δεύτερον, γιατί η Βενεζουέλα ΔΕΝ είναι δημοκρατική χώρα! Είναι μια τυραννία! Όπου η εκλεγμένη Εθνοσυνέλευση καταργήθηκε ουσιαστικά από το Μαδούρο και παρακάμφθηκε από ένα άλλο «όργανο», μη προβλεπόμενο από το Σύνταγμά τους, που ελέγχει ο Μαδούρο. Και ο ίδιος «εκλέχθηκε» Πρόεδρος, αφού προηγουμένως… απέκλεισε τα κόμματα και τους υποψηφίους της Αντιπολίτευσης! Ωραία «δημοκρατία», έτσι;
–Τρίτον, γιατί όλες οι δημοκρατικές χώρες της γης τον έχουν καταδικάσει για τη διαφθορά και τον αυταρχισμό του. Είναι μια χώρα πάμπλουτη σε φυσικούς πόρους (πετρέλαιο) και ο λαός της… πεινάει!
Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά!
–Τέταρτον, βεβαίως και ο στρατός μπορεί να ανατρέψει μια τυραννία!
Συχνά έτσι ακριβώς γεννιούνται οι δημοκρατίες:
* Για παράδειγμα, ο στρατός της Πορτογαλίας ανέτρεψε στις 25 Απριλίου του 1974 τη 48χρονη δικτατορία των Σαλαζάρ-Καετάνο. Τότε όλοι πανηγύριζαν τη πτώση του τυραννικού καθεστώτος (παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για κανονικό στρατιωτικό πραξικόπημα). Και η Αριστερά πανηγύριζε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό τότε, γιατί ο πυρήνας των πραξικοπηματιών ήταν αριστεροί αξιωματικοί – με γνωστότερο τον συνταγματάρχη Οτέλιο Ντε Καρβάλιο. Και τον στρατηγό Αντόνιο Εάνες, που διετέλεσε αργότερα και Πρόεδρος της χώρας.
* Και στην Ελλάδα την ίδια χρονιά, το 1974, ένα στρατιωτικό «κίνημα» υπό τον αρχηγό του Γ΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Ιωάννη Ντάβο, εξανάγκασε τον δικτάτορα Ιωαννίδη σε παραίτηση!
Και τότε ο διορισμένος Πρόεδρος από τη χούντα, Στρατηγός Γκιζίκης, κάλεσε τους πολιτικούς να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η μεταπολίτευση στην Ελλάδα ξεκίνησε από ένα «προνουτσιαμέντο» των ανώτατων αξιωματικών. Μη τα ξεχνάμε αυτά…
Το κίνημα των στρατιωτικών υπό τον Ντάβο θεωρείται αποκατάσταση της δημοκρατίας. Τι μας λένε τώρα, οι άρχετοι;
Ασφαλώς και οι στρατιωτικοί μπορούν να αποκαταστήσουν τη δημοκρατία ή να συμβάλουν στην αποκατάστασή της.
Και μπορούν να επιτύχουν αναίμακτα, αυτό που μια λαϊκή εξέγερση θα χρειαστεί ποταμούς αίματος για να καταφέρει.
Υπάρχουν, βέβαια και στρατιωτικά πραξικοπήματα, που αντί να φέρουν τη δημοκρατία την ανατρέπουν. Η δική μας χούντα ένα πολύ καλό παράδειγμα. Και οι πολλές στη Λατινική Αμερική.
Όμως υπήρξαν και στρατιωτικά πραξικοπήματα που ανέκοψαν δημοκρατικές εξελίξεις – και με την πλήρη στήριξη της Αριστεράς!
–Όπως το πραξικόπημα του δικτάτορα Γιαρουζέλσκι τον Πολωνία, το Δεκέμβριο του 1970, που φυλάκισε τους ηγέτες της «Αλληλεγγυης»! Εδώ παρά την κατακραυγή από όλα τις δημοκρατικές χώρες, η Αριστερά στήριξε το Γιαρουζέλσκι! (Κι όταν λέμε η Αριστερά, ΟΛΟΚΛΗΡΗ η Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου τότε και του ΚΚΕεσωτ – για να μη ξεχνιόμαστε!)
Κι ύστερα δεν ήξεραν που να κρυφτούν.
(Και τώρα δεν θέλουν να τα θυμούνται όλα αυτά…)
Ναι, αλλά τα θυμόμαστε εμείς!
ΥΓ Και για να πάμε λίγο πιο πίσω, το Κίνημα του Σεπτεμβρίου του 1922 το έκαναν αξιωματικοί και ανέτρεψαν τη «νόμιμη κυβέρνηση» της χώρας τότε, και το Βασιλέα Κωνσταντίνο. Ως υπαίτιους για την Μικρασιατική καταστροφή!
Στην Ελλάδα αυτό αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα ως «δημοκρατική εξέλιξη». (κατά άλλους ως… «δημοκρατική εκτόνωση», αφού ακολούθησε η δίκη, καταδίκη σε θάνατο και εκτέλεση των «έξη»)!
Πάντως, κανείς δεν θεωρεί το Κίνημα εκείνο… «χούντα»!
Όπως δημοκρατική εξέλιξη θεωρείται και το Κίνημα του υποστράτηγου Γεώργιου Κονδύλη το 1926 που ανέτρεψε τον Δικτάτορα Πάγκαλο. Και δύο χρόνια αργότερα έκανε εκλογές και επανέφερε τον Ελευθέριο Βενιζέλο!
Και σε όλα εκείνα τα χρόνια, μια από τις σημαντικές δημοκρατικές προσωπικότητες (και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδας) αναδείχθηκε ο συνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας – κατά τα άλλα, δεινός πραξικοπηματίας σε πολλές περιπτώσεις, τα ταραγμένα εκείνα χρόνια.
Ελληνική Ιστορία ΔΕΝ ξέρουν, εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ!
Παγκόσμια Ιστορία – παλαιότερη και πιο πρόσφατη – επίσης δεν ξέρουν…
Και έχουν το «ταλέντο» να… ταυτίζονται με τελειωμένους!
Ίσως γιατί είναι τελειωμένοι και οι ίδιοι…
Πάντως, το να καταρρεύσει με πάταγο το προσφιλές τους καθεστώς του Μαδούρο στη Βενεζουέλα, λίγο πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου (όπου πάνε και οι ίδιοι για δεινή ήττα), μάλλον δεν το περίμεναν!
Και φυσικά, θα τους επηρεάσει πολύ αρνητικά.
Γιατί οι συμβολισμοί παίζουν ενίοτε πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του δημόσιου αισθήματος. Ιδιαίτερα τις παραμονές κρίσιμων εκλογών…
