«Ευχάριστο διάλειμμα που το είχαμε πολύ ανάγκη αλλά τελείωσε» χαρακτηρίζουν το διήμερο της συζήτησης και ψήφισης στη Βουλή των συμφωνιών της ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο πηγές προσκείμενες στους «σοφούς» του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζουν ότι το κόμμα για μια ακόμη φορά… κατάφερε να στρέψει εναντίον του όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας για ένα ζήτημα, που θα μπορούσε εύκολα να το διαχειριστεί διαφορετικά και να κερδίσει τις εντυπώσεις.
Του Χρήστου Υφαντή
Στο φεγγάρι που περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, oτιδήποτε μπορεί, ακόμη και υπό τις πλέον ακραίες προϋποθέσεις, να μεταφέρει το κέντρο βάρους των εξελίξεων από τον στενό εσωκομματικό πυρήνα στην ανοιχτή κοινωνία και να υπενθυμίσει στους πολίτες την ίδια την ύπαρξη του κόμματος εκτιμάται «ως μεγάλη κατάκτηση», καθώς, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, «έτσι όπως τα κάναμε τίποτε πια δεν είναι δεδομένο, όλα χρειάζεται να επανακατακτηθούν».
Τι πρόκειται να διαδεχθεί το διάλειμμα της συζήτησης στη Βουλή και της ψήφισης των συμφωνιών; Μια παρατεταμένη περίοδος νέας ομφαλοσκόπησης, καθώς στον ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται να βγουν και πάλι τα μαχαίρια ενόψει των ανακοινώσεων του κ. Τσίπρα για τους επικεφαλής των Επιτροπών του κόμματος.
Τα μέχρι σήμερα δεδομένα προδιαγράφουν εξαιρετικά αρνητικές εξελίξεις για την ομάδα των «53+» και τους δορυφόρους της. Η συμμετοχή τους στην ομάδα των «προέδρων των επιτροπών» έχει τεθεί υπό κεντρική αμφισβήτηση.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται έτοιμος να διαχειριστεί την έντονα πολιτική υπόθεση του ορισμού των προέδρων των επιτροπών με όρους «κομματικής καμαρίλας» και με βασική επιδίωξη τη διαμόρφωση υπέρ του των εσωτερικών συσχετισμών.
Οι επικεφαλής, οι πρόεδροι των επιτροπών, εμφανίζονται επικοινωνιακά ως σκιώδης κυβέρνηση, επιλέγονται για να μπορούν να αντιμετωπίσουν «man to man» τους αντίστοιχους υπουργούς της κυβέρνησης και, σε κάθε περίπτωση, διαμορφώνουν στην ανοιχτή κοινωνία την πολιτική εικόνα του κόμματος και των βασικών στελεχών του.
Όλο αυτό το παιχνίδι είναι στα χέρια του Τσίπρα, δηλαδή της ομάδας που τον περιβάλλει και εν τέλει διαχειρίζεται εξ ονόματός του την κεντρική πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος και της παράταξης που φιλοδοξεί να εκφράσει.
Ο εμφύλιος των Πασόκων
Κάπου ανάμεσα στους «παλαιοπασόκους» Τσοχατζοπουλικής προέλευσης και στους «νεοπασόκους» Σημιτικής νοοτροπίας, που μάχονται σκληρά στο περιβάλλον του Τσίπρα για την pollposition στις εξελίξεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ με άδηλο το μέλλον αυτού του φανερού πολέμου, αναζητείται η ισορροπία που θα επιτρέψει στον Τσίπρα να ηγηθεί και την επομένη του συνεδρίου ενός ενιαίου κόμματος.
Για τους παλαιοπασόκους της Τσοχατζοπουλικής πτέρυγας η απόφαση να μετακινηθεί το κόμμα «δεξιότερα» και να επιχειρήσει να εκφράσει πολιτικά μια «κεντροαριστερά», την οποία όλοι αναζητούν και κανείς δεν βρίσκει, «δεν χωράει, δεν μπορεί να σέρνει μαζί της τα βαρίδια των αριστερών παλιάς κοπής που έχουν απομείνει στο κόμμα από την περίοδο του ΚΚΕ Εσωτερικού ακόμη». Οι άλλοι, οι νεοσημιτικοί της υπόθεσης, αντίθετα, επιμένουν στην ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ ως προϋπόθεση ενιαίας πολιτικής έκφρασης, χωρίς την οποία το κόμμα είναι καταδικασμένο σύντομα να καταστεί ένα ακόμη απόκομμα.
Η στάση των «53+»
Οι «53+» εισπράττουν την προεδρική απόφαση να τους περιθωριοποιήσει πολιτικά, αλλά δεν δείχνουν να ανησυχούν. Τη στάση τους αυτή επιβεβαίωσε και το φιάσκο Τσίπρα με την κα Κατσέλη, η οποία αρνήθηκε ευθέως τη θέση του «αντί – Πισσαρίδη», προβάλλοντας μια αστεία δικαιολογία, την ώρα που είναι γνωστό ότι δεν διαθέτει το ειδικό βάρος για να σταθεί απέναντι στην επιτροπή Πισσαρίδη και να αποτελέσει το αντίπαλο δέος που αναζητεί ο Τσίπρας.
Οι «53+» παρακολουθούν τις εξελίξεις με την χαρακτηριστική «ηρεμία» της μεγάλης εσωκομματικής παράταξης, η οποία γνωρίζει άριστα τη δυναμική της, ελέγχει απολύτως την παρεμβατικότητά της, έχει ξεκαθαρισμένη ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα και περιμένει να υποδεχτεί, προϊόντος του χρόνου, και άλλες δυνάμεις ή πρόσωπα που ολοένα και αμφισβητούν την πορεία του κόμματος και τις προοπτικές του, όπως τις προδιαγράφει η ομάδα Τσίπρα.
Οι περί τον Ευκλείδη Τσακαλώτο δεν συγκινούνται εύκολα από τις κορώνες περί της ενότητας του χώρου και της πολιτικής του ομογενοποίησης, ξεπερνούν με χαμόγελο συγκατάβασης τις δημόσιες προσκλήσεις Πολάκη, που ετοιμάζεται να πολεμήσει στο συνέδριο την κατά τον ίδιο «θολοκουλτούρα» της αριστερής πτέρυγας και εμφανίζονται να διαχειρίζονται με τον γνωστό αριστερό τακτικισμό τις εξελίξεις. Πιέζουν ασφυκτικά όπου αντιλαμβάνονται πως υπάρχουν περιθώρια και συγκατανεύουν όταν εκτιμούν πως το σχοινί ετοιμάζεται να σπάσει.
Αιτία πολέμου η παραμονή Παππά
Στην υπόθεση των προέδρων των επιτροπών έχουν θέσει ήδη βέτο για την περίπτωση του Νίκου Παππά, τον οποίο με ευχαρίστηση θα έβλεπαν να περιθωριοποιείται, είτε με την ανάθεση μιας ουδέτερης επιτροπής, είτε με την απόλυτη εξαφάνιση από το προσκήνιο.
Η τυχόν παραμονή του κ. Παππά στη θέση του επικεφαλής της Οικονομικής Επιτροπής θα θεωρηθεί, υπάρχει ήδη η σχετική ενημέρωση προς τα κεντρικά, «αιτία πολέμου», καθώς θα σηματοδοτεί την απόφαση του κ. Τσίπρα να προκαλέσει με δική του ευθύνη την τελική σύγκρουση πριν καν ξεκινήσει να διεξάγεται το πολυαναμενόμενο συνέδριο.
Σε κάθε περίπτωση οι αποφάσεις του κ. Τσίπρα για τον ορισμό των προέδρων των επιτροπών θα προκαλέσουν εξελίξεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, το εύρος και η ένταση των οποίων μένει να εκτιμηθούν όταν ανακοινωθούν τα ονόματα.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εισέρχεται και πάλι σε μια περίοδο έντονης ομφαλοσκόπησης στην αναμονή ενός συνεδρίου που θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα, το οποίο κανείς δεν γνωρίζει αν θα διεξαχθεί ή όχι. lykavitos.gr
