Κανείς δεν βρέθηκε να θυμίσει στην κα. Μέρκελ, ότι η (δυτική) Γερμανία ποτέ δεν αναγνώρισε το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας!
Παρά το γεγονός ότι το είχαν αναγνωρίσει, τελικά, ΟΛΕΣ οι άλλες χώρες στον κόσμο!
Γιατί δεν αναγνώρισαν ποτέ το ανατολικογερμανικό καθεστως (της ούτω λεγομένης και υπό σοβιετικό έλεγχο «Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας»);
Γιατί δεν ήθελαν να νομιμοποιήσουν εκ των υστέρων τον συντελεσθέντα διαμελισμό της χώρας τους μετά την στρατιωτική συντριβή τους (στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο)!
Του Θανάση Κ.
Κι από μας ζητούν να αναγνωρίσουμε – και να προεξοφλήσουμε – το μελλοντικό διαμελισμό της χώρας μας αφότου πολεμήσαμε τέσσερις φορές μέσα σε πενήντα χρόνια, για να τον αποτρέψουμε (στο Μακεδονικό Αγώνα, στον Πρώτο Βαλκανικό, στο Δεύτερο Βαλκανικό και στον Εμφύλιο). Και νικήσαμε και τις τέσσερις!
Οι Γερμανοί επί 40 χρόνια προσδοκούσαν ότι κάποτε θα ενωθούν!
Όταν όλα τα τότε δεδομένα αυτό το απέκλειαν.
Κι όμως αυτοί το προσδοκούσαν και δεν έκαναν πίσω ρούπι!
Κανείς δεν βρέθηκα αυτά να τα θυμίσει στην κα Μέρκελ!
(Μάλλον κάποιος βρέθηκε, αλλά δεν είναι πια Πρωθυπουργός…
Μόνο που τότε η Μέρκελ ήταν πανίσχυρη, ενώ τώρα βρίσκεται σε αποδρομή, πραγματικά σκιά του εαυτού της.
Μας απειλούν οι «διαλυμένοι» και μας πιέζουν οι «τελειωμένοι».
Γιατί εκλέξαμε να μας κυβερνούν «μπαχαλάκηδες»…
Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που δεν βλέπουν όσοι δικοί μας «επείγονται» να λύσουν το Σκοπιανό…
–Πρώτον, δεν είναι συντριπτική η πίεση της «διεθνούς κοινότητας» για το ζήτημα αυτό, όπως ισχυρίζονται…
–Δεύτερον, η Ελλάδα, παρά τα μεγάλα οικονομικά της αδιέξοδα, έχει πολύ σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο (στα μάτια των συμμάχων της – και όχι μόνο), για να την αποσταθεροποιούν εσωτερικά προκειμένου να λύσουν ένα «περιφερειακό θέμα» …ανθυποτριτεύουσας σημασίας στη διεθνή σκηνή…
–Τρίτον, το πρόβλημα των Σκοπίων είχε «παγώσει» για χρόνια και δεν «εγκυμονούσε» καμία κρίση. Τώρα που το «ανακατεύουν» ξανά είναι πιθανότερο να προκαλέσει κρίση – ή να εκραγεί μετά από κρίση στο γειτονικό Κοσσοβο.
–Τέταρτον, η «λύση» που πάει να προκύψει είναι χειρότερη από το πρόβλημα για την ίδια την Ελλάδα! Γιατί νομιμοποιείται και μέσα στη χώρα ο Σκοπιανός αλυτρωτισμός. Κάτι που είναι από τώρα υπονομευτικό για την κοινωνική μας συνοχή.
Η «λύση» που ετοιμάζεται, θα αποτελέσει θρυαλλίδα εκρήξεων, όχι «παράγοντα σταθεροποίησης» μιας περιοχής, που ήταν σταθερή – τώρα την αποσταθεροποιούν!
Άλλωστε, το έχουν ξανακάνει – και μάλιστα πρόσφατα…
Ας τα πάρουμε ένα-ένα:
–Πρώτον, δεν υπάρχει καμία πρεμούρα να λυθεί το Σκοπιανό, ντέ και καλά.
Αν δείτε τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη τα πραγματικά προβλήματα είναι άλλα και βρίσκονται αλλού: Τα τρία μεγαλύτερα προβλήματα σήμερα που εγκυμονούν κινδύνους για τη διεθνή σταθερότητα είναι: Συρία, Ιράν και Ουκρανία.
Μια άλλη μεγάλη εστία εντάσεων βρίσκεται αρκετά μακρύτερα από μας, στην Κινεζική θάλασσα με τις Κινεζικές φιλοδοξίες για προσάρτηση της Ταϊβάν (ή για διακήρυξη ανεξαρτησίας της Ταϊβάν) πράγμα που έχει δημιουργήσει συναγερμό και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία.
Στην Ευρώπη, η μεγάλη αγωνία είναι τι θα βγει από τις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαϊου, όπου κυοφορούνται μεγάλες ανατροπές στους εσωτερικούς ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες.
Να σημειωθεί ακόμα ότι στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ισπανία και τη Σουηδία υπάρχει ουσιαστικά ακυβερνησία (αδύναμες κυβερνήσεις), ενώ Πολωνία, Ουγγαρία, και Ιταλία έχουν ισχυρές κυβερνήσεις εσωτερικά, αλλά βρίσκονται σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες.
Για να μην αναφερθούμε ότι συμφωνία για το Brexit δεν υπάρχει, γεγονός που δημιουργεί άλλου είδους πονοκεφάλους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι στο χειρότερο σημείο εδώ και χρόνια…
Και βεβαίως – άλλης τάξης βέβαια – η επερχόμενη νέα παγκόσμια ύφεση που είναι πιθανό να έχει σεισμικές επιπτώσεις και στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς.
Όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως συνάφεια με το Σκοπιανό, ούτε συσχετίζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο μαζί του.
Ακόμα και στα ίδια τα Βαλκάνια το μεγάλο πρόβλημα δεν προέρχεται από α Σκόπια, αλλά από το γειτονικό Κόσσοβο.
Κι αυτό που πάει να γίνει στα Σκόπια τώρα, δεν θα εξουδετερώσει τους κινδύνους από το Κόσσοβο, αντίθετα μπορεί να πυροδοτήσει περαιτέρω εκρήξεις, αν το Κόσσοβο σκάσει…
Οι Αλβανοί και στις δύο περιοχές, ευκαιρία περιμένουν.
Και η Συμφωνία των Πρεσπών τους τη δίνει…
Η επίλυση του Σκοπιανού τώρα, δεν είναι προτεραιότητα κανενός!
Την προωθούν γιατί βρήκαν τον «βολικό» στην Ελλάδα να του την περάσουν. Και τον έχουν και στο χέρι πια. Το λέει και η Handelsblatt…
Τα περί ανακοπής της ρωσικής διείσδυσης στα Βαλκάνια είναι ανοησίες!
Τόσα χρόνια που ήταν άλυτο το πρόβλημα γιατί δεν υπήρξε ρωσική διείσδυση;
Και το ΝΑΤΟ πώς ακριβώς, θα «ανακόψει» τη ρωσική «διείσδυση»;
Τα ’χουν βρει προηγουμένως μεταξύ τους, μέσα στο ΝΑΤΟ;
Εδώ ΗΠΑ και Ευρωπαίοι – οι δυο βασικοί πυλώνες του ΝΑΤΟ – αλληλοκατηγορούνται για τη χρηματοδότησή του – χώρια που βρίσκονται ουσιαστικά στα πρόθυρα οικονομικού πολέμου!
Αν θέλουν οι δυτικοί να αποκρούσουν «ρωσική διείσδυση», να κοιτάξουν να λύσουν τα εσωτερικά προβλήματα του ΝΑΤΟ. Κι όχι να διαλύουν τα Βαλκάνια, ενθαρρύνοντας τις αλυτρωτικές βλέψεις των Αλβανών, και προκαλώντας την αντίθεση και των Ελλήνων και των Βουλγάρων (που είναι μέλη του ΝΑΤΟ)…
Και την Ουκρανία πήγαν να τη βάλουν στο ΝΑΤΟ και τη… διέλυσαν!
Και κάτι τελευταίο: Περνώντας με το ζόρι μια λύση που δεν την θέλει κανείς στην περιοχή (στα Σκόπια εξαγόρασαν βουλευτές για να την περάσουν, γιατί στο δημοψήφισμα δεν πήγαν οι Σκοπιανοί να ψηφίσουν), στην Ελλάδα προσπαθούν να την επιβάλουν κόντρα στη θέληση του 70% του Ελληνικού λαού με οριακές ψήφους από θνησιγενή κομματίδια που διαλύονται, ενώ στη Βουλγαρία έχει προκαλέσει κατακραυγή!
Η Ρωσία ενοχλείται από την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ – περισσότερο για συμβολικούς λόγους – αλλά δεν φοβάται το παραμικρό απ’ αυτό.
Αντίθετα τρίβει τα χέρια της που οι ΝΑΤΟϊκοί μόνοι τους αποσταθεροποιούν την επιρροή τους σε δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ στην περιοχής, (Ελλάδα και Βουλγαρία) και ενθαρρύνουν τον αλυτρωτισμό μιας τρίτης (της Αλβανίας), ενώ αποσταθεροποιούν εσωτερικά και διαλύουν ουσιαστικά τα ίδια τα Σκόπια.
Τελικά όλη αυτή η πρεμούρα, για τους Ρώσους δουλεύει…
–Δεύτερον, η Ελλάδα ακόμα κι αν εναντιωθεί στη Συμφωνία, δεν έχει τίποτε να φοβάται. Ο γεωπολιτικός της ρόλος (μαζί με την Κύπρο) για τη στήριξη του Ισραήλ και του κοσμικού καθεστώτος στην Αίγυπτο είναι μακροχρόνια πολύ σημαντικότερος. Ιδιαίτερα τώρα που η Τουρκία μοιάζει όλο και λιγότερο αξιόπιστη (για τους δυτικούς), όλο και περισσότερο απρόβλεπτη (για όλους) και σε ρήξη με όλες τις άλλες αντι-ισλαμικές δυνάμεις της περιοχής (και το Ισραήλ και την Αίγυπτο).
Η Ελλάδα είναι «φυσικό προπύργιο» για την σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής. Και είναι το απώτατο σύνορο της Δύσης σε μια ταραγμένη περιοχή.
Το ρόλο αυτό πρέπει να τον εκμεταλλευτεί έναντι της Δύσης. Αλλά είναι ρόλος ισχύος, προϋποθέτει ισχύ – όχι κακομοιριά και οσφυοκαμψία…
Η άρνηση της Ελλάδας να δεχθεί λύση που επιβραβεύει τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων, δεν μειώνει στο παραμικρό τον πολύ σημαντικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει στην ευρύτερη περιοχή. Δεν είναι καν συγκρίσιμα τα μεγέθη.
Απλά πρέπει να ξεκαθαρίζει κάθε στιγμή τι συζητά και τι όχι, τι προσφέρει και τι δεν δέχεται. Έτσι γίνονται οι σύγχρονες διακρατικές σχέσεις. Έτσι κάνουν όλοι.
Ο διεθνής παράγοντας «πιέζει» αυτόν που δέχεται να πιεστεί.
–Τρίτον, τα διεθνή προβλήματα που δεν μπορούν να λυθούν, παραμένουν ανοικτά για δεκαετίες. Αυτό δεν εμποδίζει τα κράτη να προκόβουν και να αναπτύσσονται, εφ’ όσον καταφέρνουν να «παγώσουν τα άλυτα προβλήματα μεταξύ τους και να βρουν ένα τρόπο να ζουν μαζί τους…
Το Παλαιστινιακό δεν έχει λυθεί ακόμα. Το Κυπριακό δεν έχει λυθεί. Μιλάμε για προβλήματα πολύ πιο σοβαρά.
Το θέμα του Γιβραλτάρ μεταξύ Ισπανίας και Βρετανίας δεν έχει λυθεί. Παρ’ ό,τι Ισπανία και Βρετανία ήταν για 30 χρόνια περίπου και οι δύο πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και του ΝΑΤΟ).
Το Βορειοϊρλανδικό δεν λύθηκε τελειωτικά, παρ’ ό,τι Ιρλανδία και Βρετανία ήταν συμμετείχαν πλήρως στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση επί 40 χρόνια και πλέον. Μετά τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης το πρόβλημα εξομαλύνθηκε – τώρα με το Brexit προκύπτουν νέες εμπλοκές και νέα αδιέξοδα ξανά.
Όλα αυτά είναι πολύ πιο κρίσιμα από το Σκοπιανό. Όπου οι Έλληνες για δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον ήταν ο δεύτερος εμπορικός και επενδυτικός εταίρος τους, παρά την ΜΗ λύση του ονοματολογικού.
Τώρα που πάει να λυθεί θα δυσκολέψουν τα πράγματα!
Δεν θα εξομαλυνθούν!
–Τέταρτον, θα επιτρέψουν να δημιουργηθούν δίκτυα φροντιστηρίων της «Μακαδονικής γλώσσας» μέσα στη Βόρειο Ελλάδα;
Θα απαγορεύσουν να διδάσκεται ο Μακεδονικός Αγώνας στα Σχολεία;
Θα προκαλέσουν αναμόχλευση παθών και αναζωπύρωση εντάσεων!
Θα κλείσουν τα Μουσεία Μακεδονικού Αγώνα;
Θα αποκαθηλώσουν τον Παύλο Μελά, θα αποσύρουν από την κυκλοφορία τα «Μυστικά του Βάλτου» θα απαγορεύσουν το «Μακεδονία ξακουστή»;
Εκεί οδηγούν όσα έχουν συμφωνήσει!
Έχουν καταλάβει τη πολλαπλές «ωρολογιακές βόμβες» που τοποθετούν σε όλη την Ελλάδα;
Θα παραιτηθούν από τη διαπραγμάτευση της ένταξης των Σκοπίων στην ΕΕ; Η Βουλγαρία θα διαπραγματεύεται σκληρά μαζί τους (γιατί είναι μέλος της ΕΕ), αλλά η Ελλάδα δεν θα μπορεί να πει «κίχ»!
Γιατί έχει δεσμευτεί να μην πει το παραμικρό, βάσει της Συμφωνίας των Πρεσπών…
Απέναντί μας ο «μεριοπαθής» Ζάεφ φωτογραφίζεται μπροστά σε σχολικούς χάρτες που εμφανίζουν τη «Μεγάλη Μακεδονία» να συμπεριλαμβάνει και τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα και την Έδεσσα και τη Χαλκιδική!
Κι εδώ η κυβέρνηση Τσίπρα μας λέει ότι… «τέλειωσε» τον αλυτρωτισμό τους. Που τώρα έχει ξασαλώσει…
Ο ίδιος ο Ζάεφ δηλώνει με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους, ότι αναγνωρίστηκε από τους Έλληνες η μακεδονική εθνική ταυτότητα. Όχι η «ιθαγένεια» (δηλαδή η νομική σχέση των πολιτών με το κράτος τους), αλλά η μακεδονική ταυτότητα!
Κι εμείς εδώ ακούμε την κυβέρνηση και τους πρόθυμούς της να βεβαιώνουν ότι είναι μια «καλή λύση».
Ποια είναι «καλή λύση»; Η αναγνώριση από την Ελλάδα της Μακεδονικής ταυτότητας που αποτελεί προϋπόθεση και «όχημα» αλυτρωτισμού σε βάρος μας;
Τρελαθήκαμε;
Όταν οι αλβανόφωνοι των Σκοπίων, διαπραγματεύονται πιο σθενερά τα συμφέροντά τους απ’ ό,τι οι Έλληνες συνολικά, καταλαβαίνουμε σε τι βόθρο αναξιοπιστίας έχουμε κατρακυλήσει διεθνώς;
Ο Ζάεφ βρίσκεται σε ντελίριο αλυτρωτισμού για να πείσει τους οριακούς βουλευτές που χρειάζεται προκειμένου να ψηφίσουν. Οι οποίοι παρ’ όλα αυτά διαπραγματεύονται σθεναρά και κερδίζουν πόντους,
Κι εδώ ο Τσίπρας μας βεβαιώνει ότι… δεν υπάρχει αλυτρωτισμός, για να κερδίσει πέντε έξη ξέμπαρκους, υποψήφιους «χρήσιμους ηλίθιους», οι οποίοι δεν διαπραγματεύονται ΤΙΠΟΤΕ!
Ποιους γεωπολιτικούς ρόλους μπορεί να παίξει μια χώρα που την κατάντησαν «κλωτσοσκούφι», ανάμεσα στον… Παπαχριστόπουλο, τον Σταύρο και την Κουντουρά;
Τι γεωπολιτικά «ερείσματα» μπορεί να αναζητήσει μια χώρα στον περίγυρό της, όταν «ανταλλάσσει» την αναγνώριση εχθρικού αλυτρωτισμού προκειμένου να επιτύχει… αναβολή μιας ακόμα περικοπής συντάξεων;
Ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά, όταν γινόμαστε μόνοι μας ρεζίλι;
Και βέβαια όταν στείλουμε το μήνυμα ότι υποχωρούμε απέναντι σε μια μικρή, αδύναμη και απολύτως ευάλωτη χώρα που μας προκαλεί κι από πάνω, τότε τι μήνυμα στέλνουμε σε άλλες χώρες δίπλα μας πολύ πιο μεγάλες και απειλητικές;
Ότι είμαστε έτοιμοι να τα δώσουμε όλα!
