Toυ Θανάση Κ.
Δεν πρόκειται να ρίξω ιδέες για το πώς πρέπει να αντιδράσει η Ελλάδα στην ανοιχτή συμβολική πρόκληση της Τουρκίας, να μετατρέψει σε τζαμί την Αγία Σοφία.
Ό,τι ιδέα κι αν πέσει στο δημόσιο διάλογο, κάποιοι βγαίνουν και αντιπαραθέτουν διάφορα αντεπιχειρήματα να ΜΗ το κάνουμε…
Να μη κάνουμε το ένα, να μη κάνουμε το άλλο, τελικά οδηγούν στο να μη κάνουμε τίποτε. Κι αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα!
–Δεν πρόκειται να μπω στη συζήτηση, αν η πρόκληση προς την Αγία Σοφία είναι «διμερές» ή «διεθνές» πρόβλημα. Θα έπρεπε να είναι διεθνές. Αλλά κανείς δεν αντιδρά! Κι αν η Ελλάδα επικαλεστεί την ολιγωρία των άλλων και δεν αντιδράσει η ίδια, τότε στέλνει το μήνυμα ότι είναι εντελώς ανέτοιμη και απρόθυμη – δηλαδή αδύναμη! Και αυτό ενθαρρύνει την Τουρκία του Ερντογάν, να προχωρήσει σε νέα πρόκληση…
–Δεν πρόκειται να μπω στη συζήτηση για το τι ακριβώς «κυρώσεις» πρέπει να προτείνουμε στην Ευρώπη κατά της Τουρκίας. Κι εδώ ό,τι πούμε θα βρεθούν κάποιοι με επιχειρήματα να το αναιρέσουν. Κι ύστερα η Ευρώπη δεν θα πάρει ουσιώδεις κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Γιατί πρέπει να συμφωνήσουν και οι 27 εταίροι. Και συνήθως όταν κάποιος «μεγάλος» δεν θέλει, βάζει κάποιους μικρότερους της δικής του «επιρροής» να ασκήσουν βέτο, ή να το μαλακώσουν τόσο, ώστε στην ουσία να μην είναι αληθινή «κύρωση», αλλά σκέτο «χάδι» στο πρόσωπο του Ερντογάν.
Θα μπορούσαμε, βέβαια, να σκεφτούμε «έξω από το κουτί» και να κάνουμε πράγματα, πέρα από τα συνηθισμένα…
–Θα μπορούσαμε να μισθώσουμε μια από τις καλύτερες διαφημιστικές εταιρίες στον κόσμο, να ξεκινήσει διεθνή καμπάνια για την καταδίκη της Τουρκίας στα Media και στα Social Media. Με λίγα χρήματα (για ένα κράτος) θα μπορούσαμε να κάνουμε τεράστια ζημιά στην Τουρκία. Επικοινωνιακή ζημιά. Δηλαδή πολιτική ζημιά…
–Θα μπορούσαμε να οργανώσουμε τεράστια συλλαλητήρια σε μεγάλες πρωτεύουσες σε Ευρώπη και Αμερική, ενάντια στο συμβολικό χτύπημα του Χριστιανικού κόσμου από την Τουρκία του Ερντογάν. Και να μαζευτούν πέρα από τους Έλληνες και τους Κύπριους Ομογενείς και οι Αρμένιοι της Διασποράς και οι Εβραίοι της Διασποράς (αφού ο Ερντογάν απείλησε να αλώσει και την Ιερουσαλήμ και να ξαναλειτουργήσει το τέμενος Αλ Ακσά).
–Θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε «ύψιστο εθνικό συμφέρον» και λόγους «εθνικής ασφαλείας», για να άρουμε το καθεστώς ασύλου που έχουμε δώσει σε πολίτες χωρών οι οποίες στήριξαν την απόφαση Ερντογάν, ή σε εργαλειοποιημένους λαθρομετανάστες που μας έστειλε ο Ερντογάν. Υπάρχουν δύο-τρείς τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις χωρών, οι πολίτες των οποίων θα έπρεπε, χωρίς πολύ συζήτηση, να «πάρουν την άγουσα» και να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Ώστε να «μαζευτούν» και οι υπόλοιποι που ήδη βρίσκονται εδώ. Και να το ξανασκεφτούν όσοι ετοιμάζονται να έλθουν κατά ’δω…
–Θα μπορούσαμε να κόψουμε με το μαχαίρι όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα και τα σίριαλ από την Τουρκία που προβάλλει η ελληνική τηλεόραση.
–Θα μπορούσαμε να βγάλουμε κοινές αντί-τουρκικές δηλώσεις με άλλες χώρες που είναι πρόθυμες να το κάνουν – ευρωπαϊκές και μη, χριστιανικές και μουσουλμανικές…
Προσοχή: Όλα αυτά, όχι για να «ματαιώσουμε» αυτό που έγινε, αλλά για να προετοιμάσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη γι’ ό,τι έρχεται.
Κυρίως για ό,τι έρχεται!
* Πάντως, δεν έχω καμία διάθεση να εμπλακώ σε συζήτηση με όσους «έπεσαν από τα σύννεφα»! Για κάτι που ο Ερντογάν το είχε εξαγγείλει από καιρό…
* Δεν έχω καμία διάθεση να εμπλακώ σε συζήτηση με όσους μας διαβεβαίωναν και μας καθησύχαζαν, ότι, όχι, «δεν πρόκειται ο Ερντογάν να τολμήσει» να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί…
* Όπως δεν έχω καμία διάθεση να εμπλακώ σε συζήτηση με όσους «αιφνιδιάστηκαν» και με όλες τις προηγούμενες προκλήσεις του Ερντογάν: με την «υβριδική επίθεση» στον Έβρο τέσσερις μήνες πριν, με το τουρκο-λυβικό σύμφωνο έξη μήνες πριν, με το άνοιγμα της «κάνουλας» των λαθρομεταναστών προς τα νησιά μας το δεύτερο μισό της περσινής χρονιάς…
Δεν πρόκειται να συζητήσω μαζί τους, γιατί δεν έχουν άποψη. Απλώς τους φτύνουν – κι αυτοί νομίζουν πως βρέχει…
* Δεν έχω καμία διάθεση να συζητήσω με όσους επιμένουν να κάνουμε διάλογο με την Τουρκία και «να τα βρούμε» – παρά τις σημερινές προκλήσεις της σε βάρος μας. Αυτοί δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν την Τουρκική προκλητικότητα. Θέλουν, μιαν ώρα αρχύτερα, να υποταχθούμε πλήρως στην Τουρκία! Και με αυτούς δεν έχω να πω απολύτως τίποτε…
* Υπάρχει ένα ολόκληρο κομμάτι της «πολιτικής ελίτ», που μέχρι πρόσφατα μας έλεγε ότι δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε από την πλευρά της Τουρκίας, αφού τα ελληνικά συμφέροντα «καλύπτονται πλήρως από το Διεθνές Δίκαιο». Κι όταν η Τουρκία άρχιζε ευθέως να τα παραβιάζει, ξαφνικά «ανακάλυψαν» ότι το Διεθνές Δίκαιο δικαιώνει τις… τουρκικές απόψεις! Και τα επιχειρήματά τους τα επικαλείται δημόσια πλέον η κυβέρνηση Ερντογάν.
Με αυτούς δεν έχω τη διάθεση να συζητήσω τίποτε!
* Υπάρχει ένα κομμάτι της ελληνικής «πολιτικής ελίτ», που διαδίδει ότι έναντι της Τουρκίας είμαστε… «μαξιμαλιστές»! Προσοχή: δεν είναι η Τουρκία επιθετική. Εμείς είμαστε «μαξιμαλιστές», λέει!
Όλες οι χώρες, έστω και φραστικά, καταδικάζουν τον «αναθεωρητισμό» της Τουρκίας, και δικοί μας «επίσημοι» βγαίνουν και λένε δημόσια ότι η Ελλάδα έχει «μαξιμαλιστικές» θέσεις έναντι της Τουρκίας!
Μαζί τους δεν έχω τίποτε να πω…
* Ένα τμήμα της ελληνικής «πολιτικής ελίτ» μας έλεγε πριν δύο χρόνια, ότι έπρεπε να υποχωρήσουμε – και να νομιμοποιήσουμε μόνοι μας – τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων και να κλείσουμε ένα «εθνικό μέτωπο», ώστε να μπορέσουμε καλύτερα να αντιμετωπίσουμε το άλλο και πιο σοβαρό, από την πλευρά της Τουρκίας. Κι όταν τα δώσαμε όλα στα Σκόπια, κι ήλθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε την Τουρκική έξαρση επιθετικότητας, οι ίδιοι μας προτείνουν να… τα δώσουμε όλα και στην Τουρκία! Γιατί «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς», λέει…
Στα Σκόπια υποχωρούσαμε γιατί ήταν «πολύ αδύναμο» κράτος και δεν μπορεί να μας απειλήσει. Και στην Τουρκία πρέπει επίσης να υποχωρήσουμε, γιατί είναι «πολύ δυνατό κράτος», λέει, για να του αντισταθούμε!
Πρόκειται για ανθρώπους, που όποιος και να μας απειλεί, όποιος και να μας ζητάει κάτι, οσοδήποτε αδιανόητο – γιατί εμείς δεν ζητάμε τίποτε από κανένα – μας προτείνουν να του το δώσουμε τελικά…
Εγώ με αυτούς δεν έχω πια να πω τίποτε!
Η αλήθεια είναι ότι έχουν ξεμπροστιαστεί τελευταία. Έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Και υφίστανται το ένα χαστούκι μετά το άλλο.
Αλλά ταπεινώνεται πλέον και η χώρα. Κι εγώ μαζί τους δεν έχω τίποτε να πω!
Τελειώσαμε!
–Τέτοιες στιγμές, με ενδιαφέρει η άποψη μόνον όσων θέλουν η Ελλάδα να μείνει όρθια…
–Με ενδιαφέρει η γνώμη όσων θέλουν να βρουν τρόπους, ώστε η Ελλάδα να ΜΗΝ υποκύψει! Δεν αναζητούν δικαιολογίες για να συνθηκολογήσει…
–Με ενδιαφέρει η γνώμη όσων θέλουν η Ελλάδα να νικήσει την ηττοπάθεια, να ξεπεράσει τη μοιρολατρία και να αντισταθεί. Δεν αναζητούν προσχήματα για να παραδοθούμε.
Απέναντι μας έχουμε μια «χώρα-ταραξία», – την Τουρκία – που ποτέ δεν είχε συσπειρώσει εναντίον τους περισσότερους ορκισμένους εχθρούς από ό,τι έχει σήμερα και ποτέ δεν ήταν τόσο διχασμένη όσο είναι σήμερα. Ποτέ δεν ήταν πιο προκλητική και, ταυτόχρονα, πιο ευάλωτη εσωτερικά και εξωτερικά απ’ όσο σήμερα.
Αυτή η χώρα και μπορεί να αντιμετωπιστεί και μπορεί να νικηθεί!
Όχι με εύκολα λόγια. Όχι με ευχολόγια. Όχι με σπασμωδικές αντιδράσεις.
Αλλά μπορεί!
Με ενδιαφέρει η γνώμη όσων το πιστεύουν αυτό.
Και μόνον αυτών η γνώμη…
Είμαστε αρκετοί. Είμαστε οι περισσότεροι. Αλλά και λιγότεροι να ήμασταν, πάντα τη Ελλάδα την έσωζαν αυτοί που την πίστευαν κι αυτοί που το εννοούσαν.
–Ούτε «θερμοκέφαλοι Ελληναράδες», ούτε ρακοσυλλέκτες της «πολιτικής ορθότητας»!
–Ούτε λαϊκιστές που εκτονώνονται και μετά πάνε και λουφάζουν, ούτε «διανοούμενοι» της συμφοράς (και τους πολιτιστικού μαρξισμού).
–Ούτε «βούρ και τους φάγαμε», ούτε γραφειοκράτες «περί διαγραμμάτου».
Αρκεί να είναι Έλληνες, με «ταυτότητα», Παιδεία, Ψυχή και φιλότιμο!
Άνθρωποι με καθαρό μυαλό και καθαρή ματιά.
Που τώρα στα δύσκολα ξέρουν να αφουγκράζονται τους ψίθυρους τις Ιστορίας…
Όποιος γράφει Ιστορία, πρώτα την ακούει από μέσα του.
Σαν σκίρτημα της καρδιάς του, σαν τριγμό στα σωθικά του, σαν ξέσπασμα της συνείδησής του, σαν λάμψη μέσα στο μυαλό τους, σαν επιταγή χρέους.
Ύστερα την κουβεντιάζει και με κάποιους άλλους που κι αυτοί νοιώθουν το ίδιο χρέος, να τους παρωθεί και να τους ξεσηκώνει…
Κι ύστερα όλοι αυτοί γίνονται κρίσιμη μάζα και ορμητικό ποτάμι, γίνονται αγριεμένη θάλασσας, γίνονται λάβα ηφαιστείου και σαρώνουν τα πάντα, αλλάζουν τα πάντα και βάζουν την μονογραφή τους στην Ιστορία.
Έτσι συμβαίνει πάντα στα δύσκολα ενός λαού, μιας κοινωνίας και ενός Έθνους.
Για να αλλάξουμε το κακό το ριζικό μας δεν μπορούμε από πριν να το συναποφασίσουμε, με όσους εκπροσωπούν «επαξίως»… το κακό το ριζικό μας!
Αυτούς θα τους βάλουμε στην μπάντα. Και θα προχωρήσουμε χωρίς αυτούς. Ακόμα και κόντρα σ’ αυτούς…
ΥΓ Όπως τραγούδησε κάποτε και ο Leonard Coen:
— First we take Manhattan, then we take Berlin.
Στίχος με βαρείς συμβολισμούς για τους αμερικανοεβραίους τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ένα ισχυρό «λόμπι ουδετερότητας» με έδρα το Μανχάταν, εμπόδιζε την ρήξη με τη Χιτλερική Γερμανία…
ΥΓ. Κι όπως τραγούδησε κάποτε και σε μας ο Διονύσης Σαββόπουλος,
—Σ’ αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε, τρώνε βρώμικο ψωμί.
Τελικά το «βρώμικο ψωμί» είναι το «αντίδωρο», για όσους ετοιμάζονται να αντισταθούν στην αδικία, στην εθελοδουλία, στην ευήθεια και στην υποκρισία που κυριαρχούν γύρω τους.
Κι αυτό το «βρώμικο ψωμί» είναι η αρχαία «αμβροσία» που θεώνει και η «αγία μετάληψη» που κοινωνεί στα άχραντα μυστήρια της Ελευθερίας του Προσώπου! Που δεν υπάρχει χωρίς ηθικές αξίες, βιωμένες και ενσυνείδητες…
ΥΓ.3 Όσοι καταλαβαίνετε αυτούς τους όρους και αυτούς τους συμβολισμούς δεν χρειάζεστε τίποτε άλλο.
Όσοι πάλι δεν τους καταλαβαίνετε, μη χολοσκάτε. Δεν είναι για σας αυτά.
Δεν σας αφορούν. Δεν σας χρειάζονται. Και δεν σας χρειαζόμαστε…
