Στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια των επιχειρήσεων, οι έννοιες της ΗΓΕΣΙΑΣ και της ΚΡΙΣΗΣ είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Πολλοί επιχειρηματικοί ηγέτες αναδείχθηκαν σε καιρούς οικονομικών δυσκολιών, ενώ άλλοι, λειτούργησαν αποσταθεροποιητικά.
Δυστυχώς οι αναμφισβήτητα δυσμενείς συνθήκες, εξαντλούν την επικαιρότητα στη συντελεσμένη οικονομική καταστροφή. Ως τώρα, αγνοούμε ή παρακάμπτουμε το γεγονός, ότι οικονομική ανάκαμψη είναι δύσκολο να υπάρξει χωρίς αλλαγή της κοινής νοοτροπίας, χωρίς αλλαγή των μέχρι τώρα πρακτικών και συνηθειών σε κάθε έκφανση των επιχειρηματικών μας δραστηριοτήτων.
Η λογική της υγιούς επιχειρηματικότητας, λέει ότι εξ’ορισμού είναι αδύνατη η οικονομική ανάκαμψη αν δεν επανακάμψουμε σε προτεραιότητες, στόχους, στρατηγική και έμπνευση. Αυτό σημαίνει συγκρότηση της επιχειρηματικότητας εξ’υπαρχής. Νέα νοοτροπία, στοχευόμενες στρατηγικές, σοβαρός σχεδιασμός.
Ως εκ τούτου, σε κάθε κρίση, επιτείνεται η ανάγκη της επιχείρησης για δυναμική ηγεσία και ο ρόλος του ηγέτη, γίνεται περισσότερο καταλυτικός στις σημερινές συνθήκες.
O επιχειρηματικοί ηγέτες καλούνται να παίξουν έναν διαφορετικό ρόλο εν μέσω κρίσης. Από την μια πλευρά καλούνται να αναλογιστούν τις πιθανές δικές τους ευθύνες ως προς την πορεία της επιχείρησής τους και από την άλλη, να ηγηθούν αποφασιστικά και αποτελεσματικά της προσπάθειας εξόδου της επιχείρησής τους από την δυσμενή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει.
Ο ηγέτης στον επιχειρηματικό στίβο σήμερα, είναι αυτός που αναταράσσει τα στερεότυπα, αυτός που πράττει διαφορετικά. Είναι αυτός που δίνει θετικά παραδείγματα στην ύφεση, που φέρνει ελπίδα στο προσωπικό και δημιουργεί την ιδέα της ικανότητας. Ανασύρει στην επιφάνεια τις δεξιότητες της ομάδας του και τις κάνει μέρος της διαδικασίας για την επίλυση των δυσμενών καταστάσεων που αντιμετωπίζουν.
Είναι αυτός που ξεχωρίζει για την αταλάντευτη προσωπικότητά του και όχι για την προσποιητά ανούσια ρητορική του για τις συνθήκες της αγοράς. Είναι αυτός που δημιουργεί όραμα για το μέλλον, αφού πρώτα έχει κατανοήσει της αποτυχίες του παρελθόντος.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις επιχειρήσεις δεν προέρχεται από την αβεβαιότητα της αγοράς, αλλά από τη διατήρηση άτολμης, ανασφαλούς και μονοδιάστατης ηγεσίας. Η κρίση για τις επιχειρήσεις είναι συμφορά, μόνο όταν οι άνθρωποι οι οποίοι ηγούνται και χαράζουν την στρατηγική τους, αδρανοποιούν τα αντανακλαστικά τους ή όταν αγνοούν τις επιταγές των εξελίξεων.
Όσες επιχειρήσεις επιλέξουν να ηγηθούν από ανθρώπους πολυδιάστατους, με ευέλικτο μυαλό, που ταυτίζονται με τον οργανισμό, που εμψυχώνουν, εμπνέουν και ωθούν τους εργαζομένους, που ενισχύουν την εφευρετικότητα και τη συλλογικότητα, θα δικαιωθούν. Σε περιόδους κρίσεων, ο ηγέτης γίνεται το επίκεντρο της προσοχής όλων. Όχι μόνο για την καθοδήγησή του, αλλά γιατί δείχνει στους εργαζομένους ότι υπάρχει μέλλον και ότι έχουν θέση σε αυτό.
