Του Ανδρέα Μ. Καραγιάννη , συγγραφέα
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, σε αρκετά κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ και των Βαλκανίων παρέμειναν κατάλοιπα της μαρξιστικής αριστερής ιδεολογίας.
Στην Ελλάδα ζήσαμε εμφύλιο πόλεμο χάριν στις διαφορές αριστερών και δεξιών, μια σκοτεινή για το έθνος εποχή.
Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974, με εφαλτήριο τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, κυριάρχησε ο αριστερός λόγος η αριστερή διανόηση και κουλτούρα σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Υιοθετήθηκαν επαναστατικά συνθήματα όπως ‘έξω οι βάσεις του ΝΑΤΟ’, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, ‘ΝΟΜΟΣ είναι το δίκιο του εργάτη’. Ο συνδικαλισμός διατρανώθηκε εκτρέφοντας ορδές ανάξιων ανθρώπων που η μοναδική τους συμβολή στην εργασιακή καθημερινότητα ήταν να φωνασκούν άνευ λόγου και αιτίας.
Από εκεί που ο αριστερός λόγος ήταν ως επί το πλείστον λόγος αντίδρασης και διεκδίκησης δικαιωμάτων, κατέληξε να κυριαρχεί αντιδημοκρατικά στην κοινωνική ζωή ορίζοντας την ατζέντα, εφευρίσκοντας το λα’ι΄κισμό, στιγματίζοντας κάθε εθνική πατριωτική φωνή ως φωνή φασίστα συνδεδεμένη με τη χούντα. Εάν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έλεγες ότι αγαπάς την πατρίδασου θα σε περνούσαν τουλάχιστον για ακραίο.
Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου κατευθυνόμενος από τους Αμερικανούς, υιοθέτησε πλήρως τον αριστερό λόγο, τα αριστερά συνθήματα, διδάσκοντας σε έναν πολίτη ότι έχει κυρίως δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις.
Η γενιά λοιπόν της αριστερής κουλτούρας, των οργισμένων ειδώλλων της εναλλακτικής έθνικ αισθητικής, σφυρηλάτησαν τον Έλληνα να παραμένει μονάχα οργισμένος, θρασύς, να υποστείλει μέσα του τη σημαία της πατρίδας ως κάτι ντεμοντέ και ακραίο,να παρατήσει τη καλλιέργεια της γης του, παρακαλώντας για μια θέση στο δημόσιο , να ενστερνιστεί σφόδρα την άποψη που είχαν οι Αμερικανοί το ’70, ότι δηλαδή όλοι οι λαοί του κόσμου είναι αδέρφια, δεν υπάρχει πολιτισμική διαφορά, θρησκεία, ηθικές αξίες, παραδόσεις.
Αυτό ήταν ένα έξοθεν κατηργασμένο σχέδιο, με σκοπό τη διάλυση του εθνικού φρονήματος, της νόθευσης του ελληνικού λαού με ξένα στοιχεία, άρα και τη σταδιακή πολιτιμική ουδετεροποίηση και επώλεια πλήρους εθνικής συνείδησης και ταυτότητας, έτσι ώστε ο Έλληνας να σταματήσει να έχει όνειρα το πώς θα μεγαλώσει, θα ενδυναμώσει την πατρίδα του, αλλά να γίνει ακολούθημα κρατών, σε μητροπολιτικά διαμορφωμένα πλαίσια.
Οι αριστεροί σαφώς δεν έκαναν επίτηδες αυτή τη βλάβη στην πατρίδα, η ιδεολογία τους είναι σεβαστή, όπως και η διαδρομή τους. ΄Αθελά τους όμως έγιναν πιόνια ενός συστήματος που έβαλλε κατά της Ελλάδας, της συνοχής και των ιδεών της. Τo περιβόητο δόγμα KISSINGER.
