Του Θανάση Κ.
Ο κ. Βούτσης είπε προχθές:
–“Η εποχή δεν μπορεί να είναι βαθύτατα συντηρητική. Η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται σε ατζέντα “Ελλάς Ελλήνων χριστιανών” ούτε “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”.
–” Η θρησκευτική συνείδηση είναι για κάθε άνθρωπο κάτι ιδιαίτερο. Είμαστε ένα σύγχρονο κράτος και όχι “ταλιμπάν” της Ορθοδοξίας».
–“Οι παραδόσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατούνται όσο τις κρατάει η εποχή τους”.
Φαίνεται πως ο κ. Βούτσης είναι καλός για πολιτική κουβεντούλα και “ζύμωση”, άντε και για διατήρηση πολιτικών ισορροπιών – κυρίως σε κομματικές συνελεύσεις – αλλά από άλλα με τα οποία καταπιάνεται εσχάτως, μάλλον ψηλο-άσχετος είναι! Να του διευκρινίσουμε, λοιπόν, μερικά πραγματάκια:
Πρώτον ένα Χριστιανικό κράτος μπορεί κάλλιστα να είναι σύγχρονο και δημοκρατικό!
Για την ακρίβεια, αν γυρίσει και κοιτάξει γύρω του, τι γίνεται εδώ και κάμποσες…δεκαετίες, όλως συμπτωματικώς, αυτό που ονομάζουμε “σύγχρονα κράτη” είναι κατά κανόνα Χριστιανικά Κράτη!
Πολλά απ’ αυτά έχουν και στο εθνικό σύμβολό τους – δηλαδή στη σημαία τους – το σχήμα του σταυρού (όπως και η Ελλάδα)! Για παράδειγμα η Δανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Βρετανία (τριπλό σταυρό, μάλιστα προς τιμήν τριών Προστατών Αγίων) και η Ελβετία…
Ακόμα και η Ιρλανδία, που δεν έχει το σταυρό στη σημαία της, είναι βαθύτατα Καθολική.
Και η Πολωνία, το ίδιο…
Σε πολλά απ’ αυτά κυβερνούν οι Χριστιανοδημοκράτες, όπως στη Γερμανία για παράδειγμα, την “ηγέτιδα” της Ευρώπης.
Ενώ στη Βρετανία, ο εστεμμένος αρχηγός του κράτους (Βασίλισσα σήμερα) είναι ταυτόχρονα και αρχηγός της Εκκλησίας!
Ενώ στις ΗΠΑ το εμβληματικό χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου έχει αποτυπώσει το σύνθημα: In God we Trust! (Έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό”!)
Κι αυτό δεν είναι το μόνο θρησκευτικό σύμβολο της επίσημης Αμερικής!
Και κάθε διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου στον Αμερικανικό Λαό τελειώνει με την τυποποιημένη φράση (ή παραλλαγές της):
“So help you God” (Ο Θεός μαζί σας!).
Και στη Νότιο Αφρική, “πατέρας του Έθνους”, δίπλα στην προσωπικότητα του Νέλσονος Μαντέλα, αναγνωρίζεται ο Ντέσμοντ Τούτου: Καθολικός Αρχιεπίσκοπος της χώρας στα δύσκολα χρόνια του αγώνα της κατά το απαρτχαϊντ. Και τιμηθείς με το Νόμπελ Ειρήνης το 1984…
Για να μην μιλήσουμε για την μεγάλη επιρροή που έχει σήμερα η Εκκλησία σε πολλές από τις πρώην Κομμουνιστικές χώρες, με πιο χτυπητά παραδείγματα την ίδια τη Ρωσία και την Πολωνία (και την Κροατία, βεβαίως).
Και για να φύγουμε από τον Χριστιανικό κόσμο, το Ισραήλ από τα πιο σύγχρονα κράτη στον κόσμο, είναι βαθύτατα ταυτισμένο με τη δική του θρησκευτική πίστη – τον Ιουδαϊσμό – κι έχει ως εθνικό σύμβολο το “άστρο το Δαυίδ”, κατευθείαν από την θρησκευτική-εθνική του παράδοση.
Είναι… “ταλιμπάν” όλες αυτές οι χώρες;
Έχει εντελώς τρελαθεί ο Βούτσης;
Η είναι ο ίδιος τόσο άσχετος;
Εκείνο που ξεχωρίζει μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα, από μια χώρα-“ταλιμπάν”, είναι η ανεκτικότητα σε αλλόδοξους. Το να μπορεί κανείς, δηλαδή, να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα ανεμπόδιστος.
Δεν είναι “πρόβλημα”, να έχουν θρησκευτική ταυτότητα τα ίδια τα κράτη και οι λαοί τους. Κι είναι αρετή, να είναι ανεκτικοί απέναντι στις θρησκευτικές μειοψηφίες τους.
Δεν είναι πρόβλημα, είναι όρος ύπαρξής τους, να αναπαράγουν την εθνική-θρησκευτική τους ταυτότητα και να την περνάνε στις νέες γενιές τους. Αλλά είναι και δημοκρατική τους υποχρέωση, να επιτρέπουν και στους “αλλόδοξούς” τους να κάνουν το ίδιο…
Κι από αυτή την άποψη η Ελλάδα, είναι απόλυτα δημοκρατική! Είναι ίσως πιο ανεκτική (ιδιαίτερα προς κάποιες θρησκευτικές σέχτες) από ό,τι η Γαλλία που υπερηφανεύεται ότι είναι etat laic…
Το ειδικό πρόβλημα με τους μουσουλμάνους που έχουμε είναι άλλου τύπου.
Οι Έλληνες μουσουλμάνοι στη Θράκη έχουν πλήρη δικαιώματα (σε κάποια σημεία περισσότερα απ’ ό,τι οι ομόθρησκοί τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες).
Το πρόβλημα που έχουμε είναι με τους παράνομους μετανάστες που μας έχουν έλθει. Κι εδώ το πρόβλημα δεν είναι ότι εκείνοι είναι μουσουλμάνοι. Είναι ότι έχουν έλθει παράνομα, δεν δικαιούνται ασύλου γιατί ΔΕΝ είναι “πρόσφυγες”, οι περισσότεροι δεν θέλουν να ζήσουν εδώ, πρέπει να υπάρξει κάποιος έλεγχος κατά την εδώ παραμονή τους και ομαλός τρόπος επαναπατρισμού τους.
Το πρόβλημα μαζί τους είναι ότι δεν θέλουμε να έλθουν στη χώρα μας “ταλιμπάν”, έτοιμοι να εξαπολύσουν “τζιχάντ”!
Δεν είμαστε εμείς οι… ταλιμπάν!
Απλώς, δεν θέλουμε “εισαγόμενους” ταλιμπάν!
Γιατί έχουν συμβεί πολλά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Και δεν θέλουμε να αρχίσουν να συμβαίνουν κι εδώ…
Αλήθεια ο κ. Βούτσης δεν πήρε χαμπάρι ότι πριν μερικούς μήνες, κάποιοι μουσουλμάνοι (Σιίτες Ιρανοί) από τους πιο ήσυχους και φιλόνομους κατά τα άλλα, …αυτομαστιγώνονταν σε δημόσια θέα;
Με οιμωγές και θρήνους, μαζικά, κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών τους στο Κέντρο του Πειραιά!
Αυτά δεν είδε ο κ. Βούτσης;
Κι “ανακαλύπτει” τους ταλιμπάν στους… Έλληνες;
Ε λοιπόν, αυτά δεν μας αρέσουν, όχι γιατί είμαστε “φανατικοί Χριστιανοί” εμείς, αλλά γιατί είμαστε σύγχρονοι άνθρωποι. Κι εκείνοι ΔΕΝ είναι!
Δεν μας αρέσει η εφαρμογή της “Σαρίας” στη χώρα μας (του Μουσουλμανικού αστικού και οικογενειακού δικαίου), που υπάρχει, δυστυχώς.
Γιατί εμείς είμαστε σύγχρονοι άνθρωποι και δεν ανεχόμαστε τη “Σαρία”. Όπως δεν την ανέχονται σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος! Γι’ αυτό!
Κι ύστερα ο κ. Βούτσης, ως εκ της θέσεώς του, πρέπει να διαβάσει και το …Σύνταγμα της χώρας. Όχι όλο, μη κουραστεί κι όλας!
Μόνο το άρθρο 3 και το άρθρο 16 (εδώ μόνο τη δεύτερη παράγραφο)…
Γιατί το Σύνταγμά μας ορίζει σαφώς (άρθρο 3) ότι η Ελληνική Δημοκρατία είναι Ορθόδοξο Χριστιανικό κράτος, τελεία και παύλα.
Ναι, βεβαίως, ανεκτικό στους αλλόδοξους.
Ναι, ασφαλώς, με κάθε σεβασμό στα θρησκευτικά φρονήματα των συμπολιτών μας (όχι κατ’ ανάγκην σε κάθε παράνομο που μας έρχεται με το έτσι θέλω), αλλά υποχρεωμένο να προάγει την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των νεοελλήνων στα σχολεία (άρθρο 16 παράγραφος 2). Ξανά, τελεία και παύλα.
Τι δεν καταλαβαίνει;
Είπε κι άλλα “χαριτωμένα” ο κ. Βούτσης: Όπως οι υπαινιγμοί του για το “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” της χούντας. Και η περιφρονητική του αποστροφή για το “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”.
Καλά θα κάνει, να αφήσει τα όψιμα αντί-χουντικά του!
Αν τον ενοχλούν οι χούντες – εμένα με ενοχλούν αφόρητα όλα τα αυταρχικά καθεστώτα κι όπου μπόρεσα τα πολέμησα, ΔΕΝ τα υπερασπίστηκα – να σταματάει να κυνηγάει τις “πεθαμένες” χούντες και να κυνηγήσει καμιά σημερινή (χούντα)!
Όπως τη Βενεζουέλα, για παράδειγμα. Που το Κόμμα του, η κυβέρνησή του και ο αρχηγός του, την υπερασπίζονται με κάθε τρόπο!
Όλοι τους αγκαλία με το δικτάτορα Μαδούρο είναι, που τώρα αιματοκυλά το λαό του, μας έχουν κάνει ρεζίλι σε όλη την Ευρώπη τα κολλητηλίκια τους με το δικτατορικό καθεστώς της Βενεζουέλας, ο αρχηγός της δημοκρατικής αντιπολίτευσης της μαρτυρικής αυτής χώρας απευθύνει δημόσια έκκληση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να πάψει να στηρίζει τον δικτάτορα της Βενεζουέλας που έχει προκαλέσει εκατοντάδες θύματα ήδη,κι έχουν το θράσος να μιλάνε για χούντες!
Τα θρασίμια…
Αν έχετε τα άντερα για αντιχουντικό αγώνα, αμέτε στη Βενεζουέλα!
Εδώ τους τελειώσαμε. Πάνε δεκαετίες τώρα.
Στη Βενεζουέλα έχει χούντα σήμερα. Αυτή που εσείς έχετε πάρει αγκαλιά!
Άντε από δω…
Κι ύστερα πέρα του ότι το χρησιμοποίησε η χούντα, τι πρόβλημα έχετε εσείς με την Πατρίδα ή τη Θρησκεία ή την Οικογένεια;
Και οι Σοβιετικοί επικαλέστηκαν κατά κόρον την “κοινωνική δικαιοσύνη” ή την “αλληλεγγύη”. Τους ίδιους τους Σοβιετικούς τους πήρε ο διάολος στο τέλος, αλλά δεν πετάξαμε στα σκουπίδια ούτε την “κοινωνική δικαιοσύνη” ούτε την “αλληλεγγύη”…
Και οι Γιακωβίνοι επικαλέστηκαν το “Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφοσύνη”…
Κι ύστερα άρχισαν να… αποκεφαλίζουν κάθε αντιφρονούντα! Τους πήρε ο διάβολος κι αυτούς στο τέλος, αλλά δεν πετάξαμε στα σκουπίδια την Ελευθερία ούτε την Ισότητα ούτε την Αδελφοσύνη…
Οι σύγχρονοι πολιτισμένοι άνθρωποι έχουμε μάθει να ξεχωρίζουμε τα μεγάλα ιδανικά από τους ακραίους ή τους εγκληματίες που κατά καιρούς τα επικαλέστηκαν (και τα πρόδωσαν αγρίως). Ο κ. Βούτσης δεν το έχει μάθει ακόμα…
Ίσως γιατί ο ίδιος παραμένει “ταλιμπάν” στις αριστερές ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ…
Ίσως και για άλλους λόγους…
Εκείνο που προσπαθεί να πει, ο δόλιος, είναι ότι η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να είναι “απαρχαιωμένη”, δηλαδή να στηριχθεί σε έννοιες ή σε αξίες, “παρωχημένες”, όπως η Πατρίδα, η Θρησκεία και η Οικογένεια. Αυτά είναι του “παρελθόντος”, υπονοεί…
Αυτό είναι και το μεγάλο λάθος τους!
Για προσπαθήστε να φανταστείτε μια κοινωνία αθέων, χωρίς εθνική συνείδηση, χωρίς παραδόσεις και χωρίς οικογενειακούς δεσμούς…
Δεν χρειάζεται να κουραστείτε:
* Είδαμε αθεϊκές κοινωνίες! Στον “υπαρκτό σοσιαλισμό”…
Κατέρρευσαν όλες! Γιατί ήταν ανελεύθερες και οπισθοδρομικές.
Τέτοια… “πρόοδος”, τρομάρα τους.
Κι όταν κατέρρευσαν, τι έγινε εκεί;
Εγκληματικότητα, εσωτερικό χάος, πείνα και υπανάπτυξη για χρόνια.
[irp posts=”144094″ name=”Νέα Δημοκρατία: Θέατρο παίζουν Βούτσης-Καμμένος”]
Κι όταν συνήλθαν, το θρησκευτικό συναίσθημα σε αυτές ακριβώς τις χώρες είναι σήμερα πιο αναπτυγμένο απ’ ό,τι στις υπόλοιπες δημοκρατίες της Δύσης.
Οι πρώην άθεοι είναι σήμερα οι πιο θρησκευόμενοι!
Ανοίξτε τα μάτια σας και ξεστραβωθείτε…
Βεβαίως ο θρησκευτικός σκοταδισμός είναι κακό πράγμα. Κάθε σκοταδισμός είναι κακό πράγμα. Και χειρότερος σκοταδισμός είναι αυτός του Μαρξισμού.
Της μόνης Θρησκείας χωρίς “Θεό”…
Οι αθεϊκές κοινωνίες γίνονται “αγέλες αρπακτικών”! Και κάνουν γενιές να συνέλθουν…
Ο Αλέξης Ντε Τοκεβιλ, ένας από τους πρωτοπόρους της Φιλελεύθερης Σκέψης του 19ου Αιώνα, υπογραμμίζει τη σχέση ανάμεσα σε μια δημοκρατία και το θρησκευτικό συναίσθημα.
Στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία του Περικλή τιμούσαν “τα Ιερά και τα Όσια”.
Στις ΗΠΑ του Αβραάμ Λίνκολν, στο αποκορύφωμα του Εμφυλίου Πολέμου τους για την κατάργηση της Δουλείας, καλλιεργούσαν συστηματικά της θρησκευτική Πίστη, ως “όπλο” στον αγώνα τους για ανθρωπιστικά ιδεώδη (τότε επιβλήθηκε για πρώτη φορά η εμβληματική φράση In God we Trust).
Κι αυτό το θύμιζε συνεχώς ο αιδεσιμότατος Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στις ΗΠΑ! Και το θυμίζει ακόμα, ο επίσης αιδεσιμότατος Τζέσε Τζάκσον, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ.
“Το ούκ έστιν άρσεν ή θήλυ, ουκ έστιν ελεύθερος η δούλος”, από την “επί του Όρους ομιλία”, είναι “σημαία” για κάθε σύγχρονο κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και σε πολλά πρωτοστάτησαν Χριστιανοί ιερωμένοι, από τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ως τον Ντέσμοντ Τούτου.
Αλλά τον κ. Βούτση τον ενοχλεί η… Θρησκεία!
Τι να πει κι αυτός, ο δόλιος. Τόσα ξέρει, τόσα λέει…
Όμως, τον ενοχλεί και η Πατρίδα!
Αλλά τα Έθνη είναι κατ΄εξοχήν στοιχείο της νεωτερικότητας!
Δεν είναι στοιχείο του “παρελθόντος”…
Χάρη στις Πατρίδες και τα έθνη υπάρχει η δημοκρατία!
Κι αν δεν το έχει καταλάβει ακόμα, ας διαβάσει τον “Επιτάφιο” του Περικλέους. Την πιο πατριωτική ομιλία που υπήρξε ποτέ!
Και το πιο συγκλονιστικό ύμνο στη Δημοκρατία που υπήρξε ποτέ!
Τα έθνη δημιουργούν κοινή πολιτιστική ταυτότητα στους ανθρώπους,
πέρα από τους τοπικισμούς και το φυλετισμό.
Γι’ αυτό και όταν πέφτουν αυταρχικά πολυ-εθνοτικά καθεστώτα (τύπου ΕΣΣΔ ή Γιουγκοσλαβίας ή Τσεχοσλοβακίας) εθνικά κράτη δημιουργούνται στη θέση τους.
Όχι μόνο στο (εγγύς) παρελθόν…
Και τώρα:
Οι Κούρδοι ανακηρύσσουν σε λίγους μήνες τη δική τους Πατρίδα.
Και ο Βούτσης ενοχλείται, λέει, από τις… “Πατρίδες”!
Και δημοκρατίες όπου δημιουργήθηκαν μετά από αντί-αποικιακές εξεγέρσεις, κοινή εθνική συνείδηση προσπάθησαν να δημιουργήσουν.
Όπως έγινε στις ίδιες τις ΗΠΑ και στην Αυστραλία.
Μπορείς να συνυπάρξεις με άλλους – ακόμα και “διαφορετικούς”, θρησκευτικά ή φυλετικά – μόνον αν έχει εμπεδωθεί “κοινή αίσθηση του ανήκειν”. Δηλαδή κοινή εθνική ταυτότητα.
Κι όποιος υπονομεύει την Πατρίδα, τα σύμβολά της και την πολιτιστική ιδιοπροσωπεία της, ουσιαστική υπονομεύει την “κοινή αίσθηση του ανήκειν”. Δηλαδή την ίδια τη συνοχή της κοινωνίας, που είναι το υπόβαθρο της σύγχρονης δημοκρατίας.
Τι στην ευχή θέλει ο Βούτσης και οι όμοιοί του;
–Μια κοινωνία αθέων, δηλαδή μια αγέλη αρπακτικών;
–Μια κοινωνία χωρίς εθνική ταυτότητα, χωρίς πολιτιστικές παραδόσεις, δηλαδή, όχι ένα υπερήφανο λαό, παρά ένα ετερογενή “πληθυσμό”;
–Ένα σύνολο από “γυμνά άτομα”, χωρίς ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς;
Δηλαδή μια ΜΗ κοινωνία, αδιαφοροποίητων αλλοτριωμένων ατόμων;
Αυτό θέλει!
Όλως συμπτωματικώς, αυτός ήταν ο εφιάλτης του Κάρολου Μαρξ.
Αυτό πίστευε ο ιδρυτής του Κομμουνισμού, ότι θα επιφέρει ο Καπιταλισμός.
Αυτό που δεν έγινε ως τώρα, είναι, όλων περιέργως, το… “όνειρο” του Βούτση! Και τον ομοίων του…
Και, παρεμπιπτόντως, το όνειρο των οπαδών της “παγκόσμιας διακυβέρνησης”…
Αλλά αυτοί έχουν χάσει το τρένο, προ πολλού!
Δεν τους περνάει ούτε στην Αμερική (του Τράμπ, αλλά και του Ομπάμα), ούτε στη Βρετανία (του Brexit, αλλά και πιο πριν), ούτε στη Γερμανία της Χριστιανοδημοκρατικής ηγεμονίας (τώρα πια μαζί και με τους Φιλελεύθερους), ούτε καν στη Γαλλία (όπου ο Μακρόν έκανε “βουτιές από ψηλά” στα γαλλικά πυρηνικά υποβρύχια για να τονώσει την εθνική αυτοπεποίθηση των Γάλλων), ούτε στην Κίνα, ασφαλώς, ούτε στην Ινδία βέβαια, ούτε στην Αυστραλία, ούτε στο Ισραήλ.
Πουθενά!
Η “ατζέντα του μέλλοντος” θα έχει ισχυρά εθνικά κράτη με ισχυρές ανταγωνιστικές οικονομίες.
Πατριωτικά προτάγματα και φιλελεύθερα ιδανικά.
Κι αυτά πάνε μαζί!
Και ανάμεσά τους, οι Βούτσηδες δεν χωράνε.
Ούτε Κόμματα σαν το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καθεστώτα τύπου…Μαδούρο!
“Ζόμπι” κανονικά είναι πια, και κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας…
Όχι για πολύ!
