Του Θανάση Κ.
Το ακούω και το διαβάζω τελευταία όλο και συχνότερα…
Και συμφωνώ απολύτως!
Ιδιαίτερα ως προς το τελευταίο: Τιμωρεί!
Πολλοί απ’ όσους το επαναλαμβάνουν, φοβάμαι ότι δεν το εννοούν.
Επιμένουν στο «δεν εκδικείται»…
Όμως, η τιμωρία στη Δημοκρατία ΔΕΝ είναι θέμα «εκδίκησης»…
Και δεν οδηγεί αναγκαστικά στο διχασμό…
Κάποιες φορές, μάλιστα, η δίκαιη τιμωρία εκτονώνει προληπτικά κάθε διάθεση για εκδίκηση. Κι έτσι ενώνει το λαό…
Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια κατακραυγή κατά της κυβέρνησης.
Δεν οφείλεται στα εγκληματικά της σφάλματα κατά την πρόσφατα πυρκαγιά στο Μάτι.
Η απογοήτευση του κόσμου έβραζε στο υπέδαφος,
διαχεόταν παντού μέσα στην κοινωνία καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Κλιμακωνόταν συνεχώς…
Και δεν είχε καμία σχέση με αυτό που ονομάζουμε φυσιολογική «κυβερνητική φθορά»…
Δεν ήταν πολιτική απογοήτευση. Ήταν κοινωνική απόγνωση που πυροδοτούσε ένταση και δεν εκτονωνόταν.
Όλα αυτά τα ξέραμε πολλούς μήνες πριν…
Η πολύνεκρη καταστροφή στο Μάτι, και ο άθλιος τρόπος που την διαχειρίστηκε η κυβέρνηση, απλώς προκάλεσαν ένα πολιτικό και ψυχολογικό ρήγμα μέσα στην κοινωνία.
Που έχει ποιοτικές και ποσοτικές διαστάσεις πλέον:
* Ποιοτικές διαστάσεις:
–Η απογοήτευση πολλών με την κυβέρνηση, μετατράπηκε σε τρία πράγματα συμπυκνωμένα: οργή, απέχθεια, αηδία!
–Η αντιπαλότητα μετατράπηκε σε ανοικτή εχθρότητα.
–Η αίσθηση ότι η κυβέρνηση αδίκησε πολλούς ή κορόιδεψε τους πάντες, μετατράπηκε σε εκδικητική διάθεση εναντίον της…
* Και ποσοτικά: Μεταστράφηκαν εναντίον της κυβέρνησης όλοι: Ακόμα και μερικές από τις πιο φιλοκυβερνητικές φυλλάδες. Ειδικά τώρα που φαίνεται πως και οι ξένοι που τους στήριζαν, τώρα πια τους εγκαταλείπουν…
(Μέχρι και η διαβόητη ΕΦΣΥΝ, κυκλοφόρησε με τίτλο:
Ούτε μια παραίτηση, ούτε λίγα τσίπα! Δεν ξύπνησαν ξαφνικά τα δημοκρατικά ανακλαστική της ΕΦΣΥΝ, Να «διασωθεί» προσπαθεί. Αλλά αυτό κάτι δείχνει…)
Η απέχθεια προς την κυβέρνηση δεν είναι απλώς «μεγάλη» και «διογκούμενη». Είναι πια καθολική!
ΔΕΝ έχουμε ξαναδεί τίποτε τέτοιο ως τώρα.
Γι’ αυτό και υπάρχει δυσκολία να το διαχειριστούμε…
Οι «αγανακτισμένοι» του 2011, έκαναν μια «εφόρμηση» στην εξουσία, τα αποτελέσματά της οποίας προκάλεσαν πολύ μεγαλύτερα δεινά και καταστροφές από όλα όσα είχαν προκαλέσει την τότε «αγανάκτηση».
Όσοι έλεγαν το 2011 ή το 2012 ή το 2013, «τι άλλο, χειρότερο, μπορεί να μας συμβεί πια», τώρα ξέρουν!
Αυτοί που διαμαρτύρονται σήμερα είναι πολλαπλάσιοι, αλλά διαφορετικού ύφους, διαφορετικές ποιότητας, διαφορετικού «πρόσημου»:
ΔΕΝ ζητούν ένα νέο βολικό ψέμα να πιστέψουν…
Ζητάνε να τιμωρηθούν όσοι κορόιδεψαν τον κόσμο και χαντάκωσαν τη χώρα.
Δεν λαϊκίζουν οι ίδιοι. Ζητούν να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι λαϊκιστές.
Δεν ζητάνε εύκολες και ανέξοδες παροχές. Ούτε «τσιμπάνε» πια σε «παροχές»…
Ζητάνε να τιμωρηθούν όσοι εκμαυλίζουν τον κόσμο με ψεύτικες υποσχέσεις.
Δεν βιαιοπραγούν, ούτε εκτονώνονται. Ακόμα τουλάχιστον…
Σφίγγουν τα δόντια και ζητάνε να μη ξεπουληθεί η πατρίδα τους,
και να μη μείνουν ατιμώρητοι όσοι πήραν μια προβληματική χώρα και τη μετέτρεψαν σε Κρανίου Τόπο…
Τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό το προηγούμενο εξάμηνο ένωναν το λαό, δεν κήρυσσαν το μίσος.
Και οι αυθόρμητες εκδηλώσεις στις πλατείες, προχθές, με τα κεράκια για τους αδικοχαμένους, δεν είναι πολιτικός «ακτιβισμός».
Ούτε οι χιλιάδες που έσπευσαν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τους πυρόπληκτους, όταν το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ τα είχε κάνει μαντάρα.
Ήταν βαθύτερη έκφραση κοινωνικών συναισθημάτων,
χωρίς ντουντούκες πεζοδρομιακών συνθημάτων…
Συναισθημάτων αυθεντικών – όχι επικοινωνιακά «επεξεργασμένων»,
αυθόρμητων – όχι «καθοδηγούμενων»,
υποκινούνται από βαθιά κοινωνικά ανακλαστικά,
–όχι από ιδεολογικές εμμονές,
Είναι πατριωτικά, συντηρητικά και φιλελεύθερα ταυτόχρονα!
–Πατριωτικά, γιατί εκφράζουν ως έσχατη καταφυγή των απελπισμένων: την αγάπη προς την «κοινή πατρίδα»,
–Συντηρητικά, γιατί εκφράζουν την ανάγκη κοινωνικής συσπείρωσης και συνοχής, όταν γύρω υπάρχει η διάλυση και ο καλλιεργούμενος διχασμός.
–Αλλά και φιλελεύθερα, διότι στον πυρήνα τους εκφράζουν την πίστη στην Ελευθερία του Ανθρώπου και στην Αξιοπρέπεια του Προσώπου, ενάντια σε μια κυβέρνηση που ξεπουλάει εθνικά συμφέροντα, που τρομοκρατεί, απειλεί και καθυβρίζει όσους της αντιστέκονται, που εγκαταλείπει τους πολίτες στην τύχη τους έναντι κακούργων, που αφήνει εντελώς ανυπεράσπιστους τους πολίτες στις καταστροφές, που ζητάει τα ρέστα από τα θύματα και καθυβρίζει τους νεκρούς!
Αυτό το κύμα κοινωνικής απέχθειας δεν εκτονώνεται με ανασχηματισμούς, ούτε εξαγοράζεται με υποσχέσεις παροχών (που ελάχιστοι τις πιστεύουν πια, έτσι κι αλλιώς…)
Αλλά και δεν τιθασεύεται με επικλήσεις «αστικού πολιτισμού» σε συνθήκες που τίποτε δεν λειτουργεί – κι όταν απέναντι σου έχεις Πολάκηδες και Βερναρδάκηδες και Σκουρλέτηδες…
Προσοχή: Μέχρι τώρα είχαμε «επαγγελματίες προοδευτικούς» εκπαιδευμένους να φωνάζουν, να πιέζουν, να απαιτούν, να τιμωρούν, και να κερδίζουν «διεκδικητικά»…
Τώρα έχουμε ένα βουβό κύμα κοινωνικής οργής, που δεν φωνάζει, δεν βρυχάται, δεν διεκδικεί, δεν ελπίζει να κερδίσει κάτι χειροπιαστό…
Απαιτεί την Ασφάλειά του, υπερασπίζεται την Αξιοπρέπειά του, και ζητάει πια να τιμωρηθούν όσοι προσέβαλαν την Πατρίδα του και τον πέταξαν στα σκυλιά.
Αυτό το φαινόμενο δεν ξέρουμε πράγματι πώς να το αντιμετωπίσουμε.
Και καλά θα κάνουμε να μη το υποτιμήσουμε.
Γιατί όταν το βουβό κύμα από τα έγκατα της κοινωνίας βγαίνει στην επιφάνεια, γίνεται λάβα και τα καίει όλα…
Ένα αστικό δημοκρατικό κόμμα εξουσίας, μπροστά σε ένα τέτοιο φαινόμενο, πρέπει να ξεκαθαρίσει τα εξής 5 πράγματα:
* Πρώτον, στην δημοκρατία τα πολιτικά σφάλματα τιμωρούνται πολιτικά. Αυτοί που τα διέπραξαν καταψηφίζονται…
* Δεύτερον, στη δημοκρατία τα ηθικά παραπτώματα των κυβερνώντων στιγματίζονται ηθικά. Αυτοί που τα διέπραξαν εισπράττουν τη δημόσια απαρέσκεια…
* Τρίτον, στη δημοκρατία τα ποινικά αδικήματα κατά την άσκηση της εξουσίας, κολάζονται!
Για τα πρώτα προβλέπονται οι εκλογές. Για τα δεύτερα οι Εξεταστικές Επιτροπές. Και για τα τρίτα οι Προανακριτικές Επιτροπές – και τελικά τα Ειδικά Δικαστήρια…
* Τέταρτον, αν τα πολιτικά σφάλματα της διακυβέρνησης δεν αποδοκιμάζονται εκλογικά, όσοι τα διέπραξαν αποθρασύνονται και τα επαναλαμβάνουν…
Αν τα ηθικά σφάλματα της εξουσίας δεν στιγματίζονται, όσοι τα διέπραξαν εξαχρειώνονται.
Κι αν τα ποινικά αδικήματα των κυβερνώντων δεν τιμωρούνται παραδειγματικά, η ανομία γενικεύεται και η δημοκρατία υπονομεύεται.
Σε κάθε περίπτωση η «επιείκεια» απέναντι σε όλα αυτά είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη. Είναι πια τοξική.
Ιδιαίτερα όταν ήδη υπάρχει κύμα βουβής κοινωνικής οργής ….
* Πέμπτον, μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουν και Εξεταστικές Επιτροπές και Προανακριτικές Επιτροπές και, όπου προκύψει κάτι χειροπιαστό, θα υπάρξουν και Ειδικά Δικαστήρια.
–Το τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015 θα απαντηθεί πλήρως.
–Το φτάσαμε στο σημείο να επιβληθούν capital controls θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πώς έγινε η παρωδία δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015 θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πόσο μας στοίχισαν όλο αυτό το «κολλασμένο» εξάμηνο θα απαντηθεί πλήρως: 86 δισεκατομμύρια; 100 δισεκατομμύρια; 200 δισεκατομμύρια;
–Το ποιος έπαιξε ποιο ρόλο τότε, θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πώς άνοιξαν τα σύνορα και ήλθε τσουνάμι λαθρομεταναστών που μετά παγιδεύτηκαν στην Ελλάδα, και παραμένουν εγκλωβισμένοι σε hot spots, θα απαντηθεί πλήρως.
–Το ποιος ήταν ο ρόλος των περιβόητων ΜΚΟ, ποιες οι σχέσεις κάποιων απ’ αυτές με διακινητές και ποιες οι σχέσεις τους με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα απαντηθεί πλήρως…
–Το πώς διαλύθηκε η αστυνομία και πως χτίστηκε το «αριστερό παρακράτος» που κατήγγειλε ο πρώτος υπουργός Δημόσιας Τάξης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Πανούσης, θα απαντηθεί πλήρως.
–Το ποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν άμεση σχέση με τα «τάγματα εφόδου» που οργιάζουν ατιμώρητα επί των ημερών του, θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πώς οργανώθηκε η ασφυκτική παρέμβαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη την οποία κατήγγειλαν δεκάδες φορές οι Ενώσεις Δικαστικών (κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν!) θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πώς στήθηκε, πόσους απασχολεί και πόσο στοιχίζει το πελατειακό «παρακράτος» του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο, θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πώς στήθηκαν οι «χρηματοδοτήσεις» ημετέρων στα δημόσια έργα και πόσο στοίχισαν, θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πώς στήθηκε η χρηματοδοτική «παράγκα» στην Τράπεζα Αττικής – και πόσο στοίχισε – θα απαντηθεί πλήρως.
–Το πώς στήθηκε η σκευωρία με τη Νοvartis κατά πολιτικών προσώπων, και γιατί δεν διερευνήθηκε καθόλου η πραγματική διάσταση της υπόθεσης με το χρηματισμό γιατρών (όπως συνέβη σε όλο τον κόσμο) θα διερευνηθεί πλήρως.
–Το πώς στήθηκε το ξεπούλημα του Μακεδονικού και ποιοι έπαιξαν ποιο ρόλο, θα διερευνηθεί πλήρως.
–Το πώς αφοπλίστηκε η Αστυνομία επί ΣΥΡΙΖΑ, θα διερευνηθεί πλήρως
–Το τι έγινε το Δεκέμβριο του 2008 όταν κάηκε η Αθήνα, όπως και το τι έγινε το Μαϊο του 2010, όταν κάηκε η Μαρφίν, θα διερευνηθει πλήρως. Και θα έλθουν στο φώς, όλα τα στοιχεία που υπάρχουν, όλες οι μαρτυρίες και όλες οι φωτογραφίες…
–Το πώς εγκαταλείφθηκε η Πυροσβεστική χωρίς πτητικά μέσα και χωρίς ανταλλακτικά για τα οχήματα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιχειρήσει ταυτόχρονα σε δύο μέτωπα της Αττικής (όταν πριν μερικά χρόνια έδινε επιτυχώς τη μάχη σε δεκάδες μέτωπα φωτιάς ταυτόχρονα), ασφαλώς θα διερευνηθεί.
–Το γιατί άλλαξαν τρείς αρχηγοί στην Πυροσβεστική, ποιοι επιλέγηκαν, με τι κριτήρια επιλέγηκαν, ποιοι εξοβελίστηκαν και πως συνέβη όταν χρειάστηκε, να δείξουν πρωτοφανή… ανυπαρξία, θα διερευνηθεί πλήρως.
–Το ποιοι έδωσαν την κρίσιμη στιγμή την εντολή να εκτραπεί η κίνηση οχημάτων από τη λεωφόρο Μαραθώνος μέσα στο Μάτι, την ώρα που έμπαινε η φωτιά και έπρεπε να είχε ήδη εκκενωθεί το Μάτι, θα διερευνηθεί πλήρως. Και το γιατί δεν εκκενώθηκε εγκαίρως το Μάτι, θα απαντηθεί επίσης…
–Το τι λειτουργεί και τι όχι στην ούτως καλούμενη «Πολιτική Προστασία» και γιατί δεν λειτούργησε τίποτε σε μια «μέτρια» πυρκαγιά πριν κάψει μια ολόκληρη κωμόπολη, θα διερευνηθεί πλήρως.
* Αυτά όλα – και κάμποσα ακόμα – πρέπει να απαντηθούν, για να κάνει η χώρα νέο ξεκίνημα. Γιατί χωρίς νέο ξεκίνημα θα συνεχίσει να βουλιάζει…
* Αυτά όλα είναι απαραίτητο να απαντηθούν πλήρως, για να αποκτήσουν ξανά οι άνθρωποι εμπιστοσύνη στη δημοκρατία και στον εαυτό τους.
* Αυτά όλα είναι απαραίτητα, για να μη μετατραπεί το κύμα της υπόκωφης κοινωνικής οργής σε ηφαιστειακή έκρηξη που θα καταστρέψει τα πάντα.
Να στιγματιστούν πρακτικές να αποδοκιμαστούν υπαίτιοι να τιμωρηθούν ένοχοι. Και πολύ «υψηλά ιστάμενοι»…
Οι Έλληνες δίδαξαν στην ανθρωπότητα την Τραγωδία.
Τώρα πρέπει να αποδείξουν πως είναι ικανοί και για την Κάθαρση. Την απαραίτητη και αναπόφευκτη κορύφωση της Τραγωδίας.
Γιατί χωρίς Κάθαρση η Τραγωδία διαιωνίζεται.
Και το σώμα της κοινωνίας σαπίζει…
Αυτό που εκτονώνει την κοινωνική οργή και βάζει τα θεμέλια για νέο ξεκίνημα είναι η απαραίτητη Κάθαρση.
Η «επιείκεια» απλώς κουκουλώνει ενοχές, συντηρεί ανυπόφορες στρεβλώσεις και φέρνει πιο κοντά την καταστροφική Έκρηξη.
Η Κάθαρση ενώνει το λαό και σταθεροποιεί τη Δημοκρατία.
Η επιείκεια («κουκούλωμα» καλύτερα), θρυμματίζει την κοινωνική συνοχή και ξεχαρβαλώνει τη δημοκρατική νομιμοποίηση.
Η δημοκρατία τιμωρεί!
Και μόνον έτσι στέκει…
ΥΓ Κι όσοι, μετά απ’ όσα συνέβησαν, κηρύσσουν το κουκούλωμα στο όνομα της «επιείκειας» και της… «πολιτικής σταθερότητας», είναι δόλιοι και επικίνδυνοι. Η απλώς αθεράπευτοι ανόητοι…
