Του Μάνου Χατζηγιάννη
Η τρομοκρατία είναι πάντα παρούσα και πάντα απρόβλεπτη. Είτε με τη μορφή επιθέσων τύπου ΣΕΒ, Φλαμπουράρη, σπιτιού Λαλιώτη όπως εσχάτως ή μέσω της κουκούλας των μπαχαλάκηδων που και σήμερα καίνε την Αθήνα.
Βέβαια αυτό που βλέπουμε στις μέρες μας δεν είναι ακριβώς τρομοκρατία…. Ή τουλάχιστον δεν είναι η τρομοκρατία που γνωρίζαμε. Είναι ένα συνονθύλευμα εγκληματιών και αποπροσανατολισμένων ιδεολόγων του δήθεν «αντάρτικου πόλεων».
Τα “Δεκεμβριανά” του 2008 είχαν φέρει στο προσκήνιο μια νέα γενιά τρομοκράτων. Ολοι αυτοί οι κατά βάση νεαροί “αντάρτες” “εκπαιδεύτηκαν” μέσα από τις φλόγες που ακολούθησαν τη συμφορά με το χαμό του μικρού Αλέξη. Αρκετοί εξ αυτών αναβαθμίστηκαν γρήγορα κι από τις μολότωφ πέρασαν σε άλλα πολύ πιο επικίνδυνα “παιχνίδια”. Για κάποιους από αυτούς ο κύκλος μάλλον έκλεισε με τις μετέπειτα συνεχόμενες συλλήψεις για συμμετοχή σε τρομοκρατικες ομάδες.
Η τρομοκρατία χρειαζόταν και χρειάζεται πάντα νέο αίμα. Και δυστυχώς ο αντιεξουσιαστικός χώρος είναι γεμάτος από πρόθυμα παιδαρέλια, τα οποία αναζητούν να κάνουν τη μικρή ή μεγαλύτερη επανάστασή τους προκειμένου να σπάσουν την ανοία τους.
Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια ανάλογη περίσταση όπως μετά τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 2008; Τα σημερινά επεισόδια αυτό δείχνουν, αν και περισσότερο…. εθιμοτυπικά φαίνονται. Φωτιά και αντάρα για να πούμε πως κάτι κάναμε.
Οι ομοιότητες με την μετά Δεκεμβρίου 2008 περίοδο πολλές. Ο τρόπος “εκπαίδευσης” των μπαχαλάκηδων και νέων εν δυνάμει τρομοκρατών παραμένει ο ίδιος.
Και αυτή η γενιά έχει ποτιστεί με ένα αχαλίνωτο μίσος και με δόγμα το σύνθημα “ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ” και παντιέρα το χάος και την ολοκληρωτική καταστροφή νομίζουν πως εκδικούνται το σύστημα. Στην πραγματικότητα το εξυπηρετούν αφάνταστα!
Με τη μόνη διαφορά σε όλη αυτή τη συνηθισμένη τακτική πως σήμερα τα θύματά τους είναι βιοπαλαιστές όπως ο περιπτεράς που πήγαν του κάψουν το μαγαζί του ή οι ιδιοκτήτες των καμένων οχημάτων. Θέλουν με λίγα λόγια όχι να χτυπήσουν το σύστημα αλλά να τρομάξουν την κοινωνία.
Η διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων και ο φανατισμός αυτής τη γενιάς ταραχοποιών που φιλοδοξούν να αναβαθμιστούν σε “αντάρτες πόλεων” και βεβαίως η σύγχυση των καθοδηγητών τους σε σχέση με τους προκατόχους τους φαίνεται κι από κάτι άλλο. Η προηγούμενη γενιά κουκουλοφόρων είχε δείξει άλλα χαρακτηριστικά. Σε αυτήν άνηκαν άτομα που κλέβοντας προϊόντα από τα ράφια και μοιράζοντάς τα στους περαστικούς επιχειρούσαν να πάρουν με το μέρος τους την κοινωνία. Να δώσουν ένα ιδεολογικό υπόβαθρο στις παράνομες πράξεις τους. Να δείξουν ότι νοιάζονται για τις ανάγκες του λαού. Βασική επιδίωξη των τρομοκρατών, μικρότερου ή μεγαλύτερου βεληνέκούς, ανα τον κόσμο και κατά καιρούς ήταν και παραμένει η απόκτηση λαϊκού ερείσματος, προσπαθώντας να ριζώσουν στον πολίτη την εντύπωση ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Είχαμε φτάσει στο σημείο, λοιπόν, να αποκαλούνται “Ρομπέν των σούπερ μάρκετ” όλοι αυτοί που συχνότατα έκαναν ολιγόλεπτες επιδρομές σε διάφορα πολυκαταστήματα ανά την πρωτεύουσα και με τα…λάφυρα γέμιζαν το…καλάθι της νοικοκυράς. Τα σημερινά χτυπήματα απεναντίας είχαν στόχο να κάψουν σούπερ μαρκετ.
Πως φτάσαμε λοιπόν από τους προηγούμενους “ανοιχτοχέρηδες” κουκουλοφόρους στους σημερινούς αδίστακτους κουρσάρους που εμφανίζονται από το πουθενά και δε νοιάζονται αν το μπουρλότο που βάζουν θα έχει ως συνέπεια να χτυπηθούν αθώοι άνθρωποι ,;
Για πόσο θα αφήνουν οι αρχές να ποτίζεται και να βγάζει….μπουμπούκια το δέντρο της τρομοκρατίας;
