Ρε Στάθη, τι ανοησίες λένε; Λένε ότι πέθανες. Ότι σε νίκησε ο καρκίνος. Μοιάζει σαν ένα από αυτά τα κρύα αστεία που σου έγραφαν πολλές φορές κι όταν τα έλεγες εσύ προκαλούσαν γέλιο. Τώρα όμως, όταν ακούγονται από ξένα στόματα, κανείς δεν μπορεί να γελάσει.
Ανήκω στην γενιά του ’80. Μετάφραση. Στην τηλεόραση δύο κανάλια (άντε τρία, όταν άνοιξε η ΕΡΤ3), τα κρατικά δηλαδή, τα οποία κάποια στιγμή έπαιζαν τον…τσομπανάκο και τον εθνικό ύμνο και μας έβαζαν για ύπνο.
Το βίντεο λοιπόν ήταν ο ναός της διασκέδασής μας. Το βίντεο κλαμπ και η επίσκεψη σε αυτό…ιεροτελεστία. Σαν torrent της εποχής. Και ο Στάθης Ψάλτης ήταν χωρίς αμφιβολία ο βασιλιάς. Οι ταινίες του δεν ήταν όλες καλές. Πολλές ήταν κάκιστα γυρισμένες, με ανύπαρκτο σενάριο. Κι όμως, εκείνος μπορούσε να τις μετατρέψει σε κάτι το απολαυστικό. Πηγαίο ταλέντο, φυσικό, δεν φοβόταν να τσαλακωθεί και να παίξει χαρακτήρες έξω από αυτό που ήταν ο ίδιος. Δηλαδή ένας άνθρωπος σκεπτόμενος, βαθύς, ευγενικός και με τεράστια επιτυχία στις γυναίκες.
Εκτός από το βίντεο, η εποχή είχε και πολύ Δελφινάριο. Και το θέατρο στο Πεδίο του Άρεως. Κι εκεί ο Στάθης έσπαγε ταμεία. Άλλες φορές με σάτιρα κι άλλες με δραματικούς μονολόγους, προς το τέλος των νούμερών του, που τους συνήθιζε, ίσως για να αποδείξει -όχι ότι το χρειαζόταν- ότι το ταλέντο του δεν περιορίζεται στη κωμωδία.
[irp posts=”125440″ name=”Στάθης Ψάλτης: Εφυγε” ο αγαπημένος ηθοποιός”]
Όποιος δεν έζησε τις εποχές αυτές δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει Στάθης Ψάλτης. Σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για μία απώλεια όπως οι άλλες. Χωρίς υπερβολή, η δεκαετία του 80 είχε τον Γκάλη στο μπάσκετ και τον Ψάλτη στη τηλεόραση και το θέατρο (που μπορούσε να συγκριθεί σε δημοτικότητα μαζί του μόνο ο Χάρρυ Κλυνν).
Και έρχονται να μας πούνε ότι ο Στάθης ΜΑΣ έσβησε. Ότι τον πήρε μακριά αυτή η βρωμοαρρώστια που δεν λέει να αφήσει κανένα σπίτι χωρίς πληγή, καμία ματιά καθαρή από τα δάκρυα. Πώς να σβήσει ρε φίλε ο Στάθης; Πώς πεθαίνει δηλαδή το καλύτερο καμάκι της πιάτσας; Ο πρωτάρης μπάτσος; Ο πρώτος μπουνάκιας; Ο ραδιοπειρατής; Ο βρωμόστομος; Πώς πεθαίνει ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων; Όσο ζούμε εμείς, αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Ο Στάθης Ψάλτης θα ζει μέσα από τη τεράστια αγάπη που νιώσαμε για εκείνον, μέσα από το γέλιο που μας χάρισε, από τις ατάκες του που έχουν γίνει κλασσικές, από την κληρονομιά που αφήνει πίσω του.
https://www.youtube.com/watch?v=st3qvnYU5po
Στην αρχή του κειμένου, λέγαμε ότι οι ατάκες του, από ξένα στόματα, δεν ακούγονται αστείες. ΓΙ’ αυτό η επόμενη ατάκα δεν είναι για να προκαλέσει γέλιο αλλά για να χωρέσει μέσα της την οργή για την αδικία.
Σταθάρα, ακούς, πολύ κωλόπαιδο ο καρκίνος!
