Μια νοσηρή περιρρέουσα πραγματικότητα μας περιβάλλει τις τελευταίες ημέρες λόγω της συσσώρευσης σκουπιδιών, αφού οι εκάστοτε κυβερνώντες και οι τωρινοί, εμπαίζουν και λοιδορούν ποικιλότροπα τους εργαζόμενους στον τομέα καθαριότητας των δήμων εξαγοράζοντας το ‘ψωμί’ τους με ψήφους.
Τα χειρότερα όμως σκουπίδια που δεν μυρίζουν έντονα, αλλά έχουν πολυχρωμία, εντυπωσιασμό και πρωτοτυπία είναι εκείνα που απλόχερα μας ‘σερβίρονται’ από τα κάθε είδους social media.
Σκουπίδια που η ‘μπόχα’ τους ανεπαίσθητη περιδιαβαίνει και κατακλύζει τη σκέψη μας και το μυαλό μας. Αυτά είναι είτε εκπομπές ‘ψυχαγωγικού’ χαρακτήρα, είτε ειδήσεις καθημερινότητας . ‘Φτιαχτές’ ίντριγκες για να ανεβαίνει η τηλεθέαση, τεχνητές δυσκολίες επιβίωσης σε δήθεν αγωνιζόμενους, πατεράδες που κρεμούν τα παιδιά τους από το παράθυρο για να ‘πάρουν’ κάποιες χιλιάδες ‘likes’, είτε όμορφα γυμνά κορμιά που ανεβαίνουν στα media για πρόκληση-χαύνωση, αναγνωρισιμότητα.
Στιγμιότυπα από τις ζωές επωνύμων και των παιδιών τους σε χλιδάτους προορισμούς. Χορταίνει το μάτι, ικανοποιείται η περιέργεια, αποχαυνώνεται η συνείδηση.
Νέες συνταγές επικυριαρχίας. Οι θεατές-θιασώτες ανήμποροι και άβουλοι, αδρανείς και μοιραίοι, είναι τεχνητά ευτυχείς ζώντας τις ζωές των άλλων.
Αυτό εξάλλου είναι το σύνθημα της εποχής: ‘Ζήστε τη ζωή των άλλων και αφήστε τις ζωές σας έρμαιο στα χέρια κέντρων εξουσίας για να τις ελέγχουν’.
Κάποτε για να κατακτηθεί ένας λαός απαιτούνταν όπλα, σήμερα τα όπλα κατάκτησης ενός λαού είναι τα media. Εποχή μεταμοντέρνας σκλαβιάς, αφού σήμερα οι άνθρωποι νιώθουν γεμάτοι με την εικόνα του χλιδάτου επώνυμου, που παρακολουθώντας βήμα-βήμα την προκλητικά προβαλλόμενη ζωή του, νομίζουν ότι αποπρολεταριοποιείται η δική τους. Απόλυτη εφαρμογή της ψυχολογίας της χειραγώγησης της μάζας.
[irp posts=”136283″ name=”Απεργία: Συστάσεις για τα σκουπίδια από το Δήμο Αθηναίων”]
Κατά τα άλλα η ανεργία καλπάζει, η φτώχεια χτυπάει και ανοίγει ξεδιάντροπα καθημερινά χιλιάδες σπίτια, κάποιες χιλιάδες παιδιά θα μείνουν εκτός βρεφονηπιακών δημόσιων σταθμών και νηπιαγωγείων για να πέσουν οι άμοιροι γονείς στη μυλόπετρα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τα νοσοκομεία χωρίς τα αναγκαία υλικά και προσωπικό, τα σχολεία συρρικνώνονται, η τρίτη ηλικία λιμοκτονεί, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, το αλισβερίσι με το ξεπούλημα του Έθνους βρίσκεται στα χέρια τρίτων.
Εμείς πειθήνιοι και άβουλοι λες και έχουμε λοβοτομηθεί, είμαστε μια κινούμενη άμμος μετατοπίζει το σύστημα όπου και όπως το εξυπηρετεί. ‘Τυφλοί’ κριτικά,’ κουφοί’ πνευματικά, αφήσαμε την κερκόπορτα της ζωής μας στα χέρια επιτήδειων.
Απόλυτη χαύνωση και χειραγώγηση. Καμιά αντίδραση κανένα αντίπαλο δέος καμιά διαφορετική φωνή. Υποταγμένοι στα κελεύσματα, γίναμε μεταμοντέρνοι σκλάβοι.
Ζούμε στην εποχή των χιλίων δυνατοτήτων αντίδρασης και είμαστε αδρανείς. Ζώντας τις ζωές των άλλων, αφυδατώνουμε τη δική μας, οδηγώντας τη στην άβυσσο της απόλυτης εξάρτησης, της ολοκληρωτικής υποταγής, μιας νέας μορφής νιρβάνας που κλωνοποιημένα μέλη της θα εκτελούν πειθήνια. Πόσο επαληθεύτηκε ο Τζόρτζ Όργουελ. Το Οργουελιανό σκηνικό είναι η ίδια μας η ζωή.
‘Η αντίδραση στο λήθαργο και τη χαύνωση απαιτεί κριτική σκέψη, που δυστυχώς είναι λαβωμένη.’
