Του Θανάση Κ.
Ας ξεχάσουμε, προς στιγμήν, τι γίνεται μέσα στη χώρα, κι ας δούμε τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο – πρωτίστως στη γειτονιά μας:
Μια σειρά κυβερνήσεις πέφτουν γύρω μας, από το Ισραήλ και τη Βουλγαρία ως την Ιταλία και την Βρετανία…
Και σε μια σειρά από άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ, κυβερνήσεις κλονίζονται (π.χ, Ολλανδία, Καναδάς) ή μπαίνουν σε περιόδους εσωτερικής αμφισβήτησης (όπως στις ΗΠΑ όπου ο έλεγχος του Δημοκρατικού Κόμματος στη Βουλή των αντιπροσώπων είναι πολύ πιθανό να ανατραπεί), ή στη Γαλλία (όπου το Προεδρικό Κόμμα του Μακρόν, αναγκάζεται να συγκυβερνήσει με το Κόμμα της Λεπέν), ή στην Σουηδία που βαδίζει σε εκλογές με πολύ πιθανή την κυβερνητική ανατροπή.
Για να μη μιλήσουμε για την ίδια τη Γερμανία, όπου υπάρχει κι εκεί αμφισβήτηση του Καγκελάριου Σόλτς.
Όπως υπάρχουν και σοβαρές κόντρες ανάμεσα σε κράτη-μέλη της ίδιας της Ένωσης, όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Οι λόγοι αυτής της ξαφνικής επιδημίας αποσταθεροποίησης μέχρι πρόσφατα σταθερών χωρών, αποδόθηκε από κάποιους σε “δάχτυλο” του Πούτιν.
Σε μια ή δύο περιπτώσεις ίσως υπάρχει ένα τέτοιο “ίχνος”.
Έστω και εμμέσως…
Σε άλλες χώρες όμως, όπως το Ισραήλ και η Βρετανία, ή σε χώρες όπου κινδυνεύει η κυβερνησιμότητα όπως η Ολλανδία και ο Καναδάς και οι ΗΠΑ, ο Πούτιν είναι βέβαιο ότι δεν έχει καμία “ανάμιξη”. Ούτε άμεση ούτε έμμεση.
Όπως δεν υπάρχει, βέβαια, ανάμιξη του Πούτιν, ούτε στα τελευταία γεγονότα που συνταράσσουν την Ελλάδα. Για πολλά μπορούμε να κατηγορήσουμε τη Ρωσία, πάντως όχι για τις…”επισυνδέσεις” της ΕΥΠ με το τηλέφωνο του κ. Ανδρουλάκη, ούτε με τον τρόπο που ήλθε αυτό στην επιφάνεια – και συντηρείται έκτοτε συνεχώς…
Πράγματι, σε όλο αυτό το “μπουρίνι” της πολιτικής αστάθειας και την προϊούσας ακυβερνησίας που σηκώθηκε ξαφνικά σε όλο τον γεωπολιτικό μας περίγυρο, η Ελλάδα μέχρι πριν ένα μήνα έμοιαζε με “νησίδα ηρεμίας”.
Όλοι αποσταθεροποιούνταν γύρω μας, αλλά εμείς μοιάζαμε “βράχος”…
Όχι πια!
Το “σκάνδαλο των υποκλοπών” όπως λέγεται, τίναξε τα πάντα στον αέρα.
Και το χειρότερο: το κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη συντηρείται από το εξωτερικό…
Αυτή τη φορά δεν επιτέθηκαν στην κυβέρνηση των Αθηνών για το θέμα των “υποκλοπών” τα διεθνή “φερέφωνα του Πούτιν”, άλλα εκείνοι με τους οποίους ταυτίστηκε εναντίον του Πούτιν. Χαρακτηριστικά είναι τα αφιερώματα του Βρετανικού Guardian, της Αμερικανικής ”Washington Post”, η δήλωση της ίδιας της Κομισιόν. Τώρα και το Reuters.
Και βέβαια, η ναυαρχίδα της “προοδευτικής πολιτικής ορθότητας” New York Times, που θεωρούνταν από την… ελληνική κεντροδεξιά ως το “Ιερό Δισκοπότηρο” της “φιλελεύθερης” ιδεολογικής καθαρότητας,
δεν έστειλε στην Ελλάδα ειδικό συνεργείο όταν ξέσπασε η σκευωρία Νοvartis το 2018,
δεν έστειλε στην Ελλάδα συνεργείο όταν ξέσπασε η “υβριδική επίθεση” παράνομων μεταναστών στον Έβρο (Φεβρουάριο του 2020),
δεν έστειλε στην Ελλάδα συνεργείο όταν μαίνονταν οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο το καλοκαίρι του 2020,
μόνο έστειλαν συνεργείο να κάνει εκτεταμένη κάλυψη σήμερα, για το… “σκάνδαλο των υποκλοπών”!
Το περίεργο είναι ότι η αυτή η “δραματική μεταστροφή” είναι δυσανάλογη με το περιστατικό που την προκάλεσε.
Επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταγγελθεί ανάλογα περιστατικά (παρακολουθήσεων – όπως η περίπτωση Λαφαζάνη κλπ.) χωρίς να υπάρξει καμία “αναταραχή” τότε, χωρίς να δημιουργηθεί ο παραμικρός “θόρυβος”, χωρίς να προκύψει καμία “παραίτηση”, χωρίς να ζητηθεί καμία “συγγνώμη”. Πέρασαν εντελώς απαρατήρητα. Και μέσα στη χώρα και στο εξωτερικό…
Κάτι περίεργο συμβαίνει…
Κι όλα αυτά, ενώ η Τουρκία – δίπλα μας – έχει βγάλει πλωτό γεωτρύπανο στην Ανατολική Μεσόγειο κι αρχίζει ήδη να κλιμακώνει τις προκλήσεις της στη θάλασσα και τον υβριδικό “πόλεμο” των ανθρώπινων ροών (από τον Έβρο)…
Κι όλα αυτά, ενώ η Άγκυρα συσφίγγει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και παραγγέλνει επισήμως κι άλλη συστοιχία πυραύλων S-400, προκαλώντας ευθέως την Ουάσιγκτον.
Την ώρα που το Στέητ Ντηπάρτμεντ είναι μάλλον αμήχανο, η Βρετανία ασχολείται με τα δικά της, οι Βρυξέλλες ασχολούνται με άλλα, και η Αθήνα ασχολείται με το κινητό του κ. Ανδρουλάκη…
Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά…
Το μόνο βέβαιο είναι πως έχει απομακρυνθεί πολύ το ενδεχόμενο “συγκυβέρνησης” Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη, μετά τις (μεθ)επόμενες εκλογές – και εφ’ όσον η ΝΔ δεν επιτύχει “αυτοδυναμία”.
Κι αυτό έδωσε ξαφνικά “αέρα στα πανιά” του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο οποίος κυριολεκτικά από το πουθενά – κι ενώ επί τρία χρόνια, δημοσκοπικά δεν “τσιμπούσε” και πολιτικά “δεν τραβούσε” – είδε ξαφνικά να αναγεννώνται οι ελπίδες του για επιστροφή στην εξουσία, ή τουλάχιστον ότι θα παίξει “κεντρικό πολιτικό ρόλο”.
Μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ βιάζεται. Αλλά εδώ σημασία δεν έχει τι κάνει ή τι ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Το αξιοσημείωτο σήμερα, είναι ότι εγκαταλείπουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη δυνάμεις – μέσα κι έξω από τη χώρα – που γνωρίζουν ότι η στάση τους μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ ευνοεί!
Κι αυτό “κανονικά” δεν θα έπρεπε ούτε να το θέλουν ούτε να το επιδιώκουν.
Μοιάζει κάποιοι να τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης…
Όμως αυτό είχε συμβεί ξανά, στα τέλη του 2014. Εκείνη την εποχή, μάλιστα, δεν υπήρχε καν κάποιο “σκάνδαλο”…
Έριξαν τότε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, παρά το γεγονός ότι στις εκθέσεις του τότε το ΔΝΤ παραδεχόταν ότι η χώρα είχε βγει από την κρίση κι ότι ως το 2022 (δηλαδή μέχρι φέτος) – αν δεν άλλαζε πορεία – το χρέος της θα είχε υποχωρήσει στο 105% του ΑΕΠ (έναντι 190% σήμερα), κι ότι η ανάπτυξή της τα επόμενα χρόνια θα ήταν σε μακροχρόνιους ρυθμούς διπλάσια απ’ ό,τι την υπολόγισαν οι ίδιοι αργότερα (επί ΣΥΡΙΖΑ).
Έριξαν τότε, λοιπόν, την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και συνέβαλαν να έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ,
στον οποίο φόρτωσαν τρίτο (και πιο οδυνηρό) μνημόνιο,
φόρτωσαν αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια πρόσθετο χρέος (η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στοίχισε στη χώρα περί τα 80 δισεκατομμύρια κατά τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς)
φόρτωσαν πρόσθετα δέκα δισεκατομμύρια ετήσιας λιτότητας (που δεν ήταν απαραίτητα πριν, σύμφωνα με δικές τους εκθέσεις),
επέβαλαν υποθήκευση την δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια (που δεν είχαν διανοηθεί να ζητήσουν πριν),
και τέλος, επέβαλαν την άθλια συμφωνία των Πρεσπών, για το “Μακεδονικό” που ήδη καταρρέει σήμερα (αφού έχει αποσταθεροποιήσει τις σχέσεις Βουλγαρίας-Σκοπίων).
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε τότε ο “χρήσιμος ηλίθιος” της υπόθεσης.
Και δεν ήταν μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια…
Φυσικά – για να είμαστε δίκαιοι – και η κυβέρνηση πληρώνει τα λάθη της.
Πρώτα-πρώτα τον (αρχικό) Πανικό της!
Για να καταλάβετε: ο κ. Ανδρουλάκης αντελήφθη ότι έγινε προσπάθεια να μπει στο κινητό του “κακόβουλο λογισμικό”. Δηλαδή πρόγραμμα που παρακολουθεί και τις συνομιλίες και τα αρχεία (εφ’ όσον είναι συνδεδεμένα με το κινητό ).
Πήγε στην τεχνική υπηρεσία του Ευρωκοινοβουλίου, και του επιβεβαίωσαν ότι πράγματι υπάρχει “ίχνος” κακόβουλου λογισμικού.
Το κατήγγειλε ο ίδιος στην Ελλάδα, όπως ήταν φυσικό.
Η ΕΥΠ παραδέχθηκε ότι τον παρακολουθούσε για κάποιο σύντομο διάστημα, αλλά… νομίμως! Αφήνοντας να εννοηθεί ότι η “επισύνδεση” έγινε κατόπιν αιτήματος ξένης αρχής με την οποία η Ελλάδα έχει συμφωνία συνεργασίας.
Κι ότι είχαν τηρηθεί, λέει, όλες οι σχετικές δικονομικές πρόνοιες που προβλέπονται. Άρα ό,τι έγινε ήταν “νόμιμο” και κράτησε λίγο, πριν ακόμα εκλεγεί αρχηγός του ΚΙΝΑΛ.
Αλλά οι “νόμιμες” παρακολουθήσεις που κάνει η ΕΥΠ δεν γίνονται με “κακόβουλο λογισμικό” και δεν αφήνουν ηλεκτρονικό “ίχνος”…
Άρα, άλλο πράγμα κατήγγειλε ο κ. Ανδρουλάκης κι άλλο πράγμα παραδέχθηκε η ΕΥΠ!
Για την ακρίβεια, επρόκειτο για δεύτερη παρακολούθηση! Που προφανώς, δεν ήταν νόμιμη. Αυτή τουλάχιστον…
Άλλο πράγμα βρήκε ο κ. Ανδρουλάκης, άλλο πράγμα του επιβεβαίωσαν οι τεχνικές υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου και το κατήγγειλε στην Ελλάδα, κι άλλο πράγμα του… “επιβεβαίωσε” επισήμως η ΕΥΠ.
Μύλος!
Κι ύστερα προέκυψε ότι επρόκειτο για δύο παρακολουθήσεις, εκ των οποίων η μια ήταν ενδεχομένως, “νόμιμη” – αλλά η άλλη ήταν σίγουρα παράνομη.
Κι εδώ είναι το πρόβλημα: Όχι στη νόμιμη παρακολούθηση, αλλά στην παράνομη!
Η οποία αν αποδειχθεί, όπως ήλθαν τα πράγματα, θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα…
Αλλά με αυτό δεν ασχολείται κανείς!
Ό,τι γίνεται πράγματι νόμιμα, γίνεται με κανόνες, προϋποθέσεις και “δικλείδες ασφαλείας” που ψήφισε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα – τώρα πια και ο ΣΥΡΙΖΑ!
Και πάντως απαγορεύεται να αφορά τα “προσωπικά στοιχεία” οποιουδήποτε!
Όταν παραβιάζονται οι νόμοι ή οι “δικλείδες ασφαλείας”, τότε έχουμε παρανομία. Κι όταν γίνονται παρακολουθήσεις εκτός των νομίμων καναλιών, τότε έχουμε χοντρή παρανομία.
Μέχρις στιγμή, ωστόσο, δεν συζητήθηκε η παράνομη παρακολούθηση.
Δεν συζητήθηκε πώς θα διερευνήσουμε την παράνομη παρακολούθηση, αλλά πως θα εμποδίσουμε μελλοντικά τις νόμιμες.
Για να δείτε δύο παραδείγματα:
–Σήμερα στην Γερμανία αποκαλύφθηκε ότι οι αρχές παρακολουθούσαν τα αρχεία του Καγκελαρίου Σόλτς. Εδώ και μήνες. Αλλά εκείνος το έμαθε μόλις τώρα!
Και κανείς δεν είχε πρόβλημα – ούτε ο ίδιος – γιατί η παρακολούθηση σε βάρος του ήταν νόμιμη…
–Δείτε και την περίπτωση της Χρυσής Αυγής. Για μοναδική φορά οι εκπρόσωποι ενός “κοινοβουλευτικού κόμματος” συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν για συγκρότηση “εγκληματικής οργάνωσης”. Επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου…
Η καταδίκη τους, έξη χρόνια αργότερα, στηρίχθηκε μεταξύ άλλων και στο άνοιγμα των κινητών τους. Το οποίο έγινε μετά τη δολοφονία Φύσσα. Κι ήταν απολύτως νόμιμο γιατί είχε μεσολαβήσει κακούργημα.
Η κατηγορία περί “εγκληματικής οργάνωσης” θα ήταν αδύνατο να αποδειχθεί. αν δεν άνοιγαν τα κινητά τους – κι ας ήταν εκλεγμένοι βουλευτές.
Και οι αρχές γνώριζαν από πριν, γιατί παρακολουθούσαν τα κινητά των τραμπούκων – όχι των βουλευτών! Αλλά όταν οι τραμπούκοι επικοινωνούσαν με τους βουλευτές της ΧΑ, οι αρχές γνώριζαν τι γινόταν. Γι’ αυτό και μπόρεσαν να τους παραπέμψουν ώρες μετά το έγκλημα…
Αν υπήρχε “αυξημένη δικονομική προστασία των βουλευτών” (στις επικοινωνίες τους με εγκληματίες) η πληροφορία αυτή εκ των προτέρων δεν θα ήταν “αξιοποιήσιμη”. Και η παραπομπή της ΧΑ θα ήταν πολύ πιο δύσκολη. Πολύ περισσότερο, η απόδειξη της “εγκληματικής οργάνωσης” και η τελική καταδίκη.
Όταν υπάρχει αστυνομική αυθαιρεσία, δεν διαλύουμε την Αστυνομία! Ελέγχουμε την αστυνομική αυθαιρεσία.
Έτσι και τώρα: Το πρόβλημα δεν είναι, με αφορμή τις παράνομες παρακολουθήσεις που αποκαλύπτονται σήμερα, να διαλύσουμε το σύστημα πληροφοριών της ΕΥΠ. Το πρόβλημα είναι να διερευνήσουμε και να σταματήσουμε τις παράνομες παρακολουθήσεις.
Με τις οποίες, όμως – όλως περιέργως – δεν ασχολείται κανείς!
Και βεβαίως, αν μια παρακολούθηση είναι νόμιμη, κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει. Το επιχείρημα: “ήταν νόμιμη η παρακολούθηση” αλλά… κακώς έγινε”, απλώς δεν στέκει. Ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει δικαίωμα να εμποδίσει νόμιμες παρακολουθήσεις.
Στην Ελλάδα που βρίσκεται σήμερα στο στόχαστρο “υβριδικής επίθεσης” κάποιοι πιέζουν να ξεχαρβαλωθεί (ακόμα περισσότερο) η νόμιμη δραστηριότητα της Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Κι αντί να συζητάμε αν υπήρξε ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ παρακολούθηση, συζητάμε πώς πρέπει ουσιαστικά να εμποδίζονται οι νόμιμες παρακολουθήσεις!
Χαμός στο ίσιωμα…
Ζούμε σε περίοδο πρωτοφανούς Διεθνούς αστάθειας. Και μιας, χωρίς προηγούμενο, παγκόσμιας αποσταθεροποίησης.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο τρίτο πιο επικίνδυνο σημείο στον κόσμο (για πιθανή σύγκρουση) και αντιμετωπίζει συστηματικά κλιμακούμενες προκλήσεις και υβριδική επίθεση.
Καιρός να γίνουμε σύγχρονη χώρα και να φερόμαστε ως σύγχρονη χώρα.
Όχι να φαντασιωνόμαστε ότι πολεμάμε ακόμα την… προ 50ετίας χούντα!
Ούτε να σαχλαμαρίζουμε γενικώς…
Καιρός να σοβαρευτούμε…
Είναι προφανές ότι κάποιοι τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια της ελληνικής κυβέρνησης. Η οποία πληρώνει και τα δικά της σφάλματα.
Αλλά στις εξελίξεις που ξεδιπλώνονται γύρω μας (ή δρομολογούνται στο εσωτερικό) η Ελλάδα δεν μπορεί να βρεθεί παραλυμένη.
Η χώρα δεν μπορεί να πάει σε “πρόωρες” εκλογές – διπλές μάλιστα – τέτοιες ώρες, όταν στην Ευρώπη και στη Δύση γενικότερα αρχίζει να υπάρχει επικίνδυνο “κενό ηγεσίας”, με την Τουρκία δίπλα μας να απειλεί ανεξέλεγκτα τους πάντες.
Η χώρα δεν μπορεί να βυθιστεί σε μακρόχρονη εσωστρέφεια σήμερα.
Ούτε σε έρπουσα ακυβερνησία.
Με την καμία!
ΥΓ. Αυτή τη στιγμή ροκανίζουν τον ίδιο τον Καγκελάριο της Γερμανίας Σόλτς! Το να απορούμε γιατί τραβάνε το χαλί κάτω και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ή πολύ περισσότερο να μην το καταλαβαίνουμε, δείχνει απλώς ότι είμαστε μακριά νυχτωμένοι.
Είναι ο “ενεργειακός Αρμαγεδδώνας”, είναι το Ουκρανικό, είναι τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της ΕΕ, είναι όλα αυτά μαζί, είναι οι τριγμοί της Δύσης και το δραματικό κενό ηγεσίας που υπάρχει σήμερα και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, πάντως σίγουρα δεν είναι οι… νόμιμες “επισυνδέσεις” στο κινητό του κ. Ανδρουλάκη, ούτε καν το παράνομο “κακόβουλο λογισμικό” που κάποιοι τώρα ανακάλυψαν.
Κάποιοι θέλουν ΚΑΙ την Ελλάδα “ακυβέρνητη” το επόμενο διάστημα.
(Και δυστυχώς η κυβέρνηση ούτε πριν είχε καταλάβει τι γίνεται, ούτε, ακόμα και τώρα, μοιάζει να καταλαβαίνει…)
ΥΓ. Το να “ξεπλένουμε” τον ΣΥΡΙΖΑ, με πρόσχημα τα σφάλματα της Κυβέρνησης, είναι ανοησία και υποκρισία.
Το να αποσιωπούμε τα σφάλματα της Κυβέρνησης, είναι επιπολαιότητα.
Αλλά το να μη βλέπουμε την μεγαλύτερη εικόνα γύρω μας είναι κάτι χειρότερο από ανοησία. Είναι τύφλωση!
