Ήταν Πρωτομαγιά του 1994 όταν ο Ayrton Senna έχασε τη ζωή του στην Ίμολα. To γεγονός από μόνο του ξεπερνάει κατά πολύ το πλαίσιο που ορίζει ο κόσμος της Formula 1.
Δε χρειάζεται να είναι κανείς «τρελός» με το σπορ για να το έχει ψάξει και λίγο παραπάνω: τις αιτίες, το πώς οδηγήθηκε σε αστοχία η κρεμαγιέρα, γιατί εκείνο το καταραμένο Grand Prix στο Σαν Μαρίνο στέρησε τη ζωή σε δύο ανθρώπους και παραλίγο να οδηγήσει στο θάνατο ακόμη έναν.
Όλα αυτά μοιάζουν μικρά -ακόμα κι αν δεν είναι- μπροστά στο τι τελικά εστί Ayrton Senna. Δε μιλάμε για την ιστορία του βίου του, ενός βίου πολύ διαφορετικού από εκείνους της πλειονότητας των συμπατριωτών του, την ιδιοσυγκρασία του, την παρακαταθήκη του, το τι «δίδαξε» όσο ζούσε, αλλά και με το χαμό του.
[irp posts=”126652″ name=”1 Μαΐου: Γιορτή σήμερα, γεγονότα….σαν σήμερα”]
Σε 34 χρόνια ζωής του, γράφει το 4troxoi.gr, ο Senna πρόλαβε να γευτεί τη χάρα της κατάκτησης τριών Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων, να φτάσει στην κορυφή των pole position, να πετύχει 41 νίκες. Πολλά από όσα κατάφερε τα πέτυχαν κι άλλοι, πριν και μετά από αυτόν, κάποιοι τα ξεπέρασαν, άλλοι οδεύουν προς κάτι στατιστικά μεγαλύτερο. Αλλά οι αριθμοί δεν αποτυπώνουν τα πάντα.
Δεν μπορεί παρά να συγκινηθεί κανείς (και δε μιλώ για τα δάκρυα, αλλά για την πραγματική συν-κίνηση της ψυχής) όταν βλέπει το γύρο που τον έφερε στην pole στο Μονακό το 1988. Ποιος θα ξεχάσει τι έγινε το 1984 στην ίδια πίστα, όταν ο ίδιος κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του με μία Toleman, ένα μονοθέσιο ανίκανο για νίκη; Αλλά τα τεχνικά χαρακτηριστικά δε στάθηκαν τότε τροχοπέδη για τον Senna, που λίγο ήθελε να πάρει πρώτος την καρώ σημαία.
Η λίστα με τα κατορθώματά του είναι αρκετά μεγάλη και σαφώς δεν αποτελεί το θέμα εν προκειμένω. Αποδεικνύει, ωστόσοσο, πως οι τρεις τίτλοι λένε ελάχιστα για το μεγαλείο του.
