Αντωνιάδου Μαρία
Στροφή 180 μοιρών με άξονα τον εαυτό του πραγματοποιεί ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος. Από τις αρχές του 2016 ο Αρχιεπίσκοπος έδειχνε ότι αργά και σταθερά προχωράει σε μια ολομέτωπη σύγκρουση με όλους όσοι κατά την άποψή του προσπαθούν να «αποχριστιανοποιήσουν» την Ελλάδα και τους Ελληνες.
Η συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ την περασμένη Τρίτη επιβεβαίωσε και κοινοποίησε στο πανελλήνιο την αλλαγή του τρόπου πλεύσης του «πλοίου της Εκκλησίας της Ελλάδος», το πηδάλιο της οποίας κρατάει στα χέρια του ως ο 20ός Προκαθήμενός της από το 2008, οπότε και εκλέχθηκε.
Ο πόλεμος με τον Φίλη
«Στα 78 του χρόνια και ύστερα από εννέα χρόνια αρχιεπισκοπείας, 35 χρόνια αρχιερατείας και 49 χρόνια ιεροσύνης, ο Μακαριότατος δεν αισθάνεται το άγχος να αποδείξει τίποτε και σε κανέναν» σημειώνει στο «Βήμα της Κυριακής» στενός του συνεργάτης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Αρχιεπίσκοπος μπορεί να απέφυγε να χρησιμοποιήσει φράσεις του προκατόχου του, όπως τα περί «άθεης ιντελιγκέντσιας» ή τα «ζώπυρα του γένους», όμως ο κ. Ιερώνυμος εξέφρασε σχεδόν ταυτόσημες ιδέες και θέσεις.
Από τις αρχές του 2016 και με αφορμή το μάθημα των Θρησκευτικών, την αναθεώρηση του Συντάγματος και την εκκλησιαστική περιουσία, ο Αρχιεπίσκοπος «στοχοποίησε» τον μέχρι την Παρασκευή υπουργό Παιδείας κ. Νίκο Φίλη (άλλος ένας υπουργός που χάνει τη θέση του ύστερα από κόντρα με την Εκκλησία). «Εναγκαλίστηκε» τους αυστηρούς ή συντηρητικούς ή ακραίους της Ιεραρχίας, ύψωσε τους τόνους και έφτασε να προειδοποιεί: «Δεν θα μείνω με κλειστά τα μάτια και με δεμένα χέρια».
Η θύελλα «ξέσπασε» τον Μάρτιο με τις αποφάσεις της Ιεραρχίας για το μάθημα των Θρησκευτικών, τη στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος έναντι της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν κοινότητες ή ομολογίες. Αρχισε να εντείνεται τον Μάιο με την ομιλία του στην 1η Πανθεσσαλική Σύναξη ιερέων στον Βόλο. Ξέσπασε εν μέσω χαμηλού βαρομετρικού στη Σύνοδο της Ιεραρχίας τον Οκτώβριο. Εκτονώθηκε στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Αμυνας κ. Πάνο Καμμένο. Τα σύννεφα όμως ξανάρχισαν να μαζεύονται βαριά επάνω από τη Μονή Πετράκη και την Αγίας Φιλοθέης.
Βίοι παράλληλοι
Επί πολλούς μήνες ο Αρχιεπίσκοπος φαινόταν ότι είχε εναγκαλιστεί τις θέσεις των συντηρητικών της Εκκλησίας και η δήλωσή του στην τηλεοπτική εκπομπή, ότι «αυτά που επισημαίνει ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων δεν είναι λάθη, είναι ο τρόπος που τα λέει. Αν ψάξουμε τα κείμενά του και τα ψηλαφίσουμε, θα δούμε ότι για το θέμα το κεντρικό που θίγει δεν κάνει λάθος», αποτέλεσε την πλήρη επιβεβαίωση. Για όσους όμως γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στην Εκκλησία, ο κ. Ιερώνυμος ουδέποτε θα «άδειαζε» τον κ. Αμβρόσιο. Οι δύο άνδρες μεγάλωσαν μαζί, έζησαν μαζί, μοιράστηκαν το ίδιο αναγνωστήριο και τον ίδιο θάλαμο οικοτροφείου. Οι ζωές τους είναι σχεδόν παράλληλες. Τον Μάρτιο του 1938 στα Οινόφυτα γεννιέται ο Γιάννης Λιάπης και μόλις τέσσερις μήνες αργότερα στην Πάτρα ο Αθανάσιος Λενής. Και οι δύο ζουν φτωχικά παιδικά χρόνια και δουλεύουν από μικροί. Ο Γιάννης βοηθάει τους γονείς του στις αγροτικές δουλειές και στην εκτροφή των προβάτων. Ο Θανάσης ασχολείται με δουλειές του ποδαριού και στηρίζει τη μοδίστρα μητέρα του.
Το 1956 και σε ηλικία 18 ετών συναντιούνται για πρώτη φορά στην οδό Βουρνάζου και στον αριθμό 4 στους Αμπελοκήπους, όπου η Αδελφότητα Θεολόγων «Η Ζωή» διατηρούσε οικοτροφείο στο οποίο ζούσαν περισσότεροι από 200 νέοι της ελληνικής επαρχίας που φοιτούν σε πανεπιστήμια της Αθήνας. Ο Γιάννης σπουδάζει Φιλολογία και ο Θανάσης Θεολογία. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται από την πρώτη στιγμή ένας αμοιβαίος σεβασμός, μια φιλία που με την πάροδο των χρόνων ενισχύθηκε. Ετσι οι δυο τους βρέθηκαν να μένουν στον ίδιο θάλαμο, μαζί με άλλους έξι φοιτητές από το 1956 ως το 1960.
[irp posts=»78451″ name=»Τα παράπονα και οι αιχμές του Φίλη: Tο άριστα 20 μετατράπηκε σε μη προβιβάσιμο βαθμό…»]
Το σταυροδρόμι της Χρυσοπηγής
Το 1959 ο Θανάσης μαζί με τον τότε Αρχιμανδρίτη και αργότερα Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο Καρούζο και τον Χρήστο Παρασκευαΐδη, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, ιδρύουν την Αδελφότητα Θεολόγων «Παναγία Χρυσοπηγή». Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, την τελευταία στιγμή ο Γιάννης Λιάπης αποφεύγει να προσχωρήσει στη νέα αυτή προσπάθεια, παραμένοντας πιστός στον πνευματικό του καθοδηγητή και επίλεκτο στέλεχος της «Ζωής», Αρχιμανδρίτη Νικόδημο Γραικό, μετέπειτα Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας.
Ο Αθανάσιος Λενής χειροτονείται το 1961 από έναν διακεκριμένο ιεράρχη που βρίσκεται κοντά στη «Ζωή», τον Μητροπολίτη Πατρών Κωνσταντίνο Πλατή, και λαμβάνει το όνομα Αμβρόσιος. Ο Γιάννης Λιάπης φεύγει στο εξωτερικό, επιστρέφει το 1967 και χειροτονείται λαμβάνοντας το όνομα Ιερώνυμος προς τιμήν του επίλεκτου κληρικού της «Ζωής», του τότε Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α’ Κοτσώνη.
Οι δύο νέοι πάντα διατηρούσαν σχέσεις. Και όταν το 1978 ο κ. Αμβρόσιος εκλέγεται Μητροπολίτης Καλαβρύτων, στη θέση του αρχιγραμματέα που κατείχε από το 1976 ως Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ταλαντίου τον διαδέχεται ο Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Λιάπης ως το 1981, οπότε εκλέγεται Μητροπολίτης Θηβών στη θέση του πνευματικού του πατέρα. Οι δύο φίλοι ουδέποτε σταμάτησαν τις σχέσεις τους. Και η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου γέμισε με χαρά το περιβάλλον του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, διότι μπορεί στη θέση του οικοτροφείου της «Ζωής» σήμερα να βρίσκεται το Ελεγκτικό Συνέδριο, αλλά οι φιλίες εκείνης της εποχής ουδέποτε έσπασαν…
ΕΞΗΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΦΙΛΙΑ
Το 1956 και σε ηλικία 18 ετών συναντιούνται για πρώτη φορά, στην οδό Βουρνάζου και στον αριθμό 4 στους Αμπελοκήπους, όπου η Αδελφότητα Θεολόγων «Η Ζωή» διατηρούσε οικοτροφείο στο οποίο ζούσαν περισσότεροι από 200 νέοι της ελληνικής επαρχίας που φοιτούν σε πανεπιστήμια της Αθήνας. Οι δύο φίλοι ουδέποτε σταμάτησαν τις σχέσεις τους. Η εκλογή του Ιερωνύμου στη θέση του Αρχιεπισκόπου γέμισε με χαρά το περιβάλλον του Μητροπολίτη Καλαβρύτων διότι οι φιλίες εκείνης της εποχής ουδέποτε έσπασαν…
«Αλλαγή ρότας»
«Δεν κάνω πίσω στις αρχές μου»
Η αλλαγή ρότας του κ. Ιερωνύμου φάνηκε ξεκάθαρα τον περασμένο Μάρτιο με αφορμή τις αποφάσεις για το μάθημα των Θρησκευτικών και την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Και τον Μάιο μιλώντας σε κληρικούς της Θεσσαλίας δήλωσε: «Υπάρχουν πολλοί σε αυτόν τον τόπο που κινούνται επιπόλαια, αλλά εμείς θα τολμήσουμε, και είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσουμε», δίνοντας με σαφήνεια το στίγμα της νέας πορείας του. Τον Οκτώβριο από του βήματος της Συνόδου της Ιεραρχίας προειδοποίησε την κυβέρνηση, όπως το έπραξε και προχθές όταν είπε: «Εγώ δεν πιστεύω στα αίματα. Δεν πιστεύω στις συγκρούσεις. Πιστεύω στη συνεργασία. Και αυτό το έδειξα σε όλη μου τη ζωή. Αλλά δεν κάνω πίσω στις αρχές μου. Θα βρω τρόπο, έστω και επικίνδυνο τρόπο, αλλά θα μείνω στις βασικές μου αρχές, στη θέση μου και θα τις υπερασπιστώ μέχρι τέλους (…) Αν τα πράγματα πάνε σε αδιέξοδο, ασφαλώς δεν θα μείνουμε με κλειστά τα μάτια και με δεμένα τα χέρια».
Ο Αρχιεπίσκοπος πίστευε ότι από τη μάχη θα βγει κερδισμένος – όπως και συνέβη μετά την απομάκρυνση Φίλη από το υπουργείο Παιδείας. Οπως είπε ο φίλος του Μητροπολίτης Καλαβρύτων στην Ιεραρχία, «στις μάχες πέφτεις πολεμώντας· δεν παραδίδεις τα όπλα σου»…
