Άρχισε τις τελευταίες μέρες καινούργιο «τροπάρι»: Η ιδέα μιας «Συνολικής Συμφωνίας» με την Τουρκία!
Του Θανάση Κ.
«Καλό ακούγεται», έτσι; Ή έστω «ουδέτερο» κι «αδιάφορο»…
Στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνο!
Και να γιατί:
«Συνολικές συμφωνίες» γίνονται σε δύο ιστορικές περιστάσεις:
–Είτε για να αποτρέψουν μια επικείμενη σύγκρουση…
–Είτε μετά από μια σύγκρουση.
Το «μετά» δεν μας αφορά εδώ, γιατί δεν έχει υπάρξει σύγκρουση με την Τουρκία…
Το ερώτημα είναι αν μπορεί μια συμφωνία να αποτρέψει την σύγκρουση;
Η απάντηση με μια λέξη στην περίπτωσή μας – και για να μη το κουράζουμε – είναι ΟΧΙ!
Τώρα, η απάντηση με περισσότερες λέξεις:
*Γενικά η προσπάθεια δύο χωρών να λύσουν τις διαφορές τους πολιτικά και διπλωματικά, ώστε να πάψουν να αποτελούν «σημεία τριβής» – και να ενέχουν κινδύνους ρήξης – μεταξύ τους, ακούγεται (και συχνά είναι) «καλό πράγμα»…
Πότε; Όταν τα προβλήματα αυτά είναι πραγματικά, όταν υπάρχουν «αιτιάσεις» κι από τις δύο πλευρές, όταν υπάρχει καλή θέληση ειρηνικές επίλυσης εκατέρωθεν κι όταν υπάρχουν εγγυήσεις ότι μετά την διευθέτησή τους δεν θα επανέλθουν άλλα χειρότερα…
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ισχύει στην περίπτωσή μας!
Η Τουρκία διακηρύσσει συνεχώς επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας (και όχι μόνο της Ελλάδας)!
Παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, προχωρεί σε μονομερείς ενέργειες καταπάτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων γειτόνων της και κάνει ανοικτά ό,τι μπορεί, για να φέρει σε δύσκολη θέση την Ελλάδα.
Δεν δείχνει καμία «καλή πρόθεση» και καμία «ειρηνευτική διάθεση» απέναντί μας. Ούτε φαίνεται «αξιόπιστη» ότι θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις της.
Κάθε τόσο εφευρίσκει «διμερή προβλήματα» που ΔΕΝ υπήρχαν πριν, κατασκευάζει νέες «εστίες έντασης», και θέτει νέα ζητήματα, πάντα σε βάρος μας.
Πριν το 1996 δεν υπήρχε αμφισβήτηση των θαλασσίων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών στο Αιγαίο. Ακόμα και τουρκικοί χάρτες – πέραν από τους διεθνείς, ασφαλώς – εμφάνιζαν τα Ίμια ως ελληνικές βραχονησίδες. Ξαφνικά εφηύραν μια – παντελώς αστήρικτη νομικά και ιστορικά «εδαφική διαφορά», στα Ίμια…
Όταν κατάφεραν να την επιβάλλουν ως «αμφισβητούμενη» περιοχή, προχώρησαν ταχύτατα, ανακάλυψαν εκατοντάδες «αμφισβητούμενες» νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο – μέχρι και κάτω από την Κρήτη – ενώ τώρα πια έχουν γκριζάρει το μισό Αιγαίο.
Πριν 25 χρόνια δεν προέβαλαν καμία τέτοια απαίτηση από την πλευρά τους. Τώρα προβάλλουν συνεχώς νέες απαιτήσεις. Αυτό δείχνει συστηματικό μακροχρόνιο και στρατηγικό επεκτατισμό σε βάρος της Ελλάδας.
Κι αποτελεί «εγγύηση» ότι, αν νομιμοποιήσουμε κάποιες από αυτές τις διεκδικήσεις, επιδιώκοντας συνολική συμφωνία μαζί τους, σε λίγο θα πατήσουν πάνω σε όσα κατοχύρωσαν (χωρίς να ρίξουν ντουφεκιά) και θα αρχίσουν κι άλλες προκλήσεις, θα εγείρουν κι άλλες «διεκδικήσεις» – θα ζητάνε κι άλλα. Θα προχωρήσουν πιο πέρα! Σε βάρος μας…
Τι θα γίνει ακριβώς; Κάθε τριάντα χρόνια θα πηγαίνουμε σε νέα «Συνολική Συμφωνία» με την Τουρκία παραχωρώντας της κι άλλο «χώρο», για να «μη μας επιτεθεί»;
Μα αυτό ακριβώς τροφοδοτεί την επιθετικότητά της! Και την «δικαιώνει» (στα μάτια του λαού της, αλλά και των ξένων…
* Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι με επιθετικό γείτονα ποτέ δεν επιδιώκεις «συνολικές συμφωνίες»! Αυτό πάντα γυρίζει εναντίον σου…
Ποτέ – μα ποτέ – δεν προσπαθείς να «συγκρατήσεις» την προκλητική επιθετικότητα μιας χώρας, ενδίδοντας στις προκλήσεις της και νομιμοποιώντας – έστω και κάποιες από – τις απαιτήσεις της.
Η Συμφωνία του Μονάχου, το 1938, αυτό ακριβώς διακήρυσσε: ότι «αποτολμήθηκε» τότε μια «Συνολική Συμφωνία» μεταξύ της (Χιτλερικής) Γερμανίας και των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, που θα «έλυνε τα υφιστάμενα προβλήματα και τις εκκρεμότητες» της (τότε) Ευρώπης και θα «αποκαθιστούσε την Ειρήνη» (για μια γενιά).
Ως μεγάλο «άλμα Ειρήνης» – “Peace Breakthrough” – χαιρετίστηκε τότε από όλους τους «φωτισμένους» και «προοδευτικούς ειρηνιστές» της εποχής.
Οι ελάχιστοι που εναντιώθηκαν τότε στη «Συνολική Συμφωνία του Μονάχου» – μεταξύ των οποίων και ο παλαίμαχος βρετανός πολιτικός Ουίνστον Τσώρτσιλ – καταγγέλθηκαν ως «αμετανόητοι εθνικιστές», ως «ρεβανσιστές», ως «παλαιομοδίτες πολεμοκάπηλοι», ανίκανοι να προσαρμοστούν στη σύγχρονη εποχή κλπ. κλπ.
Αντίθετα, οι «φωτισμένοι πρωταγωνιστές» του «Μονάχου», προτάθηκαν και για Νόμπελ Ειρήνης! Ευτυχώς δεν πρόλαβαν να τους το δώσουν…
Γιατί ένα χρόνο μετά, ο Χίτλερ πάτησε σε όσα είχε ήδη πετύχει στο Μόναχο (διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας και προσάρτηση μέρους της Τσεχίας στο Γερμανικό ιμπέριουμ) για να επιτεθεί και στην Πολωνία! Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεκινήσει.
Και η Συμφωνία του Μονάχου, ένα μόλις χρόνο πριν, δεν τον είχε αποτρέψει! Αντίθετα, είχε ενθαρρύνει τον Χίτλερ να προχωρήσει και είχε επισπεύσει τον Πόλεμο που εκείνος ετοίμαζε…
Τελικά, «μπροστά από την εποχή τους» και αληθινά διορατικοί αποδείχθηκε όσοι κατήγγειλαν το Μόναχο! Κι αυτοί κλήθηκαν να βγάλουν μετά τα κάστανα από τη φωτιά…
H Συνολική Συμφωνία του Μονάχου, έμεινε στην Ιστορία ως παράδειγμα ολέθριας «Κατευναστικής Πολιτικής» απέναντι σε επιθετική δύναμη.
Ως παράδειγμα «Κατευναστικής Πολιτικής», καταδικασμένης να αποτύχει, επειδή ακριβώς ενεθάρρυνε αυτό που επιδίωκε να «συγκρατήσει».
Έμεινε στην Ιστορία ως κορυφαίο παράδειγμα προς αποφυγήν!
Κάποιοι όμως, δεν ξέρουν Ιστορία. Ή δεν μαθαίνουν από την Ιστορία…
* Δεν ξέρουν, όμως, ούτε από Πολιτική!
Γιατί όταν μιλούν για «Συνολική Συμφωνία» τι ακριβώς εννοούν;
Η Ελληνική θέση εδώ και δεκαετίες είναι πολύ σαφής: Με την Τουρκία δεν υπάρχουν «πολλά» ανοικτά προβλήματα που επιζητούν «συνολική λύση»…
Υπάρχει μόνον ένα: η αμοιβαία οριοθέτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (τώρα πλέον της ΑΟΖ).
Η Τουρκία θέτει συνεχώς «νέα ζητήματα», τα οποία η Ελληνική πλευρά τα θεωρεί μονομερείς διεκδικήσεις της και αρνείται να τα αναγνωρίσει ως «υφιστάμενα προβλήματα προς επίλυσιν»…
Όταν εμείς μιλάμε για «Συνολική συμφωνία», τι ακριβώς εννοούμε;
Ότι είμαστε πρόθυμοι να διαπραγματευτούμε και κάποιες από τις μονομερείς αξιώσεις της Τουρκίας σε βάρος μας;
Δηλαδή τις αναγνωρίζουμε ως «διμερή προβλήματα»;
Δηλαδή είμαστε έτοιμοι να κάνουμε κάποιες υποχωρήσεις επ’ αυτών για να αποφύγουμε «τα χειρότερα»;
Και δεν μας περνά από το μυαλουδάκι, πως όταν τα λέμε αυτά εμείς, η Τουρκία θα σπεύσει αμέσως να θέσει κι άλλα;
Γιατί όσα πιο πολλά προλάβει να θέσει, τόσα πιο πολλά μπορεί να κερδίσει στο «τραπέζι των διαπραγματεύσεων»…
Ουσιαστικά αντί να «προλαμβάνουμε» τη ρήξη με την Τουρκία, μιλώντας για «Συνολική Συμφωνία» την παρωθούμε να θέσει ακόμα περισσότερες μονομερείς διεκδικήσεις σε βάρος μας!
Δηλαδή ενθαρρύνουμε τις προκλήσεις της, ανταμείβουμε εκ των προτέρων την επιθετικότητά της και φέρνουμε πιο κοντά τη σύγκρουση…
Όχι, όσοι μιλάνε για «Συνολική Συμφωνία», εκτός που δεν διδάσκονται από τα πιο εκκωφαντικά παραδείγματα της Ιστορίας, δεν καταλαβαίνουν ούτε κι από «τρέχουσα» Πολιτική…
–Πριν από μερικούς μήνες μας ζήταγαν να πάμε στη Χάγη, να λύσουμε τα προβλήματά μας την Τουρκία. Δηλαδή να υπογράψουμε συνυποσχετικό, όπως το θέλει η Τουρκία, παραιτούμενοι απ’ όσα κυριαρχικά δικαιώματα μας αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο. Γιατί αυτό πρακτικά θα σήμαινε «προσφυγή στη Χάγη» υπό τις σημερινές συνθήκες…
–Ύστερα εκδηλώθηκε η άκρως επιθετική ενέργεια της Τουρκίας στον Έβρο. Όπου προσπάθησε να χρησιμοποιήσει δεκάδες χιλιάδες λαθρομεταναστών που η ίδια έφερε από τις πατρίδες τους (δεν ήταν «πρόσφυγες») κι η ίδια ελέγχει, για να σαρώσει τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο και να θέσει σε αμφισβήτηση την ελληνική κυριαρχία σε κρίσιμες παραμεθόριες περιοχές.
–Οι Ελληνικές αρχές, ωστόσο, ματαίωσαν αυτό το Σχέδιο. Η τουρκική επιθετικότητα καταγγέλθηκε από πολλές χώρες διεθνώς.
Η πρόταση για «προσφυγή» στη Χάγη έπεσε στο κενό. Το παραδέχθηκαν τότε και οι εμπνευστές της…
Και τώρα έρχεται νέα πρόταση:
Για Συνολική Συμφωνία με την Τουρκία, λέει!
Την ώρα που η Τουρκία επισήμως και δημοσίως εξαγγέλλει ότι θα επιχειρήσει ξανά να στείλει «εργαλειοποιημένους» μετανάστες στον Έβρο και τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
–Την ώρα που το φιλικό προς την Τουρκία (και με έδρα του Κατάρ) διεθνές Κανάλι Αl Jazeera θέτει θέμα για «Αυτονομία της Δυτικής Θράκης»!
–Την ώρα που φιλικές προς την Τουρκία ΜΚΟ που λειτουργούν ως προστάτες των λαθρομεταναστών στα ακριτικά νησιά μας, μιλάνε επισήμως, για «ελληνικό» και «μη ελληνικό» τμήμα της Λέσβου…
Ίσα-ίσα αυτή την κρίσιμη ώρα, κάποιοι στην Ελλάδα ζητάνε να πάμε σε …«Συνολική Συμφωνία με την Τουρκία»!
Αντί να κλείσουν τις «ρωγμές» στην πλευρά μας και να δείξουν αποφασιστικότητα στην απέναντι πλευρά (για να την αποθαρρύνουν) κάνουν το αντίθετο: δείχνουν το φόβο τους – για την ακρίβεια, τον πανικό τους – απέναντι της, «νομιμοποιούν» εμμέσως τις μονομερείς διεκδικήσεις της, δείχνουν διάθεση να τις ικανοποιήσουν έστω και μερικά – και την σπρώχνουν να θέσει κι άλλα!
Παίζουν άσχημα παιγνίδια…
Πολύ άσχημα παιγνίδια!
