Το κύκλωμα του «Κατευνασμού»…
Θανάσης Κ.
Με την συμφωνία αμυντικής συνδρομής Ελλάδας-Γαλλίας (και την προμήθεια των γαλλικών φρεγατών και των γαλλικών κορβετών, μετά την προμήθεια και των γαλλικών αεροσκαφών Rafale), μπαίνουμε σε μια νέα εποχή για τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή μας.
Νέα εποχή για την Ελλάδα και τα ελληνοτουρκικά, ασφαλώς.
Αλλά νέα εποχή και για την «μετα-Νατοϊκή Ευρώπη».
Δύο χώρες μέλη του ΝΑΤΟ (που είναι και χώρες-μέλη της ΕΕ.) – η Ελλάδα και η Γαλλία – προχωρούν για πρώτη φορά, σε πολυδιάστατη διμερή συμμαχία μεταξύ τους, έξω από τα πλαίσια του ΝΑΤΟ – συμμαχία που εμμέσως στρέφεται κατά άλλης χώρας του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας!
(Όσο κι αν Ελλάδα-Γαλλία αρνούνται να την κατονομάσουν – και σωστά…)
Πρόκειται για αληθινή συμμαχία κατά κοινού εχθρού (ή κατά κοινού κινδύνου) όχι για πολυμερές «σύστημα ασφαλείας», από αυτά που διακηρύσσουν πολλά στα λόγια και στη συνέχεια ασκούνται σε ασκήσεις «ισορροπίας» μεταξύ «επιτηδείων ουδέτερων», ή σε «ίσες αποστάσεις» μεταξύ επιτιθεμένων και αμυνομένων…
Αυτή η εξέλιξη είναι αναμφίβολα θετική. Και – επίσης αναμφίβολα – την πιστώνεται ο Πρωθυπουργός που την υπέγραψε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για να είμαστε δίκαιοι…
Όμως για να αποδώσει πρέπει να ακολουθηθεί με συνέπεια.
Δεν αρκεί να κάνεις μια «ιστορική στροφή» μια χρονική στιγμή.
Πρέπει να μην την ακυρώσεις μετά.
Αλλιώτικα αφήνεις να σου την υπονομεύσουν…
Το τονίζω αυτό, γιατί επί ενάμιση χρόνο μεγάλο μέρος των «συμβούλων» που είχε μαζέψει γύρω του το Μαξίμου, έλεγαν άλλα, προωθούσαν τα αντίθετα και έκαναν τα πάντα για να ΜΗΝ επιλεγεί η γαλλική πρόταση (για της φρεγάτες) και η «γαλλική διέξοδος» (για τη γεωπολιτική στη Μεσόγειο).
Θυμίζω μερικά περιστατικά:
— Ήδη από πέρσι το Φεβρουάριο (του 2020) όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη – σωστά – αποφάσισε να «κλείσει τον Έβρο» – σύμβουλός του ΥΠΕΞ επέμενε ότι αυτό ΔΕΝ μπορεί να συμβεί, λέει…
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας την απέπεμψε τότε από το υπουργείο. Και πολύ σωστά.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να «κλείσει τον Έβρο» τότε. Και πολύ σωστά.
Αλλά η κυρία αυτή φεύγοντας από το ΥΠΕΞ… προσελήφθη στο Μαξίμου! Πολύ περίεργα…
— Στη συνέχεια έβγαιναν κάθε τόσο σύμβουλοι της κυβέρνηση και δήλωναν ότι «δεν πρέπει να είμαστε… Μαξιμαλιστές» στα θέματα της ΑΟΖ. Εννοώντας ότι δεν θα έπρεπε να διεκδικήσουμε το σύνολο όσων κυριαρχικών δικαιωμάτων μας αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS-1983)!
Οι σύμβουλοι αυτοί δεν απομακρύνθηκαν – ενίοτε, πήραν και… προαγωγή!
— Στέλεχος στενά προσκείμενο στο Μαξίμου άφηνε να διαρρεύσουν «υποδείξεις» ότι θα έπρεπε να «διαπραγματευθούμε» (δηλαδή να παραιτηθούμε από) τα κυριαρχικά μας δικαιώματα κάτω από το Καστελόριζο, προκειμένου να διασώσουμε όλα τα υπόλοιπα (π.χ από τη Ρόδο ως την Κρήτη – και στο Αιγαίο).
Να σημειωθεί ότι η αγορά σύγχρονων φρεγατών που είναι πλοία ανοικτής θαλάσσης έχει νόημα, αν η Ελλάδα έχει να προστατεύσει κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως του Καστελόριζου και ως την Κύπρο, όπως της αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο, κι όπως τα καταγράφει η (Ευρωπαϊκή) «Χάρτα της Γρανάδας» (ήδη από το 2008).
Μόνο για τα νησιά του Αιγαίο ως την Κρήτη δεν χρειαζόμασταν σύγχρονες φρεγάτες. Μας «έκαναν» και τα… σκάφη ακτοφυλακής που μας έδιναν οι Αμερικανοί (αφότου το δικό τους Ναυτικό τα έκρινε «ακατάλληλα»).
— Ανεπίσημες «διαρροές» από διάφορες κυβερνητικές πλευρές, όλους τους τελευταίους μήνες, ήταν ότι θα πάρουμε τελικά τα αμερικανικά, όχι τα γαλλικά σκάφη…
Κι ένα από τα επιχειρήματα αυτών των – «ανεπίσημων» πάντα – διαρροών ήταν ότι «δεν χρειαζόμαστε φρεγάτες ανοικτής θαλάσσης» γιατί είναι «εξωφρενικό» να διεκδικήσουμε την ΑΟΖ νοτίως του Καστελόριζου (είχαν ήδη προεξοφλήσει ότι θα την πάρει η Τουρκία!)
— Κι από κοντά «σύμβουλοί» και άλλοι επαγγελματίες ημεδαποί λομπίστες υπέρ της Τουρκίας, έβγαιναν και επιχειρηματολογούσαν ότι:
-Τελικά θα τα βρουν οι Αμερικανοί με τους Τούρκους (οπότε εμείς θα αναγκαστούμε να συμβιβαστούμε)
-Ότι θα τα βρει ο Ερντογάν και με τους Αιγύπτιους (άρα δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε ούτε από κει)
-Ότι θα τα βρει και η Τουρκία και με το Ισραήλ – ιδιαίτερα μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στο Ισραήλ
Όλα αυτά – όλα ανεξαιρέτως – διαψεύστηκαν πανηγυρικά μέχρι σήμερα!
–Όπως διαψεύστηκε και ο «αρχι-σύμβουλος» που έβγαινε και μας προειδοποιούσε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να φύγει από το… «άρμα της Γερμανίας»! Δηλαδή δεν μπορεί να προχωρήσει σε απευθείας συμμαχία με τη Γαλλία…
Προσέξτε, ο κύριος αυτός δεν μας «απαγόρευε» να αλλάξουμε «γεωπολιτικό προσανατολισμό» και να πάμε, ας πούμε με τη Ρωσία ή με την Κίνα…
Μας απαγόρευε να πάμε με την – πλήρως Ευρωπαϊκή και ΝΑΤΟίκή – Γαλλία, που έχει και στρατό και ναυτική παρουσία στην περιοχή μας. Και μας καλούσε να μείνουμε «στο άρμα της Γερμανίας», που υπάρχει μόνο στο… μυαλό του. Γεωπολιτικά η Γερμανία είναι ανύπαρκτη…
Είχαμε λοιπόν ένα ολόκληρη «κύκλωμα» διακηρυγμένου και ακραίου Κατευνασμού μέσα στη χώρα, που δεν ταυτίζεται ούτε με τη σημερινή κυβέρνηση ούτε με τη ΝΔ, ούτε με το τωρινό Μαξίμου…
Είναι διαχρονικό έχει απλώσει τα πλοκάμια σε όλα τα κόμματα, σε όλα τα ΜΜΕ στα think tanks – βεβαίως και στα ΑΕΙ – και προωθεί την πλήρη συνθηκολόγηση της χώρας σε όλα τα μέτωπα. Ουσιαστικά μια γενικευμένη Πολιτική Κατευνασμού της Ελλάδας προς πάσα κατεύθυνση! Με δύο λόγια την γεωπολιτική μας «εξαφάνιση»…
–Ήταν αυτοί που προσπάθησαν να περάσουν το Σχέδιο Ανάν το 2004 – και απέτυχαν. Απειλώντας τότε, πως αν δεν το αποδεχόταν η Κύπρος, δεν θα γινόταν δεκτή στην ΕΕ και θα αναγνωριζόταν διεθνώς το ψευδοκράτος, λέει…
Διαψεύστηκαν…
–Ήταν αυτοί που στήριξαν την Συμφωνία των Πρεσπών το 2018, επιχειρηματολογώντας ότι, αν την υπέγραφε η Ελλάδα θα «αναβαθμιζόταν» μέσα στο ΝΑΤΟ έναντι της Τουρκίας και θα αυξανόταν η επιρροή της στα Βαλκάνια.
Η κυβέρνηση Τσίπρα υπέγραψε τις Πρέσπες κι από τότε αναβαθμίστηκε η θέση της …Τουρκίας στα Σκόπια!
Ενώ το ΝΑΤΟ ουσιαστικά «εγκαταλείφθηκε» πλέον κι από τους βασικούς υποστηρικτές του. Και σήμερα είναι απλώς «σκιά» του εαυτού του…
–Ήταν αυτοί που είχαν διαφωνήσει με το στρατηγικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ (το 2013 – για να μην μας κάνουν «αντίποινα» οι Άραβες, λέει)
και με το στρατηγικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου (το 2014 – για να μη φανούμε στα μάτια των δυτικών συμμάχων και εταίρων μας, λέει, ότι στηρίζουμε τον… «δικτάτορα» Σίσι).
–Ήταν αυτοί που δεν ήθελαν ποτέ να προωθήσουμε την Ελληνική ΑΟΖ και έκαναν ό.τι μπορούσαν για να πείσουν τους Έλληνες. είτε ότι δεν μπορούν να διεκδικήσουν την ΑΟΖ κάτω από το Καστελόριζο (ή ότι «δεν υπάρχει τίποτε εκεί»…)
–Ήταν αυτοί που πριν λίγους μήνες είχαν βγει και είχαν μιλήσει για την «χαμένη ευκαιρία» της στρατηγικής του Ελσίνκι (1999), σύμφωνα με την οποία ο Σημίτης είχε «δρομολογήσει» τάχα, την «ειρηνική επίλυση των Ελληνοτουρκικών», αλλά τη «ματαίωσε» λέει μετά η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή…
Μέχρι που αναγκάστηκε ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής να βγει να διαψεύσει αυτές τις ανοησίες και να τους βάλει στη θέση τους…
Ήταν αυτοί που την τελευταία χρόνια έκαναν τα πάντα για να ματαιώσουν αυτό που τώρα έγινε και όλοι πανηγυρίζουμε: τη «γαλλική επιλογή» της Ελλάδας!
[Πρόκειται για ένα «λόμπι» γύρω από το ΕΛΙΑΜΕΠ – όχι όλο το ΕΛΙΑΜΕΠ, για να είμαστε δίκαιοι – και με «προεκτάσεις» και πέραν του ΕΛΙΑΜΕΠ…]
Απέναντι σε όλους αυτούς υπήρχε και η αντίθετη άποψη που την εκφράζουν πολλοί.
Και με πολλή καθαρότητα την εξέφρασε ο Αντώνης Σαμαράς, σε δύο τρείς σημαντικές παρεμβάσεις του την τελευταία χρονιά:
Με πιο απερίφραστα όσα έγραψε ο πρώην Πρωθυπουργός μόλις οκτώ μήνες (21 Ιανουαρίου 2021- «Καθημερινή»):
«Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις. Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος. Τον επεκτατιστή μόνο αποτρεπτικά μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ενισχύσουμε την Αποτροπή μας, έναντι της επιθετικής Τουρκίας.
Πώς; Με ισχυρές συμμαχίες για τις οποίες, ευτυχώς, υπάρχει πρόσφορο έδαφος σήμερα. Και με αποφασιστικότητα, ώστε κανείς να μη θεωρεί ότι δεδομένο ότι η Ελλάδα τελικά θα υποχωρήσει, θέλει δεν θέλει…
… Αν μας ενδιαφέρει να δημιουργήσουμε ισχυρές συμμαχίες στην περιοχή μας δεν πρέπει να απογοητεύουμε τους δυνητικούς συμμάχους μας. Συμμαχίες φτιάχνεις όταν «συγκλίνεις» με τους φίλους τους δικούς σου, όχι όταν προσπαθείς να ικανοποιήσεις τους φίλους του εχθρού σου. Πέρα δηλαδή από το blame game που προσπαθούμε να παίξουμε, υπάρχει και το power game που πρέπει κάποτε να μάθουμε».
Οφείλουμε να προχωρήσουμε σε πραγματικές συμμαχίες με πραγματικούς συμμάχους. Όπως η Γαλλία, με την οποία εκκρεμεί συμφωνία αρωγής που οι πάντες θα τη λάβουν πολύ σοβαρά. Αυτό θα ενισχύσει την αποτροπή μας…»
Αυτά υποστήριζε δημόσια ο Σαμαράς ήδη από τον περασμένο Ιανουάριο, απέναντι σε εκείνους που απέρριπταν τη «γαλλική λύση» και επέμεναν ότι «πρέπει να παραμείνουμε στο «άρμα της… Γερμανίας»…
Καταλάβατε τι έγινε; Δύο απόψεις συγκρούστηκαν και κέρδισε η μία. Για την ώρα…
Αν θέλει η Κυβέρνηση να πιστωθεί πλήρως την επιτυχία αυτή, οφείλει να απομακρύνει όλο αυτό το λόμπι που δεν θα πάψει να υπονομεύει τη σωστή επιλογή της.
Το «κύκλωμα» έχασε. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Και δεν το βάζει κάτω.
Πολιτική Αποτροπής με «συμβούλους» που προωθούν με κάθε τρόπο τον «Κατευνασμό» δεν γίνεται…
