Η Ελλάδα καλείται να παίξει τον δικό της ρόλο στη νέα τάξη πραγμάτων που φέρνει στις ευρω-ατλαντικές σχέσεις ο Τραμπ.
Ο Μητσοτάκης έχει διευρυμένο ρόλο στην Ευρώπη, καθώς η μία μετά την άλλη, ικανοποιούνται όλες οι προτάσεις, τις οποίες έχει διατυπώσει σε διάφορες φάσεις κατά τα τελευταία 5,5 χρόνια. Το ζήτημα της αντιμετώπισης της πανδημίας, το πλαίσιο αντιμετώπισης των μεταναστευτικών ροών, η δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης, το πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου όταν έγινε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η προωθούμενη εξαίρεση των στρατιωτικών δαπανών από το έλλειμμα ξεκίνησαν ως ιδέες του Έλληνα πρωθυπουργού, οι οποίες “ζυμώθηκαν” και στην πορεία βρήκαν και άλλους υποστηρικτές.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Τώρα, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγάλη ανατροπή στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, με σημείο αιχμής τη λύση για ειρήνη στην Ουκρανία. Εδώ φαίνεται ότι κρύβονται σημαντικές ευκαιρίες για την Ελλάδα και δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση δεν βγήκε καν να τοποθετηθεί απέναντι στο προκλητικό παραλήρημα του αντιπροέδρου Βανς στη Σύνοδο του Μονάχου. Η χώρα μας, χωρίς να απέχει από την κοινή ευρωπαϊκή γραμμή, ευνοείται από τις κινήσεις του Τραμπ, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που κατέχουν αξιόμαχο στρατό και μπορεί να αποτελέσει υποδοχέα τεράστιων προγραμμάτων παραγωγής οπλικών συστημάτων.
Αυτή τη στιγμή, η Γαλλία και η Ελλάδα αποτελούν τις πλέον προβεβλημένες στρατιωτικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε επίπεδο οργάνωσης των στρατών. Οι υπόλοιπες χώρες έχουν υποτυπώδεις στρατούς, καθώς δεν έχουν βιώσει απειλή τα τελευταία 80 χρόνια και είχαν την άνεση να διαθέτουν πόρους για επιδόματα, υγεία, παιδεία, έρευνα, καινοτομία κλπ. Αν λάβουμε υπόψιν μας και τους εξαιρετικούς τεχνικούς που διαθέτουμε στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία και στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, είναι προφανές ότι τα επόμενα χρόνια, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα κοιτάζουν ολοένα και πιο έντονα προς τη χώρα μας. Γι’ αυτόν τον λόγο μπορούμε να απορροφήσουμε τεράστιους πόρους για επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία και όχι μόνο.
Μια τέτοια εξέλιξη θα καταστήσει την Ελλάδα σε χώρα-κλειδί για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ενώ ταυτόχρονα, θα ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο η θέση μας έναντι της Τουρκίας, έτσι ώστε να σκεφτεί… πολλές φορές, αν την παίρνει να μας επιτεθεί! Υπ΄ αυτήν την έννοια, ο στρατιωτικός ρόλος της Ελλάδας στη νέα ευρωπαϊκή αμυντική αρχιτεκτονική θα είναι καθοριστικός και τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν θα είναι εντυπωσιακά.
Από την άλλη, η ειρήνευση στην Ουκρανία, η οποία φαίνεται να είναι θέμα χρόνου ως προϊόν εκβιασμού του Τραμπ, μπορεί να αποτελέσει μια ήττα για την Ευρώπη, ωστόσο, η ανοικοδόμηση της χώρας την επόμενη μέρα θα είναι υπόθεση της Ένωσης. Σε αυτό το επίπεδο, η Ελλάδα διαθέτει ισχυρούς κατασκευαστικούς ομίλους, οι οποίοι θα αναλάβουν πολύ ενεργό ρόλο, καθώς πρόκειται για εξωστρεφείς “παίκτες” με παρουσία σε αρκετές γειτονικές χώρες. Το ξεκαθάρισμα του τοπίου στις ΗΠΑ και η ανάληψη του κόστους ανοικοδόμησης της Ουκρανίας από την Ευρώπη, θα ανεβάσει κατακόρυφα τις “μετοχές” της Ελλάδας.
Εκτός των παραπάνω, δεν πρέπει να παραβλέπουμε τη στρατηγική θέση της Ελλάδας με φόντο τα ενεργειακά. Η εγκατάλειψη της Συμφωνίας του Παρισιού για το Κλίμα από την κυβέρνηση Τραμπ, ανοίγει τον δρόμο στους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς για να προχωρήσουν στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, με έμφαση στη λιγότερο “βρώμικη” επιλογή, που είναι το φυσικό αέριο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση άναψε το “πράσινο φως” στους κολοσσούς της ExxonMobil και Chevron, για να προχωρήσουν σε επίσπευση των χρονοδιαγραμμάτων για τα τεράστια κοιτάσματα που κρύβονται κάτω από τον βυθό στα νότια της Κρήτης και στα νότια της Πελοποννήσου.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σοκ λόγω της βίαιης ανατροπής των σχέσεων με τις ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα, σε χώρες όπως η Ελλάδα παρουσιάζονται τεράστιες ευκαιρίες για να εξυπηρετηθούν οι στόχοι των Βρυξελλών, αλλά ταυτόχρονα, να επωφεληθούμε και από τις πολλές “μπίζνες” που μπορούμε να κάνουμε με τους Αμερικανούς σε διμερές επίπεδο.
Μέσα στο προσεχές διάστημα θα ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο σχετικά με το τι θα γίνει στην Ουκρανία, ποιος θα είναι ο ρόλος της Ευρώπης την επόμενη μέρα και πώς θα διαμορφωθούν στο εξής οι σχέσεις με τις ΗΠΑ. Εδώ, η κρίσιμη παράμετρος είναι το κατά πόσο μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα τεράστια περιθώρια για πιο… προωθημένες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Άντε και με το καλό να έρθει και η νέα πρεσβευτής Κίμπερλι Γκιλφόιλ για να πάνε τα πράγματα… τρένο!
