του Χρήστου Κούτρα Οι φόροι πνίγουν την οικονομία, πνίγουν την επιχειρηματικότητα και φυσικά πνίγουν τα νοικοκυριά. Η αντιμετώπιση της κρίσης στη χώρας μας στηρίχτηκε περισσότερο σε περικοπές και φόρους παρά σε μεταρρυθμίσεις και περικοπές δαπανών. Και στο τελευταίο μνημόνιο δεν αλλάζει η συνταγή με τριπλή επιβάρυνση και από έμμεσους και από άμεσους φόρους και με περικοπές στο ασφαλιστικό σύστημα. Στην Ελλάδα έχουμε για μελέτη για τη Μέρα Φορολογικής Ελευθερίας. Τι είναι η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας θα αναρωτηθεί κάποιος. Ο όρος εισήχθη το 1947 από το αμερικανικό Tax Foundation. Πολλές χώρες σε όλον τον κόσμο υπολογίζουν τη συγκεκριμένη ημέρα. Για την Ελλάδα αυτό τον υπολογισμό ανέλαβε το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών και συγκεκριμένα ο κύριος Μάρκος Δραγούμης. Για να γίνει ο υπολογισμός συγκρίνονται τα συνολικά φορολογικά έσοδα του κράτους δηλαδή, άμεσοι και έμμεσοι φόροι Κεντρικής Κυβέρνησης, ΝΠΔΔ,ΟΤΑ, εισφορές κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και όλα αυτά, με βάση το Καθαρό Εθνικό Εισόδημα. Ο υπολογισμός έγινε με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Ο μέσος Έλληνας, το 2015, σύμφωνα με τη μελέτη χρειάστηκε να εργαστεί από την 1η Ιανουαρίου έως και τις 24 Ιουνίου για να συντηρήσει το κράτος . Σχεδόν έξι μήνες εργασία για το κράτος. Φέτος τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα καθώς με βάση τον προϋπολογισμό του 2016 ο μέσος Έλληνας θα εργαστεί έως τις 7 Ιουλίου αποκλειστικά για το κράτος. Η καλύτερη περίοδος για τους φορολογούμενους ήταν το 2006 καθώς τότε χρειάζονταν να εργαστούμε έως τις 22 Μαΐου για να συντηρήσουμε το κράτος.