Είδα το πανό από τη διαδήλωση των «εκπαιδευτικών» – τρομάρα τους – που έφερε με τεράστια γράμματα ένα τρανταχτό γραμματικό λάθος!
Του Θανάση Κ.
Έγραφε: ΑπΕσυρε (το Νομοσχέδιο).
Αντί του σωστού: ΑπΟσυρε…
Δεν ξέρουν ότι η Προστατική δεν παίρνει χρονική αύξηση;
Και καλά, ένας που το ’γραψε ήταν «ντουγάνι»!
Τόσοι άλλοι, συνάδελφοί του που το είδαν, κανείς τους δεν πρόσεξε το λάθος που έβγαζε μάτι;
Ντουγάνια κι αυτοί! Προφανώς…
Κοιτάξτε, να είμαστε ειλικρινείς: Όλοι κάνουμε λάθη. Συνήθως από αβλεψία. Όταν γράφουμε βιαστικά, όταν δεν έχουμε χρόνο να το ξανακοιτάξουμε στο τέλος, είναι βέβαιο ότι κάτι θα ξεφύγει…
Αλλά εδώ δεν πρόκειται για «αβλεψία»…
Πρόκειται για ένα σύνθημα ελαχίστων λέξεων, που το είδαν εκατοντάδες εκπαιδευτικοί και κανείς τους δεν το πρόσεξε!
Ή – ακόμα χειρότερα – κανείς τους δεν ντράπηκε…
Απλούστατα, ΔΕΝ είναι «εκπαιδευτικοί» αυτοί!
Έτσι να το πούμε κάποτε – και λυπάμαι εγώ ο ίδιος που το γράφω δημόσια:
ΔΕΝ είναι εκπαιδευτικοί αυτοί!
Αυτοί είναι αγράμματοι και αστοιχείωτοι, παντελώς απαίδευτοι και αηδιαστικά αυθάδεις, κακομαθημένοι συνδικαλιστές!
–Ιδανικά, το καλύτερο για την εκπαίδευση των παιδιών μας θα ήταν να έφευγαν όλοι τους από τα σχολεία! Και να αντικαθίσταντο από άλλους, μετά από κάποιες εξετάσεις…
–Το δεύτερο καλύτερο (αν δεν μπορούμε να τους διώξουμε) είναι να τους πληρώνουμε να κάθονται σπίτια τους – μακριά από τα παιδιά μας – και στη θέση τους να πάρουμε κάποιους άλλος (επίσης μετά από εξετάσεις). Θα μας στοιχήσει κάτι παραπάνω, αλλά τουλάχιστον θα απομακρύνουμε τη βλαβερή επίδρασή τους πάνω στα παιδιά μας…
–Το τρίτο καλύτερο θα ήταν να τους δώσουμε την ευκαιρία να μπουν και να διδάξουν μετά από αυστηρή αξιολόγηση ΚΑΙ σεμινάρια (για να θυμηθούν όσα ξέχασαν ή δεν έμαθαν ποτέ) και πάντα μετά από εξετάσεις, βεβαίως.
Αν και πιθανότατα, οι περισσότεροι να είναι εντελώς ανεπίδεκτοι…
Το πρώτο πρόβλημα λοιπόν, για την Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι οι ίδιοι οι …δάσκαλοι! Με τέτοιο «προσωπικό», μην περιμένετε να φτιάξουν τα σχολεία μας…
Το επόμενο που πρέπει να αλλάξει είναι… όλα τα άλλα!
Προγράμματα σπουδών, σχολικά βιβλία και περιεχόμενο, διδακτικές μέθοδοι, εξετάσεις, βαθμολογία – τα πάντα!
Από πού να αρχίσει κανείς;
Δεν χρειάζεται να αρχίσει από «κάπου»…
Όλα στα σκουπίδια, κι όλα τα πιάνουμε από την αρχή.
* Με πρώτο αποφασιστικό βήμα να αποβάλουμε όλες τις «μοντερνιές»…
Αυτά τα νέα εκπαιδευτικά συστήματα – όχι και τόσο νέα, δηλαδή, γιατί τα διαφημίζουν εδώ και καμιά τριανταριά χρόνια – της «αντί-αυταρχικής εκπαίδευσης» και του «δια-δραστικού μαθήματος», αφήστε τα παιδιά. Απέτυχαν όλα!
Τα παιδιά Γυμνασίου-Λυκείου πριν τριάντα χρόνια μάθαιναν πολύ καλύτερα Ελληνικά, πολύ καλύτερη Ιστορία, πολύ καλύτερα Μαθηματικά και Φυσικές Επιστήμες από τα σημερινά.
Υπήρχαν και τότε καλοί και κακοί μαθητές, «αστέρια» και «σκράπες»!
Αλλά πριν τριάντα χρόνια, δεν υπήρχε μαθητής Λυκείου που θα έλεγε «τον ΔιευθύνΩΝ Σύμβολο» (αντί των ΔιευθύνοΝΤΑ), ούτε το ΔιεθνΗ εμπόριο (αντί το ΔιεθνΕΣ). Ήξεραν όλοι να κλείνουν τα τριτόκλιτα. Αυτό τουλάχιστον…
Σήμερα, τέτοια λάθη τα κάνουν πλέον και… πτυχιούχοι Ανωτάτων Σχολών!
Είμαστε η πρώτη γενιά νεοελλήνων – από συστάσεως Ελληνικού κράτους – που τα παιδιά μαθαίνουν λιγότερα «γράμματα» από τους γονείς τους!
Για σκεφτείτε το λίγο. Ανατριχιαστικό, ε;
Κι όχι μόνο στη Γλώσσα.
* Στα Μαθηματικά τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα:
Η Ευκλείδεια Γεωμετρία έχει βγει ουσιαστικά από το Μέση Εκπαίδευση. Το εργαλείο ανάπτυξης της αναλυτικής σκέψης και της λογικής θεμελίωσης – γιατί ως τέτοιο διδασκόταν η Ευκλείδεια Γεωμετρία επί αιώνες – έχει εξαφανιστεί. Τους μαθαίνουν σκόρπια θεωρήματα μόνο σε κάποιες τάξεις του Λυκείου, μόνο στο τέλος και μόνο στη Θετική κατεύθυνση…
Η Τριγωνομετρία επίσης έχει φύγει. «Πλίνθοι και κέραμοι»… και εδώ!
Να σημειωθεί ότι η τριγωνομετρία δεν είναι απλώς ένας μαθηματικός κλάδος. Είναι κρίσιμος σε όλα τα ανώτερα μαθηματικά. Άντε να λύσεις Ολοκλήρωμα με πολιτικές συντεταγμένες, αν δεν ξέρεις ημίτονα και συνημίτονα. Άντε να μάθεις μιγαδικούς αριθμούς. Ούτε καν το νόμο των Ημιτόνων και των Συνημιτόνων στα τρίγωνα δεν μαθαίνουν. Σαν να θέλουν να βγουν τα παιδιά «ανάπηρα» από μαθηματική παιδεία. Σαν να θέλουν να τα κάνουν να μισήσουν τα Μαθηματικά και τις Φυσικές Επιστήμες συνολικά.
* Και τέλος η Ιστορία. Έχουν καταργήσει το «εκπαιδευτικό αφήγημα» στη διδασκαλία της Ιστορίας! Κι έχουν υποκαταστήσει τα σχολικά βιβλία με… σημειώσεις και σκονάκια. Για απομνημόνευση.
Κάντε ένα πείραμα: Πάρτε τα βιβλία Αρχαίας, Βυζαντινής και Νεωτέρας Ιστορίας που διδάσκονταν στο Γυμνάσιο και το Λύκειο ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80 (μπορείτε να τα βρείτε στα παλαιοπωλεία). Αν τα διαβάσετε (ξανα)μαθαίνετε Ιστορία ή έστω φρεσκάρετε τις γνώσεις σας.
Πάρτε και τα σημερινά σχολικά εγχειρίδια. Αν τα διαβάσετε…δεν καταλαβαίνετε τίποτε! Έχει φύγει όλο το «αφήγημα», η συνέχεια και η χρονική παραλληλία – ό,τιδήποτε θα μπορούσε να οξύνει τη σκέψη την κρίση, τους αιτιώδεις συνειρμούς, τις λογικές συνεπαγωγές, τη συνείδηση “ιστορικότητας” (time line). Κι έχουν μείνει μόνο, ονόματα, χρονολογίες, κλισέ και «πηγές»…
* Οι διδακτικές μέθοδοι είναι… «ανατριχιαστικές»!
Οι δάσκαλοι δεν διορθώνουν τα λάθη των παιδιών! Για να μη τα…
«πληγώσουν», λέει!
Ούτε τα βάζουν να γράψουν τη λέξη που έκαναν λάθος, τρείς φορές σωστά. Για να την αποτυπώσουν και να μην ξανακάνουν αυτό το λάθος. Και για να σκεφτούν ίσως, γιατί ήταν λάθος – και να ανατρέξουν στους κανόνες ετυμολογίας ή γραμματικής. Ώστε να το καταλάβουν…
Χωρίς διόρθωση λαθών των μαθητών – ξεχάστε το – δεν υπάρχει Εκπαίδευση!
Και την ίδια στιγμή που δεν υποδεικνύουν στα παιδιά τα λάθη τους για να μη τα «πληγώσουν», τα παιδιά μεταξύ τους στα διαλείμματα κάνουν «μπούλινγκ» το ένα στο άλλο. Αλλά και πάλι δεν τα μαλώνουν! Για να «μην τα πληγώσουν», φυσικά! Οπότε ανεμπόδιστα πληγώνει το ένα το άλλο! Με τον πιο βάναυσο τρόπο καμιά φορά…
Οι ανοησίες αυτές δεν είναι «αθώες». Οι δάσκαλοι βολεύτηκαν να μην διορθώνουν τα λάθη των παιδιών, γιατί αυτό σήμαινε πολύ λιγότερη εργασία για τους ίδιους. Κι ύστερα βολεύτηκαν να μη τα μαλώνουν ούτε στο διάλειμμα, γιατί αυτό σήμαινε λιγότερη ευθύνη για τους ίδιους.
Οπότε τι πιο «βολικό»; Να παίρνεις τα λεφτά σου κάθε μήνα, με λιγότερη δουλειά, λιγότερη ευθύνη, κανένα έλεγχο και καμία αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου. Οπότε μετατράπηκε ο κλάδος τους στους «Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας» (που δεν έπαψε να είναι «εύφορη» πια…)
Αλλά αν δεν διορθώνεις τα παιδιά όταν κάνουν λάθη κι αν δεν τα μαλώνεις όταν κάνουν αταξίες, τότε παύεις να είναι «παιδαγωγός»!
Παύεις να επιβάλεις των απαραίτητη «εκπαιδευτική πειθαρχία» και χάνεις τον έλεγχο της τάξης. Οπότε ζητάς τη βοήθεια των… ψυχολόγων!
Όμως, αν δεν υπάρχει ένας υπεύθυνος παιδαγωγός, δεν μπορεί να καλύψει το κενό ούτε μια διμοιρία ψυχολόγων!
Για να μη παρεξηγηθώ: υπάρχουν και σήμερα εξαιρετικοί δάσκαλοι. Αλλά κάνουν τη δουλειά τους συνήθως κατά παραβίαση των οδηγιών της επίσημης Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Υπάρχουν κι αληθινά εξαίρετοι παιδαγωγοί. Κάνουν τη δουλειά τους συνήθως σε σύγκρουση με κάποιους γονείς (πιο κακομαθημένους από τα παιδιά τους) και συνήθως βρίσκουν τον μπελά τους είτε από τους συναδέλφους τους, είτε από τους ανωτέρους τους.
Υπάρχουν και εξαίρετα εκπαιδευτικά βοηθήματα. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά! Αλλά δεν είναι τα επίσημα του Υπουργείου. Τα βγάζουν ιδιώτες και τα διδάσκουν συνήθως φροντιστήρια. Οπότε εδώ υπάρχει Εκπαίδευση, αλλά… πάει περίπατο η «δωρεάν»!
Μη κοιτάτε λοιπόν, μόνο τα «μαργαριτάρια» στα πανό των εκπαιδευτικών.
Αυτοί τα αντιπαθητικά και αυθάδη άτομα, είναι δικά μας δημιουργήματα! Της κοινωνίας μας, των αντιλήψεων που επιβλήθηκαν και κυριάρχησαν στην Εκπαίδευσή μας, αυτά που ψηφίζαμε εμείς, αυτά που εγκρίναμε εμείς, αυτά που χειροκροτάγαμε εμείς, αυτά που πληρώναμε εμείς…
Τώρα τα βλέπουμε και αηδιάζουμε. Αλλά το πρόσωπο το δικό μας βλέπουμε!
Στα καλά σχολεία του Εξωτερικού έχουν στολές. Εμείς τις καταργήσαμε.
Στα καλά σχολεία του Εξωτερικού επέβαλλαν πειθαρχία. Εμείς εδώ την διαλύσαμε.
Στα καλά σχολεία του Εξωτερικού γίνεται αξιολόγηση συνεχής των εκπαιδευτικών από τις επιδόσεις των μαθητών τους!
Σ’ εμάς εδώ, ούτε να ακούσουν θέλουν για «αξιολόγηση».
Στα καλά σχολεία του Εξωτερικού, επέστρεψαν τα Αρχαία Ελληνικά, επέστρεψε η Ευκλείδεια Γεωμετρία, επέστρεψε η διόρθωση των μαθητικών λαθών, η καλλιέργεια της άμιλλας μεταξύ τους και η επιβράβευση της αληθινής αριστείας (όχι της παπαγαλίας!) Εδώ όλα αυτά εμείς τα καταργήσαμε, τα εξοβελίσαμε, τα ισοπεδώσαμε.
Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, για το «τι πρέπει να γίνει».
Κατά βάθος ξέρετε όλοι τι πρέπει να γίνει…
Χρειάζεται μονο να βρεθεί ένας… Ηρακλής να καθαρίσει την «Κόπρο του Αυγείου» από τα σχολεία και τους συνδικαλισμένους αγράμματους που τα τρέχουν.
Κι ύστερα όλα από την αρχή. Back to the basics.
YΓ. Κάποτε στο εξωτερικό, σε μεταπτυχιακό επίπεδο πήρα ένα μάθημα Μη Ευκλείδειας Γεωμετρίας («Υπερβολικής» και «Ελλειπτικής») από ένα διάσημο μαθηματικό, γόνο μιας μεγάλης Ουγγρικής μαθηματικής οικογένειας (εγκατεστημένων πλέον στην Αμερική για τρεις γενιές…)
Άρχισε με τις «κωνικές τομές»! Και την εξίσωση των Κωνικών τομών.
Με ύμνους για τον αρχαίο Έλληνα Αρχιμήδη από τις Συρακούσες και τον αρχαίο Έλληνα Εύδοξο από την Κνίδο (που δίδασκε όμως στην Ακαδημία του Πλάτωνος).
Πάλευε ο έρμος να πει την λέξη «Κνίδος» και δεν τα κατάφερνε.
Κι ύστερα πάλευε να προφέρει τη φράση «Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω» – άλλος γλωσσοδέτης αυτός.
Οπότε ρώτησε αν υπήρχε στο ακροατήριο κάποιος Έλληνας να τον βοηθήσει…
Σήκωσα το χέρι μου και πρόφερα σωστά τις λέξεις.
Με ευχαρίστησε, ενθουσιάστηκε, κι άρχισε να αγορεύει με πάθος για τον Εύδοξο (που αυτός, λέει, επέβαλε την αναγραφή αυτής της φράσης στην είσοδο της Πλατωνικής Ακαδημίας) και στο δικό του έργο στηρίχθηκε το Πέμπτο Κεφάλαιο των Στοιχείων του Ευκλείδη, ενώ στο δικό του έργο (όπως και του Ιπποκράτη του Χίου πιο πριν και στον Ευκλείδη πιο μετά) στηρίχθηκε ο ίδιος ο Αρχιμήδης…
Έλεγε, έλεγε (όλα σχεδόν…εκτός θέματος) και όλη η τάξη κρεμόταν από τα χείλη του.
Κάποια στιγμή ένας μαθητής, Ούγγρος κι αυτός, του έκανε μια «πονηρή» ερώτηση:
Μιλάτε τόσην ώρα για τους αρχαίους Έλληνες μαθηματικούς και φιλοσόφους. Αλλά δεν μας είπατε τίποτε για τον δικό σας πρόγονο από τη δική σας οικογένεια μάλιστα, που μαζί με τον Λομπατσέφσκι θεμελίωσαν την πρώτη Μη Ευκλείδεια («Υπερβολική») Γεωμετρία στις αρχές του 19ου αιώνα.
Και ο καθηγητής απάντησε ατάραχος:
Ήταν μεγάλος ο Πόλυαϊ (αυτός ήταν ο προπάππος του) και ο Λομπατσέφσκι και ο Γκάους ασφαλώς λίγο πιο πριν, αλλά εδώ δεν σας μιλούσα τόσον ώρα για μεγάλους μαθηματικούς. Σας μιλούσα για αρχαίους ημίθεους (semigods) της σκέψης!
Τον παρακολουθούσα σιωπηλός.
Αν αυτόν τον άνθρωπο τον άκουγαν να διδάσκει στην Ελλάδα, οι μαθητές του θα τον λάτρευαν, η μαθηματική σκέψη στη χώρα θα έκανε άλματα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, και οι καθηγητές της… ΟΛΜΕ (καθώς και αρκετοί από τα ΑΕΙ) θα τον μισούσαν, θα τον πρόγκαγαν θα τον συκοφαντούσαν.
Θα έκαναν κάθε τι για να τον διώξουν…
Δυστυχώς!
