Αλήθειες και μύθοι για την εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία
Του Γιώργου Θεοχάρη
Η πτώση του Χαλεπίου συνιστά το κρισιμότερο σημείο στην μέχρι τώρα πορεία του εμφυλίου στη Συρία.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι, μετά την απελευθέρωση της πόλης από τους τρομοκράτες, φαίνεται ότι η τύχη του πολέμου στη Συρία έχει κριθεί, εκτός από το θέμα των Κούρδων, που ακόμη δεν έχει τεθεί και θα τεθεί επιτακτικά μετά την απελευθέρωση της Ράκκα από το ISIS.
Οι λιγότερο ακραίοι Σύριοι τρομοκράτες έχουν αντιληφθεί ότι πλέον δεν έχουν καμία πιθανότητα επιτυχίας και ήδη είτε επιδιώκουν την επίτευξη συμφωνίας είτε καταθέτουν τα όπλα και λαμβάνουν χάρη από την Κυβέρνηση Άσσαντ.
Οι μόνοι που δεν έχουν εγκαταλείψει το τρομοκρατικό τζιχάντ είναι οι δύο μεγαλύτερες και επικινδυνότερες παγκοσμίως τρομοκρατικές οργανώσεις, το ISIS και η Φάταχ-αλ-Σαμ (πρώην Αλ-Νούσρα), η Αλ-Κάιντα της Συρίας.
Μαζί με αυτές και κάποιες μεγάλες δυτικές χώρες, οι κυβερνήσεις των οποίων αποτελούν ντροπή για τους λαούς τους.
Π.χ. αυτές τις ημέρες ένας ανεκδιήγητος Γάλλος Πρωθυπουργός κάλεσε τη Ρωσία να αποσυρθεί άμεσα στρατιωτικά από την Συρία! Ποιος; Οι Γαλλοι που μετέτρεψαν την Λιβύη σε ένα απέραντο ισλαμιστικό σφαγείο και θέλησαν να κάνουν το ίδιο και στη Συρία, λειτουργώντας ως «λαγοί» των σχεδίων αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής, που λανσάρονται στις ΗΠΑ.
Τί θα γινόταν όμως εάν η Ρωσία δεν εμπλεκόταν στη Συρία;
Η απάντηση είναι απλή.
Η Συρία θα είχε μετατραπεί σε νέα Λιβύη, δηλαδή έναν παράδεισο κυριαρχίας του ISIS και της Αλ-Κάιντα.
Αυτά ήταν τα αποτελέσματα της ανατροπής του Καντάφι, όπου είχε πρωτοστατήσει πάλι η Γαλλία.
Η παρέμβαση της Ρωσίας είχε ως αποτέλεσμα την επικράτηση των προοδευτικών και πλέον δημοκρατικών και ανεκτικών δυνάμεων στη Συρία μεταξύ των μουσουλμάνων κατοίκων της, δηλαδή των Αλεβήδων, Κούρδων, Δρούζων, μετριοπαθών Σουνιτών, Γεζίντι κ.λπ., εις βάρος των εξτρεμιστών Σουνιτών, οι οποίοι θα εξεδίωκαν κάθε άλλη θρησκευτική ομολογία από τη Συρία και φυσικά δεν θα είχαν αφήσει σε αυτήν κανέναν από τους 1,5 εκατομμύριο χριστιανούς της.
Η Ρωσία σε αυτόν τον πόλεμο συκοφαντήθηκε αφάνταστα από την δυτική προπαγάνδα.
Δεν υποστηρίζουμε ότι η Ρωσική Κυβέρνηση είναι φιλανθρωπικό σωματείο, παρότι, να πούμε και την αλήθεια, η κρατική Ρωσία συνεχίζει να στέλνει στη Συρία τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας, τη στιγμή που οι ΗΠΑ εξάγουν σε αυτήν ασταμάτητα μόνο φονικά όπλα και παράλληλα έχουν επιβάλει σκληρές κυρώσεις, για να γονατίσουν τον Συριακό λαό.
Ποιες ήταν οι κατηγορίες που εκτοξεύονταν και ποια είναι η αλήθεια;
1. Η Ρωσία βομβαρδίζει αμάχους: η πραγματικότητα είναι ότι η Ρωσία ποτέ δεν βομβάρδιζε στοχευμένα αμάχους.
Σε κάθε βομβαρδισμό με στρατιωτικούς στόχους, υπάρχουν συνήθως και απώλειες στους αμάχους.
Αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν το ISIS στην Ράκκα, με θύματα δεκάδες αμάχους καθημερινά.
Κανείς στη Δύση (και στα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ) δεν μιλά για αυτούς τους αμάχους. Γιατί; Γιατί προέρχονται από δυτικούς βομβαρδισμούς.
Ταυτόχρονα, όσο διαρκούσε ο πόλεμος στο Χαλέπι, οι τρομοκράτες βομβάρδιζαν στοχευμένα αμάχους, εκκλησίες, νοσοκομεία (μη ξεχνάμε το βομβαρδισμό κινητής ρωσικής ιατρικής μονάδας, με θύματα δύο Ρωσίδες), και ποτέ η Δύση δεν μίλησε στις περιπτώσεις αυτές για εγκλήματα πολέμου ούτε για καταδίκη των υπευθύνων.
2. Η Ρωσία εμπόδιζε την μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στο ανατολικό Χαλέπι.
Όπως αποκαλύφθηκε μετά την απελευθέρωση της πόλης, με εικονοληπτικά τεκμήρια που κανείς φυσικά δεν τόλμησε να αμφισβητήσει, βρέθηκαν στις συνοικίες των τζιχαντιστών τόσο πολλά όπλα και πολεμοφόδια, που αρκούσαν για ολόκληρα συντάγματα.
Πώς έμπαιναν αυτά στην πόλη; Μέσω των «ανθρωπιστικών» βοηθειών των Διεθνών Οργανισμών (ΟΗΕ, Unisef) κ.λπ.
Μην ξεχνάμε ότι το ΝΑΤΟ είχε βαφτίσει τους βομβαρδισμούς της Σερβίας «ανθρωπιστικούς». Οι δυτικοί είναι ιδιαίτερα ικανοί στο να εφευρίσκουν έξυπνες λέξεις για να σκεπάζουν τα φοβερότερα εγκλήματα.
3. Η Ρωσία καλύπτει το καθεστώς Άσσαντ, που έριχνε χημικά.
Ποιος στα αλήθεια έριχνε χημικά; Στο ανατολικό Χαλέπι βρέθηκαν, μετά την απελευθέρωση, διάφορα εργαστήρια κατασκευής χημικών όπλων, τα οποία οι υποστηριζόμενοι από τη Δύση τρομοκράτες μέχρι την τελευταία στιγμή έριχναν σε αμάχους.
Ο Διεθνής Οργανισμός εναντίον των χημικών όπλων και οι δυτικές Κυβερνήσεις ποτέ δεν ευαισθητοποιήθηκαν για αυτά τα χημικά. Και τα χημικά χωρίζονται σε φιλορωσικά και αντιρωσικά.
Πολλά ακόμη θα μπορούσαμε να γράψουμε. Αλλά θα σταματήσουμε εδώ.
Σε τελική ανάλυση αυτό που πρέπει να ομολογήσει κανείς είναι ότι η Ρωσία, χάρη στην εξαιρετική και μετριοπαθή πολιτική του Βλαδιμήρ Πούτιν, πέτυχε αυτό που, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, φαινόταν εντελώς απίστευτο.
Να εμποδίσει την πλήρη κατάρρευση του Συριακού Κράτους και την μετατροπή του σε απέραντο ισλαμιστικό σφαγείο.
Η Μέση Ανατολή δεν χρειάζεται άλλες αραβικές ανοίξεις. Έχει χορτάσει από την δημοκρατία, υπό το ένδυμα της οποίας οι δυτικοί κρύβουν την μεγαλύτερη ισλαμιστική τρομοκρατία και τα φρικτότερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ας κρατήσουν αυτήν την δημοκρατία για τους εαυτούς τους.
