Γράφει ο Θανάσης Κ.
Τι ακριβώς είναι το “Παλαιστινιακό”;
Γιατί δεν λύθηκε μέχρι σήμερα – ενώ υπήρξαν τόσοι Πόλεμοι, αλλά και τόσες φιλόδοξες ειρηνευτικές προσπάθειες;
Τι σημαίνει “Απελευθέρωση της Παλαιστίνης”.
Τι σημαίνει “Παλαιστίνη”;
Και τι ακριβώς σημαίνει “Παλαιστινιακό έθνος”;
Όπως θα δούμε όλα αυτά έχουν βαθιές ρίζες στην Ιστορία.
Κι όποιον δεν ξέρει Ιστορία, η Ιστορία τον στοιχειώνει.
* Πρώτα-πρώτα:
Δεν υπήρχε ποτέ χώρα-“Παλαιστίνη”,
ούτε κράτος-“Παλαιστίνη”,
ούτε ξεχωριστός λαός “Παλαιστινίων”…
“Παλαιστίνη” ονομάζεται σήμερα μια γεωγραφική περιοχή, που κατά καιρούς είχε διάφορα άλλα ονόματα, με πολύ διαφορετικά όρια – και στην οποία κατά καιρούς κατοικούσαν διάφοροι λαοί.
— Πριν το 1948 υπήρχε Βρετανική εντολή στην Παλαιστίνη.
— Πριν το 1917 η περιοχή αυτή ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
— Πριν 1516, δηλαδή πριν την Οθωμανική κατάκτηση, η ευρύτερη περιοχή βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Μαμελούκων Τούρκων.
— Πιο πριν, υπό τον έλεγχο των Σταυροφόρων Χριστιανών.
— Πιο πριν, υπό τον έλεγχο των Σελτζούκων Τούρκων.
— Πιο πριν. υπό τον έλεγχο των Φατιμάδων Αράβων.
— Πιο πριν, υπό τον έλεγχο των Αββασιδών Αράβων.
— Πιο πριν, υπό τον έλεγχο την των Ουμμιάδων Αράβων.
— Πριν το 634, δηλαδή πριν την Αραβική κατάκτηση, βρισκόταν υπό την κατοχή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή του Βυζαντίου,
— Πιο πριν υπό τον έλεγχο της (ενιαίας) Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
— Πιο πριν υπό τον έλεγχο της Αυτοκρατορίας της Παλμύρας (για μερικά χρόνια)
— Πιο πριν υπό τον έλεγχο των Σασανιδών Περσών (επίσης για λίγα χρόνια),
— Κι ακόμα πιο πριν υπό τον έλεγχο της Ρώμης ξανά.
— Κι ενδιαμέσως από τους Πάρθους.
— Πριν την κατάκτηση της από τη Ρώμη, δηλαδή πριν το 63 π.Χ., στην περιοχή υπήρχε για εκατό περίπου χρόνια το Ιουδαϊκό βασίλειο των Ασμοναίων, που εγκαθιδρύθηκε μετά την επανάσταση των Μακκαβαίων κατά των Σελευκιδών (167 π.Χ).
— Από το 537 π,χ, ως το 137 η περιοχή ήταν υπό την κατοχή των Ελληνιστικών Βασιλείων – των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων – και πιο πριν, της Περσικής Αυτοκρατορίας.
— Πριν από την Περσική κατάκτηση, δηλαδή πριν το 537 π.Χ., η περιοχή βρισκόταν υπό την κατοχή των Βαβυλωνίων και των Ασσυρίων.
— Πριν από την Ασσυριακή κατάκτηση δηλαδή πριν το 720 π.Χ. στην περιοχή υπήρχαν δύο Εβραϊκά βασίλεια, το βασίλειο του Ισραήλ στο βορρά (που συμπεριλάμβανε μέρος της Υπεριορδανίας) και το βασίλειο του Ιούδα στο νότο – που ήταν μικρότερο, αλλά πιο σταθερό).
— Ενώ πιο πίσω – από τον ενδέκατο ως τον ένατο π.Χ αιώνα – υπήρχε το ενιαίο Εβραϊκό Βασίλειο, του Σαούλ, του Δαβίδ και του Σολομώντα.
— Ακόμα πιο πριν, στην αρχή της εποχής του Σιδήρου, στην περιοχή ζούσαν δύο ξεχωριστοί λαοί: οι Πελεσέτ στα παραθαλάσσια και οι Εβραίοι σε όλη την ενδοχώρα ακόμα και πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό.
— Οι Πελεσέτ (εγκατεστημένοι στην περιοχή της Γάζας), ήταν ένα φύλο από τους λεγόμενους «λαούς τους θάλασσας» (Sea Peoples) οι επιδρομές των οποίων χρονολογούνται γύρω στο 1178 π.Χ. και λέγεται ότι προκάλεσαν την κατάρρευση όλων σχεδόν την ισχυρών βασιλείων που υπήρχαν κατά την εποχή του Χαλκού τη δεύτερη π.Χ. χιλιετία, στην Ανατολική Μεσόγειο και τους οποίους ο μόνος που νίκησε ήταν ο Φαραώ της Αιγύπτου.
— Για τους Πελεσέτ, λέγεται ότι προέρχονταν από την Κρήτη, θεωρία που έχει κάποια προβλήματα βέβαια, αφού ο Κρητικός πολιτισμός είχε καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης τρείς με τέσσερις αιώνες πιο πριν…
Μετά τον ένατο π.Χ αιώνα δεν υπάρχει καμία αναφορά για τους Πελεσέτ…
— Η “Έξοδος”, δηλαδή η εγκατάσταση των Εβραίων που έφυγαν από την Αίγυπτο είναι πολύ προγενέστερη: χρονολογείται γύρω στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. – περίπου την περίοδο που έγινε η έκρηξη της Σαντορίνης, το 1619 π.Χ. (κατά άλλες θεωρίες, εκατό χρόνια αργότερα).
Την εποχή εκείνη η περιοχή όπου εγκαταστάθηκαν οι Εβραίοι λεγόταν Γή Χαναάν. Και οι γηγενείς κάτοικοι Χαναανίτες (Canaanites).
Οι Εβραίοι, λοιπόν, βρίσκονται στην περιοχή αυτή πριν από το 1500 π.Χ.
Εδώ και τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια!
* Από την έναρξη της εποχής του Σιδήρου (γύρω στο 1100 π.Χ.) και μετά, η ευρύτερη περιοχή έχει πάρει διάφορα ονόματα:
Ιουδαία,
Ισραήλ και Ιουδαία,
Φοινίκη,
Κοίλη Συρία (ή Ευρύτερη Συρία),
Ιουδαία και Φοινίκη.
Το όνομα «Παλαιστίνη» (υποτίθεται εις ανάμνησιν των Πελεσέτ, οι οποίοι δεν άφησαν γραπτά μνημεία οι ίδιοι), εμφανίστηκε για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο τον 5ο π.Χ. Αιώνα.
Την επίσημη ονομασία της ευρύτερης περιοχής ως “Παλαιστίνη” την εγκαινίασαν οι Ρωμαίοι εξακόσια χρόνια μετά τον Ηρόδοτο, όταν κατέστειλαν την μεγάλη επανάσταση των Εβραίων στην περιοχή, την Bar Kokhba, το 132 μ.Χ.
Μέχρι τότε η περιοχή ονομαζόταν επισήμως Ιουδαία. Για την ακρίβεια τότε οι Ρωμαίοι ένωσαν τις διοικητικές περιοχές που ονομάζονταν ως τότε “Ιουδαία”, “Γαλιλαία” και “Παράλια” και δημιούργησαν διοικητικά την «Συριακή Παλαιστίνη» (Syria Palaestina).
Όταν χρησιμοποιήθηκε επίσημα η ονομασία “Παλαιστίνη” από τους Ρωμαίους. συνδέθηκε με τη Συρία. Ενώ και νωρίτερα, από τους Αλεξανδρινούς χρόνους, αλλά και από τους Πέρσες, η περιοχή θεωρούνταν επέκταση της Συρίας: “Κοίλη Συρία” – από Αραμαϊκό kul που σημαίνει “ευρύτερος”)
Ενιαία ξεχωριστή “Παλαιστίνη” με τα σημερινά όρια δεν υπήρξε ποτέ!
Πολύ περισσότερο, δεν υπήρξε ποτέ “ανεξάρτητη Παλαιστίνη”…
Για πολλά χρόνια – και πριν και μετά – διατηρούνταν και τα επίσημα Εβραϊκά ονόματα: Ιουδαία, Σαμάρεια και Γαλιλαία. Ενώ για πολλούς αιώνες κυρίαρχο στοιχείο πληθυσμιακά στην περιοχή ήταν οι Εβραίοι.
* Όταν κατέρρευσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, το 1918 η περιοχή πέρασε υπό την Βρετανική Εντολή. Και τότε οι Βρετανοί υιοθέτησαν αρχικά την γεωγραφική ύστερο-Ρωμαϊκή ονομασία “Παλαιστίνη” για ολόκληρη την περιοχή που “ανέλαβαν”, συμπεριλαμβάνοντας ολόκληρη την σημερινή Ιορδανία – αρχικά και το σημερινό Ιράκ, ως τα σύνορα με την Περσία. Δηλαδή με πολύ-πολύ ευρύτερα όρια…
Λίγο αργότερα οι Βρετανοί απέκοψαν το Ιράκ, όπου εγκατέστησαν ένα Χασεμιτικό Αραβικό Βασίλειο, υπό την δική τους ηγεμονία.
Αρκετά αργότερα απέκοψαν και την περιοχή πέραν του Ιορδάνη, που ονόμασαν “Υπεριορδανία”, όπου εγκατέστησαν ένα ακόμα Αραβικό Χασεμιτικό Βασίλειο.
Όταν μιλάμε για “απελευθέρωση της Παλαιστίνης” ποιά “Παλαιστίνη” εννοούμε; Και την Ιορδανία;
Ο οργάνωση του Γιασέρ Αραφάτ αυτή την εκδοχή είχε υιοθετήσει αρχικά! Κι ήλθε σε σύγκρουση με τον Βασιλιά της Ιορδανίας, Χουσεΐν, ο οποίος συγκρούστηκε με τους “Παλαιστίνιους” του Αραφάτ, τους κατέσφαξε (Σεπτέμβρης-Οκτώβρης του 1970) και τους έδιωξε από τη χώρα του.
Αυτό ονομάστηκε “Μαύρος Σεπτέμβρης”. Και δεν θρήνησαν πολλοί τότε (πέρα από τους ίδιους τους Παλαιστινίους, βέβαια).
Ούτε το θυμάται κανείς σήμερα.
Τους Παλαιστινίους τους λυπούνται όταν τους σκοτώνουν οι Ισραηλινοί. Όταν τους σκοτώνουν οι “αδελφοί Άραβες”, όλοι κοιτάνε από την άλλη πλευρά.
* Ό,τι απέμεινε ως “Βρετανική εντολή” μετά το 1945 είναι η περιοχή που αποκαλείται σήμερα “Παλαιστίνη”, την οποία το 1947 ο ΟΗΕ αποφάσισε (υπό τον πίεση τότε της ΕΣΣΔ) να χωρίσει σε δύο κράτη: ένα Εβραϊκό και ένα Αραβικό.
(Συν μια αυτόνομη – “διεθνή” – περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ).
Τότε δεν αναφέρεται πουθενά «Παλαιστινιακός λαός». Αναφέρονται Εβραίοι και Άραβες της Παλαιστίνης.
Και τα επόμενα χρόνια, τα Αραβικά κράτη μιλάνε για “Άραβες της Παλαιστίνης”…
Αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ως “Παλαιστίνιοι” είναι “γηγενείς Άραβες” και “Άραβες Βεδουίνοι”.
Με βάση τα επίσημα και λεπτομερειακά στοιχεία του ΟΗΕ, το 1947 ο συνολικός πληθυσμός της Βρετανικής Εντολής ήταν τότε 1,8 εκατομμύρια.
Από αυτούς το 1,2 εκατομ, ήταν Άραβες (γηγενείς και Βεδουϊνοι και άλλοι μουσουλμάνοι, Δρούζοι κλπ. – και κάποιοι “Χριστιανοί” – Έλληνες, Λεβαντίνοι και Άραβες κυρίως στην Ιερουσαλήμ), ενώ οι Εβραίοι ήταν 606 χιλιάδες.
“Παλαιστίνιοι” ως ξεχωριστός λαός δεν αναφέρονται πουθενά τότε…
Αυτά όλα έγιναν με απόφαση του ΟΗΕ…
Τα δύο κρατίδια που προέκυπταν από την απόφαση του 1947 ήταν γεωγραφικά σχεδόν ισοδύναμα (το Εβραϊκό ήταν λίγο μεγαλύτερο, αλλά περιελάμβανε και πολλές άγονες περιοχές, ερήμους κλπ.)
Πληθυσμιακά το Αραβικό κρατίδιο ήταν συμπαγές (99% Άραβες), ενώ το Εβραϊκο ήταν “ανάμικτο” (55% Εβραίοι και 45% Άραβες)…
Ενώ στο Εβραϊκό κρατίδιο προβλεπόταν να εγκατασταθούν και Εβραίοι από όλο τον υπόλοιπο κόσμο που είχαν επιβιώσει του Ολοκαυτώματος…
Όμως υπήρχαν δύο προβλήματα:
Πρώτον τα σύνορα των δύο κρατών (σε μια πολύ μικρή περιοχή, λίγο μεγαλύτερη από την… Πελοπόννησο!) ήταν “μη βιώσιμα”. Δεν είχαν εδαφική συνέχεια – ουσιαστικά έμπαιναν εδαφικά το ένα μέσα στο άλλο.
Δεύτερον, οι Άραβες δεν δέχθηκαν τη “λύση”, ενώ οι Εβραίοι την αποδέχθηκαν…
— Το 1948 ξέσπασε ο πρώτος Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος, οι Άραβες επιτέθηκαν από όλες τις πλευρές στο νεοιδρυθέν κράτος του Ισραήλ για να το “εξαλείψουν”!
Οι Ισραηλινοί τους κατατρόπωσαν (με τη βοήθεια των Σοβιετικών τότε) και το Ισραήλ κατέλαβε κι άλλα εδάφη για να αποκαταστήσει την εδαφική ενότητα της επικράτειάς του. Αυτά είναι τα σύνορα του 1949.
Ολόκληρο το Ισραήλ που είχε ιδρυθεί αρχικώς ήταν περίπου λίγο παραπάνω από τη… μισή Πελοπόννησο!
Τα “πρόσθετα εδάφη” που κατέλαβε το Ισραήλ τότε (πέρα από εκείνα που του έδινε η αρχική απόφαση του ΟΗΕ) ήταν σε έκταση όσο ο νομός Κορινθίας και ο μισός νομός Αρκαδίας περίπου…
(Ολόκληρο το Ισραήλ σήμερα είναι όσο η Πελοπόννησος!)
Από τότε οι Άραβες Παλαιστίνιοι δεν δέχονται ούτε την κυριαρχία του Ισραήλ στα εδάφη που του έδωσε αρχικά ο ΟΗΕ, το 1947, ούτε εκείνα που κατέλαβαν στον Πόλεμο του 1948-49.
Στο μεταξύ έγιναν κι άλλοι δύο μείζονες Πόλεμοι με πρωτοβουλία των Αράβων: το 1967 και το 1973.
Το Ισραήλ κέρδισε και τους δύο:
— Το 1967 κέρδισε τεράστιες πρόσθετες εκτάσεις, ενώ το 1973 κατάφερε να μη χάσει όσα εδάφη είχε κερδίσει πριν.
Τελικώς το Ισραήλ δέχθηκε να επιστρέψει το 92-95% των εδαφών που απέσπασε το 1967. Το μόνο που ζήτησε ως αντάλλαγμα ήταν η αναγνώριση του από τους αντιπάλους του.
Η Αίγυπτος το αναγνώρισε. Τα περισσότερα άλλα Αραβικά κράτη εξομάλυναν τις σχέσεις τους μαζί του ή το συζητάνε σοβαρά.
Οι Παλαιστίνιοι δεν το αναγνώρισαν και εξακολουθούν να ζητούν την …”καταστροφή” του!
Για την ακρίβεια ο Αραφάτ το 1994 δέχθηκε να αναγνωρίσει την κυριαρχία του Ισραήλ στα εδάφη που είχε μέχρι το 1967. Αλλά επιφυλάχθηκε να θέσει θέμα και για τα υπόλοιπα στο μέλλον!
Η Χαμάς δεν το δέχθηκε ούτε αυτό. Και συγκρούστηκε σκληρά με τους επιγόνους του Αραφάτ.
Σήμερα η Χαμάς είναι παράνομη στην Δυτική όχθη, η οποία ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή, όπως είναι παράνομη και στην Ιορδανία και στην Αίγυπτο…
Όταν μιλάνε για “απελευθέρωση” ολόκληρης της Παλαιστίνης, ουσιαστικά ζητούν την εξάλειψη του κράτους του Ισραήλ!
Η Χαμάς πολεμά με κάθε τρόπο “τη λύση των δύο κρατών”.
Θέλει να εξαλείψει το ένα από τα δύο – το Ισραήλ!
Όταν μιλάει για “Απελευθέρωση ΟΛΗΣ της Παλαιστίνης”, αυτό ακριβώς εννοεί: εξάλειψη του Ισραήλ!
Μετά την απάνθρωπη επίθεση που υπέστη πριν ενάμιση μήνα, το Ισραήλ σήμερα καταστρέφει τη Χαμάς στην έδρα της, τη Γάζα!
Πράγμα για το οποίο διαμαρτύρονται τα υπόλοιπα αραβικά κράτη, τα περισσότερα των οποίων όμως, εύχονται να… επιτύχει τους στόχους του.
Δηλαδή να καταστρέψει τη Χαμάς!
Το εύχεται ο Σίσι της Αιγύπτου, το εύχεται ο Αμπντάλα της Ιορδανίας, το εύχεται η Σαουδαραβία (που επιμένει να συνεχιστεί η πλήρης εξομάλυνση των σχέσεών της με το Ισραήλ), το εύχεται το Ιράκ (που πολέμησε εναντίον του ΙΣΙΣ το οποίο είχε συμμαχήσει με τη Χαμάς).
Ακόμα και το Ιράν που απειλεί το Ισραήλ κάθε μέρα, διακήρυξε ότι δεν πρόκειται να μπει σε Πόλεμο με το Ισραήλ για χάρη της Χαμάς, την οποία πριν λίγα χρόνια οι ίδιοι οι Ιρανοί την είχαν καταγγείλει ως “όργανο του… Σιωνισμού”!
Οι μόνοι που ΔΕΝ καταλαβαίνουν τι γίνεται είναι όσοι στη Δύση φωνάζουν υπέρ της Χαμάς.
Κάποια υπολείμματα της Αριστεράς και κάποιες παραφυάδες του “φιλελευθεριάτου”.
Και ο Ερντογάν ασφαλώς, ο οποίος είναι ο μόνος αληθινός “προστάτης” της Χαμάς!
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, ανάμεσα στους Άραβες της Παλαιστίνης υπήρξε ισχυρή διείσδυση του Ναζισμού στη δεκαετία του ’30. Με γνωστότερο τον Άραβα Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ Αμίν Αλ Χουσεϊνι, ο οποίος είχε “εγκάρδιες σχέσεις” με τον Χίτλερ, είχε τιμηθεί από τους Ναζί ως… “επίτιμος Άρειος”(!) κι είχε υποκινήσει την μεγάλη εξέγερση των Αράβων της Παλαιστίνης κατά της Βρετανών και του Σιωνισμού το 1936-39.
Ο Αμίν Αλ Χουσείνι συνελήφθη και κρατήθηκε από τους Γάλλους μετά τον Πόλεμο, ενώ συζητιόταν ακόμα και η παραπομπή του για “εγκλήματα Πολέμου” στη Νυρεμβέργη. Αλλά κατάφερε να αποδράσει στην Αίγυπτο το 1946, όπου τον υποδέχθηκε ως “ήρωα” ο ιδρυτής των “Αδελφών Μουσουλμάνων”, Hassan Αl Banna.
Σημείωση: οι “Αδελφοί Μουσουλμάνοι” είναι η μητρική οργάνωση της Χαμάς και διαχρονική “πηγή έμπνευσης για τον ίδιο τον Ερντογάν!
Αυτά όμως είναι άλλα “ιστορικά φαντάσματα”…
Για τα οποία δεν μιλάει κανείς – και τα “ξορκίζουν” όλοι.
