Ο Στρατηγός είναι γνωστός για τη δόλια συμπεριφορά του προς τους υφισταμένους του.
Κυρίως όμως, είναι γνωστός για τα πολλά δώρα που μοιράζει δεξιά και αριστερά, τόσο σημειολογικά όσο και «πολιτικά», όπως κάθε χαμαιλέοντας που σέβεται τον εαυτό του.
Σε αυτό τον βοήθησε και η θέση του, αφού τον τελευταίο χρόνο είναι προϊστάμενος της «πηγής».
Έτσι έχει τρελάνει τους διοικητές από τους οποίους συνεχώς ζητά διάφορα, από στρατιωτικό ρουχισμό μέχρι και παρελκόμενα οπλικών συστημάτων, τα οποία με λίγες μετατροπές γινόντουσαν αναμνηστικά δώρα για φίλους ή άλλους χρήσιμους για το μέλλον του.
Αυτές τις μέρες και καθώς οι ετήσιες κρίσεις της στρατιωτικής ηγεσίας πλησιάζουν, κάνει αυτό που ξέρει καλά: επισκέψεις σε διάφορους εκκλησιαστικούς ιεράρχες, των οποίων η υποστήριξη μέχρι τώρα ήταν καθοριστική για να ανέβει στην ιεραρχία.
Και σε αυτούς συνεχίζει να ελπίζει για την παραμονή του στο στράτευμα, γιατί από ουσιαστικό έργο….άλλο τίποτα!
Κρίμα για τον στρατό, κρίμα και για τον τόπο του που κάποτε έβγαζε μόνο Λεβέντες!
