Του Θανάση Κ.
Δύο μαρτυρίες που τα λένε όλα είχαμε τις τελευταίες μέρες για την τραγωδία των Τεμπών.
Από δύο πρόσωπα που γνωρίζουν τι έγινε. Και είναι σημαντικές για τις αλήθειες που αποκαλύπτουν. Αλλά και για τα ψέματά τους…
Ας αρχίσουμε από τις αλήθειες…
* Τελικά μίλησε το πρώην στέλεχος του ΚΙΝΑΛ και πρώην Πρόεδρος του ΟΣΕ Κώστας Σπηλιόπουλος.
Και έδειξε τα πραγματικά αίτια της σιδηροδρομικής τραγωδίας!
Όπως ανέφερε ο κ. Σπηλιόπουλος (παραθέτω μόνο δύο σύντομα αποσπάσματα – το σύνολο της συνέντευξης του στον Filodemos, μπορείτε να το βρείτε αν το γκουγκλάρετε στο διαδίκτυο):
«Είχα την τύχη στο παρελθόν, για δύο περίπου χρόνια, να βρεθώ στη θέση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΓΟΣΕ (2013-14) με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Εκείνη την εποχή έγινε η μεγαλύτερη επένδυση σε υποδομές σιδηροδρομικές από κάθε άλλη περίοδο. Έτσι ολοκληρώθηκε μεγάλο μέρος του σιδηροδρομικού άξονα της ΠΑΘΕ.
Υπάρχουν όμως και προβλήματα, όπως το ότι δεν υπήρχε και δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα συστηματική και οργανωμένη συντήρηση και φύλαξη των υποδομών που δημιουργούνται. Γι’ αυτό γίνονται ακόμα βανδαλισμοί και κλοπές υλικού (μετάλλων, χαλκού κλπ).
Αποτέλεσμα αυτών είναι η απαξίωση και η καταστροφή ακριβών και κρίσιμων εγκαταστάσεων, όπως σηματοδότηση, τηλεδιοίκηση κλπ.
Χρειάστηκε να γίνει μια συνολική εργολαβία-σκούπα (η Σύμβαση 717) για την ανάταξη αυτών των συστημάτων σηματοδότησης -τηλεδιοίκηση και πολλά άλλα, ώστε στη συνέχεια να εφαρμοστούν τα συστήματα ασφαλείας ETCS κλπ. στον άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Που θα προσφέρουν την πλήρη ασφάλεια στην κίνηση των τραίνων, ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο παράγοντα… »
Ακούτε τι λέει ο άνθρωπος. Είχαν από τότε δρομολογηθεί συστήματα ασφάλειας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τον ανθρώπινο παράγοντα…
Τον κ. Σπηλιόπουλο επέλεξε ξανά η κυβέρνηση της ΝΔ για τη διοίκηση του ΟΣΕ στα τέλη του 2019. Την τοποθέτηση του τότε είχαν ψηφίσει μόνον οι βουλευτές της ΝΔ. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ την είχαν καταψηφίσει, όπως και οι βουλευτές του (πρώην) κόμματός του, του ΚΙΝΑΛ. Γιατί ήταν, λέει… “προϊόν πολιτικής συναλλαγής”.
Όπως αποδείχθηκε ΔΕΝ ήταν “προϊόν συναλλαγής”! Ο ίδιος ο κ. Σπηλιόπουλος παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΟΣΕ εφτά μήνες αργότερα (αρχές Ιουνίου του 2020), γιατί δεν εισακούστηκαν οι εισηγήσεις του.
Όπως αναφέρει σήμερα,
“Στον ΟΣΕ και τον σιδηρόδρομο δεν χωρούν δυσλειτουργίες, καθυστερήσεις, συνδικαλιστικοί και κομματικοί ανταγωνισμοί και κυρίως αδιαφάνεια και παλαιοκομματικές μεθοδεύσεις…”
Ποια είναι αυτή η “παθογένεια” την οποία υπονοεί ο κ. Σπηλιόπουλος και η οποία ακύρωσε στην πραγματικότητα τον εκσυγχρονισμό των τραίνων;
Την αποκαλύπτει – πλήρως και άθελά του – ο πρώην υπουργός υποδομών του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Χρίστος Σπίρτζης, με τα όσα βγήκε κι αυτός και είπε.
Σε ένα παραλήρημα ανακριβειών και αντιφάσεων. Που κατέπεσαν αμέσως…
* Πάμε, λοιπόν, στα ψέματα τώρα…
Πράγματι ο κ. Σπίρτζης μίλησε (ενώ σιωπούσε επί δέκα μέρες μετά το δυστύχημα των Τεμπών). Και ανέφερε ότι όντως παρέλαβε τη “Σύμβαση 717” για τον εκσυγχρονισμό των τραίνων, της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου (στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Σπηλιόπουλος ως τη “μεγαλύτερη παρέμβαση σε σιδηροδρομικές υποδομές από κάθε άλλη περίοδο”), αλλά η Σύμβαση αυτή ήταν, λέει…”άχρηστη“!
Παρ’ όλα αυτά δηλώνει ότι ο ίδιος την εφάρμοσε κατά 68%!
Την “άχρηστη”…
Κι ύστερα βέβαια διαψεύδουν τον κ. Σπίρτζη οι πάντες:
— Πρώτα-πρώτα, όταν έφυγε ο ίδιος από το υπουργείο είχε προχωρήσει μόλις το 18% της Σύμβασης 717 κι όχι το 68% που διατείνεται ο ίδιος.
Και μεγάλο μέρος αυτού χρειάστηκε να ανακατασκευαστεί.
–Δεύτερον, τον διαψεύδουν σε ό,τι αφορά το πόσο “καλά” λειτουργούσαν τα τρένα επί των ημερών του. Και τον διαψεύδουν πλήρως…
–Τρίτον, τα προβλήματα που προέκυψαν από την εφαρμογή της Σύμβασης 717 οφείλονται στον ίδιο και τον τρόπο που την εφάρμοσε – κι όχι σ’ αυτή καθαυτή την Σύμβαση. Η οποία είχε συναφθεί τρείς μήνες πριν φύγει ο κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και η υλοποίησή της έπεφτε, έτσι κι αλλιώς, στην επόμενη κυβέρνηση…
— Τέταρτον, εκείνη η Σύμβαση προέβλεπε ότι τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν θα είναι όλα πιστοποιημένα.
Η μία εταιρία που είχε υπογράψει τη Σύμβαση ήταν πιστοποιημένη. Στη συνέχεια επί ΣΥΡΙΖΑ-Σπίρτζη μπήκε στην κοινοπραξία κι άλλη εταιρία, που πήρε την πιστοποίηση της… προηγούμενης!
— Στη συνέχεια οι δύο εταιρίες τσακώθηκαν και η πρώτη κατήγγειλε τη δεύτερη ότι είχε χρησιμοποιήσει “μη πιστοποιημένα” υλικά – όλα αυτά επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
— Στη συνέχεια η δεύτερη εταιρία απέδειξε ότι τα υλικά που χρησιμοποίησε ήταν πιστοποιημένα από την Γερμανία.
— Στη συνέχεια όλα αυτά τα υλικά κλάπηκαν τον καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ έφερνε τους παράνομους μετανάστες από τα νησιά στην Αθήνα κι από εκεί στα σύνορα, τα οποία είχαν κλείσει κι αυτοί συγκεντρώνονταν πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές τις οποίες λεηλάτησαν επί βδομάδες.
— Στη συνέχεια η δεύτερη εταιρία βγήκε από τη Σύμβαση εντελώς και μεγάλο μέρος της αρχικής Σύμβασης άρχισε από την αρχή, αφού επιβάρυνε το κράτος κατά άλλα 20 εκατομμύρια περίπου (50% πιο πάνω από το αρχικό κόστος).
Όλα αυτά έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ και επί Σπίρτζη. Ενάντια στον οποίο πνέουν τα μένεα και οι δύο εταιρίες που διαχειρίστηκαν το έργο επί των ημερών του: Και η πρώτη (η Γαλλική που έμεινε στο έργο) και η δεύτερη (η ελληνική, την οποία εκείνος έφερε κι ύστερα έφυγε από το έργο).
Και οι οποίες στο μεταξύ είχαν τσακωθεί και μεταξύ τους.…
Κι έχει το θράσος, ο κ. Σπίρτζης, να μιλάει ακόμα!
Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, πιο προσεκτικός, δεν σπεύδει να καλύψει το παραλήρημα του πρώην υπουργού του.
Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ “εγκαλεί” την τωρινή κυβέρνηση γιατί δεν υλοποίησε πλήρως την Σύμβαση, που δεν κατάφερε να υλοποιήσει ούτε ο δικός του υπουργός!
* Στο μεταξύ οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί στη σιδηροδρομική γραμμή δεν σταμάτησαν ποτέ!
Όπως προκύπτει από τις συνομιλίες μεταξύ των σταθμαρχών το μεσημέρι της μοιραίας Τρίτης 28 Φεβρουαρίου, είχε ακινητοποιηθεί ξανά τραίνο στην περιοχή (Παλαιοφάρσαλο) λόγω κλοπής καλωδίων – ΞΑΝΑ! – όπως αναφέρει ο σταθμάρχης υπηρεσίας (όχι ο “ανεκδιήγητος” – ο προηγούμενος).
Και χρειαζόταν να γυρίσουν πίσω το τραίνο (αφού είχαν μεταφέρει τους επιβάτες με λεωφορεία).
Και πιθανόν το «μπέρδεμα» που έγινε λίγες ώρες αργότερα, με το επόμενο επιβατικό τρένο – το μοιραίο – να οφειλόταν σε αυτό ακριβώς το “ατύχημα” που είχε προηγηθεί. Και που οφειλόταν σε ένα ΑΚΟΜΑ βανδαλισμό.
Κι ενώ είχε τύχει τέτοιο “μπέρδεμα” στην προηγούμενη βάρδια των “έμπειρων” σταθμαρχών, αυτοί έφυγαν κι άφησαν να το ξεμπερδέψει ο… ανίκανος, η βάρδια του οποίου ακολουθούσε! Τόσο “υπεύθυνοι” κι αυτοί – οι “έμπειροι”…
— Από την πρώτη στιγμή σας είχα πει ότι την τηλεματική και την αυτόματη διαχείριση των τρένων, τώρα που μπήκαμε στην εποχή των “μεγάλων” (ή έστω μεγαλύτερων) ταχυτήτων, ΔΕΝ την ήθελαν οι συνδικαλιστές (του υπό δημόσιο έλεγχο δικτύου) γιατί θα επέφεραν αναπόφευκτη ΜΕΙΩΣΗ προσωπικού.
— Και την διαχειρίστηκαν ανεύθυνοι εργολάβοι, που κάθε φορά τσακώνονταν είτε για τα υλικά είτε για την καταστροφή των υλικών, ώστε να πάρουν μεγαλύτερη μίζα.
— Και από κοντά οι “γνωστοί άγνωστοι” που βανδαλίζουν το δίκτυο, κλέβοντας είτε σιδερένια τμήματα είτε χάλκινα είτε καλώδια είτε μικρο-συσκευές μεγάλης ακριβείας, απαραίτητες για την ασφάλεια του δικτύου.
Κι έτσι οι βάνδαλοι που κατέστρεφαν το δίκτυο και οι εργολάβοι που επωφελούνταν από τις καταστροφές του και οι συνδικαλιστές που δεν ήθελαν την τεχνολογική αναβάθμισή του, όλοι μαζί έφτιαξαν ένα αδιαπέραστο ΤΕΙΧΟΣ που εμπόδιζε καθυστερούσε και ματαίωνε τον εκσυγχρονισμό του δικτύου.
Μέχρι που θρηνήσαμε δεκάδες αθώα θύματα.
Κι ερχόμαστε τώρα στις πιο “πολιτικές ευθύνες”:
— Όποιος τόσα χρόνια τα έβαζε με τα κρατικά συνδικάτα ήταν… “ακροδεξιός” ή νεοφιλελεύθερος – ή και τα δύο!
— Όποιος τα έβαζε με τους “εργολάβους“, κινδύνευε να τον… “φάει ¨η μαρμάγκᨔ, καθώς κάποιοι “εργολάβοι” έχουν μεγάλη επιρροή στα “media” – είτε άμεση (είναι ιδιοκτήτες μέσων) είτε έμμεση (από τα διαφημιστικά budget).
— Κι όποιος έθετε το θέμα της ασφάλειας των δικτύων και της τιμωρίας των βανδαλισμών κινδύνευε να τον πουν “ακραίο” και “ρατσιστή”.
Κι όσοι τα τόλμησαν όλα αυτά, παραμερίστηκαν.
Κι όσοι παρέμειναν, συμβιβάστηκαν.
Καταλάβατε τώρα;
Μέχρι που φτάσαμε να χάσουμε 57 νέα παιδιά (χώρια οι βαριά τραυματίες), γιατί τα τραίνα μας πήγαιναν πια “στα τυφλά“.
Και τώρα όλοι συζητάνε, τάχα μου, με φρίκη, γι’ αυτά που είτε ήξεραν είτε δεν ήθελαν να ακούσουν μέχρι σήμερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ο “προστάτης” όλης αυτής της παθογένειας.
Και η επόμενη κυβέρνηση την ανέχθηκε! Την κάλυψε. Δεν την καθάρισε…
Και τώρα το παραδέχεται. Προς τιμήν της βέβαια…
Αλλά ίσως είναι κομματάκι αργά…
Όποιος έλεγε να χτυπήσουν την παθογένεια, τον εμφάνιζαν ως “αντίπαλο του μεσαίου χώρου”!
Όποιος φώναζε να χτυπήσουν τις αμαρτωλές συντεχνίες του δημοσίου, όποιος πίεζε να χτυπήσουν τα πάσης φύσεως “παρακυκλώματα” είτε στους εργολήπτες του δημοσίου, είτε στη Δικαιοσύνη (παραδικαστικό), ήταν εχθρός του “μεσαίου χώρου”.
Όποιος επέμενε ότι πρέπει να καθαρίσουν τα κυκλώματα που φέρνουν παράνομους μετανάστες και την ίδια την εγκληματικότητα που προκαλούν οι “εργαλειοποιημένοι”, ήταν “ακραίος” και, προφανώς, “εχθρός του μεσαίου χώρου”.
Γενικά όποιος ήθελε μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές για να χτυπηθεί η γενικευμένη παθογένεια ήταν “εχθρός του μεσαίου χώρου”.
Γιατί οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις απαιτούν τομές και ρήξεις.
Και ο “μεσαίος χώρος”, όπως τον καταλάβαιναν, απεχθάνεται τις ρήξεις!
Γενικά υπάρχουν δύο τρόποι να ενώσεις την κοινωνία πέρα από κομματικούς διαχωρισμούς.
— Ο ένας είναι να προσπαθήσεις πραγματικά να χτυπήσεις την παθογένεια.
— Ο άλλος είναι να… συμβιβαστείς μαζί της, νομίζοντας ότι θα σε στηρίξει…
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου επέλεξε τον πρώτο δρόμο.
Αφού πέτυχε την μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ,
τη μεγαλύτερη μείωση χρέους που έχει γίνει ποτέ,
την μεγαλύτερη εκτίναξη του χρηματιστηρίου που έχει γίνει την τελευταία 20ετία.
Κι όλα αυτά μέσα σε δυόμιση μόλις χρόνια.
Και μεταξύ άλλων έκανε και τη μεγαλύτερη εκσυγχρονιστική παρέμβαση στα τραίνα, όπως ομολογεί σήμερα ένα στέλεχος που ΔΕΝ προέρχεται από το χώρο της ΝΔ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπάθησε κι αυτή να κάνει κάποια πράγματα, αλλού πέτυχε, αλλού όχι, αλλά τελικά συμβιβάστηκε με την παθογένεια. Την κάλυψε. Και τώρα το πληρώνει ακριβά και το μετανιώνει πικρά.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν συζητάμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ η παθογένεια!
Τώρα ξέρουμε τουλάχιστον τι πρέπει να κάνουμε στο μέλλον.
Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη το ξέρει. Το ομολογεί ανοικτά.
Δεν ξέρω, βέβαια, πόσο αργά είναι για την ίδια.
Αν είχε το θάρρος να ομολογήσει ανοικτά ότι η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε κάποια δίκια, ίσως η “μεταμέλειά” της να φαινόταν σήμερα πιο ειλικρινής….
Γιατί, πώς να το κάνουμε;
ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι.
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, ο Σαμαράς κυβέρνησε με 30% του εκλογικού σώματος. Και παρέδωσε 28% του εκλογικού σώματος.
Και μάλιστα σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες, υπό απόλυτο μνημονιακό έλεγχο, που δεν τον επέλεξε. Τον βρήκε…
Το 19% του Μαΐου του 2012 ήταν ένα ποσοστό “στιγμιαίο“. Όταν το ΠΑΣΟΚ είχε καταρρεύσει από το 44% προ διετίας, στο 13,5% (κι αργότερα ακόμα πιο κάτω).
Μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ τότε διαλύθηκε.
Ο Σαμαράς ΔΕΝ άφησε και τη ΝΔ να διαλυθεί…
Ο Σαμαράς κυβέρνησε με 30% που το πήρε ένα μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 2012.
Και παρέδωσε το Κόμμα με 28% το Γενάρη του 2015. Όχι με… 18%!
Είχε τη μικρότερη κυβερνητική φθορά που υπήρξε ποτέ (μόλις 1,83% μέσα σε δυόμιση, πολύ δύσκολα, χρόνια).
Αυτό το 28% που παρέδωσε ο Σαμαράς, οι σημερινοί το βρίσκουν… “λίγο“;
Είναι σίγουροι;
